Generally, at acetic pH values whey

Generally, at acetic pH values whey proteins aggregate and
film properties could decrease (Pe´rez-Gago & Krochta, 1999) as
was observed especially in values of tensile strength and
oxygen permeability at low RH of blend films. Changes in the
pH of the whey protein films plasticized by glycerol may affect
solution and film stability, and thus the characteristics of the
whey protein layer in multisystem materials. Casting films at
pH lower than the isoelectric point proved to be inefficient
since the reactivity of SH groups decreased significantly
(Ferreira et al., 2009). Previous studies concerning whey
protein films (Anker, Stading, & Hermansson, 2000; Kokoszka
et al., 2010; McHugh, Aujard, & Krochta, 1994) showed good
film-forming capacity at pH 7 and their properties have been
extensively characterized under these conditions. Likewise,
chitosan films showed adequate properties at acetic pH values
(Kurek, Brachais, et al., 2012; Kurek, Sˇ cˇetar, et al., 2012). In
bilayer films, the two layers have different pH values (CS
pH = 4.6–5.0, WP pH 7.0) and their stability depends on the
adhesive capacity and integrity. However, to better understand
stability of such bilayer films further research is
necessary, principally to obtain and to characterize barrier
and mechanical properties of composite films at the same pH
values of each layer.
The micrographs of film surfaces indicated that the air side
(WP part) and the support side (CS part) surfaces of bilayer
films were smooth, flat and without pores and cracks (Fig. 1d,
e). On the surface of blend films heterogeneities were observed
(Fig. 1d). The presence of whey protein caused discontinuities
and irregularities on the film surface when it was blended with
chitosan. This is consistent with the film opacity as it was
already described in visual observations.
3.3. Wettability
The contact angle of water indicates hydrophilic/hydrophobic
properties of the material. First of all, film wettability was
tested in order to better understand how water and relative
humidity influence the surface properties and the resistance
of CS and WP films. The contact angle at the time of the water
droplet deposit (0 s) and at the metastable equilibrium (30 s),
the water absorption rate (wettability), the swelling and the
delay of swelling are given in Table 2. Furthermore, changes in
the surface behaviour and kinetics observed after deposit of
water droplets on different films during 90 s are shown in
photos presented in Fig. 2.
Practically, a large (u > 658) and a small (u < 658) contact
angle represent the quantitative definition of hydrophobic and
hydrophilic surfaces, respectively (Vogler, 1998). The air side
and the support side of pure CS films had larger contact angles
(778 and 888, respectively) compared to pure WP films (398 and
458, respectively). For liquid water contact, a dramatic change
in the physical state of the film surface could also affect the
contact angle measurement. Indeed, the chitosan film started
to swell immediately after the deposition of the water droplet
(Fig. 2). The local swelling occurred probably both because of
the presence of glycerol that was oriented towards the CS film
surface and because of its hygroscopicity (Kurek, Guinault,
Voilley, Galic´ , & Debeaufort, 2013). In addition, for water
insoluble CS partial solubilization of film constituents
occurred and the film network was swollen. This phenomenon
of swelling has already been observed in films made of cassava
starch (Phan The, Debeaufort, Voilley & Luu, 2009) and
carrageenan (Karbowiak, Debeaufort, Champion, & Voilley,
2006) but to a lesser extent. Accordingly, the water adsorption
rate on the CS was not determined (Table 2). In contrast, in
pure WP films the absorption of water droplets was observed
on both film sides (Table 2 and Fig. 2). For soluble WP films,
absorption of water leads to a loss of network that explains
rapid water droplet spreading. Fabs ranged from 1.66 to
17.05  103 mL mm2 s1. This result is similar to carrageenan
edible films (3.62  103 mL mm2 s1) (Karbowiak, Debeaufort,
Champion, et al., 2006), and higher than that of WP films
with higher protein contents (0.78  103 mL mm2 s1) (Ferreira
et al., 2009).
In all bilayer films, different behaviours were observed
from one surface of the film (WP-casting–support side) to the
other one (CS–air side). Each surface behaved in the same
manner as a homologous simple film as previously described.
In all bilayer films, the air side was characterized by swelling,
with an increase of the drop volume (Table 2 and Fig. 2). On the
support sides, films swelled after initial absorption (Table 2
and Fig. 2). Moreover, larger contact angles on the air side
indicate a more hydrophobic character of CS surfaces
compared to the support surface (WP). As expected, no
significant changes could be attributed to the different
thicknesses of layers in the bilayer films.
The initial values of contact angles for blend films are found
to be lower than those of CS films and higher than those of WP
films (Table 2). Significant differences in the contact angles
and in the Fabs were also observed between the air sides and
the support sides (Table 2). It may be due to the changes in the
film structure and to the orientation of macromolecular chains
during film drying. Blend films followed anomalous behaviour
characterized by initial absorption and delayed swelling
(Fig. 2 and Table 2). This might indicate the orientation of WP
towards surface parts since in other formulations CS parts
tend to swell immediately. When one material is added to
another one, it can modify the physical properties of the first
one. Other authors observed that carbohydrate/protein films
are characterized by a compositional gradient, with the
downward film surface containing a lower amount of protein
than the upward surface (Ferreira et al., 2009). However, from
microstructure and surface analysis no direct conclusion on
the orientation of macromolecules could be drawn in the
present study.
3.4. Mechanical properties
Mechanical properties are essential for adequate design of
biopolymer packaging films that must have a certain degree of
resistance. The measured values of the tensile strength (TS),
the elongation at break (E) and the Young modulus (YM) are
given in Table 1.
As all the films were plasticized with glycerol, they were
easy to handle. Glycerol reduces the interactions between
polymer chains that make the chain displacement during
stretching easier, which gives the film a greater ability to be
deformed without breaking. No significant differences in TS of
single component films were observed. In general, protein
films are brittle and susceptible to cracking. It is due to the
strong cohesive energy density of the polymer (Arvanitoyan-
nis & Biliaderis, 1998). Mechanical properties for WP films
reported in the literature are lower (TS 1.00 MPa, YM
8.00  102 MPa) (Ramos et al., 2013) than those obtained in
this study (TS 10.50 MPa, YM 24.30 MPa). The comparison of
the data for CS films is very difficult due to different film
preparation, powder composition, solubilization method and
plasticizer content (Butler, Vergano, Testin, Bunn, & Wiles,
1996; Rivero et al., 2009). In the present study, CS films had a TS
value around 8.91 MPa and an E of 38.50%. Elongation at break
of CS film was 7 times higher than that of WP film.
When comparing all film formulations, significant differences
in mechanical properties were observed for different
bilayer formulations (Table 1). Bilayer films with a thicker
chitosan layer (40 mm and 60 mm) had the highest TS, with
values of 17.50 and 15.30 MPa, respectively. Thus, increasing
chitosan content led to stronger films. E and YM values were
also higher. It can be explained by the strong hydrophilic
nature of chitosan as observed in water vapour sorption
analysis, as will be discussed in the next section (Fig. 3).Similarly, other authors have noted increase in TS and
decrease in the E for soy protein films laminated by corn zein

