We have analysed associated factors

We have analysed associated factors in 164
patients with acute compartment syndrome
whom we treated over an eight-year period. In 69%
there was an associated fracture, about half of which
were of the tibial shaft. Most patients were men,
usually under 35 years of age. Acute compartment
syndrome of the forearm, with associated fracture of
the distal end of the radius, was again seen most
commonly in young men. Injury to soft tissues,
without fracture, was the second most common cause
of the syndrome and one-tenth of the patients had a
bleeding disorder or were taking anticoagulant drugs.
We found that young patients, especially men, were at
risk of acute compartment syndrome after injury.
When treating such injured patients, the diagnosis
should be made early, utilising measurements of tissue
pressure.
J Bone Joint Surg [Br] 2000;82-B:200-3.
Received 12 January 1999; Accepted after revision 15 June 1999
The most important determinant of a poor outcome from
acute compartment syndrome after injury is delay in diagnosis.1-5
The complications are usually disabling and
include infection, contracture and amputation. One of the
main causes of delay may be insufficient awareness of the
condition. While it is acknowledged that children, because
of difficulty in assessment, and hypotensive patients are at
risk, most adults who develop acute compartment syndrome
are not hypotensive. Awareness of the risk of the
syndrome may reduce delay in diagnosis. Continuous monitoring
of compartment pressure may allow the diagnosis tobe made earlier and complications to be minimised.5,6
Since the necessary resource may not be readily available
we attempted to identify patients who were at risk and
would benefit from monitoring of compartment pressure.
Patients and Methods
Data were collected from all adult patients with a recognised
acute compartment syndrome who came to our
Orthopaedic Trauma Unit between 1988 and 1995, inclusive.
This is the only trauma unit serving a population of
650 000 and therefore has a high rate of capture. We
excluded patients with postischaemic acute compartment
syndrome, since they were treated in the vascular unit.
Patients with crush syndrome were included.
Acute compartment syndrome was diagnosed either
clinically or by monitoring of compartment pressure. We
nominated a differential pressure of less than 30 mmHg
between the tissue pressure and diastolic blood pressure as
the threshold for fasciotomy.6 The diagnosis was con-
firmed by escape of muscle groups at fasciotomy. The
classification systems of Tscherne7 and Gustilo8,9 were
used for the tibial diaphyseal fractures. The chi-squared test
with Yates’ correction was used for comparison of age
incidences.
Results
There were 164 patients with an acute compartment syndrome,
149 men and 15 women, with a mean age of 32
years (14 to 88). The mean age for men was 30 years and
for women, 44 years. The average annual incidence was 7.3
per 100 000 for men and 0.7 per 100 000 for women (Fig.
1). The primary condition causing acute compartment
syndrome was a fracture, which occurred in 113 patients
(69%). The two most common were of the diaphysis of the
tibia in 59 patients (36%) and of the distal radius in 16
(9.8%). Injury to the soft tissues without a fracture occurred
in 38 patients (23.2%) (Table I).
Table II shows the causes of injury. Road-traffic accidents
(RTA) were the most common, followed by sport.
Almost 10% of patients had a tissue-crushing injury. Two
patients in the spontaneous group were receiving anticoagulants;
one had swelling after a deep-venous throm


bosis and one had a severe infection around the elbow. No
cause was detected in one patient. Four other patients had
bleeding disorders, one with a tibial fracture, one with a
fracture of the distal radius and two with soft-tissue
injury.
Fractures of the tibial diaphysis. A total of 59 patients
had acute compartment syndrome after fracture of the tibial
diaphysis; 55 were men and four were women with a mean
age of 30 years (14 to 86). The average annual incidence
for men was 6.9 per 100 000 and for women 0.2 per
100 000. In the same period 1349 fractures of the shaft of
the tibia were treated, giving an incidence of acute compartment
syndrome of 4.3%. Of the 821 patients under 35
years of age, 5.9% had an acute compartment syndrome.
The incidence was threefold less in those aged over 35
years (p < 0.001).
Among the 59 patients with a tibial fracture who had an
acute compartment syndrome, a sports injury, mainly soccer,
was the cause in 27, an RTA in 20, a fall in 11 and a
direct blow in one. We considered that 59% of patients had
a low-energy type of injury. Ten patients had open and 49
had closed fractures. The types of closed fracture were
Tscherne type C1 (28 patients), C2 (16), C0 (3) and C3 (2).
Five of the open fractures were Gustilo type 1, three were
type 2, and two type 3 of which one was 3A and one 3B.
During the same time period 306 open tibial fractures were
treated, giving an incidence of 3.3% in these injuries. A
total of 45 patients was treated by either reamed or
unreamed intramedullary nailing and 14 by external fixation.
The incidence of acute compartment syndrome was
5.5% of 810 tibial fractures treated by intramedullary nailing
and 12.2% of 114 fixed externally.
All four compartments of the leg were involved in 18
patients at the time of surgical release. The anterior compartment
was also affected in the other 41 patients; in 30 it
was isolated, in six with accompanying involvement of the
lateral compartment and in five of the deep posterior
compartment.
Soft-tissue injury. There were 38 patients (23.2%) with a
soft-tissue injury with no associated fracture, 32 men and
six women. Their mean age was 38 years (15 to 88). Most
had sustained a direct blow to the affected muscle compartment,
or an injury with a major crushing component. There
were a number of other less common modes of injury


(Table III). Four (10.3%) of this group were either taking
anticoagulants or had a bleeding disorder. Only four had
other associated injuries. A large range of compartments
was affected. In 21 patients the leg was involved, in four of
whom all four compartments were concerned. In nine
patients the forearm, in five the quadriceps compartment, in
two the foot and in one the hand were affected.
