At that very instant, truly, their

At that very instant, truly, their intestines greened from regret and they even had the heart to die. They regretted that they shouldn’t have been so cowardly and afraid of things, that they shouldn’t have betrayed the Void School, that they shouldn’t have been greedy for the enticement the Lotus Flower Old Man gave.

It was because they didn’t stand firm that they lost their chance to stand on the skies. With the mistake of a single thought, they missed a heavenly huge opportunity.

Everything existed in the world, but not medicine for regret. They had to pay the price for their decisions.

“You’re the head of the Lotus Flower School right?” After signing the alliance agreement, Chu Feng turned around with a light smile, and cast his gaze towards the Lotus Flower Old Man.

“I am indeed the head of the Lotus Flower School, Zhao Lianhua.” The Lotus Flower Old Man hurriedly replied. He was truly afraid. Extremely afraid.

“You, stand up to speak.” Chu Feng’s tone was very gentle.

Hearing those words, the Lotus Flower Old Man hiddenly rejoiced and couldn’t help breathe a sigh of relief because he felt that Chu Feng didn’t seem to be preparing to make things difficult for him. So, he quickly stood up and endlessly saluted Chu Feng, “Thank you Lord Chu Feng, thank you Lord Chu Feng!”

“Your nerves are quite big! You dare to take the land of the Void School, and even forcefully take the elders and disciples from the Void School!” But suddenly, Chu Feng’s face turned cold. He pointed at the Lotus Flower Old Man and furiously rebuked, then pointed his finger towards the several hundred thousand people who betrayed the Void School and said, “You like these stuck-ups who forget about favours and kindness, and betrays their own school to protect themselves right?”

“Fine! Today, you will bring them all away from here. Bring them back to your Lotus Flower School. From now on, they are a part of your Lotus Flower School, and for their entire lives, they will be stuck with the tags of your Lotus Flower School.”

“But you remember this. From today on, the people from your Lotus Flower School better stay in your tiny land. If they dare to take half a step out, I will kill with no discussion.”

“Milord, have mercy, milord, have mercy! I was ignorant, I should die, and I shouldn’t have been greedy!”

“But Lord Chu Feng, I still ask you to leave a road of life for my Lotus Flower School. After all, I didn’t know that the Void School was acquainted with you. If I did, I would have never dared to oppose the Void School!” At that instant, the Lotus Flower Old Man knelt onto the ground with a poof. He endlessly kowtowed while begging for mercy and asked for forgiveness from Chu Feng.

“I am already leaving a path of life by not killing all of you today. Scram! Don’t think of speaking rubbish with me. If you don’t scram, I’ll kill you right now!”

Chu Feng’s voice was like thunder, rumbling in bursts. At the same time, what faintly appeared was boundless aura he emanated as well as eerie killing intent.

“As you wish, I’ll leave, I’ll leave right now!” With that, the Lotus Flower Old Man thoroughly panicked. He hurriedly stood back up and led the Lotus Flower School’s group, preparing to leave because he knew that if he left now, there was still a strand of survival, but if he didn’t, he would undoubtedly die.

“Halt.” But just as they walked for a few steps, Chu Feng explosively shouted again. He pointed at them and said, “Who told you to walk? I told you to scram, so roll right now. Roll down the mountain!” 1

“Chu Feng, don’t bully excessively. You are only a brat, yet you dare to speak to us like this?” Just at that time, a manager elder from the Lotus Flower School pointed at Chu Feng and furiously cursed.