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ทั่วไป ที่อะซิติก pH ค่าโปรตีนจากนมรวม และคุณสมบัติฟิล์มสามารถลด (Pe´rez Gago & Krochta, 1999) เป็นถูกสังเกตโดยเฉพาะอย่างยิ่งในค่าของความต้านแรงดึง และpermeability ออกซิเจนที่ RH ต่ำผสมผสานภาพยนตร์ การเปลี่ยนแปลงในการอาจมีผลต่อ pH ของเวย์โปรตีนฟิล์ม plasticized โดยกลีเซอรโซลูชัน และฟิล์มเสถียรภาพ และดังนั้นลักษณะของการชั้นโปรตีนเวย์ multisystem วัสดุ ฟิล์มหล่อที่pH ต่ำกว่าจุด isoelectric พิสูจน์ให้ต่ำตั้งแต่เกิดปฏิกิริยาของกลุ่มดีที่ลดลงอย่างมีนัยสำคัญ(Ferreira et al., 2009) การศึกษาก่อนหน้านี้ที่เกี่ยวข้องกับเวย์ฟิล์มโปรตีน (Anker, Stading, & Hermansson, 2000 Kokoszkaร้อยเอ็ด al., 2010 McHugh, Aujard, & Krochta, 1994) แสดงให้เห็นว่าดีผลิตขึ้นรูปฟิล์มที่ pH 7 และคุณสมบัติได้รับอย่างกว้างขวางลักษณะภายใต้เงื่อนไขเหล่านี้ ในทำนองเดียวกันฟิล์มไคโตซานพบว่าคุณสมบัติเพียงพอที่ค่า pH อะซิติก(Kurek, Brachais และ al., 2012 Kurek, Sˇ cˇetar, et al., 2012) ในbilayer ฟิล์ม 2 ชั้นมีค่า pH แตกต่างกัน (CSpH = 4.6-5.0, WP pH 7.0) และความมั่นคงของพวกเขาขึ้นอยู่กับการกำลังการผลิตกาวและความ อย่างไรก็ตาม เพื่อความเข้าใจความมั่นคงเช่นภาพยนตร์ bilayer จะวิจัยต่อไปจำเป็น หลักการ และลักษณะของอุปสรรคและคุณสมบัติทางกลของฟิล์มผสมที่ pH เดียวค่าของแต่ละชั้นMicrographs พื้นผิวฟิล์มระบุที่ด้านอากาศ(ส่วน WP) และพื้นผิว (CS ส่วน) ด้านการสนับสนุนของ bilayerฟิล์มได้ราบ แบน และไม่มีรูขุมขน และรอยแตก (d Fig. 1อี) ถูกสังเกต heterogeneities ฟิล์มบนพื้นผิวของการผสมผสานกิน 1d) ของเวย์โปรตีนเกิด discontinuitiesและความผิดปกติบนผิวฟิล์มเมื่อถูกผสมผสานเข้ากับไคโตซาน นี้จะสอดคล้องกับความทึบของฟิล์มเหมือนเดิมอธิบายไว้แล้วในข้อสังเกตุภาพ3.3. ความสามารถเปียกได้มุมติดต่อน้ำ hydrophilic/hydrophobic บ่งชี้คุณสมบัติของวัสดุ ประการแรก มีความสามารถฟิล์มเปียกได้ทดสอบความเข้าใจดีขึ้น ว่าน้ำและญาติความชื้นมีอิทธิพลต่อคุณสมบัติพื้นผิวและต่อต้านภาพยนตร์ CS และ WP มุมติดต่อเวลาของน้ำฝากหยด (0 s) และสมดุล metastable (30 s),น้ำดูดซึมอัตรา (ความสามารถเปียกได้), บวมและความล่าช้าของบวมแสดงไว้ในตารางที่ 2 นอกจากนี้ การเปลี่ยนแปลงในพฤติกรรมพื้นผิวและสังเกตหลังจากฝากของจลนพลศาสตร์น้ำหยดบนฟิล์มแตกต่างกันระหว่าง 90 s จะแสดงในภาพถ่ายที่นำเสนอใน Fig. 2จริง ขนาดใหญ่ (u > 658) และผู้ติดต่อเล็ก (u < 658)มุมแสดงข้อกำหนดเชิงปริมาณของ hydrophobic และพื้นผิว hydrophilic ตามลำดับ (Vogler, 1998) ด้านอากาศและด้านการสนับสนุนของฟิล์ม CS บริสุทธิ์มุมใหญ่(778 และ 888 ตามลำดับ) เมื่อเปรียบเทียบกับฟิล์ม WP บริสุทธิ์ (398 และ458 ตามลำดับ) ติดต่อน้ำของเหลว เปลี่ยนแปลงในสถานะทางกายภาพของฟิล์มผิวอาจส่งผลต่อการติดต่อวัดมุม แน่นอน ฟิล์มไคโตซานเริ่มต้นพองตัวได้ทันทีหลังจากสะสมของหยดน้ำ(Fig. 2) บวมเฉพาะที่อาจจะเกิดทั้งสองเนื่องจากของกลีเซอรที่มุ่งเน้นไปทางฟิล์ม CSพื้นผิว และเนื่อง จากการ hygroscopicity (Kurek, GuinaultVoilley, Galic´, & Debeaufort, 2013) นอกจากนี้ สำหรับน้ำละลาย CS solubilization บางส่วนของฟิล์ม constituentsเกิดขึ้น และเครือข่ายฟิล์มไม่บวม ปรากฏการณ์นี้ของบวมได้แล้วได้พบในภาพยนตร์ที่ทำจากมันสำปะหลังแป้ง (ฟาน Debeaufort, Voilley และ ลู 2009) และcarrageenan (Karbowiak, Debeaufort แชมป์ & Voilleyแต่ 2006) อาจน้อยกว่า ดูดซับน้ำตามอัตราในการ CS ไม่กำหนด (ตารางที่ 2) ในทางตรงกันข้าม ในฟิล์ม WP บริสุทธิ์ดูดซึมหยดน้ำที่สังเกตได้สองด้านฟิล์ม (ตารางที่ 2 และ Fig. 2) สำหรับละลายน้ำ WP ฟิล์มดูดซึมน้ำที่นำไปสู่การสูญเสียของเครือข่ายที่อธิบายหยดน้ำอย่างรวดเร็วแพร่กระจาย Fabs มา 1.66 เพื่อ17.05 10 