There are three essential laborator

There are three essential laboratory tests in the evaluation of patients with hyponatremia that, together with the history and the physical examination, help to establish the primary underlying etiologic mechanism: urine osmolality, serum osmolality, and urinary sodium concentration.

Urine osmolality

Urine osmolality helps differentiate between conditions associated with impaired free-water excretion and primary polydipsia. A urine osmolality greater than 100 mOsm/kg indicates impaired ability of the kidneys to dilute the urine.

Serum osmolality

Serum osmolality readily differentiates between true hyponatremia and pseudohyponatremia. The latter may be secondary to hyperlipidemia or hyperproteinemia, or may be hypertonic hyponatremia associated with elevated glucose, mannitol, glycine (posturologic or postgynecologic procedure), sucrose, or maltose (contained in IgG formulations).

Urinary sodium concentration

Urinary sodium concentration helps differentiate between hyponatremia secondary to hypovolemia and syndrome of inappropriate antidiuretic hormone secretion (SIADH). With SIADH (and salt-wasting syndrome), the urine sodium is greater than 20-40 mEq/L. With hypovolemia, the urine sodium typically measures less than 25 mEq/L. However, if sodium intake in a patient with SIADH (or salt-wasting) happens to be low, then urine sodium may fall below 25 mEq/L.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

มีสามการทดสอบห้องปฏิบัติการที่จำเป็นในการประเมินผู้ป่วย hyponatremia ที่ ร่วมกับประวัติและตรวจร่างกาย ช่วยในการสร้างกลไก etiologic พื้นฐานหลัก: osmolality ของปัสสาวะ serum osmolality และความเข้มข้นของโซเดียมในปัสสาวะOsmolality ของปัสสาวะOsmolality ของปัสสาวะช่วยแยกความแตกต่างระหว่างเงื่อนไขที่เกี่ยวข้องกับการขับถ่ายน้ำฟรีบกพร่องและ polydipsia หลัก Osmolality ในปัสสาวะมากกว่า 100 mOsm/kg บ่งชี้ความบกพร่องของไตเพื่อเจือจางปัสสาวะเซรั่ม osmolalityพร้อมเซรั่ม osmolality แตกต่างระหว่าง true hyponatremia และ pseudohyponatremia คู่รองกับไขมันในเลือดสูงหรือ hyperproteinemia หรืออาจจะ hyponatremia เบญจศีลเรียกอีกอย่างเกี่ยวข้องกับกลูโคสสูง mannitol, glycine (กระบวนการ posturologic หรือ postgynecologic), ซูโครส หรือ maltose (อยู่ในสูตร IgG)ความเข้มข้นของโซเดียมในปัสสาวะความเข้มข้นของโซเดียมในปัสสาวะช่วยแยกความแตกต่างระหว่างรอง hypovolemia hyponatremia และอาการของการหลั่งฮอร์โมนต้านการขับปัสสาวะไม่เหมาะสม (SIADH) SIADH (และอาการเสียเกลือ), โซเดียมปัสสาวะมีมากกว่า 20-40 mEq/ลิตร มี hypovolemia โซเดียมปัสสาวะปกติวัดน้อยกว่า 25 mEq/ลิตร อย่างไรก็ตาม ถ้าปริมาณโซเดียมในผู้ป่วย SIADH (หรือเกลือเสีย) ที่เกิดขึ้นจะต่ำ แล้วปัสสาวะโซเดียมอาจลดลงต่ำกว่า 25 mEq/ลิตร

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

มีสามทดสอบในห้องปฏิบัติการที่จำเป็นในการประเมินผลของผู้ป่วยที่มีภาวะที่พร้อมกับประวัติและการตรวจร่างกายที่ช่วยในการสร้างกลไกสาเหตุหลักพื้นฐานคือ:. ปัสสาวะ osmolality, osmolality ซีรั่มและความเข้มข้นของโซเดียมในปัสสาวะ

ปัสสาวะ osmolality

ปัสสาวะ osmolality ช่วยแยกความแตกต่าง ระหว่างเงื่อนไขที่เกี่ยวข้องกับการขับถ่ายบกพร่องฟรีน้ำและ polydipsia หลัก ปัสสาวะ osmolality มากกว่า 100 mOsm / kg แสดงให้เห็นความสามารถในการด้อยค่าของไตเพื่อเจือจางปัสสาวะ.

เซรั่ม osmolality

เซรั่ม osmolality พร้อมความแตกต่างระหว่างความจริงและภาวะ pseudohyponatremia หลังอาจจะรองไขมันหรือ hyperproteinemia หรืออาจจะเป็นภาวะ hypertonic เกี่ยวข้องกับกลูโคสสูง mannitol, ไกลซีน (posturologic หรือขั้นตอน postgynecologic) ซูโครสหรือมอลโตส (ที่มีอยู่ในสูตร IgG).

ปัสสาวะโซเดียมความเข้มข้นของ

ความเข้มข้นของปัสสาวะโซเดียมช่วยให้ความแตกต่างระหว่าง ภาวะ hypovolemia รองและซินโดรมของการหลั่งฮอร์โมน antidiuretic ไม่เหมาะสม (SIADH) ด้วย SIADH (และเกลือเสียซินโดรม) โซเดียมปัสสาวะมากกว่า 20-40 mEq / L ด้วย hypovolemia โซเดียมปัสสาวะมักจะมีขนาดน้อยกว่า 25 mEq / L แต่ถ้าการบริโภคโซเดียมในผู้ป่วยที่มี SIADH (หรือเกลือเสียเวลา) เกิดขึ้นจะต่ำแล้วปัสสาวะโซเดียมอาจลดลงต่ำกว่า 25 mEq / L