Fractures of the distal radius. There were 16 patients
(9.8%) with an acute compartment syndrome complicating
fracture of the distal radius, 15 men, nearly all young, and
one woman, with a mean age of 26 years (14 to 51). During
the same period, 6395 fractures of the distal radius were
treated giving an average incidence of 0.25%. Of the 1007
patients aged 35 years or under, 1.4% had acute compartment
syndrome, while 0.04% of 5388 over 35 years were
affected (p < 0.001). Nine of the 16 patients had highenergy
transfer injuries, and three had multiple injuries.
Of the 15 patients who had involvement of the volar
compartment of the forearm, one also had involvement of
the interosseous compartments of the hand and in one
patient only these areas of the hand were affected.
Diaphyseal fractures of the forearm. There were 13
patients (7.9%) with acute compartment syndrome after
diaphyseal fractures of the radius and/or ulna. All were
men with a mean age of 33 years (14 to 60). During this
period 422 such fractures of the radius and ulna were
treated, giving an incidence of 3.1%. The incidences for
patients aged under and over 35 years were similar at 3.2%
and 2.8%, respectively, but with a preponderance of young
men. Most had high-energy exchange injuries as seven
patients had either multisystem or multiple orthopaedic
injuries.
Discussion
We have shown clearly that young people, especially men,
have the highest incidence of acute compartment syndrome.
This is particularly evident for fractures of the tibial diaphysis
and of the distal radius which have threefold and
30-fold increases, respectively, for younger age groups.
Why is this? It is possible that young men have relatively
large muscle volumes, while the compartment size (an
inelastic fascial envelope) does not change after growth is
complete. Thus, young men may have less space for
swelling of the muscle after injury. Young men are also
more likely to sustain high-energy exchange injuries,
although the direct effect is not clear from our study
because such injuries predominated in metaphyseal and
diaphyseal fractures of the forearm, but not in diaphyseal
fractures of the tibia.
What is it about older people that protects them from
acute compartment syndrome?7 They may have smaller,
hypotrophic muscles, and their relatively higher blood pressure
may provide tolerance for higher tissue pressure.
While there has been controversy in deciding what pressures
constitute an acute compartment syndrome the importance
of the difference between perfusion pressure and
tissue pressure has been shown both experimentally and
clinically.6,10,11 Hypertension was also noted to have a
protective effect when the thresholds of tissue pressure for
viability of the peripheral nerves were investigated.12
Early diagnosis and treatment are of the utmost importance
in order to avoid long-term disability after acute
compartment syndrome.1-3,5,13 We believe that awareness
of the possibility of acute compartment syndrome among
nursing and medical staff is the most important factor
contributing to an early diagnosis. Knowing that specific
groupsof patients are at risk should heighten awareness of
the condition. These are the patients to whom pressuremeasuring
