Alliteration is a stylistic literar

Alliteration is a stylistic literary device identified by the repeated sound of the first consonant in a series of multiple words, or the repetition of the same sounds or of the same kinds of sounds at the beginning of words or in stressed syllables of a phrase.[1] "Alliteration" comes from the Latin word “litera”, meaning “letters of the alphabet”, and the first known use of the word as a literary device occurred around 1624.[2] Alliteration developed largely through poetry, in which it more narrowly refers to the repetition of a consonant in any syllables that, according to the poem's meter, are stressed,[3][4][5] as in James Thomson's verse "Come…dragging the lazy languid Line along". Another example is, "Peter Piper Picked a Peck of Pickled Peppers".[6]

Consonance (ex: As the wind will bend) is another 'phonetic agreement' akin to alliteration. It refers to the repetition of consonant sounds. Alliteration is a special case of consonance where the repeated consonant sound is at the stressed syllable.[7] Alliteration may also include the use of different consonants with similar properties[8] such as alliterating z with s, as does the author of Sir Gawain and the Green Knight, or as Anglo-Saxon (Old English) poets would alliterate hard/fricative g with soft g (the latter exemplified in some courses as the letter yogh - ȝ - pronounced like the y in yarrow or the j in Jotunheim); this is known as license.[citation needed]

There is one specialised form of alliteration called Symmetrical Alliteration. That is, alliteration containing parallelism.[9] In this case, the phrase must be constituted of two end words both starting with the same letter, and the pairs of outside words getting progressively closer to the centre of the phrase also starting with identical letters. For example, "rust brown blazers rule", "purely and fundamentally for analytical purposes" or "fluoro colour co-ordination forever". Symmetrical alliteration is similar to palindromes in its usage of symmetry.

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เป็นอุปกรณ์ใช้โวหารวรรณกรรมระบุซ้ำเสียงของพยัญชนะตัวแรกในชุดของหลายคำหรือคำเสียงเดียวกัน หรือประเภทเดียวกันของเสียงที่จุดเริ่มต้นของคำหรือพยางค์ของคำ [ 1 ] " สัมผัสอักษร " มาจากคำภาษาละติน " litera " คำแปล " ตัวอักษรของตัวอักษร "และที่แรกที่รู้จักการใช้คำที่เป็นอุปกรณ์วรรณกรรมที่เกิดขึ้นรอบ ๆ 1624 [ 2 ] สัมผัสอักษรพัฒนาส่วนใหญ่ผ่านบทกวี ซึ่งมันยิ่งแคบ หมายถึง การทำซ้ำของเสียงพยัญชนะในพยางค์นั้น ตามมิเตอร์ ของกลอนเครียด [ 3 ] [ 4 ] [ 5 ] ในขณะที่เจมส์ ทอมสันเป็นกลอน " มา . . . . . . . ลากสายขี้เกียจดูด้วย " อีกตัวอย่างคือ" ปีเตอร์ไพเพอร์หยิบพริกไทยดองเพ็คของ " [ 6 ]

ที่สอดคล้องกลมกลืน ( อดีต : เป็นลมจะโค้ง ) เป็นอีกหนึ่ง ' ข้อตกลง ' ออกเสียงคล้ายกับสัมผัสอักษร . มันหมายถึงการทำซ้ำเสียงของพยัญชนะ สัมผัสอักษรเป็นกรณีพิเศษของความสอดคล้องที่ซ้ำพยัญชนะเสียงที่เน้นพยางค์[ 7 ] สัมผัสอักษรยังอาจรวมถึงการใช้พยัญชนะที่แตกต่างกับคุณสมบัติใกล้เคียง [ 8 ] เช่น alliterating Z ด้วย เหมือนผู้เขียนท่านกาเวนและอัศวินสีเขียว หรือเป็นแองโกล แซกซัน ( ภาษาอังกฤษ ) กวีจะสัมผัสอักษรยาก / เสียงเสียดแทรกกรัม เบาจี ( หลัง exemplified ในบางหลักสูตรที่เป็น จดหมาย yogh - ȝออกเสียงเหมือนตัว Y ยาร์โรว์ หรือ เจ โยธันไฮม์ )นี้เป็นที่รู้จักกันเป็นใบอนุญาต . [ อ้างอิงที่จำเป็น ]

มีเฉพาะรูปแบบของสมมาตรสัมผัสอักษรสัมผัสอักษรโทร . ที่เลี้ยงที่มีความขนาน [ 9 ] ในกรณีนี้ วลีต้องบัญญัติสองจบคำทั้งขึ้นต้นด้วยตัวอักษรเดียวกันและคำคู่นอกได้รับความก้าวหน้าใกล้ศูนย์ของวลีที่เริ่มต้นด้วยตัวอักษรที่เหมือนกันตัวอย่างเช่น " สนิมสีน้ำตาล blazers กฎ " , " อย่างแท้จริงและลึกซึ้งเพื่อวัตถุประสงค์ " หรือ " วิเคราะห์ fluoro สีประสานงานตลอดไป " สมมาตรสัมผัสอักษรคล้ายกับ palindromes ในการใช้งานของสมมาตร