3 mL มม. 2 s 1 ผลลัพธ์นี้จะคล้ายกับ carrageenanฟิล์มกิน (3.62 10 3 mL มม. 2 s 1) (Karbowiak, Debeaufortแชมป์ และ al., 2006), และสูงกว่าของ WP ฟิล์มมีเนื้อหาโปรตีนสูง (0.78 10 3 mL มม. 2 s 1) (Ferreiraร้อยเอ็ด al., 2009)ได้สังเกตอากัปกิริยาแตกต่างกันในทั้งหมด bilayer ฟิล์มจากพื้นผิวหนึ่งของฟิล์ม (WP-หล่อสนับสนุนด้าน) ไปอีกเครื่องหนึ่ง (CS – อากาศด้าน) แต่ละพื้นผิวทำงานในเดียวกันลักษณะเป็นฟิล์มอย่าง homologous ที่อธิบายไว้ก่อนหน้านี้เป็นในทั้งหมด bilayer ฟิล์ม ด้านอากาศมีลักษณะบวมกับการเพิ่มขึ้นของปริมาณการปล่อย (ตารางที่ 2 และ Fig. 2) ในการสนับสนุนด้าน ฟิล์ม swelled หลังจากดูดซึมครั้งแรก (ตารางที่ 2ก Fig. 2) นอกจากนี้ ติดต่อใหญ่มุมด้านอากาศแสดงอักขระเพิ่มเติม hydrophobic พื้นผิว CSเมื่อเทียบกับผิวสนับสนุน (WP) ตามที่คาดไว้ ไม่อาจเกิดจากการเปลี่ยนแปลงอย่างมีนัยสำคัญแตกต่างความหนาของชั้นในภาพยนตร์ bilayerค่าเริ่มต้นของมุมสำหรับฟิล์มผสมอยู่ต่ำกว่า CS ฟิล์ม และสูงกว่าของ WPฟิล์ม (ตาราง 2) ในมุมแตกต่างกันและในการ Fabs ยังสุภัคระหว่างด้านอากาศ และด้านการสนับสนุน (ตารางที่ 2) มันอาจเกิดจากการเปลี่ยนแปลงในการฟิล์มโครงสร้าง และการวางแนวของ macromolecular โซ่ระหว่างฟิล์มแห้ง ฟิล์มผสมตามพฤติกรรม anomalousโดยเริ่มต้นการดูดซึม และล่าช้าบวม(Fig. 2 และตารางที่ 2) นี้อาจระบุการวางแนวของ WPต่อส่วนผิวตั้งแต่ในส่วนอื่น ๆ สูตร CSมักจะ บวมทันที เมื่อเพิ่มวัสดุหนึ่งอีกหนึ่ง สามารถปรับเปลี่ยนคุณสมบัติทางกายภาพของครั้งแรกหนึ่ง คนสังเกตว่า ที่คาร์โบไฮเดรตโปรตีนฟิล์มมีลักษณะ โดยไล่ compositional มีการประกอบด้วยจำนวนโปรตีนต่ำกว่าผิวฟิล์มลงกว่าพื้นผิวขึ้น (Ferreira et al., 2009) อย่างไรก็ตาม จากต่อโครงสร้างจุลภาคและพื้นผิวการวิเคราะห์ข้อสรุปโดยตรงบนการวางแนวของ macromolecules สามารถวาดในการศึกษาปัจจุบัน3.4. กลสมบัติคุณสมบัติทางกลจำเป็นสำหรับการออกแบบเพียงพอฟิล์มบรรจุภัณฑ์ biopolymer ที่ต้องใช้ระดับของต้านทาน วัดค่าความต้านแรงดึง (TS),elongation ที่แบ่ง (E) และโมดูลัสหนุ่ม (YM)กำหนดในตารางที่ 1เป็นภาพยนตร์ทั้งหมดถูก plasticized กับกลีเซอร พวกเขาสะดวกในการจัดการ กลีเซอรลดการโต้ตอบระหว่างโซ่พอลิเมอร์ที่ทำแทนโซ่ระหว่างยืดได้ง่าย ซึ่งช่วยให้ฟิล์มที่ความสามารถมากกว่าที่จะdeformed โดยแบ่ง ไม่แตกต่างกันของ TSส่วนประกอบเดียวฟิล์มถูกสังเกต ในโปรตีนทั่วไปฟิล์มจะเปราะ และไวต่อการถอดรหัส จะครบกำหนดในแรงพลังงานหนาแน่นเหนียวของพอลิเมอร์ (Arvanitoyan-นิส & Biliaderis, 1998) คุณสมบัติทางกลสำหรับฟิล์ม WPรายงานในวรรณคดีจะต่ำกว่า (แรง 1.00 TS, YMเวลา 8.00 10 2 แรง) (Ramos et al., 2013) มากกว่าผู้ที่ได้รับในศึกษานี้ (แรง 10.50 TS, YM 24.30 แรง) การเปรียบเทียบข้อมูล CS ฟิล์มเป็นเรื่องยากมากเนื่องจากฟิล์มที่แตกต่างกันเตรียมสอบ ส่วนประกอบผง solubilization วิธี และกระด้างไนลเนื้อหา (พ่อบ้าน Vergano, Testin, Bunn และจึงย่อมไขว้ เขวปี 1996 Rivero et al., 2009) ในการศึกษาปัจจุบัน CS ฟิล์มได้เป็น TSค่าแรงประมาณ 8.91 และอี 38.50% Elongation ที่แบ่งของ CS ฟิล์มได้ 7 ครั้งสูงกว่าฟิล์ม WPเมื่อเปรียบเทียบสูตรฟิล์มทั้งหมด ความแตกต่างอย่างมีนัยสำคัญในคุณสมบัติทางกลได้สังเกตการแตกต่างกันbilayer สูตร (ตารางที่ 1) Bilayer ฟิล์ม มีความหนาชั้นไคโตซาน (40 mm และ 60 mm) มี TS สูงสุด กับค่าของ 17.50 และ 15.30 น.โดยบริษัทเอ็มพีเอ ตามลำดับ ดังนั้น เพิ่มไคโตซานเนื้อหานำไปสู่ภาพยนตร์ที่แข็งแกร่ง ได้ค่า E และ YMยังสูง มันสามารถอธิบายได้ โดยการแข็งแกร่ง hydrophilicธรรมชาติไคโตซานเป็นในดูดไอน้ำการวิเคราะห์ ตามที่จะกล่าวถึงในส่วนถัดไป (Fig. 3) ในทำนองเดียวกัน คนมีไว้เพิ่มใน TS และE สำหรับฟิล์มโปรตีนถั่วเหลืองเคลือบ ด้วย zein ข้าวโพดลดลง