devices should be applied promptly, with urgent
fasciotomy should the measurements be abnormal.
In our study we have identified the broad spectrum of
conditions which may be complicated by acute compartment
syndrome. Neither children nor patients with postischaemic
acute compartment syndromes were included
and it must be stressed that these are also particular groups
at risk as are hypotensive or unconscious patients.14

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เรามี analysed ปัจจัยที่เกี่ยวข้องใน 164ผู้ป่วยที่ มีอาการเฉียบพลันเหนือศีรษะซึ่งเราถือว่าเป็นระยะเวลาแปดปี 69%มีกระดูกเกี่ยวข้อง ประมาณครึ่งหนึ่งของมีของเพลาทิเบียล ผู้ป่วยส่วนใหญ่มีคนโดยปกติแล้วอายุต่ำกว่า 35 ปี เหนือศีรษะเฉียบพลันกลุ่มอาการของปลายแขน มีกระดูกหักที่เกี่ยวข้องของสิ้นสุดที่กระดูกของรัศมี ถูกอีกส่วนใหญ่ที่เห็นโดยทั่วไปในคนหนุ่มสาว บาดเจ็บเนื้อเยื่ออ่อนโดยไม่แตกหัก มีสองสาเหตุส่วนใหญ่กลุ่มอาการและหนึ่งส่วนสิบของผู้ป่วยที่มีการเลือดออกผิดปกติ หรือได้รับยา anticoagulantเราพบว่า ผู้ป่วยเด็ก โดยเฉพาะอย่างยิ่งผู้ชาย ได้ที่ความเสี่ยงของกลุ่มอาการเหนือศีรษะเฉียบพลันหลังจากบาดเจ็บเมื่อรักษาผู้ป่วยเช่นบาดเจ็บ การวินิจฉัยควรทำก่อน โดยขนาดของเนื้อเยื่อความกดดันเจกระดูกร่วม Surg [Br] 2000; 82-B:200-3ได้รับ 12 2542 มกราคม ยอมรับหลังจากปรับปรุง 15 1999 มิถุนายนดีเทอร์มิแนนต์ที่สำคัญที่สุดของผลลัพธ์ที่ดีจากกลุ่มอาการเหนือศีรษะเฉียบพลันหลังจากบาดเจ็บ หน่วงเวลาใน diagnosis.1-5ภาวะแทรกซ้อนที่จะปิดการใช้งานปกติ และมีการติดเชื้อ contracture และ amputation หนึ่งของการสาเหตุหลักของความล่าช้าอาจจะรับรู้ไม่เพียงพอของการเงื่อนไขการ ในขณะที่มันเป็นยอมรับว่า ที่เด็ก เนื่องจากความยากในการประเมิน และ hypotensive ผู้ป่วยช่องผู้ใหญ่ส่วนใหญ่คนที่เฉียบพลันพัฒนาความเสี่ยง กลุ่มอาการไม่ hypotensive รับรู้ความเสี่ยงของการอาการอาจช่วยลดความล่าช้าในการวินิจฉัย ตรวจสอบอย่างต่อเนื่องของช่อง แรงดันอาจทำให้วินิจฉัย tobe ทำไว้ก่อนหน้าและภาวะแทรกซ้อนที่จะ minimised.5,6เนื่องจากทรัพยากรที่จำเป็นอาจไม่พร้อมเราพยายามที่จะระบุผู้ป่วยที่เสี่ยง และจะได้รับประโยชน์จากการตรวจสอบความดันเหนือศีรษะผู้ป่วยและวิธีการมีการรวบรวมข้อมูลจากผู้ป่วยผู้ใหญ่ทั้งหมดพร้อมรับการการยอมรับกลุ่มอาการเหนือศีรษะเฉียบพลันที่มาของเราหน่วยบาดเจ็บกระดูกระหว่าง 1988 และ 1995 รวมนี่คือบริการประชากรหน่วยบาดเจ็บเท่านั้น650 000 ดังนั้นจึง มีอัตราความเร็วของการจับภาพ เราผู้ป่วยที่ถูกแยกออก มีเหนือศีรษะเฉียบพลัน postischaemicกลุ่มอาการ เนื่องจากพวกเขาได้รับการรักษาในหน่วยของหลอดเลือดผู้ป่วยที่ มีอาการความสนใจอยู่ได้มีการวินิจฉัยอาการเฉียบพลันช่องใดทางคลินิก หรือ การตรวจสอบของช่องความกดดัน เราเสนอชื่อเป็นความดันของ 30 mmHgระหว่างความดันโลหิต diastolic เป็นความดันของเนื้อเยื่อขีดจำกัดสำหรับ fasciotomy.6 การวินิจฉัยถูกคอน-ยืนยัน โดยการหลบหนีของกลุ่มกล้ามเนื้อที่ fasciotomy ที่ระบบการจัดประเภทของ Tscherne7 และ Gustilo8, 9 ได้ใช้สำหรับกระดูกหักที่ diaphyseal ทิเบียล การทดสอบไคสแควร์ด้วยการแก้ไขเยตส์ถูกใช้สำหรับการเปรียบเทียบอายุincidencesผลลัพธ์มีผู้ป่วยมีอาการเฉียบพลันช่อง 164149 คนและหญิง 15 อายุเฉลี่ยของ 32ปี (14-88) อายุหมายถึงคน 30 ปี และสำหรับผู้หญิง อายุ 44 ปี อุบัติการณ์รายปีเฉลี่ย 7.3ต่อ 100 000 และ 0.7 ต่อ 100 000 สำหรับผู้หญิง (ฟิก1) . เงื่อนไขหลักที่ทำให้เหนือศีรษะเฉียบพลันกลุ่มอาการเป็นกระดูก ซึ่งเกิดขึ้นในผู้ป่วยที่ 113(69%) สอง diaphysis ของทั่วไปส่วนใหญ่อยู่กระดูกแข้ง ในผู้ป่วย 59 (36%) และกระดู กเรเดียสกระดูกใน 16(9.8%) บาดเจ็บเนื้อเยื่ออ่อนนุ่มไม่มีแตกหักเกิดขึ้นในผู้ป่วย 38 (23.2%) (ตารางฉัน)ตารางที่สองแสดงสาเหตุของการบาดเจ็บ อุบัติเหตุจราจรทางถนน(RTA) ได้บ่อยที่สุด ตาม ด้วยกีฬาเกือบ 10% ของผู้ป่วยบาดเจ็บที่เนื้อเยื่อบดได้ สองผู้ป่วยในกลุ่มอยู่ได้รับ anticoagulantsหนึ่งมีบวมหลังจาก throm ลึกดำbosis และหนึ่งมีการติดเชื้อรุนแรงรอบศอก ไม่ใช่สาเหตุตรวจพบในผู้ป่วยหนึ่ง มีผู้ป่วยอื่น ๆ 4เลือดออกผิดปกติ มีทิเบียลแตกหัก มีการแตกหักของกระดูกรัศมีและกับเนื้อเยื่ออ่อนบาดเจ็บกระดูกหักของ diaphysis ทิเบียล จำนวนผู้ป่วย 59มีอาการเหนือศีรษะเฉียบพลันหลังจากการแตกหักของที่ทิเบียลdiaphysis 55 ถูกคน และสี่ได้ผู้หญิงที่ มีค่าเฉลี่ยการอายุ 30 ปี (14-86) อุบัติการณ์รายปีเฉลี่ยสำหรับผู้ชาย 6.9 ต่อ 100 000 และ สำหรับผู้หญิง 0.2 ต่อ100 000 ในกระดูกหัก 1349 รอบระยะเวลาเดียวกันของเพลาของกระดูกแข้งได้รับการรักษา ให้มีอุบัติการณ์ของเหนือศีรษะเฉียบพลันกลุ่มอาการ 4.3% ผู้ป่วย 821 ต่ำกว่า 35ปีอายุ 5.9% มีอาการเหนือศีรษะเฉียบพลันอุบัติการณ์ถูก threefold น้อยในผู้ที่อายุมากกว่า 35ปี (p < 0.001)ระหว่าง 59 ผู้ป่วยที่มีกระดูกทิเบียลที่มีการอาการเฉียบพลันเหนือศีรษะ การบาดเจ็บกีฬา ฟุตบอลส่วนใหญ่มีสาเหตุใน 27, RTA ใน 20 ฤดูใบไม้ร่วงใน 11 และได้เป่าโดยตรงใน เราถือว่า 59% ของผู้ป่วยที่มีพลังงานต่ำชนิดของการบาดเจ็บ มีผู้ป่วย 10 เปิดและ 49มีปิดกระดูกหัก ชนิดของกระดูกหักที่ปิดได้ชนิด Tscherne C1 (28 ผู้ป่วย), C2 (16), C0 (3) และ C3 (2)ห้าของกระดูกหักแบบเปิดมีแผลชนิด 1, 3 ถูกชนิด 2 และ 2 ชนิดที่หนึ่งเป็น 3A และ 3B หนึ่ง 3ในช่วงเวลาเดียวกัน ระยะเวลา 306 เปิดทิเบียลกระดูกหักได้รักษา ให้เกิดเป็น 3.3% ในบาดเจ็บเหล่านี้ Aจำนวนผู้ป่วย 45 ถูกปฏิบัติ ด้วยการ reamed หรือunreamed intramedullary nailing และ 14 โดยเบีภายนอกมีอุบัติการณ์ของกลุ่มอาการเหนือศีรษะเฉียบพลัน5.5% ของกระดูกหัก 810 ที่รับการรักษา โดย intramedullary nailing ทิเบียลและ 12.2% ของ 114 คงนอกช่อง 4 ทั้งหมดของขาเกี่ยวข้องกับ 18ผู้ป่วยในขณะผ่าตัดออก ช่องแอนทีเรียร์ยังไม่ได้รับผลกระทบในอื่น ๆ 41 ผู้ป่วย ในไอที 30ถูกแยก หกด้วยพร้อมมีส่วนร่วมในการช่องด้านข้างและ ในห้าของลึกหลังเหนือศีรษะบาดเจ็บเนื้อเยื่ออ่อน มีผู้ป่วย 38 (23.2%) มีการ32 คน บาดเจ็บเนื้อเยื่ออ่อน มีกระดูกไม่เชื่อมโยง และผู้หญิง 6 ของอายุเฉลี่ย 38 ปี (15-88) มากที่สุดมียั่งยืนเป่าโดยตรงให้เหนือศีรษะกล้ามเนื้อได้รับผลกระทบor an injury with a major crushing component. Therewere a number of other less common modes of injury(Table III). Four (10.3%) of this group were either takinganticoagulants or had a bleeding disorder. Only four hadother associated injuries. A large range of compartmentswas affected. In 21 patients the leg was involved, in four ofwhom all four compartments were concerned. In ninepatients the forearm, in five the quadriceps compartment, intwo the foot and in one the hand were affected.Fractures of the distal radius. There were 16 patients(9.8%) with an acute compartment syndrome complicatingfracture of the distal radius, 15 men, nearly all young, andone woman, with a mean age of 26 years (14 to 51). Duringthe same period, 6395 fractures of the distal radius weretreated giving an average incidence of 0.25%. Of the 1007patients aged 35 years or under, 1.4% had acute compartmentsyndrome, while 0.04% of 5388 over 35 years wereaffected (p < 0.001). Nine of the 16 patients had highenergytransfer injuries, and three had multiple injuries.Of the 15 patients who had involvement of the volarcompartment of the forearm, one also had involvement ofthe interosseous compartments of the hand and in onepatient only these