STRANGE BEDFELLOWSHuman rights and

STRANGE BEDFELLOWS

Human rights and U.S. multinational corporations are traditionally considered unlikely bedfellows. By nature, firms are not in the business of promoting human rights abroad, and advocates of human rights have typically disdained corporations rather than embracing them. When Washington has pursued a human rights agenda, U.S. firms have historically been little more than the awkward instrument of U.S. policy: their activities are denied to rogue states as retribution for human rights abuses.

But perhaps there is another way to think about multinational involvement. In some cases and industries, the natural impact of U.S. firms may well be to hinder the development of human rights. Sometimes multinationals funnel capital to repressive states or abuse the labor force they find at their disposal. Sometimes their presence cements the power of dictators or helps suppress opposition groups. Earlier this century, for example, United Fruit helped mastermind a coup in Guatemala; ITT played a key role in overthrowing the popularly elected government of Salvador Allende in Chile; and U.S. mining and oil companies forged cozy relationships with dictatorial regimes across Africa. But overall and empirically there is little to suggest that U.S. investment is inherently bad for human rights in the developing world. If anything, the available evidence indicates that the presence of U.S. multinationals usually corresponds to an improvement in human rights. This relationship certainly does not prove that U.S. investment causes human rights to be more respected, but neither does it give any credence to predictions of exploitation and malfeasance. Investment by U.S. firms may well help move human rights in a positive direction.

It would be absurd to advocate investment by U.S. firms as a panacea for the human rights abuses that pepper the globe. A multitude of ills can only be addressed through diplomacy, persuasion, or sometimes force. But there are things that multinationals, especially U.S. multinationals, can do. Simply by following their own interests, they may influence the local environment in positive ways. They bring jobs, capital, technology, know-how, management techniques, labor relations, and administrative structures that are unlikely to depart too dramatically from U.S. standards. These working standards will nearly always be higher than those that prevail in the local developing economy.

Finally, U.S. multinationals bring with them the glare of public scrutiny and the changes it can induce in an increasingly global marketplace. When local producers in Vietnam, Pakistan, or Honduras exploit their work force, few in the West hear of it, especially if the products are not exported to Western markets. But when those same producers become suppliers to Reebok, Levi Strauss, or Walt Disney, their actions make headlines in the United States. Changing their behavior becomes, increasingly, a bottom-line concern of Reebok, Levi Strauss, and Disney.

Under these circumstances, the old Leninist link between multinational firms and foreign exploitation seems outmoded or even contradictory. Rather than having an interest in subverting human rights, corporations-particularly high-profile firms from open and democratic societies-may well see the commercial benefits of promoting human rights. It is ironic, and certainly not obvious. But in a world marked by international media and transnational activism, U.S. multinationals could be-indeed, may already be-a powerful instrument in the pursuit of human rights

