conduct of Thai diplomacy, it immed

conduct of Thai diplomacy, it immediately initiated the process of reinventing the Thai national interest concept. The period saw a decline of the military's role in foreign affairs, coinciding with Thailand’s rapid economic growth throughout t)ie 1980s, which peaked with an annual growth rate of 13.2 percent in 1988. Local business communities in Thailand urgently requested the new Government to downplay its security-centric foreign policy and implement a business-oriented one. The intervention of the public sector highlighted the role of non-state actors in the foreign policy-making process. Across the border, signs of the Cambodian conflict reaching its final phase were increasingly evident, including the withdrawal of Vietnamese troops from Cambodia in 1989, paving the way for the signing of the Agreements on a Comprehensive Political Settlement of the Cambodia Conflict in Paris in 1991 and the general elections in 1993 sponsored by the United Nations (UN) Transitional Authority for Cambodia.
Chatichai was keen to exploit new developments both within and outside Thailand for his political advantage. He thus established a group of well-educated and iconoclastic advisors, the so- called Ban Phitsanulok team, to remake a foreign policy aimed at turning 'the battlefield in IndocWa into a tnarkelplace* for Thai businesses.13 The end of the Cold War, for Chatichai, was an opportune moment for Thailand to pursue an independent foreign policy. Thus, in December 1988, he daringly declared: ‘The age of bending with the wind, a metaphor used to describe traditional foreign policy, had come to an end.’14 Chatichai’s declaration suggested that Thailand was embracing a revised definition of national interests. ‘Economic prosperity’ was now a priority for the Chatichai Government, taking center stage in Thai diplomacy and statecraft. It was juxtaposed with the old concept of ‘national security’ as equally significant aspects of the national interest.
In reality, Chatichai did not abandon the traditional bending-with-the-wind strategy, even when a new definition of national interests was introduced. Thailand under his premiership apparently blended itself with the new international order in which economic diplomacy super¬seded guns and bullets. Chatichai concentrated mostly on taking full advantage from globalization to revitalize the Thai economy, opening the country for foreign investment and tourists and finding new niche markets for Thai exports, a direction that had been closely followed by his successors, including billionaire Prime Minister Thaksin Shinawatra (2001-6). But his shift of foreign-policy focus was perceived as too radical and a threat to the power of the military and bureaucracy. In 1991, the army staged a coup against the Chatichai administration. Yet, the military won only a pyrrhic victory. Chatichai’s marketplace policy, anticipating many new business opportunities in post-civil war Cambodia, proved that Thailand was on the right track and that the military was behind the times and out of touch of the reality of regional politics. When Thaksin later followed in the footsteps of Chatichai, he, too, was ousted in the military coup of2006. The elusiveness of unlocking the traditional mode of thinking about foreign policy amongst the Thai elite, to a certain extent, represents a major hindrance to the work of Thai diplomacy.
In tlje context of Thailand’s Great Powers politics, it is only relevant to focus the attention on the role of China, the only Great Power in the region supposedly capable of contesting United States influence on Thailand’s foreign affairs. China epitomizes the most commensurate contender to face United States supremacy since both Powers have been competing to win Thailand’s alliance, willing to invest resources, and perfecting strategies to accomplish their goals. So far, European Great Powers have exercised little leverage in the way Thai diplomacy has been conducted. In fact, their role in Thailand’s foreign affairs has plunged into obscurity since the end of the colonial period. Likewise, certain obstacles delay the improvement of bilateral relations between Thailand and Russia, including the lack of a real interest, and perhaps capability, on the part of Moscow to venture beyond its immediate Asian frontier. In other words, Russia has given

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

การดำเนินการของการทูตไทยได้ทันทีเริ่มต้นกระบวนการของการปฏิรูปแนวคิดประโยชน์ของชาติไทย ระยะเวลาที่เห็นการลดลงของบทบาทของทหารในต่างประเทศประจวบกับการเจริญเติบโตทางเศรษฐกิจอย่างรวดเร็วของไทยตลอดตัน) คือปี 1980 ซึ่งเป็นยอดที่มีอัตราการเติบโตร้อยละ 13.2 ในปี 1988 ชุมชนธุรกิจท้องถิ่นในประเทศไทยอย่างเร่งด่วนขอรัฐบาลใหม่จะมองข้าม การรักษาความปลอดภัยเป็นศูนย์กลางของนโยบายต่างประเทศและดำเนินธุรกิจที่มุ่งเน้นหนึ่ง การแทรกแซงของภาครัฐที่เน้นบทบาทของนักแสดงที่ไม่ใช่รัฐในขั้นตอนการดำเนินนโยบายต่างประเทศ ข้ามพรมแดนสัญญาณของความขัดแย้งกัมพูชาถึงขั้นตอนสุดท้ายมันเป็นที่เห็นได้ชัดมากขึ้นรวมถึงการถอนตัวของกองกำลังทหารเวียดนามจากกัมพูชาในปี 1989 ปูทางสำหรับการลงนามในข้อตกลงเกี่ยวกับการชำระเงินทางการเมืองที่ครอบคลุมของความขัดแย้งกัมพูชาในกรุงปารีสในปี 1991 และการเลือกตั้งทั่วไปในปี 1993 ได้รับการสนับสนุนโดยสหประชาชาติ (UN) ในช่วงเปลี่ยนผ่านอำนาจกัมพูชา.