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

โดยทั่วไปค่าความเป็นกรดอะซิติกที่มีค่าโปรตีนเวย์รวมและคุณสมบัติของฟิล์มสามารถลด (Pe'rez-โกและ Krochta, 1999) ในขณะที่พบว่าโดยเฉพาะอย่างยิ่งในคุณค่าของความต้านทานแรงดึงและการซึมผ่านของออกซิเจนที่ต่ำRH ของภาพยนตร์ผสมผสาน การเปลี่ยนแปลงในค่า pH ของภาพยนตร์เวย์โปรตีน plasticized จากกลีเซอรีนอาจมีผลต่อการแก้ปัญหาและความมั่นคงภาพยนตร์และทำให้ลักษณะของชั้นเวย์โปรตีนในวัสดุหลายระบบ ภาพยนตร์หล่อที่มีค่า pH ต่ำกว่าจุด Isoelectric พิสูจน์แล้วว่าไม่มีประสิทธิภาพเนื่องจากปฏิกิริยาของกลุ่มSH ลดลงอย่างมีนัยสำคัญ(Ferreira et al., 2009) ศึกษาก่อนหน้านี้เกี่ยวกับเวย์ภาพยนตร์โปรตีน (Anker, Stading และ Hermansson 2000; Kokoszka et al, 2010;. ฮิวจ์ Aujard และ Krochta, 1994) แสดงให้เห็นว่าดีความสามารถในการขึ้นรูปฟิล์มที่pH 7 และคุณสมบัติของพวกเขาได้รับการที่โดดเด่นอย่างกว้างขวางภายใต้เหล่านี้เงื่อนไข ในทำนองเดียวกันฟิล์มไคโตซานพบว่ามีคุณสมบัติเพียงพอที่ค่าพีเอชอะซิติก(Kurek, Brachais, et al, 2012;.. Kurek, S cetar, et al 2012) ในภาพยนตร์ bilayer ทั้งสองชั้นมีค่าพีเอชที่แตกต่างกัน (ซีพีเอช4.6-5.0 = ค่า pH WP? 7.0) และความมั่นคงของพวกเขาขึ้นอยู่กับกำลังการผลิตกาวและความซื่อสัตย์ อย่างไรก็ตามเพื่อให้เข้าใจถึงความมั่นคงของภาพยนตร์ bilayer เช่นการวิจัยต่อไปเป็นสิ่งที่จำเป็นอย่างยิ่งที่จะได้รับและที่จะอธิบายลักษณะอุปสรรคและคุณสมบัติเชิงกลของฟิล์มคอมโพสิตที่มีค่าpH เดียวกันค่านิยมของแต่ละชั้น. ไมโครของพื้นผิวฟิล์มชี้ให้เห็นว่าด้านอากาศ(ส่วน WP ) และด้านการสนับสนุน (CS บางส่วน) พื้นผิวของ bilayer ฟิล์มเรียบแบนและไม่มีรูขุมขนและรอยแตก (รูป. 1 d, จ) บนพื้นผิวของภาพยนตร์ผสมผสาน heterogeneities ที่ถูกตั้งข้อสังเกต(รูป. 1 d) การปรากฏตัวของเวย์โปรตีนที่เกิดต่อเนื่องและความผิดปกติบนพื้นผิวของฟิล์มเมื่อมันถูกผสมกับไคโตซาน ซึ่งสอดคล้องกับความทึบภาพยนตร์เรื่องนี้เพราะมันเป็นอะไรที่อธิบายไว้แล้วในการสังเกตภาพ. 3.3 เปียกมุมติดต่อน้ำบ่งชี้น้ำ / น้ำคุณสมบัติของวัสดุ ครั้งแรกของทั้งหมดเปียกภาพยนตร์เรื่องนี้ได้ผ่านการทดสอบในเพื่อให้เข้าใจถึงวิธีการน้ำและญาติมีอิทธิพลต่อความชื้นคุณสมบัติพื้นผิวและความต้านทานของCS และ WP ภาพยนตร์ มุมติดต่อในเวลาที่น้ำฝากหยด (0 s) และในสมดุล metastable (30 วินาที) อัตราการดูดซึมน้ำ (เปียก) บวมและความล่าช้าของอาการบวมจะได้รับในตารางที่2 นอกจากนี้ในการเปลี่ยนแปลงพฤติกรรมของพื้นผิวและจลนศาสตร์สังเกตหลังจากที่เงินฝากของหยดน้ำในภาพยนตร์ที่แตกต่างกันในช่วง 90 วินาทีที่แสดงในภาพที่นำเสนอในรูป 2. ในทางปฏิบัติที่มีขนาดใหญ่ (u> 658) และขนาดเล็ก (ยู <658) ติดต่อมุมเป็นตัวแทนของความหมายเชิงปริมาณของน้ำและพื้นผิวhydrophilic ตามลำดับ (โวคเลอร์, 1998) ด้านอากาศและด้านการสนับสนุนของภาพยนตร์ซีบริสุทธิ์มีมุมติดต่อขนาดใหญ่(778 และ 888 ตามลำดับ) เมื่อเทียบกับภาพยนตร์ WP บริสุทธิ์ (398 และ458 ตามลำดับ) ติดต่อสอบถามน้ำของเหลว, การเปลี่ยนแปลงอย่างมากในสภาพทางกายภาพของพื้นผิวของฟิล์มยังอาจมีผลต่อการวัดมุมสัมผัส อันที่จริงฟิล์มไคโตซานเริ่มบวมในทันทีหลังจากที่การสะสมของหยดน้ำ(รูปที่. 2) บวมที่เกิดขึ้นในท้องถิ่นอาจทั้งเพราะการปรากฏตัวของกลีเซอรอลที่ถูกเน้นไปที่ภาพยนตร์ซีพื้นผิวและดูดความชื้นเพราะมัน(Kurek, Guinault, Voilley, Galic' และ Debeaufort 2013) นอกจากนี้น้ำที่ไม่ละลายน้ำละลายลูกค้าบางส่วนขององค์ประกอบภาพยนตร์เรื่องที่เกิดขึ้นและเครือข่ายภาพยนตร์เรื่องนี้คือบวม ปรากฏการณ์นี้บวมได้รับการตั้งข้อสังเกตในภาพยนตร์ที่ทำจากมันสำปะหลังแป้ง(พานที่ Debeaufort, Voilley และ Luu 2009) และคาราจีแนน(Karbowiak, Debeaufort แชมป์และ Voilley, 2006) แต่ในระดับน้อย ดังนั้นการดูดซับน้ำอัตราที่ลูกค้าไม่ได้ถูกกำหนด (ตารางที่ 2) ในทางตรงกันข้ามในภาพยนตร์ WP บริสุทธิ์ดูดซึมของหยดน้ำก็สังเกตเห็นทั้งสองข้างฟิล์ม(ตารางที่ 2 และรูปที่. 2) สำหรับภาพยนตร์ WP ละลายน้ำการดูดซึมของน้ำที่นำไปสู่การสูญเสียของเครือข่ายที่อธิบายหยดน้ำแพร่กระจายอย่างรวดเร็ว Fabs อยู่ในช่วง 1.66 ที่จะจาก17.05? 10 มิลลิลิตร 3 มม? 2 วินาที 1 ผลที่ได้นี้จะคล้ายกับคาราจีแนนภาพยนตร์ที่กินได้ (3.62? 