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เป็นคู่หูแปลกสิทธิมนุษยชนและองค์กรข้ามชาติของสหรัฐอเมริกาซึ่งถือเป็นคู่หูไม่น่า โดยธรรมชาติ บริษัทไม่ได้อยู่ในธุรกิจที่ส่งเสริมสิทธิมนุษยชนต่างประเทศ และสนับสนุนสิทธิมนุษยชนโดยทั่วไปมีดูถูกองค์กรแทนที่กอดพวกเขา เมื่อวอชิงตันได้ดำเนินประชุมสิทธิมนุษยชน บริษัทสหรัฐฯ ประวัติมีน้อยวัดนโยบายสหรัฐอเมริกาตกใจ: กิจกรรมของพวกเขาถูกปฏิเสธการอันธพาลอเมริกาเป็นลงโทษสำหรับการละเมิดสิทธิมนุษยชนBut perhaps there is another way to think about multinational involvement. In some cases and industries, the natural impact of U.S. firms may well be to hinder the development of human rights. Sometimes multinationals funnel capital to repressive states or abuse the labor force they find at their disposal. Sometimes their presence cements the power of dictators or helps suppress opposition groups. Earlier this century, for example, United Fruit helped mastermind a coup in Guatemala; ITT played a key role in overthrowing the popularly elected government of Salvador Allende in Chile; and U.S. mining and oil companies forged cozy relationships with dictatorial regimes across Africa. But overall and empirically there is little to suggest that U.S. investment is inherently bad for human rights in the developing world. If anything, the available evidence indicates that the presence of U.S. multinationals usually corresponds to an improvement in human rights. This relationship certainly does not prove that U.S. investment causes human rights to be more respected, but neither does it give any credence to predictions of exploitation and malfeasance. Investment by U.S. firms may well help move human rights in a positive direction.It would be absurd to advocate investment by U.S. firms as a panacea for the human rights abuses that pepper the globe. A multitude of ills can only be addressed through diplomacy, persuasion, or sometimes force. But there are things that multinationals, especially U.S. multinationals, can do. Simply by following their own interests, they may influence the local environment in positive ways. They bring jobs, capital, technology, know-how, management techniques, labor relations, and administrative structures that are unlikely to depart too dramatically from U.S. standards. These working standards will nearly always be higher than those that prevail in the local developing economy.Finally, U.S. multinationals bring with them the glare of public scrutiny and the changes it can induce in an increasingly global marketplace. When local producers in Vietnam, Pakistan, or Honduras exploit their work force, few in the West hear of it, especially if the products are not exported to Western markets. But when those same producers become suppliers to Reebok, Levi Strauss, or Walt Disney, their actions make headlines in the United States. Changing their behavior becomes, increasingly, a bottom-line concern of Reebok, Levi Strauss, and Disney.Under these circumstances, the old Leninist link between multinational firms and foreign exploitation seems outmoded or even contradictory. Rather than having an interest in subverting human rights, corporations-particularly high-profile firms from open and democratic societies-may well see the commercial benefits of promoting human rights. It is ironic, and certainly not obvious. But in a world marked by international media and transnational activism, U.S. multinationals could be-indeed, may already be-a powerful instrument in the pursuit of human rights

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

แปลก bedfellows

สิทธิมนุษยชนของสหรัฐฯและ บริษัท ข้ามชาติเป็นประเพณีที่ถือว่ามีโอกาสซิกแซก . ธรรมชาติ , บริษัท ไม่ได้อยู่ในธุรกิจของการส่งเสริมสิทธิมนุษยชนในต่างประเทศและสนับสนุนสิทธิมนุษยชนมักจะเกลียดชังบริษัทมากกว่ากอดพวกเขา เมื่อวอชิงตันได้ติดตามวาระสิทธิมนุษยชนของสหรัฐอเมริกาบริษัทที่ได้รับในอดีตมากกว่าเครื่องมือที่น่าอึดอัดของนโยบายสหรัฐ : กิจกรรมของพวกเขาปฏิเสธที่จะโกงรัฐเป็นลงโทษสำหรับการละเมิดสิทธิมนุษยชน

แต่บางทีอาจจะมีวิธีคิดเกี่ยวกับข้ามชาติที่เกี่ยวข้อง ในบางกรณี และอุตสาหกรรม ผลกระทบของธรรมชาติของบริษัทสหรัฐอาจเป็นการขัดขวางพัฒนาการของสิทธิมนุษยชนบางครั้งเปิดช่องทางเงินทุนเพื่อปราบปรามการละเมิดรัฐหรือแรงงานที่พวกเขาพบในการกำจัดของพวกเขา บางครั้งการแสดงตนของพวกเขาในอำนาจของเผด็จการ หรือช่วยปราบกลุ่มต่อต้าน ก่อนหน้านี้ในศตวรรษนี้ เช่น สหรัฐ ผลไม้ช่วยวางแผนรัฐประหารในกัวเตมาลา ; ITT เล่นบทบาทสำคัญในการโค่นล้มอำนาจรัฐบาลของ Salvador Allende popularly ได้รับการเลือกตั้งในประเทศชิลี ;และ บริษัท เหมืองแร่และน้ำมันสหรัฐปลอมความสัมพันธ์อบอุ่นด้วยระบอบเผด็จการทั่วแอฟริกา แต่โดยรวมและใช้มีเพียงเล็กน้อยที่จะแนะนำการลงทุนที่สหรัฐเป็นอย่างโดยเนื้อแท้ที่ไม่ดีสำหรับสิทธิมนุษยชนในประเทศกำลังพัฒนา ถ้าอะไร หลักฐานที่มีอยู่ พบว่า สถานะของ บริษัท ข้ามชาติสหรัฐฯ มักจะสอดคล้องกับการปรับปรุงในด้านสิทธิมนุษยชนความสัมพันธ์นี้อย่างแน่นอนไม่ได้พิสูจน์ว่า การลงทุนของสหรัฐทำให้สิทธิมนุษยชนให้มากขึ้นด้วย แต่ก็ไม่ได้ให้เชื่อคำทำนายของการเอารัดเอาเปรียบและการทุจริต . การลงทุนของบริษัทสหรัฐอาจช่วยย้ายสิทธิมนุษยชนในทิศทางบวก

