Wayang KulitThe Wayang Kulit is a t

Wayang Kulit
The Wayang Kulit is a traditional theatre form that brings together the playfulness of a puppet show, and the elusive quality and charming simplicity of a shadow play.
Its origin remains a mystery, though it appears to have a strong Javanese and Hindu influence. Today, it is spread out, in various forms and guises, across Asia - from Turkey and China to Indonesia and of course, Malaysia.
Here, it is most popular in the East Coast of Peninsular Malaysia, particularly in Kelantan, the heartland of Wayang Kulit, where it took root more than 250 years ago. Today, however, urbanisation and modern entertainment have led to a decline in its popularit

Wayang means “theater” and kulit means “skin” referring to the leather that
is used to create the intricately carved leather figures that are pressed against
a screen to create the shadow play. The puppeteer, or tok dalang, sits behind
the screen and animates the voice and movements of all of the characters—up
to 40 in a single performance. The rest of the ensemble sit on mats behind the
tok dalang and play traditional Malay percussion and wind instruments,
including barrel drums, gongs, cymbals, and a traditional oboe.
In Kelantan, these performances are typically very long, and the entire village
comes to watch the show. The “show” actually includes more than just what
is projected on the screen: audiences are invited to come behind the screen
and watch how the tok dalang and musicians make everything come alive.

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

วายังกูลิต
สุตราเป็นแบบละครฟอร์มที่รวบรวมความสนุกสนานของการแสดงหุ่นและเปรียวคุณภาพและความเรียบง่ายที่มีเสน่ห์ของหนังตะลุง
ที่มาของมันยังคงเป็นปริศนา แต่มันดูเหมือนจะแข็งแรงและชวาอิทธิพลฮินดู วันนี้ มันกระจายออกในรูปแบบต่างๆ และชุดกระโปรง ทั่วทั้งเอเชีย จากตุรกี และ จีน อินโดนีเซีย และแน่นอนมาเลเซีย
ที่นี่ มันเป็นที่นิยมมากที่สุดในชายฝั่งตะวันออกของคาบสมุทรมาเลเซีย โดยเฉพาะอย่างยิ่งในกลันตัน ฮาร์ทแลนด์ของสุตรา ที่เอารากมากกว่า 250 ปีมาแล้ว อย่างไรก็ตาม วันนี้กลายเป็นเมืองที่ทันสมัยและความบันเทิงได้นำไปสู่การลดลงใน popularit

วายัง แปลว่า " โรงละคร " และ " แก่น หมายถึง ผิวหนังที่
" หมายถึงใช้ในการสร้างหนังที่ประณีตแกะสลักตัวเลขที่กดเทียบกับ
หน้าจอเพื่อสร้างเงาเล่น เชิดหุ่น หรือโต๊ะดาลังนั่งอยู่ข้างหลัง
หน้าจอและเคลื่อนไหว เสียง และการเคลื่อนไหวของตัวละครทุกตัวขึ้น
40 ในการแสดงเดี่ยว ส่วนที่เหลือของชุดนั่งบนเสื่อหลัง
โต๊ะดาลังเล่นเครื่องเคาะมาเลย์ดั้งเดิมและเครื่องมือลม
รวมทั้งบาร์เรลกลอง ฆ้อง และฉาบ และโอโบดั้งเดิม .
ในกลันตัน การแสดงเหล่านี้มักจะยาวมากและ
ทั้งหมู่บ้านมาเพื่อชมการแสดง " การแสดง " ที่จริงมีมากกว่าเพียงแค่สิ่งที่
คาดว่าบนหน้าจอ : ผู้ชมที่ได้รับเชิญให้มาหลังจอ
และดูว่าโต๊ะดาลัง และนักดนตรีให้ทุกอย่างออกมา