10? 3 มิลลิลิตรมม? 2 วินาที? 1) (Karbowiak, Debeaufort, แชมป์, et al., 2006) และสูงกว่าภาพยนตร์ WP ที่มีปริมาณโปรตีนสูงกว่า (0.78? 10 มิลลิลิตร 3 มม? 2 วินาที? 1) (Ferreira et al., 2009). ในภาพยนตร์ bilayer ทุกพฤติกรรมที่แตกต่างกันถูกตั้งข้อสังเกตจากพื้นผิวของฟิล์ม(ด้าน WP-หล่อสนับสนุน) ไปยังคนอื่นๆ (CS- ด้านอากาศ) พื้นผิวแต่ละประพฤติในเดียวกันลักษณะเป็นฟิล์มที่เรียบง่ายคล้ายคลึงกันตามที่อธิบายไว้ก่อนหน้านี้. ในภาพยนตร์ bilayer ทุกด้านอากาศก็มีลักษณะบวมกับการเพิ่มขึ้นของปริมาณที่ลดลง(ตารางที่ 2 และรูปที่. 2) ในด้านการสนับสนุนภาพยนตร์เพิ่มขึ้นหลังจากที่เริ่มต้นการดูดซึม (ตารางที่ 2 และรูปที่. 2) นอกจากนี้ยังมีมุมที่ติดต่อที่มีขนาดใหญ่ในด้านอากาศแสดงให้เห็นตัวละครที่ไม่ชอบน้ำมากขึ้นของพื้นผิว CS เมื่อเทียบกับพื้นผิวการสนับสนุน (WP) เป็นที่คาดหวังไม่มีการเปลี่ยนแปลงอย่างมีนัยสำคัญสามารถนำมาประกอบกับที่แตกต่างกันความหนาของชั้นในภาพยนตร์bilayer. ค่าเริ่มต้นของมุมการติดต่อสำหรับภาพยนตร์ผสมผสานที่พบจะต่ำกว่าของภาพยนตร์ซีและสูงกว่า WP ภาพยนตร์ (ตารางที่ 2) . ความแตกต่างอย่างมีนัยสำคัญในมุมการติดต่อและใน Fabs ยังถูกตั้งข้อสังเกตระหว่างด้านอากาศและฝ่ายสนับสนุน(ตารางที่ 2) มันอาจจะเกิดจากการเปลี่ยนแปลงในที่โครงสร้างภาพยนตร์และการวางแนวของโซ่โมเลกุลระหว่างการอบแห้งภาพยนตร์ ภาพยนตร์ผสมผสานตามพฤติกรรมที่ผิดปกติลักษณะโดยการดูดซึมและเริ่มต้นล่าช้าบวม(รูปที่. 2 และตารางที่ 2) นี้อาจบ่งบอกถึงทิศทางของ WP ต่อชิ้นส่วนพื้นผิวตั้งแต่ในสูตรอื่น ๆ ที่ส่วนบริการลูกค้ามีแนวโน้มที่จะขยายตัวได้ทันที เมื่อหนึ่งในวัสดุที่จะถูกเพิ่มเข้าไปอีกคนหนึ่งก็สามารถปรับเปลี่ยนคุณสมบัติทางกายภาพของแรกหนึ่ง อื่น ๆ ผู้เขียนตั้งข้อสังเกตว่าภาพยนตร์คาร์โบไฮเดรต / โปรตีนที่โดดเด่นด้วยการไล่ระดับสีcompositional กับพื้นผิวของฟิล์มที่มีลดลงเป็นจำนวนเงินที่ลดลงของโปรตีนกว่าพื้นผิวที่สูงขึ้น(Ferreira et al., 2009) แต่จากโครงสร้างจุลภาคและการวิเคราะห์พื้นผิวที่ไม่มีข้อสรุปโดยตรงต่อการวางแนวของโมเลกุลอาจจะวาดในการศึกษาปัจจุบัน. 3.4 คุณสมบัติทางกลสมบัติเชิงกลที่มีความจำเป็นสำหรับการออกแบบที่เพียงพอของฟิล์มบรรจุภัณฑ์biopolymer ที่ต้องมีในระดับหนึ่งของความต้านทาน วัดค่าความต้านทานแรงดึง (TS) ยืดเมื่อขาด (E) และโมดูลัสหนุ่ม (YM) จะได้รับในตารางที่1 ในฐานะที่เป็นภาพยนตร์ทั้งหมดถูก plasticized กับกลีเซอรอลที่พวกเขาง่ายต่อการจัดการ กลีเซอรอลจะช่วยลดการปฏิสัมพันธ์ระหว่างโซ่ลิเมอร์ที่ทำให้ห่วงโซ่การเคลื่อนที่ในระหว่างการยืดได้ง่ายขึ้นซึ่งจะช่วยให้ภาพยนตร์เรื่องนี้ความสามารถมากขึ้นที่จะพิการโดยไม่ทำลาย ไม่มีความแตกต่างอย่างมีนัยสำคัญใน TS ของภาพยนตร์ส่วนหนึ่งถูกตั้งข้อสังเกต โดยทั่วไปโปรตีนภาพยนตร์จะเปราะและความเสี่ยงที่จะแตก มันเป็นเพราะความหนาแน่นของพลังงานเหนียวแข็งแกร่งของพอลิเมอ (Arvanitoyan- NIS และ Biliaderis, 1998) คุณสมบัติทางกลสำหรับภาพยนตร์ WP รายงานในวรรณคดีต่ำ (TS 1.00 MPa, YM 8.00? 10? 2 MPa) (รามอส et al., 2013) มากกว่าผู้ที่ได้รับในการศึกษาครั้งนี้(TS 10.50 MPa, YM 24.30 MPa) เปรียบเทียบข้อมูลสำหรับภาพยนตร์ซีเป็นเรื่องยากมากเนื่องจากภาพยนตร์ที่แตกต่างกันเตรียมองค์ประกอบผงละลายวิธีการและเนื้อหาพลาสติ(บัตเลอร์ Vergano, Testin, บรรณและไต๋1996. ริเว et al, 2009) ในการศึกษาปัจจุบันภาพยนตร์ซีทีเอสมีค่ารอบ 8.91 เมกะปาสคาลและอีของ 38.50% จาก ความยืดเมื่อขาดของภาพยนตร์ซี 7 ครั้งสูงกว่าที่ของภาพยนตร์ WP. เมื่อเปรียบเทียบสูตรภาพยนตร์ทุกความแตกต่างอย่างมีนัยสำคัญในคุณสมบัติเชิงกลที่ถูกตั้งข้อสังเกตที่แตกต่างกันสำหรับสูตรbilayer (ตารางที่ 1) ภาพยนตร์ bilayer ที่มีความหนาชั้นไคโตซาน(40 มิลลิเมตรและ 60 มิลลิเมตร) มี TS สูงสุดที่มีค่า17.50 และ 15.30 MPa ตามลำดับ ดังนั้นการเพิ่มเนื้อหาไคโตซานที่นำไปสู่ภาพยนตร์ที่แข็งแกร่ง อีและค่า YM ก็ยังสูง มันสามารถอธิบายได้ด้วยน้ำที่แข็งแกร่งธรรมชาติของไคโตซานเป็นข้อสังเกตในการดูดซับไอน้ำการวิเคราะห์เช่นจะมีการหารือในส่วนถัดไป(รูปที่. 3) ในทำนองเดียวกันผู้เขียนตั้งข้อสังเกตอื่น ๆ ที่มีการเพิ่มขึ้นของทีเอสและการลดลงของE สำหรับโปรตีนถั่วเหลือง ฟิล์มลามิเนตโดย Zein ข้าวโพด

