However, after a series of economic

However, after a series of economic crises in Latin America, Southeast Asia, and Eastern
Europe in the late ’90s, this consensus unraveled (Bird, 2001; Lall, 2004; Ranis, 2004;
Rodrik, 1996; Stiglitz, 1998, 2002; Williamson, 1990, 2000). However, a few areas of
agreement remain. Development economists generally continue to believe that price stability
is important to investment and that large government deficits are problematic to economic
growth. They believe that open trade and perhaps even privatization contribute to growth,
although this position is now qualified by the need for legal and financial institutions and
regulations that provide the necessary preconditions for liberalization.
But with the failure of the Washington Consensus, there has been a reassertion of the
importance of government policy and intervention. This reassertion emerged in large part as a
result of an analysis of the role of state policy in the development and endurance of the “East




Asian Miracle” (Jomo, 2001; Stiglitz & Yusuf, 2001). The “Miracle” refers to 5 years of
significant annual economic growth in the early ’90s of eight Asian countries: Japan, Korea,
Singapore, Taiwan, Hong Kong, Thailand, Malaysia and Indonesia (Yusuf, 2001). Four of
these countries (Singapore, Hong Kong, Korea, and Thailand) had an annual per capita GDP
above 5% between 1973 and 1996. An analysis of the causes of this growth, particularly in
light of the 1997 crisis and the subsequent rebound, found that government policy played a
strong role in creating the conditions for it (Stiglitz, 2001). While these Southeast Asian
countries varied in their specific approaches to policy, Stiglitz found that among the policies
that contributed to the rapid and robust growth were those that promoted education, facilitated
the production and dissemination of knowledge and technologies, encouraged a high rate of savings,
supported cooperation between government and business, and advanced industrial development.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

อย่างไรก็ตาม หลังจากชุดของวิกฤติเศรษฐกิจ ในสหรัฐอเมริกา เอเชียตะวันออกเฉียงใต้ ตะวันออก ยุโรปในการสาย ' 90s นี้มติ unraveled (นก 2001 ลอร์ 2004 Ranis, 2004 Rodrik, 1996 สติกลิตส์ 1998, 2002 Williamson, 1990, 2000) อย่างไรก็ตาม บางพื้นที่ของ ข้อตกลงครั้ง นักเศรษฐศาสตร์พัฒนาโดยทั่วไปยังเชื่อว่าเสถียรภาพราคา จะต้องลงทุนและรัฐบาลขนาดใหญ่ที่ขาดดุลจะมีปัญหากับเศรษฐกิจ เจริญเติบโต พวกเขาเชื่อว่า เปิดค้าและ privatization แม้บางทีนำไปสู่การเจริญเติบโต แม้ว่าตำแหน่งนี้ขณะนี้ได้มีคุณสมบัติตามต้องการสถาบันทางกฎหมาย และทางการเงิน และ ระเบียบข้อบังคับที่ให้เงื่อนไขเบื้องต้นที่จำเป็นสำหรับการเปิดเสรี แต่ ด้วยความล้มเหลวของมติวอชิงตัน มี reassertion ของการ ความสำคัญของนโยบายรัฐบาลและการแทรกแซง Reassertion นี้ชุมนุมส่วนใหญ่เป็นการ ผลของการวิเคราะห์บทบาทของนโยบายรัฐในการพัฒนาและความอดทนของตะวันออก"มิราเคิลเอเชีย" (Jomo, 2001 สติกลิตส์ & ยูซุฟ 2001) "มหัศจรรย์" ถึง 5 ปี ปีเศรษฐกิจเติบโตที่สำคัญในการเริ่มต้น ' 90s ของ 8 ประเทศในเอเชีย: ญี่ปุ่น เกาหลี สิงคโปร์ ไต้หวัน Hong Kong ไทย มาเลเซีย และอินโดนีเซีย (ยูซุฟ 2001) สี่ ประเทศเหล่านี้ (สิงคโปร์ Hong Kong เกาหลี และไทย) ได้มี GDP ต่อหัวต่อปี ด้านบน 5% ระหว่าง 1973 และปี 1996 ที่วิเคราะห์สาเหตุของการเติบโตนี้ โดยเฉพาะอย่างยิ่งใน แสง 1997 วิกฤตการณ์และฟื้นตัวภายหลัง พบว่านโยบายรัฐบาลเล่นการ บทบาทที่แข็งแกร่งในการสร้างเงื่อนไขนั้น (สติกลิตส์ 2001) ขณะนี้เอเชียตะวันออกเฉียงใต้ ประเทศในแนวทางของนโยบายเฉพาะที่แตกต่างกัน สติกลิตส์พบว่าในนโยบาย ที่ส่วนการเจริญเติบโตอย่างรวดเร็ว และแข็งแกร่งได้ที่ส่งเสริมการศึกษา การอำนวยความสะดวก ผลิตและเผยแพร่ความรู้และเทคโนโลยี ส่งเสริมประหยัด อัตราสูง สนับสนุนความร่วมมือระหว่างรัฐบาล และธุรกิจ และพัฒนาอุตสาหกรรมขั้นสูง

