This urban-biased growth reached it

This urban-biased growth reached its zenith in the spectacular decadelong
boom from the mid-80s to the mid-90s. In the first half of the
decade, the economy grew at dizzying double-digit rates, and by the end
of the boom it had multiplied in size two-and-a-half times, with the urban
middle class more than tripling in number; business employees came to
outnumber government officials in its ranks. With the yen strengthening
in the wake of the 1985 Plaza Accord, Japan became the biggest source
of fdi; manufacturing, real estate, trade and services were the principal
recipients. By the end of the century the population had reached 61
million and, with intensive urbanization, that of Greater Bangkok had
quadrupled. But class and regional disparities had sharply intensified.
By 1996, on the eve of the crash, the top quintile had increased its share
of the national income to 57 per cent, from 49 per cent in 1976; the lowest
quintile saw its share diminish from 6 per cent to 4 per cent in the
same period. After four decades of high-speed capitalist development
Thailand had achieved one of the most unequal income distributions in
the world, worse than those of its East and Southeast Asian neighbours,
and comparable to the worst cases in Latin America.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เติบโตในเมืองลำเอียงนี้ถึง zenith ในที่งดงาม decadelongบูมจากกลางยุค 80 ถึงกลางยุค 90 ในครึ่งแรกของการทศวรรษ เศรษฐกิจเติบโต ที่สับสนอัตราตัวเลขสองหลัก และในตอนท้ายบูมที่ ได้คูณในขนาดสอง และครึ่งครั้ง กับการเมืองชั้นกลางมากกว่าสามเหลี่ยมเลข พนักงานธุรกิจมามีจำนวนมากกว่าข้าราชการในยศ มีเข้มแข็งเยนในการปลุกของ Accord พลาซ่า 1985 ญี่ปุ่นกลายเป็น แหล่งใหญ่ที่สุดของจากต่างประเทศ การผลิต อสังหาริมทรัพย์ การค้า และบริการเป็นหลักผู้รับ ในตอนท้ายของศตวรรษประชากรได้ถึง 61ล้าน และ กับกลายเป็นเมืองที่เข้มข้น ปริมณฑลที่มีเพิ่ม แต่ชั้นและความแตกต่างในภูมิภาคได้อย่างรวดเร็วรุนแรงโดย 1996 ในวันมีการขัดข้อง quintile สูงสุดเพิ่มขึ้นส่วนแบ่งของรายได้แห่งชาติถึง 57% จากร้อยละ 49 ในปี 1976 ต่ำที่สุดquintile เห็นส่วนแบ่งลดลงจากร้อยละ 6 ถึงร้อยละ 4 ในการช่วงเวลาเดียวกัน หลังจากสี่ทศวรรษของการพัฒนาทุนนิยมความเร็วสูงประเทศไทยประสบความสำเร็จของการกระจายรายได้ไม่เท่ากันมากที่สุดในโลก เลวร้ายยิ่งกว่าประเทศเพื่อนบ้านของตะวันออกและเอเชียตะวันออกเฉียงใต้และเทียบเคียงกับกรณีเลวร้ายที่สุดในอเมริกา

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

นี้การเติบโตของเมืองลำเอียงถึงจุดสุดยอดใน decadelong งดงาม
บูมจากช่วงกลางยุค 80 ช่วงกลาง 90s ในช่วงครึ่งแรกของ
ทศวรรษที่ผ่านมาเศรษฐกิจขยายตัวในอัตราเลขสองหลัก dizzying และในตอนท้าย
ของบูมมันก็คูณขนาดครั้งที่สองและครึ่งกับเมือง
ชั้นกลางมากขึ้นกว่าสามเท่าของจำนวน; พนักงานธุรกิจที่เข้ามา
มีจำนวนมากกว่าเจ้าหน้าที่ของรัฐในการจัดอันดับของ กับเงินเยนเสริมสร้างความเข้มแข็ง
ในการปลุกของ 1985 Plaza Accord ญี่ปุ่นกลายเป็นแหล่งใหญ่ที่สุด
ของการลงทุนจากต่างประเทศ; การผลิต, อสังหาริมทรัพย์, การค้าและการบริการเป็นหลัก
ผู้รับ ในตอนท้ายของศตวรรษที่มีประชากรถึง 61
ล้านบาทและมีเข้มข้นกลายเป็นเมืองของกรุงเทพฯและปริมณฑลได้
ปากต่อปาก แต่ระดับภูมิภาคและความแตกต่างได้ทวีความรุนแรงมากขึ้นอย่างรวดเร็ว.
1996 โดยในวันของความผิดพลาดที่ quintile ด้านบนได้เพิ่มส่วนแบ่ง
ของรายได้ประชาชาติเป็นร้อยละ 57 จากร้อยละ 49 ในปี 1976; ต่ำสุด
quintile เห็นหุ้นลดลงจากร้อยละ 6 ถึง 4 เปอร์เซ็นต์ใน
ช่วงเวลาเดียวกัน หลังจากสี่ทศวรรษของการพัฒนาทุนนิยมความเร็วสูง
ไทยประสบความสำเร็จหนึ่งของการกระจายรายได้ที่ไม่เท่าเทียมกันมากที่สุดใน
โลกที่เลวร้ายยิ่งกว่าบรรดาของตะวันออกและเอเชียตะวันออกเฉียงใต้เพื่อนบ้านของตน
และเทียบเท่ากับกรณีที่เลวร้ายที่สุดในละตินอเมริกา