We're identified by the brand that

We're identified by the brand that we drink, by the coffee houses we frequent, and by the process by which the beans are grown and harvested. We tout words such as "Free-Trade" and organic. Roman was right—it is all about 'me.' But as Roseberry concludes, these connections have been carefully structured by the market:
That is to say, my newfound freedom to choose and the taste and discrimination I cultivate, have been shaped by traders and marketers responding to a long-term decline in sales with a move toward market segmentation along class and generational lines ... This is not, of course, to say we enter the market as mere automatons; clearly, we have and exercise choices, and we (apparently) have more things to choose from than we once did. But we exercise those choices in a world of structured relationships, and part of what those relationships structure (or shape) is both the arena and the process of choice itself (1996: 771).
Coffees offer us a way to look at our relationship to the larger world and see that sometimes our choices are not really our own, to think about how brands and larger market forces can help create what appear to be stable icons in our lives. The 'me' that we have come to emphasize may be less personal than we realize.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เราจะระบุยี่ห้อที่เราดื่ม บ้านกาแฟที่เราพบบ่อย และ โดยการที่เมล็ดมีปลูก และเก็บเกี่ยว เรารสคำ เช่น "ค้าเสรี" และอินทรีย์ โรมันถูก — ทั้งหมดนี้คือ 'ฉัน' แต่เป็น Roseberry สรุป เชื่อมต่อเหล่านี้มีการระมัดระวังโครงสร้าง โดยตลาด:ที่จะพูด ฉันอิสรภาพในการเลือก และรสชาติและการเลือกปฏิบัติที่ผมปลูก ได้รับรูป โดยพ่อค้าและนักการตลาดที่ตอบสนองการลดลงระยะยาวในการขายด้วยการย้ายไปยังการแบ่งส่วนตลาดตามระดับและสายทั่วไป... นี้ไม่ได้ แน่นอน ว่า เราป้อนตลาดเป็นเพียง automatons อย่างชัดเจน เรามี และเลือกการออกกำลังกาย และเรา (ชัด) มีสิ่งเพิ่มเติมให้เลือกกว่าเราไม่ แต่เราออกกำลังกายทางเลือกเหล่านั้นในโลกของความสัมพันธ์ของโครงสร้าง และเป็นส่วนหนึ่งของโครงสร้างความสัมพันธ์ที่สิ่ง (หรือรูปร่าง) เวทีและกระบวนการของตัวเอง (1996:771)กาแฟมีวิธีการดูความสัมพันธ์ของเรากับโลกใหญ่ และเห็นว่า บางครั้งเราเลือกไม่จริง ๆ ของเราเอง คิดเกี่ยวกับวิธีที่แบรนด์และตลาดขนาดใหญ่จะช่วยสร้างสิ่งปรากฏเป็นไอคอนที่มั่นคงในชีวิตเรา 'ฉัน' ที่เราต้องการเน้นอาจจะส่วนน้อยมากกว่าที่เรารู้

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เรากำลังระบุยี่ห้อที่เราดื่มกาแฟด้วยบ้านเราบ่อยและโดยกระบวนการที่ถั่วมีการเจริญเติบโตและเก็บเกี่ยว เรา tout คำเช่น "การค้าเสรี" และอินทรีย์ โรมันขวาก็คือทั้งหมดที่เกี่ยวกับ 'ฉัน. แต่เป็น Roseberry สรุปเชื่อมต่อเหล่านี้ได้รับการออกแบบมาโดยตลาด:
กล่าวคือเสรีภาพที่เพิ่งค้นของฉันในการเลือกและรสชาติและการเลือกปฏิบัติที่ผมเพาะปลูกได้รับรูปโดยผู้ค้าและนักการตลาดตอบสนองต่อการลดลงในระยะยาวในการขายด้วย การย้ายไปสู่การแบ่งส่วนตลาดตามชั้นและเส้น generational ... นี้ไม่ได้เป็นของหลักสูตรที่จะบอกว่าเราเข้าสู่ตลาด automatons เป็นเพียง; เห็นได้ชัดว่าเรามีทางเลือกและการออกกำลังกายและเรา (เห็นได้ชัด) มีสิ่งที่มากขึ้นในการเลือกจากกว่าที่เราเคยทำ แต่เราออกกำลังกายทางเลือกที่ผู้ที่อยู่ในโลกของความสัมพันธ์ของโครงสร้างและส่วนหนึ่งของสิ่งเหล่านั้นโครงสร้างความสัมพันธ์ (หรือรูปร่าง) เป็นทั้งเวทีและขั้นตอนของทางเลือกของตัวเอง (1996: 771) ได้.
คอฟฟี่ให้เราวิธีที่จะมองไปที่ความสัมพันธ์ของเรากับ โลกที่มีขนาดใหญ่และดูว่าบางครั้งการเลือกของเราไม่ได้จริงๆเราเองที่จะคิดเกี่ยวกับวิธีแบรนด์และกลไกตลาดที่มีขนาดใหญ่สามารถช่วยสร้างสิ่งที่ดูเหมือนจะเป็นไอคอนที่มั่นคงในชีวิตของเรา ว่า 'ฉัน' ที่เราได้มาเพื่อเน้นส่วนบุคคลอาจจะน้อยกว่าที่เราตระหนัก