Finally, the unexpected high propor

Finally, the unexpected high proportion of Traditional MASs among Lateral units may be the result of conflicting contingencies. That is, reciprocal interdependence implies coordination by means of ad hoc mutual adjustment (e.g., Hayes,1977; Macintosh, 1994; Williams et al., 1990),whereas coordination and control in larger and more complex organizations tend to rely on sophisticated and formalized MASs (e.g., Bruns & Waterhouse, 1975; Merchant, 1981, 1984). In section The combined effect of departmental interdependence and organizational structure on MAS design, it was argued that MAS design in this type of context is primarily the result of high interdependence since the absence of standardization makes it difficult to specify unambiguous performance standards. In retrospect, however, it seems
more reasonable to believe that, in line with departments in Cell 4 (see H4a–H4c), these departments do not face any single dominant imperative. Rather, as Gresov and Drazin (1997) suggested, a so-called suboptimal equifinality
arises in these situations. That is, management makes a trade-off between contextual demands.
The factor considered most important determines what the structure should look like. Importantly,
this type of inequality is always sub optimizing because one or several of the demands on the organization go unattended. Furthermore, since no single dominant imperative exists, there is also an enhanced likelihood of design variation among
these departments (see also Gresov, 1989). The fact that all three MASs can be found in approximately
equal proportions (1/3) in this context may be consistent with this argument.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

สุดท้าย ไม่คาดคิดสัดส่วนมวลชนแบบดั้งเดิมระหว่างหน่วยด้านข้างอาจเป็นผลของความขัดแย้ง contingencies นั่นคือ อิสระเสรีซึ่งกันและกันหมายถึงการประสานงาน โดยการปรับปรุงร่วมกันเฉพาะกิจ (เช่น เฮยส์ 1977 แมค 1994 วิลเลียมส์และ al., 1990), ใน ขณะที่การประสานงานและการควบคุมในองค์กรขนาดใหญ่ และซับซ้อนมักจะ ใช้อย่างเป็นทาง และมีความซับซ้อนโดยรวม (เช่น บรันซ์และ Waterhouse, 1975 พ่อค้า 1981, 1984) ในส่วนผลรวมของแผนกอิสระเสรีและโครงสร้างองค์กรในการออกแบบมาส มันถูกโต้เถียงออกมาสในเนื้อหาประเภทนี้ที่ เป็นหลักผลอิสระเสรีสูงเนื่องจากการขาดงานของมาตรฐานทำให้ยากที่จะระบุมาตรฐานประสิทธิภาพที่ชัดเจน ใน retrospect ไร เหมือนมากเหมาะสมที่จะเชื่อว่า ตามแผนกในเซลล์ 4 (ดู H4a – H4c), แผนกนี้ไม่หน้าจำหลักการเดียวกัน ค่อนข้าง เป็น Gresov และ Drazin (1997) แนะนำ equifinality สภาพเรียกว่าเกิดขึ้นในสถานการณ์เหล่านี้ นั่นคือ การจัดการทำให้ trade-off ระหว่างความต้องการตามบริบทปัจจัยที่ถือว่าสำคัญกำหนดว่าโครงสร้างควรมีลักษณะเช่น ที่สำคัญชนิดของความไม่เท่าเทียมกันนี้เป็นเสมอย่อยเพิ่มประสิทธิภาพเนื่องจากหนึ่งหรือหลายความต้องการขององค์กรไปอัตโนมัติ นอกจากนี้ เนื่องจากที่จำหลักเดียวไม่อยู่ มีการเปลี่ยนแปลงการออกแบบในโอกาสพิเศษแผนกเหล่านี้ (ดู Gresov, 1989) ความจริงที่ว่าทั้งสามโดยรวมสามารถพบได้ในประมาณเท่ากับสัดส่วน (1/3) ในบริบทนี้อาจสอดคล้องกับอาร์กิวเมนต์นี้ได้