areas of the hand were affected.Diaphyseal fractures of the forearm. There were 13patients (7.9%) with acute compartment syndrome afterdiaphyseal fractures of the radius and/or ulna. All weremen with a mean age of 33 years (14 to 60). During thisperiod 422 such fractures of the radius and ulna weretreated, giving an incidence of 3.1%. The incidences forpatients aged under and over 35 years were similar at 3.2%and 2.8%, respectively, but with a preponderance of youngmen. Most had high-energy exchange injuries as sevenpatients had either multisystem or multiple orthopaedicinjuries.DiscussionWe have shown clearly that young people, especially men,have the highest incidence of acute compartment syndrome.This is particularly evident for fractures of the tibial diaphysisand of the distal radius which have threefold and30-fold increases, respectively, for younger age groups.Why is this? It is possible that young men have relativelylarge muscle volumes, while the compartment size (aninelastic fascial envelope) does not change after growth iscomplete. Thus, young men may have less space forswelling of the muscle after injury. Young men are alsomore likely to sustain high-energy exchange injuries,although the direct effect is not clear from our studybecause such injuries predominated in metaphyseal anddiaphyseal fractures of the forearm, but not in diaphysealfractures of the tibia.What is it about older people that protects them fromacute compartment syndrome?7 They may have smaller,hypotrophic muscles, and their relatively higher blood pressuremay provide tolerance for higher tissue pressure.While there has been controversy in deciding what pressuresconstitute an acute compartment syndrome the importanceof the difference between perfusion pressure andtissue pressure has been shown both experimentally andclinically.6,10,11 Hypertension was also noted to have aprotective effect when the thresholds of tissue pressure forviability of the peripheral nerves were investigated.12Early diagnosis and treatment are of the utmost importancein order to avoid long-term disability after acutecompartment syndrome.1-3,5,13 We believe that awarenessof the possibility of acute compartment syndrome amongnursing and medical staff is the most important factorcontributing to an early diagnosis. Knowing that specificgroupsof patients are at risk should heighten awareness ofthe condition. These are the patients to whom pressuremeasuringdevices should be applied promptly, with urgentfasciotomy should the measurements be abnormal.In our study we have identified the broad spectrum ofconditions which may be complicated by acute compartmentsyndrome. Neither children nor patients with postischaemicacute compartment syndromes were includedand it must be stressed that these are also particular groupsat risk as are hypotensive or unconscious patients.14

