Given that the TPBaccounts for more

Given that the TPB
accounts for more variance, on average, in intentions than
behaviour, researchers have attempted to identify the important
determinants that may serve to reduce the ‘‘intention–behaviour
gap’’. In this respect, Norman and Conner (2005) argue that, in
addition to PBC, planning is a key volitional variable that can
impact on the intention–behaviour relationship to the extent that
specifying where, when, and how an intended behaviour is to be
performed may aid the movement from intention to action.

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ระบุว่าพีบีบัญชีสำหรับความแปรปรวนมากขึ้นโดยเฉลี่ยในความตั้งใจกว่าพฤติกรรมของนักวิจัยได้พยายามที่จะระบุที่สำคัญปัจจัยที่อาจจะทำหน้าที่เพื่อลด'' พฤติกรรมความตั้งใจที่จะทำให้เกิดช่องว่าง'' ในการนี้นอร์แมนและคอนเนอร์ (2005) ยืนยันว่าในนอกจากPBC การวางแผนเป็นตัวแปร volitional ที่สำคัญที่สามารถส่งผลกระทบต่อความสัมพันธ์ของความตั้งใจของพฤติกรรมที่มีขอบเขตที่ระบุที่ไหนเมื่อใดและวิธีการที่พฤติกรรมที่ตั้งใจไว้คือการเป็นดำเนินการอาจช่วยการเคลื่อนไหวจากความตั้งใจที่จะดำเนินการ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ระบุว่า TPB
บัญชีสำหรับความแปรปรวนมากขึ้น เฉลี่ย ในความตั้งใจมากกว่า
พฤติกรรม นักวิจัยได้พยายามที่จะระบุปัจจัยที่สำคัญ
ที่อาจใช้เพื่อลด 'intention –พฤติกรรม
' ช่องว่าง ' ' ในความเคารพนี้นอร์แมนกับคอนเนอร์ ( 2005 ) ยืนยันว่า ใน
นอกจาก PBC , การวางแผนเป็นสำคัญซึ่งเป็นความตั้งใจที่
.ผลกระทบต่อความตั้งใจและพฤติกรรมความสัมพันธ์ในขอบเขตที่
ระบุที่ไหน เมื่อไหร่ ยังไงตั้งใจจะแสดงพฤติกรรม
อาจช่วยการเคลื่อนไหวจากความตั้งใจที่จะกระทำ