Once in the autumn I happened to be

Once in the autumn I happened to be in a very unpleasant and inconvenient position. In the town where I had just arrived and where I knew not a soul, I found myself without a farthing in my pocket and without a night's lodging.

Having sold during the first few days every part of my costume without which it was still possible to go about, I passed from the town into the quarter called "Yste," where were the steamship wharves--a quarter which during the navigation season fermented with boisterous, laborious life, but now was silent and deserted, for we were in the last days of October.

Dragging my feet along the moist sand, and obstinately scrutinising it with the desire to discover in it any sort of fragment of food, I wandered alone among the deserted buildings and warehouses, and thought how good it would be to get a full meal.

In our present state of culture hunger of the mind is more quickly satisfied than hunger of the body. You wander about the streets, you are surrounded by buildings not bad-looking from the outside and--you may safely say it--not so badly furnished inside, and the sight of them may excite within you stimulating ideas about architecture, hygiene, and many other wise and high-flying subjects. You may meet warmly and neatly dressed folks--all very polite, and turning away from you tactfully, not wishing offensively to notice the lamentable fact of your existence. Well, well, the mind of a hungry man is always better nourished and healthier than the mind of the well-fed man; and there you have a situation from which you may draw a very ingenious conclusion in favour of the ill fed.

The evening was approaching, the rain was falling, and the wind blew violently from the north. It whistled in the empty booths and shops, blew into the plastered window-panes of the taverns, and whipped into foam the wavelets of the river which splashed noisily on the sandy shore, casting high their white crests, racing one after another into the dim distance, and leaping impetuously over one another's shoulders. It seemed as if the river felt the proximity of winter, and was running at random away from the fetters of ice which the north wind might well have flung upon her that very night. The sky was heavy and dark; down from it swept incessantly scarcely visible drops of rain, and the melancholy elegy in nature all around me was emphasised by a couple of battered and misshapen willow-trees and a boat, bottom upwards, that was fastened to their roots.