ชาติชายรู้สึกกระตือรือร้นที่จะใช้ประโยชน์จากการพัฒนาใหม่ทั้งภายในและต่างประเทศเพื่อประโยชน์ทางการเมืองของเขา เขาเป็นที่ยอมรับจึงเป็นกลุ่มของการศึกษาและที่ปรึกษาลงรอยกันทางสังคมที่เรียกว่าทีมบ้านพิษณุโลกเพื่อให้ remake นโยบายต่างประเทศที่มุ่งเปลี่ยน 'สนามรบใน IndocWa เป็น tnarkelplace * ไทย businesses.13 การสิ้นสุดของสงครามเย็น สำหรับชาติชายเป็นช่วงเวลาที่เหมาะสมสำหรับประเทศไทยที่จะไล่ตามนโยบายต่างประเทศที่เป็นอิสระ ดังนั้นในเดือนธันวาคมปี 1988 เขาผาดโผนประกาศ: 'อายุดัดกับลมอุปมาใช้เพื่ออธิบายนโยบายต่างประเทศแบบดั้งเดิมมา end.'14 ประกาศชาติชายบอกว่าประเทศไทยได้รับการกอดนิยามแก้ไขผลประโยชน์ของชาติ 'ความเจริญรุ่งเรืองทางเศรษฐกิจ' ตอนนี้ก็มีความสำคัญสำหรับรัฐบาลชาติชายพาเวทีกลางในการทูตไทยและรัฐนาวา มันถูกวางกับแนวคิดเดิมของการรักษาความปลอดภัยแห่งชาติเป็นด้านที่มีความสำคัญเท่าเทียมกันของผลประโยชน์ของชาติ.
ในความเป็นจริง, ชาติชายไม่ได้ละทิ้งดั้งเดิมดัดกับลมกลยุทธ์แม้นิยามใหม่ของผลประโยชน์ของชาติเป็นที่รู้จัก ประเทศไทยภายใต้นายกรัฐมนตรีของเขาเห็นได้ชัดผสมตัวเองด้วยการสั่งซื้อสินค้าระหว่างประเทศใหม่ที่การเจรจาต่อรองทางเศรษฐกิจsuper¬sededปืนและกระสุน ชาติชายเข้มข้นส่วนใหญ่ในการใช้ประโยชน์จากโลกาภิวัตน์เพื่อฟื้นฟูเศรษฐกิจไทยเปิดประเทศเพื่อการลงทุนต่างประเทศและนักท่องเที่ยวและหาตลาดใหม่สำหรับการส่งออกของไทยในทิศทางที่ได้รับการปฏิบัติตามอย่างใกล้ชิดโดยสืบทอดรวมทั้งมหาเศรษฐีนายกรัฐมนตรีทักษิณชินวัตร ( 2001-6) แต่การเปลี่ยนแปลงของเขามุ่งเน้นนโยบายต่างประเทศถูกมองว่ารุนแรงเกินไปและเป็นภัยคุกคามต่ออำนาจของทหารและข้าราชการ ในปี 1991 กองทัพทำรัฐประหารกับการบริหารชาติชาย แต่ทหารที่ได้รับรางวัลเพียง แต่เป็นชัยชนะ Pyrrhic นโยบายการตลาดของชาติชายที่คาดการณ์ไว้โอกาสทางธุรกิจใหม่ ๆ ในการทำสงครามการโพสต์พลเรือนกัมพูชาได้รับการพิสูจน์ว่าประเทศไทยอยู่บนเส้นทางที่ถูกต้องและว่าทหารอยู่เบื้องหลังครั้งและออกจากการสัมผัสของความเป็นจริงของการเมืองในระดับภูมิภาค เมื่อทักษิณภายหลังตามรอยเท้าของชาติชายเขาเกินไปถูกตัดขาดในทหารทำรัฐประหาร of2006 การหลบหลีกจากการปลดล็อกโหมดแบบดั้งเดิมของความคิดเกี่ยวกับนโยบายต่างประเทศในหมู่ชนชั้นสูงของไทยในระดับหนึ่งหมายถึงอุปสรรคสำคัญในการทำงานของการทูตไทย.