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

แต่หลังจากที่ชุดของวิกฤตการณ์ทางเศรษฐกิจในละตินอเมริกา, เอเชียตะวันออกเฉียงใต้และตะวันออกของ
ยุโรปในช่วงปลายยุค 90 ฉันทามตินี้หลุด (นก, 2001; Lall 2004; Ranis 2004;
Rodrik 1996; สติกลิตซ์, 1998, 2002; วิลเลียมสัน, 1990, 2000) แต่พื้นที่บางส่วนของ
ข้อตกลงยังคงอยู่ เศรษฐศาสตร์การพัฒนาโดยทั่วไปยังคงเชื่อว่าเสถียรภาพด้านราคา
เป็นสิ่งสำคัญในการลงทุนและการขาดดุลของรัฐบาลที่มีขนาดใหญ่ที่มีปัญหาทางเศรษฐกิจที่จะ
เจริญเติบโต พวกเขาเชื่อว่าการค้าที่เปิดกว้างและอาจจะแปรรูปแม้กระทั่งนำไปสู่การเจริญเติบโต
แม้ว่าตำแหน่งนี้มีคุณสมบัติในขณะนี้โดยความจำเป็นในการทางกฎหมายและสถาบันทางการเงินและ
กฎระเบียบที่ให้ปัจจัยพื้นฐานที่จำเป็นสำหรับการเปิดเสรี.
แต่ด้วยความล้มเหลวของฉันทามติวอชิงตันได้มีการ reassertion ของ
ความสำคัญของนโยบายของรัฐบาลและการแทรกแซง reassertion นี้โผล่ออกมาส่วนใหญ่เป็น
ผลมาจากการวิเคราะห์บทบาทของนโยบายของรัฐในการพัฒนาและความอดทนของ "อีสต์เอเชียมิราเคิล "(โจ 2001; สติกลิตซ์และยูซุฟ, 2001) "มิราเคิล" หมายถึง 5 ปีของการเจริญเติบโตทางเศรษฐกิจอย่างมีนัยสำคัญประจำปีในช่วงต้นยุค 90 ในแปดประเทศในเอเชีย: ญี่ปุ่น, เกาหลี, สิงคโปร์, ไต้หวัน, ฮ่องกง, ไทย, มาเลเซียและอินโดนีเซีย (ยูซุฟ, 2001) โฟร์ของประเทศเหล่านี้ (สิงคโปร์, ฮ่องกง, เกาหลีและประเทศไทย) มีหัวต่อปีจีดีพีสูงกว่า 5% ระหว่างปี 1973 และปี 1996 การวิเคราะห์สาเหตุของการเจริญเติบโตนี้โดยเฉพาะอย่างยิ่งในแง่ของปี 1997 ภาวะวิกฤตและการตอบสนองต่อ ๆ มา พบว่านโยบายของรัฐบาลเล่นบทบาทที่แข็งแกร่งในการสร้างเงื่อนไขสำหรับมัน (สติกลิตซ์, 2001) ในขณะที่เอเชียตะวันออกเฉียงใต้เหล่านี้ประเทศที่แตกต่างกันในวิธีการเฉพาะของพวกเขากับนโยบายสติกลิตซ์พบว่าในนโยบายที่สนับสนุนการเติบโตอย่างรวดเร็วและมีประสิทธิภาพอยู่ที่การส่งเสริมการศึกษาการอำนวยความสะดวกการผลิตและการเผยแพร่ความรู้และเทคโนโลยีที่ได้รับการสนับสนุนอัตราที่สูงของเงินฝากออมทรัพย์ได้รับการสนับสนุนความร่วมมือระหว่างภาครัฐและธุรกิจและการพัฒนาอุตสาหกรรมขั้นสูง