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

โดยทั่วไปที่ใช้ค่า pH whey โปรตีนรวมและ
คุณสมบัติของฟิล์มสามารถลด ( PE ใหม่เรซ กาโก& krochta , 1999 )
) โดยเฉพาะอย่างยิ่งในค่าความทนต่อแรงดึงและอัตราการซึมผ่านของออกซิเจนที่ความชื้นสัมพัทธ์ต่ำ
ผสมผสานภาพยนตร์ การเปลี่ยนแปลงใน
pH ของเวย์โปรตีนภาพยนตร์ plasticized โดยกลีเซอรอลอาจมีผลต่อ
โซลูชั่นภาพยนตร์และเสถียรภาพ ดังนั้นลักษณะของ
เวย์โปรตีนในชั้นวัสดุ multisystem . หล่อฟิล์มที่
Ph ต่ำกว่าจุดไอโซอิเล็กทริกพิสูจน์ไม่ได้ผล
เนื่องจากปฏิกิริยาของกลุ่ม SH ลดลงอย่างมีนัยสำคัญ
( Ferreira et al . , 2009 ) การศึกษาเกี่ยวกับโปรตีนเวย์
( ที่สุด stading & , ภาพยนตร์ , hermansson , 2000 ; kokoszka
et al . , 2010 ; แมคฮิวจ์ aujard & , , krochta , 1994 ) พบดี
การให้ความจุที่ pH 7 และคุณสมบัติของพวกเขาได้รับ
อย่างกว้างขวางลักษณะภายใต้เงื่อนไขเหล่านี้ อนึ่ง ภาพยนตร์ที่แสดงคุณสมบัติเพียงพอ
ไคโตซานที่ใช้ค่า pH
( kurek brachais , et al . , 2012 ; kurek , S ˇ C ˇ etar et al . , 2012 ) ใน
ฟิล์มสองชั้น , 2 ชั้น มี ค่า pH ที่แตกต่างกัน ( CS
pH = 4.6 - 5.0 , WP  pH 7.0 ) และเสถียรภาพของพวกเขาขึ้นอยู่กับ
การผลิตกาวและความซื่อสัตย์ อย่างไรก็ตาม เพื่อให้ เข้าใจ เช่น
เสถียรภาพของฟิล์มสองชั้นมีการวิจัยเพิ่มเติมเพื่อขอรับ
จำเป็น , หลักและลักษณะของอุปสรรค
และสมบัติเชิงกลของฟิล์มที่ค่า pH เดียวกัน