*bang* However, immediately after he spoke, that person became a mist of blood. That scene happened really too fast. No one knew who attacked, but the people from the Lotus flower School were thoroughly terrified.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ว่าทันทีมาก แท้จริง ลำไส้ของพวกเขา greened จากเสียใจ และพวกเขายังมีหัวใจตาย พวกเขาเสียใจอย่างที่พวกเขาไม่ควรได้รับดังนั้นขี้ขลาด และกลัวสิ่ง ว่า พวกเขาไม่ได้ทรยศโรงเรียนโมฆะ ที่พวกเขาไม่ควรได้รับสำหรับ enticement คนดอกบัวให้โลภมันก็ เพราะพวกเขาไม่ได้ยืนที่ต้องสูญเสียโอกาสของพวกเขาจะยืนอยู่บนท้องฟ้า มีความผิดพลาดของความคิดเดียว พวกเขาพลาดโอกาสที่ยิ่งใหญ่บนสวรรค์ทุกอย่างมีอยู่ในโลก แต่ยาไม่เสียใจ พวกเขาต้องจ่ายราคาสำหรับประกอบการตัดสินใจ"คุณทำหัวขวาโรงเรียนดอกบัว" หลังจากลงนามข้อตกลงพันธมิตร ฮองชูด้วยรอยยิ้มอ่อน และทอดสายตาไปทางโลตัสดอกไม้คนเก่าของเขา"ผมจริงหัวบัวดอกไม้โรงเรียน Zhao Lianhua" บัวดอกไม้ชรารีบตอบ เขากลัวอย่างแท้จริง กลัวมาก"คุณ ยืนขึ้นพูด" ชูฮเสียงอ่อนโยนมากมากได้ยินคำเหล่านั้น คนดอกบัว hiddenly rejoiced และไม่สามารถช่วยหายใจอย่างโล่งอก เพราะเขารู้สึกว่า ฮชูไม่ได้ดูเหมือนจะ เตรียมทำสิ่งที่ยากสำหรับเขา ดังนั้น เขาลุกขึ้นยืนอย่างรวดเร็ว และไม่รู้จบ saluted ฮชู "ชูพระคุณพระฮ พระคุณเจ้าชูฮ""ประสาทของคุณจะค่อนข้างใหญ่ คุณกล้าที่จะใช้ที่ดินของโรงเรียนเป็นโมฆะ และแม้กระทั่งประผู้สูงอายุและลูกศิษย์จากโรงเรียนโมฆะ" แต่ทันใดนั้น ฮองชูหน้าเปิดเย็น เขาชี้ไปที่คนดอกบัว และ rebuked กระโชก แล้วชี้นิ้วไปทางหลายร้อยพันคนทรยศโรงเรียนโมฆะ และกล่าว ว่า "คุณชอบเหล่านี้ติด ups ที่ลืมเกี่ยวกับสิทธและความเมตตา และกันทรยศโรงเรียนของตนเองเพื่อปกป้องตัวเองอยู่""ดี วันนี้ คุณจะนำพวกเขาทั้งหมดออกไปจากที่นี่ นำพวกเขากลับไปที่โรงเรียนของคุณดอกบัว จากนี้ พวกเขาเป็นส่วนหนึ่งของโรงเรียนดอกบัวของคุณ และสำหรับชีวิตทั้งหมดของพวกเขา พวกเขาจะติดอยู่กับแท็กของโรงเรียนดอกบัว""แต่คุณจำไว้ จากวันนี้ คนจากโรงเรียนดอกบัวของคุณดีกว่าพักในที่ดินขนาดเล็กของคุณ ถ้าพวกเขากล้าที่จะก้าวครึ่งออก ฉันจะฆ่า ด้วยไม่บอก""Milord มีเมตตา milord เมตตาต่อ ฉันไม่รู้ ฉันควรตาย และไม่ควรมีโลภ""แต่เจ้าชูฮ ฉันยังคงขอให้คุณออกจากถนนของชีวิตสำหรับโรงเรียนของฉันดอกบัว หลังจากที่ทุก ฉันไม่รู้ว่า โรงเรียนเป็นโมฆะได้คุ้นเคยกับคุณ ถ้าทำ ผมจะได้ไม่กล้าค้านโรงเรียนโมฆะ" ในทันทีที่ บัวดอกไม้เก่าแก่ทำไป ด้วยเป็นเกย์ เขา kowtowed ในขณะที่ขอทานสำหรับความเมตตา และขออภัยโทษจากฮชูไม่รู้จบ"แล้วออกเส้นทางของชีวิต โดยไม่ฆ่าทั้งหมดของคุณวันนี้ Scram ไม่คิดว่า การพูดขยะกับฉัน ถ้าคุณไม่ scram ฉันจะฆ่าคุณ!"เสียงชูฮเป็นเหมือนฟ้าร้อง เสียงดังก้องในระเบิด ในเวลาเดียวกัน สิ่งที่รวย ๆ ปรากฏคือ ออร่าไร้ขีดจำกัดเขาเล็ดลอดออกมาเช่นเดียวกับเจตนาฆ่าน่าขนลุก"ตามที่คุณต้องการ ฉันจะปล่อยให้ ฉันจะปล่อยให้อยู่" กับที่ บัวดอกไม้ชราอย่างละเอียดพอพวก เขารีบลุกขึ้นยืนกลับ และนำกลุ่มของโรงเรียนดอกบัว เตรียมจะออก เพราะเขารู้ว่าถ้าเขาซ้ายตอนนี้ มันยังมีของอยู่รอด แต่ถ้าเขาไม่ได้ เขาจะตายไม่ต้องสงสัย"หยุด" แต่เหมือนว่าเดินกี่ขั้นตอน ฮองชูระเบิดตะโกนอีกครั้ง เขาชี้ไปที่พวกเขา และกล่าว ว่า "ใครบอกคุณเดิน ผมบอกคุณ scram ดังนั้นม้วนอยู่ กลิ้งลงภูเขา" 1"ชูฮ ไม่กลั่นแกล้งมากเกินไป คุณจะสารเลวเท่านั้น แต่คุณกล้าที่จะพูดคุยกับเราเช่นนี้" เพียงในเวลานั้น ผู้จัดการพี่จากโรงเรียนดอกบัวชี้ที่ชูฮ และสาปอย่างดุเดือด*bang* อย่างไรก็ตาม ทันทีหลังจากที่เขาพูดว่า บุคคลนั้นกลายเป็น หมอกของเลือด ฉากนั้นเกิดขึ้นจริง ๆ เร็วเกินไป ไม่มีใครรู้ใครโจมตี แต่คนจากโรงเรียนดอกบัวถูกกลัวอย่างละเอียด

