Through these practices, the preval

Through these practices, the prevalence and low cost of smartphones, and emergent understanding of social issues around privacy and control, ‘cyber bullying’ has emerged.


This is a form of harassment in which people make use of the Internet, cellphones or other technologies to post text or images intended to hurt or embarrass another person (Moessner 2007).


Unlike ‘traditional’ forms of bullying, cyber bullying doesn’t involve physical violence—although it may allude to the threat of physical harm—but instead focuses on threats, rumor and gossip (Wolack et al. 2007).


Victims may have embarrassing or compromising photos of themselves posted onto social networking sites such as Facebook, or be sent abusive and threatening text messages.


In an important minority of cases the perpetrator is anonymous which can cause further distress to the victim (Ybarra et al. 2007).


Cyber bullying is not just a schoolyard problem but a system of abuse that continues out of the high school and onto campus, with between 10 and 15 % of university students reporting online harassment (Finn 2004).

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ผ่านการปฏิบัติเหล่านี้ความชุกและต้นทุนต่ำของมาร์ทโฟนและความเข้าใจฉุกเฉินของปัญหาสังคมรอบความเป็นส่วนตัวและการควบคุม 'กลั่นแกล้งไซเบอร์' ได้เกิด.


นี้เป็นรูปแบบของการล่วงละเมิดทางที่คนจะใช้ประโยชน์จากอินเทอร์เน็ตหรือโทรศัพท์มือถือ เทคโนโลยีอื่น ๆ เพื่อโพสต์ข้อความหรือรูปภาพที่ตั้งใจที่จะทำร้ายหรือทำให้อึดอัดใจบุคคลอื่น (moessner 2007).


ซึ่งแตกต่างจากรูปแบบดั้งเดิมของการข่มขู่กลั่นแกล้งไซเบอร์ไม่ได้เกี่ยวข้องกับความรุนแรงทางกายภาพแม้ว่ามันอาจหมายถึงภัยคุกคามทางกายภาพอันตราย แต่แทนที่จะมุ่งเน้นไปที่ภัยคุกคามข่าวลือและการนินทา (wolack และคณะ. 2007).


อาจตกเป็นเหยื่อ ได้ภาพถ่ายที่น่าอายหรือไม่สูญเสียของตัวเองโพสต์ลงบนเว็บไซต์เครือข่ายสังคมเช่น Facebook, หรือถูกส่งไปที่ไม่เหมาะสมและเป็นอันตรายต่อข้อความ.


ในชนกลุ่มน้อยที่สำคัญของกรณีที่ผู้กระทำผิดจะไม่ระบุชื่อซึ่งอาจทำให้เกิดความทุกข์ต่อไปเหยื่อ (Ybarra และคณะ. 2007).


กลั่นแกล้งไซเบอร์ไม่ได้เป็นเพียงปัญหาที่สนามโรงเรียน แต่ระบบของการละเมิดที่ยังคงออกจากโรงเรียนมัธยมและ ไปยังมหาวิทยาลัยที่มีระหว่าง 10 และ 15% ของนักศึกษาในมหาวิทยาลัยการรายงานการล่วงละเมิดทางออนไลน์ (finn 2004)

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ปฏิบัติเหล่านี้ ชุก และต้นทุนต่ำของสมาร์ทโฟน และโผล่ออกมาทำความเข้าใจปัญหาสังคมความเป็นส่วนตัวและควบคุม 'ไซเบอร์ bullying' มีชุมนุม


นี้เป็นรูปแบบของการล่วงละเมิดที่คนทำใช้อินเทอร์เน็ต cellphones หรือเทคโนโลยีอื่น ๆ ลงข้อความ หรือภาพตั้งใจ ไปทำร้ายผู้อื่น (Moessner 2007) ผู้ใหญ่


ซึ่งแตกต่างจากแบบ 'ดั้งเดิม' bullying ไซเบอร์ bullying ไม่เกี่ยวความรุนแรงทางกายภาพ — แม้ว่ามันอาจเปรียบเปรยคุกคามทำร้ายร่างกาย — แต่เน้นภัยคุกคาม ข่าวลือและการนินทา (Wolack et al. 2007) แทน


embarrassing เหยื่อได้ หรือสูญเสียภาพของตัวเองลงบนเว็บไซต์เครือข่ายสังคมเช่น Facebook หรือส่งข้อความคำผรุสวาท และคุกคามการ


ในชนกลุ่มน้อยที่สำคัญกรณี ติงสเป็นแบบที่สามารถทำเพิ่มเติมความทุกข์ให้เหยื่อ (Ybarra et al. 2007) .


bullying ไซเบอร์ไม่ใช่เพียงปัญหา schoolyard แต่ระบบที่ถูกล่วงละเมิดที่ต่อเนื่อง จากโรงเรียนมัธยม และไป ยัง วิทยาเขต ระหว่าง 10 และ 15% ของนักศึกษามหาวิทยาลัยรายงานขู่ออนไลน์ (ฟินน์ 2004)

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ผ่านการ,ที่ต้นทุนต่ำและมีมากกว่าของสมาร์ทโฟนและออกมาทำความเข้าใจเกี่ยวกับปัญหาของสังคมโดยรอบความเป็นส่วนตัวและการควบคุม," Cyber ลวง'มีโผล่ออกมา.


นี้เป็นรูปแบบของการล่วงละเมิดในซึ่งมีผู้คนทำให้การใช้อินเทอร์เน็ต, cellphones หรือเทคโนโลยีอื่นๆในการโพสต์ข้อความหรือ ภาพ ใช้การบาดเจ็บหรือทำให้กลืนไม่เข้าคายไม่ออกอีกคนหนึ่ง( moessner 2007 )


ไม่เหมือนกับ'แบบดั้งเดิมที่มากกว่าของรูปแบบการครอบงำลวง Cyber ไม่เกี่ยวข้องกับความรุนแรงทาง กายภาพ ถึงแม้ว่ามันอาจพูดถึงการคุกคามของความเสียหายทาง กายภาพ แต่แทนโดยจะเน้นไปที่การคุกคามและข่าวลือซุบซิบนินทา( wolack et al . 2007 )


ผู้ตกเป็นเหยื่ออาจมี ภาพ ทำให้หรือส่งผลกระทบต่อการประกาศตัวลงบนเว็บไซต์เครือข่ายทางสังคมเช่น Facebook หรือมีการส่งข้อความตัวอักษรข่มขืนกระทำชำเราและขู่.


ในส่วนน้อยที่สำคัญของผู้กระทำผิดกรณีที่มีการระบุชื่อซึ่งสามารถทำให้เกิดความทุกข์ใจมากขึ้นเพื่อเป็นเหยื่อ( ybarra et al . 2007 )..


ลวง Cyber ไม่ได้เป็นเพียงปัญหาเรื่องที่แต่ระบบของการข่มขืนกระทำชำเราที่จะออกจากโรงเรียนสูงและเข้าสู่มหาวิทยาลัยด้วยระหว่าง 10 และ 15% ของนักศึกษามหาวิทยาลัยการรายงานการล่วงละเมิดทางออนไลน์( Finn and Porter 2004 )