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เรามีการวิเคราะห์ปัจจัยที่เกี่ยวข้องใน 164 ผู้ป่วยที่มีอาการเฉียบพลันช่องที่เราได้รับการรักษาในช่วงแปดปี ใน 69% มีการแตกหักที่เกี่ยวข้องประมาณครึ่งหนึ่งของที่เป็นของเพลาแข้ง ผู้ป่วยส่วนใหญ่เป็นผู้ชายมักจะต่ำกว่า 35 ปี ช่องเฉียบพลันโรคของแขนที่มีการแตกหักที่เกี่ยวข้องของปลายสุดของรัศมีที่ถูกเห็นอีกครั้งส่วนใหญ่ทั่วไปในชายหนุ่ม ได้รับบาดเจ็บที่เนื้อเยื่ออ่อนโดยไม่แตกหักเป็นสาเหตุที่พบมากที่สุดที่สองของโรคและเป็นหนึ่งในสิบของผู้ป่วยที่มีความผิดปกติมีเลือดออกหรือถูกยาเสพติดสารกันเลือดแข็ง. เราพบว่าผู้ป่วยเด็กโดยเฉพาะอย่างยิ่งคนอยู่ที่ความเสี่ยงของโรคช่องเฉียบพลัน. หลังจากได้รับบาดเจ็บเมื่อได้รับบาดเจ็บรักษาผู้ป่วยเช่นการวินิจฉัยควรจะทำในช่วงต้นของการใช้การวัดของเนื้อเยื่อดัน. เจกระดูกร่วม Surg [BR] 2000; 82-B:. 200-3 ได้รับ 12 มกราคม 1999; ได้รับการยืนยันหลังจากการแก้ไข 15 มิถุนายน 1999 ปัจจัยที่สำคัญที่สุดของผลที่ไม่ดีจากโรคช่องเฉียบพลันหลังจากได้รับบาดเจ็บคือความล่าช้าในการ diagnosis.1-5 ภาวะแทรกซ้อนมักจะปิดการใช้งานและรวมถึงการติดเชื้อและการตัดแขนขา contracture หนึ่งในสาเหตุหลักของความล่าช้าอาจจะมีการรับรู้ไม่เพียงพอของสภาพ ในขณะที่มันได้รับการยอมรับว่าเด็กเพราะความยากลำบากในการประเมินผู้ป่วยความดันโลหิตตกและมีความเสี่ยงผู้ใหญ่ส่วนใหญ่ที่พัฒนาโรคช่องเฉียบพลันไม่ได้ความดันโลหิตตก การตระหนักถึงความเสี่ยงของโรคอาจลดความล่าช้าในการวินิจฉัย การตรวจสอบอย่างต่อเนื่องของความดันช่องอาจจะอนุญาตให้ Tobe วินิจฉัยทำไว้ก่อนหน้าและภาวะแทรกซ้อนที่จะ minimised.5,6 เนื่องจากทรัพยากรที่จำเป็นอาจจะไม่พร้อมใช้งานเราพยายามที่จะระบุตัวตนของผู้ป่วยที่มีความเสี่ยงและจะได้ประโยชน์จากการตรวจสอบของความดันช่อง. ผู้ป่วยและ วิธีการเก็บรวบรวมข้อมูลจากผู้ป่วยผู้ใหญ่ที่ได้รับการยอมรับกับโรคช่องเฉียบพลันที่มาของเราหน่วยบาดเจ็บกระดูกระหว่างปี1988 และปี 1995 รวม. นี้เป็นหน่วยที่ให้บริการเฉพาะการบาดเจ็บของประชากร650 000 และดังนั้นจึงมีอัตราที่สูงของการจับภาพ เราได้รับการยกเว้นผู้ป่วยที่มีช่องเฉียบพลัน postischaemic ซินโดรมเนื่องจากพวกเขาได้รับการรักษาในหน่วยหลอดเลือด. ผู้ป่วยที่มีอาการปิ๊ถูกรวม. ซินโดรมช่องเฉียบพลันได้รับการวินิจฉัยอย่างใดอย่างหนึ่งในทางคลินิกหรือโดยการตรวจสอบความดันช่อง เราเสนอชื่อเข้าชิงความดันแตกต่างของน้อยกว่า 30 มิลลิเมตรปรอทระหว่างเนื้อเยื่อดันและความดันโลหิตdiastolic เป็นเกณฑ์ในการfasciotomy.6 การวินิจฉัยที่ถูกทำายืนยันโดยการหลบหนีของกล้ามเนื้อกลุ่มที่fasciotomy ระบบการจำแนกประเภทของ Tscherne7 และ Gustilo8,9 ถูกใช้สำหรับการหักDiaphyseal แข้ง การทดสอบไคสแควร์กับการแก้ไขเยตส์'ถูกนำมาใช้สำหรับการเปรียบเทียบอายุอุบัติการณ์. ผลมี 164 ผู้ป่วยที่มีอาการของโรคช่องเฉียบพลัน 149 ชายและหญิง 15 ด้วยอายุเฉลี่ย 32 ปี (14-88) อายุเฉลี่ยสำหรับผู้ชายคือ 30 ปีและผู้หญิง44 ปี อุบัติการณ์ประจำปีเฉลี่ยอยู่ที่ 7.3 ต่อ 100 000 สำหรับผู้ชายและ 0.7 ต่อ 100 000 สำหรับผู้หญิง (รูปที่. 1) เงื่อนไขหลักที่ก่อให้เกิดช่องเฉียบพลันโรคเป็นแตกหักที่เกิดขึ้นในผู้ป่วย 113 (69%) ทั้งสองส่วนใหญ่เป็นของ diaphysis ของแข้งใน59 ราย (36%) และรัศมีปลาย 16 (9.8%) ได้รับบาดเจ็บที่เนื้อเยื่ออ่อนโดยไม่ต้องแตกหักที่เกิดขึ้นใน 38 ราย (23.2%) (ตารางที่ I). ตารางที่สองแสดงให้เห็นถึงสาเหตุของการบาดเจ็บ อุบัติเหตุบนท้องถนนการจราจร(RTA) เป็นที่พบมากที่สุดตามมาด้วยการเล่นกีฬา. เกือบ 10% ของผู้ป่วยที่มีอาการบาดเจ็บที่เนื้อเยื่อบด สองผู้ป่วยในกลุ่มที่เกิดขึ้นเองได้รับ anticoagulants; ใครมีอาการบวมหลังจาก throm ลึกดำbosis และมีการติดเชื้อที่รุนแรงรอบข้อศอก ไม่มีสาเหตุที่ถูกตรวจพบในผู้ป่วยรายหนึ่ง สี่ผู้ป่วยอื่น ๆ ได้มีเลือดออกผิดปกติหนึ่งที่มีการแตกหักของกระดูกแข้งหนึ่งมีการแตกหักของรัศมีปลายและสองกับเนื้อเยื่ออ่อนได้รับบาดเจ็บ. หักของ diaphysis แข้ง รวมของ 59 ผู้ป่วยมีอาการของโรคช่องเฉียบพลันหลังจากการแตกหักของแข้งdiaphysis; 55 เป็นชายและสี่เป็นผู้หญิงมีค่าเฉลี่ยอายุ30 ปี (14-86) อุบัติการณ์เฉลี่ยรายปีสำหรับผู้ชายเป็น 6.9 ต่อ 100 และ 000 สำหรับผู้หญิง 0.2 ต่อ 100 000 ในช่วงเวลาเดียวกัน 1,349 