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ที่ว่ามากทันทีอย่างแท้จริง, ลำไส้ของพวกเขา greened จากความเสียใจและพวกเขายังมีหัวใจที่จะตาย พวกเขารู้สึกเสียใจที่พวกเขาไม่ควรจะได้รับเพื่อให้ขี้ขลาดและกลัวในสิ่งที่พวกเขาไม่ควรได้ทรยศโรงเรียนโมฆะว่าพวกเขาไม่ควรจะได้รับโลภล่อลวงโลตัสชายชราดอกไม้ให้.

มันเป็นเพราะพวกเขา didn 'T ยืน บริษัท ที่พวกเขาสูญเสียโอกาสที่จะยืนอยู่บนท้องฟ้า ด้วยความผิดพลาดของการคิดเดียวที่พวกเขาพลาดโอกาสที่ยิ่งใหญ่บนสวรรค์.

ทุกสิ่งที่มีชีวิตอยู่ในโลก แต่ไม่ได้ยาเสียใจ พวกเขาจะต้องจ่ายในราคาสำหรับการตัดสินใจของพวกเขา.

"คุณหัวของ Lotus Flower โรงเรียนที่เหมาะสมหรือไม่" หลังจากลงนามในสัญญาพันธมิตรจือฮหันไปรอบ ๆ ด้วยรอยยิ้มแสงและโยนเขาจ้องมองไปที่โลตัสชายชราดอกไม้

"ผมแน่นอนหัวของโรงเรียนดอกบัว, Zhao Lianhua." โลตัสชายชราดอกไม้รีบตอบ เขากลัวอย่างแท้จริง กลัวมาก.

"คุณยืนขึ้นจะพูด." เสียงจือฮเป็นอ่อนโยนมาก.

ได้ยินคำพูดเหล่านั้นโลตัสชายชราดอกไม้ชื่นชมยินดี hiddenly และไม่สามารถช่วยหายใจด้วยความโล่งอกเพราะเขารู้สึกว่าจือฮไม่ได้ดูเหมือน จะได้รับการเตรียมความพร้อมที่จะทำให้สิ่งที่ยากสำหรับเขา ดังนั้นเขารีบยืนขึ้นและไม่มีที่สิ้นสุดเคารพจือฮ "ขอบคุณพระเจ้าจือฮขอขอบคุณพระเจ้าจือฮ!"

"ประสาทของคุณจะค่อนข้างใหญ่! คุณกล้าที่จะใช้ที่ดินของโรงเรียนเป็นโมฆะและแม้กระทั่งการใช้อย่างแข็งขันพวกผู้ใหญ่และเหล่าสาวกจากความว่างเปล่าของโรงเรียน! " แต่จู่ๆก็มีใบหน้าจือฮหันเย็น เขาชี้ไปที่โลตัสชายชราดอกไม้และตำหนิคึกแล้วชี้นิ้วของเขาที่มีต่อหลายร้อยหลายพันคนที่ทรยศต่อความว่างเปล่าของโรงเรียนและกล่าวว่า "คุณชอบเหล่านี้ติดอยู่อัพที่ลืมเกี่ยวกับบุญและความเมตตาและทรยศโรงเรียนของตัวเองเพื่อ ป้องกันตัวเองใช่มั้ย? "