ของแต่ละชั้น micrographs ฟิล์มพื้นผิวพบว่าอากาศข้าง
( WP ) และการสนับสนุนด้าน ( CS ส่วน ) พื้นผิวของฟิล์มโดยใช้
เรียบแบนและไม่มีรูและรอยแตก ( ภาพ 1D
, E ) บนพื้นผิวของฟิล์มผสม heterogeneities
( ภาพจาก 1D ) การปรากฏตัวของเวย์โปรตีนที่เกิดขึ้นต่อเนื่อง
และความผิดปกติบนพื้นผิวฟิล์มเมื่อมันผสมกับ
ไคโตซาน ซึ่งสอดคล้องกับฟิล์มทึบเหมือน
อธิบายไว้แล้วในการสังเกตภาพ
3.3 . ทดสอบ
มุมสัมผัสของน้ำบ่งบอกคุณสมบัติ / )
น้ำของวัสดุ ครั้งแรกของทั้งหมด ทดสอบฟิล์ม
ทดสอบเพื่อให้เข้าใจมากขึ้นว่าน้ำและอิทธิพลของความชื้นสัมพัทธ์

คุณสมบัติของพื้นผิวและความต้านทานของ CS และ WP ภาพยนตร์ มุมสัมผัสเวลาน้ำหยด
ฝาก ( 0 s ) และที่สมดุลเมตาสเตเบิล ( 30 )
อัตราการดูดซึมน้ำ ( เปียก ) , อาการบวมและอาการบวมจะได้รับ
ความล่าช้าในตารางที่ 2 นอกจากนี้ การเปลี่ยนแปลงในพฤติกรรม
พื้นผิวแบบสังเกตหลังจากฝากเงิน
หยดน้ำบนฟิล์มที่แตกต่างกันระหว่าง 90 มีแสดงในรูปที่แสดงในรูปที่ 2
.
จริง ขนาดใหญ่ ( u > 658 ) และขนาดเล็ก ( U < 658 ) มุมสัมผัสแสดงความหมายเชิงปริมาณ )

และพื้นผิวน้ำตามลำดับ ( โวเกลอร์ , 1998 ) อากาศข้าง
และการสนับสนุนด้านบริสุทธิ์ CS ภาพยนตร์มีมุมติดต่อใหญ่
( 778 กับ 888 ตามลำดับ ) เมื่อเปรียบเทียบกับฟิล์ม WP บริสุทธิ์ ( และ
458 ตามลำดับ ) ติดต่อของเหลวน้ำ ,
เปลี่ยนแปลงอย่างมากในสถานะทางกายภาพของพื้นผิวของฟิล์มยังอาจมีผลต่อ
ติดต่อมุมวัด แน่นอน , ฟิล์มไคโตซานเริ่ม
บวมทันทีหลังการสะสมของน้ำหยด
( รูปที่ 2 ) บวมท้องถิ่นที่เกิดขึ้นคงเพราะทั้งคู่
การแสดงตนของกลีเซอรอลที่เป็นเชิงต่อ CS ภาพยนตร์
ผิว เนื่องจากการดูดความชื้น ( kurek guinault voilley Galic
, , ใหม่ , , debeaufort & 2013 ) นอกจากนี้ น้ำบางส่วนขององค์ประกอบของน้ำขณะ CS

ฟิล์มเกิดขึ้นและภาพยนตร์เครือข่าย คือ บวม ปรากฏการณ์นี้
บวมได้ถูกพบในหนังทำจากมันสำปะหลัง
แป้ง ( ฟาน debeaufort voilley &หลุุด , , , 2009 ) และคาราจีแนน ( karbowiak debeaufort
, ,
voilley แชมป์& , 2006 ) แต่ในระดับที่น้อยกว่า ดังนั้น การดูดซับ
อัตราใน CS ไม่ได้กำหนด ( ตารางที่ 2 ) ในทางตรงกันข้าม , ใน
บริสุทธิ์ WP ภาพยนตร์การดูดซึมน้ำหยดจาก
ทั้งฟิล์มด้าน ( ตารางที่ 2 และ รูปที่ 2 ) สำหรับภาพยนตร์ที่ WP , การดูดซึมน้ำ
นำไปสู่การสูญเสียของเครือข่ายที่อธิบาย
อย่างรวดเร็วน้ำหยดกระจาย ดีมากมีค่า 1.66

คือ  10  3 ml มม.  2 s  1 ผลที่ได้นี้จะคล้ายกับฟิล์มคาราจีแนน
( 3.62  10  3 ml มม.  2 s  1 ) ( karbowiak debeaufort
, , แชมป์ , et al . , 2006 )และสูงกว่าที่ของ WP ภาพยนตร์
มีสูงกว่าปริมาณโปรตีน ( 0.78  10  3 ml มม.  2 s  ( 1 ) เฟร์
et al . , 2009 ) .
ฟิล์มสองชั้นทั้งหมด พฤติกรรมที่แตกต่างกันที่พบ
จากพื้นผิวของฟิล์ม ( WP ) ด้านการสนับสนุนหล่อ )
อื่น ๆ หนึ่ง ( CS ) อากาศด้านข้าง ) แต่ละพื้นผิวประพฤติในลักษณะเดียวกัน
เป็นฟิล์มเปรียบเทียบง่าย ๆตามที่อธิบายไว้ก่อนหน้านี้ .
ฟิล์มสองชั้นทั้งหมดอากาศด้านข้างมีลักษณะบวม
กับการเพิ่มขึ้นของปริมาณลดลง ( ตารางที่ 2 และ รูปที่ 2 ) บน
สนับสนุนด้านภาพยนตร์ที่สมบูรณ์แบบหลังจากที่เริ่มต้นการดูดซึม ( ตารางที่ 2 และ รูปที่ 2
) นอกจากนี้ ขนาดใหญ่ติดต่อมุมบนอากาศข้าง
ระบุอักขระ ) มากกว่าของ CS พื้นผิว
เมื่อเทียบกับผิวรองรับ ( WP ) เป็นไปตามคาด ไม่มีการเปลี่ยนแปลงอย่างมีนัยสำคัญ

