The simplicity of real absurdism an

The simplicity of real absurdism and the fright of normality.

"I never heard a garment speak -nor to each other- or to me. Neither did I hear them make a gesture -nor have I seen it. "

"I gave the garment to some people because some other person said: it is for those people". So for my first conclusion, in addition to this given information, I asked a garment a few questions. I asked what it was about, but no answer. I tried to ask again, but still no answer. I asked if it could then tell me instead, what he wanted to tell. There was no answer." "I was not sure what it was about, or what it wanted to say. I concluded, for the second time, that the garment could not speak or did not understand what I was saying."

"It did not have anything interesting to say . Nor could I after the chat." "We all agreed that it is communication."

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ความเรียบง่ายของเซิจริงและความน่ากลัวของภาวะปกติได้. "ผมไม่เคยได้ยินเสื้อผ้าพูด -nor แต่ละ other- หรือให้ฉัน. ฉันก็ไม่ได้ยินพวกเขาทำท่าทาง -nor เราได้เห็นมัน." "ฉันให้ไปตัดเย็บเสื้อผ้า บางคนเพราะบางคนอื่น ๆ กล่าวว่ามันเป็นสำหรับคนเหล่านั้น " ดังนั้นสำหรับข้อสรุปครั้งแรกของฉันที่นอกเหนือไปจากข้อมูลที่ได้รับนี้ผมถามเสื้อผ้าคำถามสองสามข้อ ผมถามว่ามันคืออะไรเกี่ยวกับ แต่ไม่มีคำตอบ ผมพยายามที่จะถามอีกครั้ง แต่ก็ยังไม่มีคำตอบ ผมถามว่ามันก็สามารถบอกฉันแทนในสิ่งที่เขาอยากจะบอก มีคำตอบไม่ได้. "" ผมไม่แน่ใจว่าสิ่งที่มันเป็นเกี่ยวกับหรือสิ่งที่อยากจะบอกว่า ผมสรุปเป็นครั้งที่สองที่เสื้อผ้าไม่สามารถพูดหรือไม่เข้าใจสิ่งที่ผมบอกว่า. "" มันไม่ได้มีอะไรที่น่าสนใจที่จะพูด ไม่สามารถฉันหลังจากที่การแชท. "" เราทุกคนเห็นพ้องกันว่ามันคือการสื่อสาร. "

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ความเรียบง่ายของจริง absurdism และตกใจของปกติ

" ผมไม่เคยได้ยินภูษาพูด - หรือกับแต่ละอื่น ๆหรือให้ฉัน ฉันก็ไม่เคยได้ยิน ทำให้ท่าทาง - และฉันได้เห็นมัน

" ฉันให้เสื้อผ้ากับบางคน เพราะบุคคลอื่นว่าเป็นคน " เหล่านั้น ดังนั้นสรุปแรก นอกจากนี้ที่ให้ข้อมูล ผมขอเสื้อผ้าไม่กี่คำถามฉันถามว่ามันเกี่ยวกับอะไร แต่ไม่ตอบ ฉันพยายามถามอีกครั้ง แต่ก็ยังไม่ตอบ ฉันถามว่ามันสามารถบอกแทนสิ่งที่เขาต้องการบอก มันไม่ตอบ " " ผมไม่แน่ใจว่ามันเกี่ยวกับอะไร หรืออะไรที่มันต้องการจะพูด ผมสรุป เป็นครั้งที่สองแล้วที่ภูษาพูดไม่ได้ หรือไม่เข้าใจในสิ่งที่ฉันพูด . . . "

" มันก็ไม่ได้มีอะไรน่าสนใจที่จะพูดหรือว่าจะหลังการสนทนา . " " เราตกลงกันว่า มันคือการสื่อสาร "