The overturned canoe with its battered keel and the miserable old trees rifled by the cold wind--everything around me was bankrupt, barren, and dead, and the sky flowed with undryable tears... Everything around was waste and gloomy ... it seemed as if everything were dead, leaving me alone among the living, and for me also a cold death waited.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ในฤดูใบไม้ร่วง งานได้เกิดขึ้นในตำแหน่งที่ไม่พอใจมาก และไม่สะดวก ในเมืองที่ฉันได้มาถึง และที่ผมรู้ไม่จิตวิญญาณ พบตัวเอง โดย farthing ในกระเป๋าของฉัน และไม่ มีที่พักมีขายในช่วงสองสามวันแรกทุกส่วนของเครื่องแต่งกายของฉันไม่ มีซึ่ง มันเป็นไปได้เรื่อง ผมผ่านเมืองในไตรมาสเรียกว่า "Yste ที่ถูกวิถี steamship - ไตรมาสซึ่งในฤดูนำหมักกับชีวิตชีวิต ลำบาก แต่ตอนนี้ ก็เงียบ และ ร้าง สำหรับเราอยู่ในวันสุดท้ายของเดือนตุลาคมนี้ลากเท้าของฉันตามทรายชื้น obstinately ม่านรุ่นเวียน ด้วยความปรารถนาที่จะค้นพบในการเรียงลำดับของส่วนย่อยของอาหาร ผมเดินคนเดียวในหมู่อาคารร้างและคลังสินค้า และคิดวิธีที่ดีที่มันจะได้รับอาหารเต็มในรัฐของเรามีวัฒนธรรมของ ความหิวของจิตใจได้เร็วพอมากกว่าความหิวของร่างกาย คุณหลงทางเกี่ยวกับถนน คุณถูกล้อมรอบ ด้วยอาคารไม่ดีมองจากภายนอก และ - คุณอาจพูดได้อย่างปลอดภัย - ไม่ลุ่ยตกแต่งภายใน และสายตาของพวกเขาอาจกระตุ้นภายในของคุณกระตุ้นความคิดเกี่ยวกับสถาปัตยกรรม สุขอนามัย และมากฉลาด และบินสูงวัตถุอื่น ๆ คุณอาจพบคนอย่างอบอุ่น และประณีตแต่งตัว - สุภาพมากทั้งหมด และเปิดจากคุณข่าว ไม่ต้องการ offensively จะสังเกตเห็นก็ lamentable ของการดำรงอยู่ของคุณ ดี ดี จิตใจของคนหิวอยู่เสมอดีขึ้นหล่อเลี้ยง และสุขภาพดีกว่าจิตใจของมนุษย์อาหารมาก และมีคุณมีสถานการณ์ที่คุณอาจวาดข้อสรุปที่แยบยลมากแก่ป่วยการเลี้ยงใกล้เย็น ฝนตก และลมพัดอย่างรุนแรงจากเหนือ มันเป่านกหวีดใส่ในบูธว่าง และร้านค้า ได้พัดเป็นการฉาบบานหน้าต่างหน้าต่างของร้านเหล้า และวิปเป็นโฟม wavelets แม่ซึ่ง splashed noisily บนฝั่งทราย หล่อตน crests ขาว แข่งหนึ่งเป็นระยะทางมิติ และกระโจน impetuously ผ่านไหล่ผู้อื่นสูง ดูเหมือนว่า แม่รู้สึกใกล้ชิดของฤดูหนาว และทำงานที่สุ่มจากสะบั้นน้ำแข็งซึ่งลมเหนืออาจดีได้โยนออกเมื่อเธอคืนมาก ท้องฟ้าถูกหนัก และ เข้ม ลงจากนั้นกวาดประสิทธิภาพ เห็นแทบหยดฝน และ elegy อันเศร้าสร้อยในธรรมชาติรอบถูกชัด โดยสองทารุณ และ misshapen ต้นวิลโลว์และเรือ ล่างขึ้นไป ที่ถูกยึดไปที่รากของพวกเขาเรือแคนูแล้วกระดูกงูของ battered และต้นไม้เก่าเศร้าหมอง rifled โดยลมหนาว - สิ่งรอบเป็นบุคคลล้มละลาย แห้งแล้ง และการตาย และฟ้าไหล ด้วยน้ำตา undryable ... ประมาณเสร็จเสีย และมืดมน...ดูเหมือนว่าทุกอย่างมีคนตาย ออกจากฉันคนเดียว ในชีวิต และฉันยังตายเย็นรอ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ครั้งหนึ่งในฤดูใบไม้ร่วงที่เกิดขึ้นกับผมอยู่ในตำแหน่งที่ไม่พึงประสงค์มากและไม่สะดวก ในเมืองที่ผมเพิ่งจะมาถึงและสถานที่ที่ผมรู้ว่าไม่ควรที่จิตใจผมพบว่าตัวเองได้โดยไม่ต้องนิดเดียวในกระเป๋าของฉันและไม่มีที่พักคืนได้. มีการขายในช่วงสองสามวันแรกส่วนหนึ่งของเครื่องแต่งกายของฉันทุกโดยที่มันยังคงเป็นไปได้ที่จะ ไปเกี่ยวกับผมเดินออกจากเมืองเข้าสู่ไตรมาสที่เรียกว่า "Yste" ซึ่งเป็นท่าเรือค้าขาย - ไตรมาสซึ่งในช่วงฤดูนำทางหมักด้วยอึกทึกชีวิตลำบาก แต่ตอนนี้ก็เงียบและร้างเพราะเราอยู่ในช่วง วันของเดือนตุลาคม. ลากเท้าของฉันพร้อมทรายชื้นและหัวชนฝา scrutinizing มันมีความปรารถนาที่จะค้นพบในการจัดเรียงของชิ้นส่วนของอาหารใด ๆ ฉันเดินคนเดียวในหมู่อาคารร้างและคลังสินค้าและคิดว่าวิธีการที่ดีมันจะเป็นที่จะได้รับ อาหารเต็ม. ในสถานะปัจจุบันของเราของความหิววัฒนธรรมของจิตใจมากขึ้นอย่างรวดเร็วกว่าที่ความพึงพอใจความหิวของร่างกาย คุณเดินเกี่ยวกับถนนคุณถูกล้อมรอบด้วยอาคารไม่ได้เลวร้ายที่มองจากข้างนอกและ - คุณได้อย่างปลอดภัยอาจจะบอกว่ามัน - ไม่มีเฟอร์นิเจอร์จึงไม่ดีภายในและสายตาของพวกเขาอาจจะตื่นเต้นในตัวคุณกระตุ้นความคิดเกี่ยวกับสถาปัตยกรรมสุขอนามัย และอีกหลายวิชาที่ชาญฉลาดและบินสูงอื่น ๆ คุณอาจจะได้พบกับคนอย่างอบอุ่นและบรรจงแต่งตัว - ทุกสุภาพมากและเปลี่ยนไปจากคุณแนบเนียนไม่อยากก้าวร้าวให้ทราบความจริงที่น่าเศร้าของการดำรงอยู่ของคุณ ดีดีจิตใจของคนหิวดีกว่าเสมอหล่อเลี้ยงและมีสุขภาพดีกว่าจิตใจของคนดีที่เลี้ยงนั้น และมีคุณมีสถานการณ์ที่คุณอาจวาดข้อสรุปที่แยบยลมากในความโปรดปรานของเฟดป่วย. ตอนเย็นถูกใกล้ฝนตกและลมพัดอย่างรุนแรงจากทิศเหนือ มันผิวปากในคูหาที่ว่างเปล่าและร้านขายของที่พัดเข้าสู่ฉาบหน้าต่างบานหน้าต่างของร้านเหล้าและวิปปิ้งเป็นโฟมแสงของแม่น้ำซึ่งสาดดังอยู่บนฝั่งทรายหล่อสูงยอดสีขาวของพวกเขา, การแข่งรถหนึ่งหลังจากที่อื่นเข้ามาในที่มืด ระยะทางและกระโจนคะนองมากกว่าอีกคนหนึ่งของไหล่ มันดูราวกับว่าแม่น้ำรู้สึกใกล้ชิดของฤดูหนาวและได้ทำงานที่สุ่มห่างจากโซ่ตรวนของน้ำแข็งที่ลมเหนืออาจจะดีได้โยนให้เธอคืนนั้น ท้องฟ้าเป็นหนักและมืด ลงจากมันกวาดหยดอย่างไม่หยุดหย่อนมองเห็นแทบฝนและไว้อาลัยเศร้าโศกในธรรมชาติรอบ ๆ ตัวฉันเน้นโดยคู่ของทารุณและผิดรูปวิลโลว์ต้นไม้และเรือด้านล่างขึ้นไปเป็นที่ผูกติดกับรากของพวกเขา. ล้มคว่ำพายเรือแคนูที่มี กระดูกงูซึ้งและต้นไม้เก่าแก่อนาถไรเฟิลโดยลมหนาว - ทุกอย่างรอบ ๆ ตัวผมเป็นบุคคลล้มละลายหมันและตายและท้องฟ้าด้วยน้ำตาไหล undryable ... ทุกสิ่งรอบตัวเป็นของเสียและมืดมน ... มันดูเหมือนว่าทุกอย่าง ตายแล้วก็ทิ้งฉันคนเดียวในชีวิตและสำหรับฉันยังมีความตายรอเย็น