หักของเพลาของแข้งได้รับการรักษาให้เกิดช่องเฉียบพลันโรค4.3% จาก 821 ผู้ป่วยต่ำกว่า 35 ปี 5.9% มีโรคช่องเฉียบพลัน. อุบัติการณ์เป็นสามเท่าน้อยกว่าในผู้ที่อายุมากกว่า 35 ปี (p <0.001). หมู่ที่ 59 ผู้ป่วยที่มีการแตกหักของกระดูกแข้งที่มีอาการของโรคช่องเฉียบพลันได้รับบาดเจ็บกีฬาส่วนใหญ่ฟุตบอลเป็นสาเหตุใน 27 ซึ่งเป็น RTA 20 ตกอยู่ในที่ 11 และเป็นระเบิดโดยตรงใน เราพิจารณาแล้วเห็นว่า 59% ของผู้ป่วยที่มีประเภทพลังงานต่ำของการบาดเจ็บ สิบผู้ป่วยมีการเปิดและ 49 ปิดกระดูกหัก ประเภทของการแตกหักปิดเป็นประเภท Tscherne C1 (28 คน) C2 (16), C0 (3) และ C3 (2). ห้าของการเกิดกระดูกหักเปิดเป็นประเภท Gustilo 1, สามชนิดที่2 และอีกสองประเภทที่ 3 ซึ่ง ใคร 3A และ 3B. ในช่วงระยะเวลาเดียวกัน 306 หักแข้งเปิดได้รับการรับการรักษาให้อุบัติการณ์ที่3.3% ในการบาดเจ็บเหล่านี้ ทั้งหมด 45 ผู้ป่วยได้รับการรักษาโดยทั้ง reamed หรือเก่งไขสันหลังunreamed และ 14 โดยการตรึงภายนอก. อุบัติการณ์ของโรคช่องเฉียบพลันเป็น5.5% ของ 810 หักแข้งรับการรักษาโดยเก่งไขสันหลังและ 12.2% ของ 114 คงภายนอก. ทั้งสี่ช่องของ ขามีส่วนร่วมใน 18 ผู้ป่วยในช่วงเวลาของการเปิดตัวการผ่าตัด ช่องด้านหน้านอกจากนี้ยังได้รับผลกระทบในอีก 41 ผู้ป่วย ใน 30 มันถูกแยกในหกประกอบการมีส่วนร่วมของช่องด้านข้างและในห้าของหลังลึกช่อง. ได้รับบาดเจ็บเนื้อเยื่ออ่อน มีผู้ป่วย 38 ราย (23.2%) ที่มีการบาดเจ็บของเนื้อเยื่ออ่อนที่ไม่มีการแตกหักที่เกี่ยวข้อง32 คนและผู้หญิงหก อายุเฉลี่ยของพวกเขาคือ 38 ปี (15-88) ส่วนใหญ่ได้อย่างยั่งยืนระเบิดโดยตรงไปยังช่องกล้ามเนื้อได้รับผลกระทบหรือได้รับบาดเจ็บที่มีองค์ประกอบที่สำคัญบด มีอีกหลายรูปแบบร่วมกันน้อยลงของการบาดเจ็บได้(ตารางที่ III) สี่ (10.3%) ของกลุ่มนี้มีทั้งการanticoagulants หรือมีความผิดปกติมีเลือดออก เพียงสี่มีการบาดเจ็บที่เกี่ยวข้องอื่น ๆ ช่วงใหญ่ของช่องได้รับผลกระทบ ในผู้ป่วย 21 ขาที่มีส่วนเกี่ยวข้องในสี่ของคนทั้งสี่ช่องมีความกังวล เก้าในผู้ป่วยที่แขนในห้าช่อง quadriceps ในสองเท้าและในมือข้างหนึ่งได้รับผลกระทบ. หักของรัศมีปลาย มีผู้ป่วย 16 (9.8%) ที่มีโรคแทรกซ้อนเฉียบพลันช่องแตกหักของรัศมีปลาย15 คนเกือบหนุ่มสาวและผู้หญิงอีกคนหนึ่งด้วยอายุเฉลี่ย26 ปี (14-51) ในช่วงเวลาเดียวกัน 6,395 หักของรัศมีปลายได้รับการรับการรักษาให้อุบัติการณ์เฉลี่ย0.25% 1007 ของผู้ป่วยอายุ35 ปีหรือต่ำกว่า 1.4% มีช่องเฉียบพลันโรคในขณะที่0.04% ของ 5388 กว่า 35 ปีที่ได้รับผลกระทบ(p <0.001) เก้า 16 ผู้ป่วยที่มี highenergy บาดเจ็บโอนและสามได้รับบาดเจ็บหลาย. ของวันที่ 15 ผู้ป่วยที่มีส่วนร่วมของ Volar ช่องแขนหนึ่งยังมีส่วนร่วมของช่อง interosseous ของมือและหนึ่งในผู้ป่วยเฉพาะพื้นที่เหล่านี้ของมือได้รับผลกระทบ. หัก Diaphyseal แขน มี 13 ราย (7.9%) ที่มีอาการช่องเฉียบพลันหลังจากหักDiaphyseal ของรัศมีและ / หรือท่อน ทั้งหมดเป็นผู้ชายที่มีอายุเฉลี่ย 33 ปี (14-60) ในช่วงระยะเวลา 422 หักดังกล่าวของรัศมีและท่อนได้รับการรักษาให้อุบัติการณ์ของ3.1% จาก อุบัติการณ์สำหรับผู้ป่วยที่อายุต่ำกว่าและนานกว่า 35 ปีมีความคล้ายคลึงกันที่ 3.2% และ 2.8% ตามลำดับ แต่มีการครอบงำของหนุ่มคน ส่วนใหญ่ได้รับบาดเจ็บแลกเปลี่ยนพลังงานสูงที่สุดเท่าที่เจ็ดผู้ป่วยที่มีทั้ง multisystem หรือกระดูกหลายได้รับบาดเจ็บ. อภิปรายเราได้แสดงให้เห็นอย่างชัดเจนว่าคนหนุ่มสาวโดยเฉพาะอย่างยิ่งคนที่มีอุบัติการณ์สูงที่สุดของโรคช่องเฉียบพลัน. นี้เห็นได้ชัดโดยเฉพาะอย่างยิ่งสำหรับการหักของ diaphysis แข้งและของรัศมีปลายที่มีสามเท่าและเพิ่มขึ้น 30 เท่าตามลำดับสำหรับเด็กกลุ่มอายุ. ทำไมเป็น? เป็นไปได้ว่าชายหนุ่มที่ค่อนข้างมีปริมาณกล้ามเนื้อขนาดใหญ่ในขณะที่ขนาดช่อง(เป็นซองจดหมายfascial ไม่ยืดหยุ่น) ไม่ได้เปลี่ยนไปหลังจากที่การเจริญเติบโตสมบูรณ์ ดังนั้นชายหนุ่มอาจจะมีพื้นที่น้อยลงสำหรับการบวมของกล้ามเนื้อหลังจากได้รับบาดเจ็บ ชายหนุ่มนอกจากนี้ยังมีแนวโน้มที่จะรักษาอาการบาดเจ็บแลกเปลี่ยนพลังงานสูงถึงแม้ว่าผลกระทบโดยตรงไม่ชัดเจนจากการศึกษาของเราเพราะได้รับบาดเจ็บเช่นอำนาจในmetaphyseal และกระดูกหักDiaphyseal แขน แต่ไม่ได้อยู่ใน Diaphyseal กระดูกหักของแข้ง. สิ่งที่มันเป็นเรื่องเกี่ยวกับ ผู้สูงอายุที่ช่วยปกป้องพวกเขาจากโรคช่องเฉียบพลัน7 พวกเขาอาจมีขนาดเล็กกล้ามเนื้อhypotrophic และค่อนข้างความดันโลหิตสูงของพวกเขาอาจจะให้ความทนทานต่อความดันเนื้อเยื่อที่สูงขึ้น. ในขณะที่มีความขัดแย้งในการตัดสินใจว่าแรงกดดันเป็นการโรคช่องเฉียบพลันความสำคัญของความแตกต่างระหว่างความดันเลือดไปเลี้ยงและความดันเนื้อเยื่อได้รับการแสดงทั้งสองการทดลองและclinically.6,10,11 ความดันโลหิตสูงได้ยังตั้งข้อสังเกตว่าจะมีผลต่อการป้องกันเมื่อเกณฑ์ของความดันเนื้อเยื่อสำหรับการมีชีวิตของเส้นประสาทส่วนปลายเป็นinvestigated.12 วินิจฉัยและการรักษา มีความสำคัญสูงสุดในการสั่งซื้อเพื่อหลีกเลี่ยงความพิการในระยะยาวหลังจากเฉียบพลันช่องsyndrome.1-3,5,13 เราเชื่อว่าการรับรู้ของความเป็นไปได้ของโรคช่องเฉียบพลันในหมู่พยาบาลและบุคลากรทางการแพทย์เป็นปัจจัยที่สำคัญที่สุดที่เอื้อต่อต้นการวินิจฉัย รู้ว่าเฉพาะผู้ป่วย groupsof มีความเสี่ยงที่ควรเพิ่มความตระหนักของสภาพ เหล่านี้เป็นผู้ป่วยให้ผู้ pressuremeasuring อุปกรณ์ควรใช้ทันทีที่มีการเร่งด่วนfasciotomy ควรวัดความผิดปกติ. ในการศึกษาของเราที่เราได้ระบุสเปกตรัมของเงื่อนไขซึ่งอาจจะมีความซับซ้อนโดยช่องเฉียบพลันโรค เด็กมิได้ postischaemic ผู้ป่วยที่มีอาการเฉียบพลันช่องถูกรวมและมันจะต้องเน้นว่าเหล่านี้เป็นกลุ่มโดยเฉพาะอย่างยิ่งนอกจากนี้ยังมีความเสี่ยงเช่นเดียวกับความดันโลหิตตกหรือหมดสติpatients.14

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ฉัน analysed associated factors in 164
patients with acute compartment syndrome
ความบันเทิง we treated ที่จะ an eight เขต period . in 69 %
there was an associated fracture , half ของ which
สำหรับของและ sparkly ภาษาฮิบรู . ผู้ป่วยส่วนใหญ่เป็นผู้ชาย
มักจะต่ำกว่า 35 ปีของอายุ โรคช่อง
เฉียบพลันของปลายแขนที่เกี่ยวข้องกับร้าว
ส่วนปลายของรัศมี เป็นอีกครั้งที่เห็นส่วนใหญ่
ทั่วไปในชายหนุ่ม injury to จะแพร่กระจาย ,
without อาวุธ was the second cause common most
ของ the syndrome ( one tenth ของ the patients had a
อย่าง disorder or สำหรับ taking anticoagulant drugs .
we น่าจะไม่ patients , especially men , สำหรับ at
risk ของ acute compartment syndrome after injury .
, treating such ให้เธอได้ patients , การวินิจฉัย
ควรจะทำก่อนใช้วัดความดันเนื้อเยื่อ
.
J กระดูกข้อต่อ surg [ br ] 2000 ; 82-b : 200-3 .
ได้รับ 12 มกราคม 1999 ; ยอมรับหลังจากการแก้ไข 15 มิถุนายน 2542
ที่สำคัญกำหนดผลที่ไม่ดีจาก
หิตตีบเฉียบพลันหลังจากบาดเจ็บคือความล่าช้าในการวินิจฉัย ภาวะแทรกซ้อนมักจะปิดการใช้งาน 1-5

รวมและ การติดเชื้อ , การหดตัวของกล้ามเนื้อ และตัดขา หนึ่งของ
สาเหตุหลักของความล่าช้าอาจมีความรู้ไม่เพียงพอของ
เงื่อนไข ในขณะที่มันเป็นที่ยอมรับว่าเด็กเพราะ
ความยากในการประเมิน และผู้ป่วยความดันโลหิตสูงมีความเสี่ยงมากที่สุด ผู้ใหญ่ที่พัฒนา
,
เนื้อตายเฉียบพลันไม่ลด . ความตระหนักในความเสี่ยงของโรคอาจลด
ความล่าช้าในการวินิจฉัยโรค
ติดตามอย่างต่อเนื่องส่วนของความดันอาจช่วยให้วินิจฉัยให้เป็นที่ทำไว้ก่อนหน้านี้และภาวะแทรกซ้อนจะลดลง . 5 , 6
เนื่องจากทรัพยากรที่จำเป็นอาจไม่พร้อมใช้งาน
เราพยายามที่จะระบุผู้ป่วยที่มีความเสี่ยง และก็จะได้รับประโยชน์จากการตรวจสอบความดัน


แบ่ง ผู้ป่วย และวิธีการเก็บรวบรวมข้อมูลจากผู้ป่วยทั้งหมดที่มีการยอมรับ
เฉียบพลัน อาการขาดเลือดที่มาของเรา