ในบริบทของไทยการเมืองพลังยิ่งใหญ่ tlje ก็เป็นเพียงที่เกี่ยวข้องเพื่อเน้นความสนใจ เกี่ยวกับบทบาทของประเทศจีนมหาอำนาจเฉพาะในภูมิภาคที่คาดคะเนความสามารถในการแข่งขันที่มีอิทธิพลต่อสหรัฐอเมริกาในต่างประเทศของไทย จีน epitomizes คู่แข่งสมน้ำสมเนื้อที่สุดที่จะต้องเผชิญกับอำนาจสูงสุดสหรัฐอเมริกาตั้งแต่อำนาจทั้งสองได้รับการแข่งขันที่จะชนะพันธมิตรของไทยยินดีที่จะลงทุนทรัพยากรและสมบูรณ์แบบกลยุทธ์เพื่อให้บรรลุเป้าหมายของพวกเขา เพื่อให้ห่างไกลในยุโรปพลังอันยิ่งใหญ่ได้ใช้สิทธิการใช้ประโยชน์เล็ก ๆ น้อย ๆ ในทางทูตไทยได้รับการดำเนินการ ในความเป็นจริงบทบาทของตนในต่างประเทศของไทยได้กระโจนเข้าสู่ความสับสนตั้งแต่ปลายยุคอาณานิคม ในทำนองเดียวกันอุปสรรคบางอย่างล่าช้าของการปรับปรุงความสัมพันธ์ทวิภาคีระหว่างไทยและรัสเซียรวมถึงการขาดความสนใจและความสามารถอาจจะเป็นในส่วนของมอสโกที่จะร่วมเกินชายแดนเอเชียทันที ในคำอื่น ๆ รัสเซียได้รับ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ความประพฤติของการทูตไทยได้ทันทีเริ่มต้นกระบวนการของบทฯ สนใจแนวคิด ระยะเวลาลดลงเห็นบทบาทของทหารในต่างประเทศ ซึ่งประเทศไทยการเติบโตทางเศรษฐกิจอย่างรวดเร็วตลอด T ) คือปี 1980 ซึ่งสูงสุดอัตราการขยายตัวรายปี 13.2 เปอร์เซ็นต์ ในปี พ.ศ. 2531ธุรกิจท้องถิ่นชุมชนในประเทศไทยอย่างเร่งด่วน ขอให้รัฐบาลใหม่ที่จะ downplay วิพากษ์นโยบายต่างประเทศของการรักษาความปลอดภัยและการใช้ธุรกิจที่มุ่งเน้น . การแทรกแซงของภาครัฐ ที่เน้นบทบาทของตัวแสดงที่ไม่ใช่รัฐในกระบวนการกำหนดนโยบายต่างประเทศ ข้ามชายแดน , สัญญาณของกัมพูชาความขัดแย้งถึงขั้นตอนสุดท้ายของมันได้ชัดเจนยิ่งขึ้นรวมถึงการถอนทหารเวียดนามจากกัมพูชาในปี 1989 , ปูทางสำหรับการลงนามในข้อตกลงที่ครอบคลุมการเมืองยุติความขัดแย้งกัมพูชาในปารีสในปี 1991 และการเลือกตั้งทั่วไปในปี 1993 ซึ่งได้รับการสนับสนุนจากสหประชาชาติ ( ยูเอ็น ) อำนาจเปลี่ยนกัมพูชา .
ชาติชาย ยังกระตือรือร้นที่จะใช้ประโยชน์จากการพัฒนาใหม่ทั้งภายในและภายนอกประเทศ เพื่อประโยชน์ทางการเมืองของตัวเอง เขาจึงจัดตั้งกลุ่มประสบการณ์ และ iconoclastic ที่ปรึกษา , ดังนั้น - เรียกว่าทีมบ้านพิษณุโลก เพื่อสร้างเป็นนโยบายต่างประเทศที่มุ่งเปลี่ยน ' สมรภูมิ indocwa เป็น tnarkelplace * สำหรับคนไทย businesses.13 จุดสิ้นสุดของสงคราม , ชาติชาย เย็น ,เป็นโอกาสที่เหมาะสมสำหรับประเทศไทย เพื่อติดตามนโยบายต่างประเทศที่เป็นอิสระ ดังนั้น ในเดือนธันวาคมปี 1988 เขาอย่างกล้าหาญประกาศ : ' อายุงอลมคำอุปมาที่ใช้เพื่ออธิบายนโยบายต่างประเทศแบบดั้งเดิม ถึงจุดจบแล้ว '14 ชาติชาย ประกาศแนะนำว่าประเทศไทยเป็นกอดที่แก้ไขคำนิยามของผลประโยชน์ของชาติ' เจริญ ' เศรษฐกิจตอนนี้เป็นสำคัญสำหรับรัฐบาลชาติชาย สละเวทีกลางในไทย การทูตและคัตยูชา . มันเป็น juxtaposed กับแนวคิดเก่าของ ' ความมั่นคง ' ด้านเท่าของผลประโยชน์แห่งชาติ .
