Price stayed silent for a moment, a

Price stayed silent for a moment, and looked at you. He was trying to study your eyes, but there was nothing about them that made it clear what you might have been thinking. Even looking at your pupils wasn’t helping Price, as they showed no signs of expression. “Your face...it’s like looking into a void.” Price said, sounding frustrated. “Like you’re looking right through me.” You said nothing, and your face was still and expressionless. “Do you even know how to show emotions, soldier?” Price said, getting annoyed again.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ไพรซ์เงียบไปครู่หนึ่งแล้วมองมาที่คุณ เขาพยายามศึกษาดวงตาของคุณ แต่ไม่มีสิ่งใดที่ทำให้ชัดเจนว่าคุณคิดอะไรอยู่ แม้แต่การมองดูลูกศิษย์ของคุณก็ไม่ได้ช่วยไพรซ์ เนื่องจากพวกเขาไม่แสดงท่าทีใดๆ “ใบหน้าของคุณ...มันเหมือนกับการมองเข้าไปในความว่างเปล่า” ไพรซ์พูดด้วยน้ำเสียงหงุดหงิด “เหมือนคุณกำลังมองผ่านฉัน” คุณไม่พูดอะไรเลยและใบหน้าของคุณก็นิ่งและไม่แสดงอารมณ์ “คุณรู้วิธีแสดงอารมณ์ด้วยเหรอทหาร” ไพรซ์พูดแล้วเริ่มรำคาญอีกครั้ง

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ไพรซ์เงียบไปครู่หนึ่งและมองคุณ เขาพยายามศึกษาดวงตาของคุณ แต่ไม่มีอะไรที่บ่งบอกอย่างชัดเจนว่าคุณอาจคิดอะไรอยู่ แม้แต่การมองลูกศิษย์ท่านก็ไม่ได้ช่วยไพรซ์เพราะไม่ได้แสดงออกอะไร "หน้าคุณ... เหมือนกําลังมองช่องว่างอยู่" ไพรซ์กล่าวว่าฟังดูหดหู่มาก "เหมือนคุณกำลังมองฉันอยู่" คุณไม่พูดอะไร สีหน้าไร้อารมณ์ ท่านรู้จักแสดงอารมณ์ไหมทหาร ไพรซ์ตอบว่า โกรธอีก

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

price เงียบสักครู่ มองคุณ. เขาพยายามศึกษาสายตาของคุณ แต่ไม่มีอะไรที่ทําให้คุณรู้ได้อย่างชัดเจน ว่าคุณอาจคิดอะไรอยู่. แม้แต่มองที่ลูกตาของคุณ ไม่ได้ช่วยให้ราคา เพราะพวกเขาไม่ได้แสดงออกใด ๆ. "หน้าของคุณ... มันเหมือนเห็นความว่างเปล่า" Priceกล่าวว่ามันฟังดูหงุดหงิด "เหมือนคุณมองผ่านฉัน"คุณไม่พูดอะไรใบหน้าของคุณนิ่งและไม่มีการแสดงออก "คุณรู้วิธีแสดงอารมณ์ไหมทหาร?" Priceกล่าวว่าเริ่มโกรธอีกครั้ง