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

สุดท้ายสัดส่วนที่สูงไม่คาดคิดของแผนมวลระหว่างหน่วยงานด้านข้างอาจเป็นผลจากภาระผูกพันที่ขัดแย้งกัน นั่นคือการพึ่งพาซึ่งกันและกันหมายถึงการประสานงานโดยเฉพาะกิจการปรับตัวร่วมกัน (เช่นเฮย์ส, 1977; แมคอินทอช, 1994. วิลเลียมส์, et al, 1990) ในขณะที่การประสานงานและการควบคุมในองค์กรขนาดใหญ่และซับซ้อนมากขึ้นมีแนวโน้มที่จะพึ่งพาความซับซ้อนและเป็นทางการ มวล (เช่น Bruns & วอเตอร์เฮาส์, 1975; Merchant, 1981, 1984) ในส่วนของผลรวมของการพึ่งพาซึ่งกันและกันแผนกและโครงสร้างองค์กรในการออกแบบ MAS มันก็เป็นที่ถกเถียงกันว่าการออกแบบ MAS ในรูปแบบของบริบทนี้เป็นหลักผลมาจากการพึ่งพาซึ่งกันและกันสูงตั้งแต่กรณีที่ไม่มีมาตรฐานทำให้ยากที่จะระบุมาตรฐานการปฏิบัติงานที่ชัดเจน ในการหวนกลับ แต่ดูเหมือนว่า
เหมาะสมมากขึ้นที่จะเชื่อว่าอยู่ในแนวเดียวกันกับหน่วยงานในมือ 4 (ดู H4a-H4c) หน่วยงานเหล่านี้ไม่ได้เผชิญกับความจำเป็นที่โดดเด่นใด ๆ เดียว แต่เป็น Gresov และ Drazin (1997) แนะนำ Equifinality ก่อให้เกิดผลลัพธ์ที่เรียกว่า
เกิดขึ้นในสถานการณ์เหล่านี้ นั่นคือการจัดการที่ทำให้การออกระหว่างความต้องการตามบริบท.
ปัจจัยที่ถือว่ามีความสำคัญมากที่สุดในสิ่งที่เป็นตัวกำหนดโครงสร้างควรมีลักษณะดังนี้ ที่สำคัญ
ประเภทของความไม่เท่าเทียมกันนี้จะเพิ่มประสิทธิภาพการย่อยเสมอเพราะหนึ่งหรือหลายข้อเรียกร้องต่อองค์กรไปไม่ต้องใส่ นอกจากนี้เนื่องจากไม่มีความจำเป็นที่โดดเด่นคนเดียวที่มีอยู่นอกจากนี้ยังมีความเป็นไปได้ที่เพิ่มขึ้นของการเปลี่ยนแปลงการออกแบบของ
หน่วยงานเหล่านี้ (ดูเพิ่มเติม Gresov, 1989) ความจริงที่ว่าทั้งสามมวลสามารถพบได้ในประมาณ
สัดส่วนที่เท่ากัน (1/3) ในบริบทนี้อาจจะสอดคล้องกับเรื่องนี้

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ในที่สุด สัดส่วนที่ไม่คาดคิดของมวลดั้งเดิมระหว่างหน่วยด้านข้างอาจเป็นผลของภาระผูกพันที่ขัดแย้งกัน นั่นคือ กฎแห่งกรรม หมายถึงการพึ่งพาโดยเฉพาะกิจการร่วมกัน ( เช่น เฮย์ส , 1977 ; Macintosh , 1994 ; วิลเลี่ยม et al . , 1990 )ประสานงานและควบคุมในส่วนที่มีขนาดใหญ่และองค์กรที่ซับซ้อนมักจะพึ่งพาที่ทันสมัยและเป็นทางการมวล ( เช่น บรันส์&วอเตอร์เฮาส์ , 1975 ; พ่อค้า , 1981 , 1984 ) ในส่วนผลรวมของแผนก การพึ่งพาอาศัยกัน และโครงสร้างองค์กรที่ออกแบบขึ้น ,มันแย้งว่า แต่การออกแบบในบริบทของประเภทนี้เป็นหลักผลของการพึ่งพาอาศัยกันสูงเนื่องจากการขาดมาตรฐาน ทำให้ยากที่จะกำหนดมาตรฐานการปฏิบัติงานที่ชัดเจน . ในการหวนกลับ , อย่างไรก็ตาม , ดูเหมือนว่า
สมเหตุสมผลมากขึ้นเชื่อว่าสอดคล้องกับแผนกในเซลล์ 4 ( ดู h4a – h4c ) , หน่วยงานเหล่านี้ไม่ได้เผชิญขวางใดเด่นเดี่ยว ค่อนข้างและเป็น gresov ดราซิน ( 1997 ) เสนอ ,
equifinality suboptimal เรียกว่าเกิดขึ้นในสถานการณ์เหล่านี้ นั่นคือการจัดการที่ทำให้การแลกเปลี่ยนระหว่างความต้องการบริบท ปัจจัยการพิจารณาที่สำคัญที่สุด
กำหนดว่าโครงสร้างควรมีลักษณะเหมือน ที่สําคัญ
ของความไม่เท่าเทียมกันชนิดนี้เสมอ เพราะระบบย่อยหนึ่งหรือหลายของความต้องการในองค์กรไปแบบอัตโนมัตินอกจากนี้ เนื่องจากไม่มีเด่นขวางอยู่ นอกจากนี้ ยังเพิ่มโอกาสของการเปลี่ยนแปลงการออกแบบของ
หน่วยงานเหล่านี้ ( ดู gresov , 1989 ) ความจริงที่ว่าทั้งสามก้อน สามารถพบได้ในสัดส่วนเท่ากันประมาณ
( 1 / 3 ) ในบริบทนี้อาจจะสอดคล้องกับเหตุผลนี้