" ดี! วันนี้คุณจะนำพวกเขาทั้งหมดออกไปจากที่นี่ นำพวกเขากลับไปที่โรงเรียนดอกบัวของคุณ จากนี้ไปพวกเขาเป็นส่วนหนึ่งของโรงเรียนดอกบัวของคุณและชีวิตของพวกเขาทั้งที่พวกเขาจะต้องติดอยู่กับแท็กของโรงเรียนดอกบัวของคุณ. "

" แต่คุณจำไว้ว่านี้ จากวันนี้เกี่ยวกับคนที่มาจากโรงเรียนดอกบัวของคุณให้ดีขึ้นอยู่ในดินแดนเล็ก ๆ ของคุณ ถ้าพวกเขากล้าที่จะใช้เวลาครึ่งขั้นตอนออกผมจะฆ่าด้วยการอภิปราย no. "

" พระเดชพระคุณมีความเมตตาพระเดชพระคุณมีเมตตา! ฉันก็ไม่รู้ว่าฉันควรจะตายและผมก็ไม่ควรจะได้รับโลภ! "

" แต่พระเจ้าจือฮฉันยังคงขอให้คุณออกจากถนนของชีวิตสำหรับโรงเรียนดอกไม้ของฉันโลตัส หลังจากที่ทุกคนผมไม่ทราบว่าโรงเรียนเป็นโมฆะคุ้นเคยกับคุณ ถ้าผมทำผมจะไม่เคยกล้าที่จะต่อต้านความว่างเปล่าของโรงเรียน! "ในทันทีที่ชายชรา Lotus Flower คุกเข่าลงบนพื้นดินที่มีกะเทย เขาไม่รู้จบ kowtowed ในขณะที่ขอความเมตตาและขอการให้อภัยจากจือฮ.

"ฉันแล้วออกจากเส้นทางของชีวิตโดยไม่ฆ่าทั้งหมดของคุณในวันนี้ ซิ! อย่าคิดว่าการพูดขยะกับฉัน หากคุณไม่ได้ซิฉันจะฆ่าคุณในขณะนี้! "

เสียงจือฮเป็นเหมือนฟ้าร้องเสียงดังก้องในระเบิด ในขณะเดียวกันสิ่งที่แผ่วเบาปรากฏเป็นกลิ่นอายไม่มีที่สิ้นสุดเขาเล็ดลอดออกมาเช่นเดียวกับความตั้งใจที่จะฆ่าน่าขนลุก.

"ตามที่คุณต้องการฉันจะปล่อยผมจะออกในขณะนี้!" กับที่โลตัสชายชราดอกไม้อย่างทั่วถึงตื่นตระหนก เขารีบลุกขึ้นยืนกลับขึ้นไปและนำกลุ่มโรงเรียนดอกบัวของการเตรียมความพร้อมที่จะออกเพราะเขารู้ว่าถ้าเขาทิ้งไว้ในขณะนี้ยังคงมีสาระของการอยู่รอด แต่ถ้าเขาทำไม่ได้เขาไม่ต้องสงสัยจะตาย.

"หยุด." แต่ เช่นเดียวกับที่พวกเขาเดินไม่กี่ขั้นตอนจือฮระเบิดตะโกนอีกครั้ง เขาชี้ไปที่พวกเขาและกล่าวว่า "ใครบอกให้คุณเดิน? ผมบอกคุณไปซิดังนั้นม้วนในขณะนี้ กลิ้งลงมาจากภูเขา! "1

" จือฮไม่พาลมากเกินไป คุณเป็นเพียงเด็กเหลือขอที่ยังคุณกล้าที่จะพูดคุยกับเราแบบนี้? "เพียงแค่ในเวลานั้นพี่ผู้จัดการจากโรงเรียนดอกบัวชี้ไปที่จือฮและสาปแช่งคึก.

* ปัง * อย่างไรก็ตามทันทีหลังจากที่เขาพูดคนนั้น กลายเป็นหมอกเลือด ที่เกิดเหตุที่เกิดขึ้นมันเร็วเกินไป ไม่มีใครรู้ว่าใครทำร้าย แต่คนที่มาจากดอกไม้ของโรงเรียนโลตัสกลัวอย่างทั่วถึง