อาจจะเกิดจากการต่าง ๆความหนาของชั้นในฟิล์มสองชั้น .
ค่าเริ่มต้นของมุมติดต่อผสมผสานภาพยนตร์พบ
จะต่ำกว่าของ CS ภาพยนตร์และสูงกว่าของ WP
ภาพยนตร์ ( ตารางที่ 2 ) ความแตกต่างในมุมติดต่อ
ในดีมากพบระหว่างอากาศด้านข้างและ
การสนับสนุนด้าน ( ตารางที่ 2 ) มันอาจจะเกิดจากการเปลี่ยนแปลงใน
ภาพยนตร์และการวางแนวของโครงสร้าง macromolecular โซ่
ระหว่างฟิล์มแห้ง ภาพยนตร์ที่ผสมผสานตามพฤติกรรม
ลักษณะเริ่มต้นการดูดซึมและล่าช้าบวม
( รูปที่ 2 และตารางที่ 2 ) นี้อาจบ่งชี้ทิศทางของ WP
ต่อพื้นผิวส่วนอื่น ๆเนื่องจากในสูตร CS ส่วน
มักจะบวมทันที เมื่อหนึ่งคือวัสดุเพิ่ม

อีกหนึ่งมันสามารถปรับเปลี่ยนคุณสมบัติทางกายภาพของก่อน
. ผู้เขียนพบว่าโปรตีนคาร์โบไฮเดรต / ภาพยนตร์
มีลักษณะลาดส่วนประกอบด้วย
ลงฟิล์มพื้นผิวที่มีปริมาณโปรตีนต่ำกว่า
กว่าผิวขึ้น ( Ferreira et al . , 2009 ) อย่างไรก็ตาม จากการวิเคราะห์โครงสร้างและพื้นผิวโดยตรงไม่มี

สรุปในการวางแนวของโมเลกุลจะถูกวาดในการศึกษา
.
3.4 . สมบัติเชิงกลสมบัติทางกลที่จำเป็นสำหรับการออกแบบ

มีแบบฟิล์มบรรจุภัณฑ์ที่ต้องมีในระดับหนึ่งของ
ต้านทาน วัดค่าความแข็งแรงต่อแรงดึง ( TS )
การยืดตัวที่จุดแตกหัก ( E ) และโมดูลัส หนุ่ม ( YM )

ให้ตารางที่ 1เป็นภาพยนตร์ทั้งหมดเป็น plasticized กับกลีเซอรอล พวกเขา
ง่าย กลีเซอรอล ช่วยลดการมีปฏิสัมพันธ์ระหว่าง
พอลิเมอร์โซ่ทำให้โซ่การกระจัดระหว่าง
ยืดได้ง่ายขึ้น ซึ่งจะช่วยให้ภาพยนตร์ความสามารถมากขึ้นเป็น
พิการโดยไม่แตก ไม่มีความแตกต่างใน TS ของ
ภาพยนตร์องค์ประกอบเดียวพบว่า โดยทั่วไปโปรตีน
ภาพยนตร์จะเปราะ และเสี่ยงต่อการแตกร้าว มันเป็นเพราะ
แข็งแรงเหนียวความหนาแน่นพลังงานของพอลิเมอร์ ( arvanitoyan -
คือ& biliaderis , 1998 ) คุณสมบัติเชิงกลสำหรับ WP ภาพยนตร์
รายงานในวรรณคดีอยู่ล่าง ( TS 1.00 MPa )
2  10  2 MPa ) ( รามอส et al . , 2013 ) มากกว่าผู้ที่ได้รับในการศึกษานี้ (
TS 10.50 MPa ) 24.30 MPa ) การเปรียบเทียบ
ข้อมูล CS ภาพยนตร์เป็นเรื่องยากมากเนื่องจากแตกต่างภาพยนตร์
การเตรียมผง องค์ประกอบ วิธีการและอัตราการสกัด
เนื้อหา ( พ่อบ้าน vergano 4.0 ได้รับไวล์ , , ,
& , 1996 ; รีเวโร et al . , 2009 ) ในการศึกษาภาพยนตร์ CS ได้ค่า TS
ประมาณ 8.91 MPa และ e 38.50 % การยืดตัวที่จุดแตกหัก
ฟิล์ม CS 7 เท่าสูงกว่าที่ของ WP
ฟิล์ม .เมื่อเปรียบเทียบกับสูตรฟิล์มทั้งหมด
ความแตกต่างในคุณสมบัติเชิงกลพบสําหรับสูตรสองชั้นที่แตกต่างกัน
( ตารางที่ 1 ) ฟิล์มไคโตแซนสองชั้นด้วยชั้นหนา
( 40 มม. และ 60 มม. ) มี TS สูงสุด ด้วยคุณค่าของเอ็งเ
และ MPa ตามลำดับ ดังนั้น การเพิ่มปริมาณไคโตแซน
LED ภาพยนตร์ที่แข็งแกร่ง E ) และค่า
ยังสูงกว่ามันสามารถอธิบายได้ด้วยแรงของไคโตซานที่สังเกตธรรมชาติน้ำ

ในการวิเคราะห์การดูดซับไอน้ำ จะถูกกล่าวถึงในส่วนถัดไป ( รูปที่ 3 ) นอกจากนี้ผู้เขียนมีข้อสังเกตอื่น ๆเพิ่มขึ้นและลดลงใน TS
E สำหรับฟิล์มเคลือบด้วยซึ่งข้าวโพด โปรตีนถั่วเหลือง