มันจะไร้สาระ เพื่อสนับสนุนการลงทุนของบริษัทสหรัฐเป็นยาครอบจักรวาลสำหรับการละเมิดสิทธิมนุษยชนที่พริกไทยโลกความหลากหลายของ ills สามารถ addressed ผ่านการเจรจาต่อรอง , การโน้มน้าว หรือบางครั้งก็แรง แต่มันมีบางอย่างที่ บริษัท ข้ามชาติ โดยเฉพาะอย่างยิ่ง สหรัฐอเมริกา บริษัท ข้ามชาติ , สามารถทำ เพียงแค่ตามความสนใจของตนเอง พวกเขาอาจมีอิทธิพลต่อสิ่งแวดล้อมท้องถิ่น ในทางที่ดีขึ้น พวกเขานำงาน ทุน เทคโนโลยี ความรู้ เทคนิคการจัดการความสัมพันธ์ของแรงงานและโครงสร้างการบริหารที่ไม่น่าจะออกมากเกินไปจากมาตรฐานของสหรัฐอเมริกา มาตรฐานการทำงานเหล่านี้จะเกือบเสมอจะสูงกว่าที่ปรากฏในพื้นที่พัฒนาเศรษฐกิจ

ในที่สุด บริษัท ข้ามชาติสหรัฐนำแสงในการตรวจสอบจากสาธารณะ และการเปลี่ยนแปลงที่สามารถชักจูงในตลาดโลกมากขึ้น เมื่อท้องถิ่นผลิตในเวียดนาม ปากีสถานหรือใช้ประโยชน์จากแรงงานของฮอนดูรัส น้อยในตะวันตกได้ยิน โดยเฉพาะหากผลิตภัณฑ์ไม่ส่งออกไปยังตลาดตะวันตก แต่เมื่อผู้ผลิตเดียวกันเหล่านั้นกลายเป็นซัพพลายเออร์เพื่อ Reebok , ลีวาย สเตราส์ หรือวอลต์ดิสนีย์การกระทําของตนให้หัวข้อในสหรัฐอเมริกา การเปลี่ยนแปลงพฤติกรรมของพวกเขาจะกลายเป็นมากขึ้น , บรรทัดด้านล่างเกี่ยวกับ Reebok Levi Strauss และ Disney

ภายใต้สถานการณ์เหล่านี้เก่า leninist เชื่อมโยงระหว่าง บริษัท ข้ามชาติและการใช้ประโยชน์ในต่างประเทศดูเหมือนล้าสมัย หรือแม้แต่ขัดแย้ง . แทนที่จะสนใจทำลายสิทธิมนุษยชน องค์กรโดยเฉพาะ บริษัท เปิดโด่งจากสังคมประชาธิปไตย และอาจเห็นประโยชน์เชิงพาณิชย์ของการส่งเสริมสิทธิมนุษยชน มันเป็นแดกดัน และแน่นอนชัดเจนแต่ในโลกที่ทำเครื่องหมายโดยสื่อนานาชาติ และการเคลื่อนไหวข้ามชาติ บริษัท ข้ามชาติสหรัฐอาจจะแน่นอน อาจมีเครื่องมือที่มีประสิทธิภาพ be-a ในการแสวงหาของสิทธิมนุษยชน