ในความเป็นจริง ชาติชาย ไม่ได้ทิ้งแบบดัดด้วยกลยุทธ์ลม แม้เมื่อนิยามใหม่ของผลประโยชน์ของชาติ คือ แนะนำประเทศไทยภายใต้นายกรัฐมนตรีของเขาเห็นได้ชัดว่าผสมเองกับการสั่งซื้อระหว่างประเทศใหม่ที่เศรษฐกิจการทูต ซูเปอร์¬ seded ปืนและกระสุน ชาติชาย เข้มข้นส่วนใหญ่ในการใช้ประโยชน์อย่างเต็มที่จากกระแสโลกาภิวัตน์ เพื่อฟื้นฟูเศรษฐกิจไทย การเปิดประเทศเพื่อการลงทุนต่างประเทศและนักท่องเที่ยว และการหาตลาด niche ใหม่สำหรับการส่งออกของไทย ,ทิศทางที่ได้รับอย่างใกล้ชิดตามสืบของเขา รวมทั้งมหาเศรษฐี นายกฯ ทักษิณ ชินวัตร ( 2001-6 ) แต่กะเขาเน้นนโยบายต่างประเทศถูกมองว่ารุนแรงเกินไป และคุกคามต่ออำนาจของทหารและข้าราชการ ในปีค.ศ. 1991 กองทัพก่อการต่อต้านรัฐประหารของการบริหาร แต่ทหารก็เพียงในชัยชนะตลาดชาติชาย เป็นนโยบายที่คาดการณ์ไว้ โอกาสทางธุรกิจใหม่ ๆในสงครามกลางเมืองกัมพูชา พิสูจน์ว่า ประเทศไทยอยู่ในการติดตามขวาและว่าทหารอยู่เบื้องหลังครั้งและออกจากสัมผัสของความเป็นจริงของการเมืองในระดับภูมิภาค เมื่อทักษิณภายหลังตามในรอยเท้าของเขาก็ถูกโค่นล้มโดยการรัฐประหารของทหาร of2006 .การ elusiveness ของการปลดล็อคโหมดแบบดั้งเดิมของการคิดเกี่ยวกับนโยบายต่างประเทศในหมู่ชนชั้นสูงของไทย ในขอบเขตหนึ่ง ซึ่งเป็นอุปสรรคสำคัญต่อการทำงานของการทูตไทย .
ในบริบทของการเมือง tlje ยิ่งใหญ่ของประเทศไทย อำนาจ มันเป็นเพียงที่เกี่ยวข้องเพื่อเน้นความสนใจในบทบาทของประเทศจีนแค่พลังที่ยิ่งใหญ่ในภูมิภาคจะสามารถช่วงชิงอิทธิพลของสหรัฐอเมริกาในต่างประเทศของไทย จีน เป็นตัวแทนของคู่แข่งสมน้ำสมเนื้อที่สุดหน้าสหรัฐอเมริกาสูงสุดตั้งแต่พลังได้รับการแข่งขันที่จะชนะไทยพันธมิตรยินดีที่จะลงทุนทรัพยากร และคิดกลยุทธ์เพื่อบรรลุเป้าหมายของตนเอง ดังนั้นไกลมหาอำนาจยุโรปได้ใช้ประโยชน์น้อยในทางการทูตไทยที่ได้รับการ ในความเป็นจริงบทบาทของกระทรวงการต่างประเทศของไทยได้ตกอยู่ในความสับสนตั้งแต่การสิ้นสุดของยุคอาณานิคม อนึ่ง อุปสรรคบางอย่างล่าช้าการปรับปรุงความสัมพันธ์ทวิภาคีระหว่างไทยและรัสเซีย รวมถึงการขาดของดอกเบี้ยที่แท้จริง และอาจจะสามารถในส่วนของมอสโกเพื่อกิจการเกินกว่าพรมแดนของเอเชียทันที ในคำอื่น ๆที่รัสเซียได้ให้