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

อย่างไรก็ตาม หลังจากที่ชุดของวิกฤตการณ์ทางเศรษฐกิจในสหรัฐอเมริกา , เอเชียตะวันออกเฉียงใต้และตะวันออก
ยุโรปในปลาย ' 90s ฉันทามตินี้ใช้ได้ ( นก , 2001 ; lall , 2004 ; เรนิส , 2004 ;
รอดริค , 1996 ; สติกลิตซ์ , 1998 , 2002 ; วิลเลียมสัน , 2533 , 2543 ) อย่างไรก็ตาม บางพื้นที่ของ
ข้อตกลงยังคงอยู่ นักเศรษฐศาสตร์พัฒนาโดยทั่วไปยังคงเชื่อว่าเสถียรภาพราคา
เป็นสิ่งสำคัญที่จะลงทุน และรัฐบาลขาดดุลขนาดใหญ่มีการเติบโตทางเศรษฐกิจ

พวกเขาเชื่อว่าการค้าเปิดและบางทีแม้แต่การแปรรูปรัฐวิสาหกิจสนับสนุนการเจริญเติบโต
แม้ว่าตำแหน่งนี้มีคุณสมบัติตามต้องการ สำหรับสถาบันทางกฎหมายและทางการเงินและกฎระเบียบที่ให้
preconditions ที่จำเป็นสำหรับการเปิดเสรี
แต่กับความล้มเหลวของฉันทามติวอชิงตันมี reassertion ของ
ความสำคัญของนโยบายรัฐบาล และการแทรกแซง reassertion นี้เกิดขึ้น ในส่วนที่มีขนาดใหญ่เป็น
ผลของการวิเคราะห์บทบาทของนโยบายของรัฐในการพัฒนา และความอดทนของ " เอเชียตะวันออก




มหัศจรรย์ " ( โจโม , 2001 ; สติกลิตส์&ยูซุฟ , 2001 ) " ปาฏิหาริย์ " หมายถึง 5 ปี
การเจริญเติบโตทางเศรษฐกิจที่สำคัญประจำปีในช่วงต้นยุค 90 ของ 8 ประเทศในเอเชีย : ญี่ปุ่น , เกาหลี ,
สิงคโปร์ ไต้หวัน ฮ่องกง ไทย มาเลเซีย และอินโดนีเซีย ( ยูซุฟ , 2001 ) 4
ประเทศเหล่านี้ ( สิงคโปร์ ฮ่องกง เกาหลี และไทย ) มีปี GDP ต่อหัว
ข้างบน 5 % ระหว่าง 2516 และ 1996 การวิเคราะห์สาเหตุของการเติบโตนี้ , โดยเฉพาะอย่างยิ่งใน
แสงจาก 1997 วิกฤตและการตอบสนองต่อนโยบายรัฐบาล พบว่า เล่น บทบาทที่แข็งแกร่งในการสร้างเงื่อนไขสำหรับมัน ( สติกลิตซ์ , 2001 ) ในขณะที่ประเทศเหล่านี้เอเชียตะวันออกเฉียงใต้
แตกต่างกันในวิธีการที่เฉพาะเจาะจงของพวกเขา นโยบาย สติกลิตซ์ พบว่า ในนโยบาย
ที่ทำให้การเจริญเติบโตอย่างรวดเร็วและมีประสิทธิภาพเป็นผู้ที่ส่งเสริมการศึกษา สนับสนุน
การผลิตและการกระจายของเทคโนโลยีความรู้และให้อัตราการออม
สนับสนุนความร่วมมือระหว่างภาครัฐและธุรกิจ และการพัฒนาอุตสาหกรรมขั้นสูง