It seemed that the female priest who took the job to teach Latina and the other kids, was transferred here from a bordering district of the neighbouring country quite recently.
That kids were calling her, 『 the Person who’s always cold』. The person herself might not have intended for that but, children are sensitive to a face like that, and don’t decorate their words.
It seems that in the beginning Latina was taking some distance from that female priest. Latina had gotten emotionally attached to the priest who was working as a teacher until then, and Latina had never had such an attitude from anyone before.
Her friends too, seemed to be cautious.
–And then that day.
That woman noticed Latina’s 『Horn』.
“『Demon Race』…..”
Muttering quietly, and she grabbed hold of Latina’s hair. After her beautiful horn which had been covered by the ribbon was exposed, she spat out hatefully.
“Why, in the district of 『people』, is an annoying thing like you in it!”
“-! Thing….”
“It’s impossible for those sub-species other than 『Humans』, to be 『people』 don’t you agree!”
Firing out her words as if they were indeed correct.
Then she released even more poisonous words at the dumbfounded and speechless Latina.
“It’s impossible for a strange-looking 『Monster』, who can continue living with the same appearance for over a hundred years, to be a person don’t you agree”
With a face as if she came to believe that not one thing of what she said was wrong, she loudly told the children who were bewildered by the situation.
Latina, having her hair grasped, couldn’t even move, and was pushed out to the front as if flaunting her spoils.
“Sub-species other than the 『Human Race』 are not 『People』. Like this, holding a strange-looking proof(TL: horn), even if that’s how their life ought to be, they are monsters different from 『People』. Don’t be deceived everyone!”
–The 『Human Race』, regarding population is a race which accounts for an overwhelming majority, at times they don’t have any less 『Ignorant』 people than 『Ignorant races』.
It is especially sad that I can’t even say for certain that the 『Human Master Race』way of thinking, that only 『Humans』 can be called 『People』 and that other races are called 『Sub-species』, is the minority.
Which is why in that sort of sense, you could say that she only expressed her own principles.
However, in 『Kroix (This Town)』, that is heresy.
Without even noticing the disgust across the children’s faces, she shouted again.
“Especially the 『Demon Race』, they are wicked, foul beings connected with the 『Demon King』! You can never let your guard down. Her hiding her origins like this, and mixing into the streets of 『People』 is the best proof of that!”
“Kyaah!”
Getting her hair pulled even stronger, Latina screamed with a completely pale face, and that was the signal.
Chloe threw with all her strength, the 『Slate』 on top of the desk.
It didn’t hit her but, it struck the wall, making a loud sound as it crumbled.
“What are you doing! That’s dangerous!”
Taking notice of Chloe’s actions, she loosened her hand. Latina dropped to the floor.
Anthony and Marcel start to move, in order to go help Latina.
In that instant, Rudy kicked the desk.
A large desk which seats three people, with a lone child’s strength, would at most shake a little but, it was enough to get that woman’s attention.
“Stop! What exactly are you doing!”
At that shouting figure, the children in the classroom were not just disgusted but were even, scared.
The appearance of that woman shrieking, raising her eyes and, the appearance of the sweet girl, everyone’s close friend, crouching as if she wanted to cry.
ดูเหมือนว่า นักบวชหญิงที่เอางานเพื่อสอนให้เด็กอื่น ๆ ลาตินา โอนย้ายนี่จากย่านมีพรมแดนติดกันของประเทศเพื่อนบ้านค่อนข้างล่าสุดว่า เด็กถูกโทรเธอ, 『』บุคคลที่จะ cold』 ท่านเองอาจไม่ได้ตั้งใจว่า แต่ เด็กที่มีความสำคัญกับใบหน้าเช่นนั้น และไม่ตกแต่งคำ มันดูเหมือนว่าในการเริ่มต้นลาตินาเกิดขึ้นระยะห่างบางจากที่นักบวชหญิง ลาตินาได้รับอารมณ์แนบไปกับพระสงฆ์ที่ทำงานเป็นอาจารย์จนแล้ว และลาตินาได้ไม่เคยมีทัศนคติเช่นนี้จากคนก่อนเพื่อนของเธอดูเหมือนจะระมัดระวังเกินไป – แล้ววันนั้นผู้หญิงคนนั้นสังเกตเห็น 『Horn』 ของลาตินา "『Demon Race』..."Muttering เงียบ ๆ และเธอคว้าไว้ผมของลาตินา หลังจากที่ได้สัมผัสเธอฮอร์นที่สวยงามซึ่งมีการครอบคลุม โดย ribbon เธอ spat ออก hatefully"ทำไม ในย่าน 『people』 เป็นสิ่งที่น่ารำคาญเช่นคุณใน"“-! สิ่ง...""มันเป็นไปไม่ได้สำหรับชนิดย่อยเหล่านั้นนอกเหนือจาก 『Humans』, 『people』 จะ ไม่คุณยอมรับ"ยิงคำของเธอก็ได้ถูกต้องแน่นอนจากนั้น เธอออกคำพิษมากในลาตินา dumbfounded และพูด "มันเป็นไปไม่ได้สำหรับการดูแปลก 『Monster』 ที่สามารถต่อกับในลักษณะเดียวกันมากกว่าร้อยปี เป็น คน ไม่คุณยอมรับ" หน้าว่าเธอมาเชื่อว่า ไม่สิ่งหนึ่งของสิ่งที่เธอบอกว่า ไม่ถูกต้อง เธอเสียงดังบอกว่า เด็กที่เต็มไปด้วยตามสถานการณ์ลาตินา มีผมชนะ ไม่ย้ายแม้ และถูกผลักดันออกไปด้านหน้าว่า flaunting ริบของเธอ"ชนิดย่อยอื่นที่ไม่ใช่ 『Human Race』 ไม่ได้ 『People』 เช่นนี้ ถือเป็นดูแปลก proof(TL: horn) แม้ที่เป็นวิธีชีวิตของพวกเขาควรจะเป็น พวกเขาจะแตกต่างจาก 『People』 มอนสเตอร์ ไม่สามารถหลอกทุกคน! " 『Human – Race』 เกี่ยวกับประชากรที่มีการแข่งขันซึ่งส่วนใหญ่ที่ครอบงำ ที่บางครั้งพวกเขาไม่มีคน 『Ignorant』 น้อยกว่า 『Ignorant races』มันเป็นความเศร้าโดยเฉพาะอย่างยิ่งผมไม่ได้พูดว่า บางที่ 『Human Race』way หลักความคิด 『Humans』 เท่านั้นที่สามารถเรียก 『People』 และการแข่งขันอื่น ๆ ที่เรียกว่า 『Sub species』 เป็นส่วนน้อย ซึ่งมีเหตุผลที่จัดเรียงของความรู้สึก คุณสามารถพูดว่า เธอแสดงหลักการของตนเองเท่านั้น อย่างไรก็ตาม ใน』 『Kroix (เมืองนี้) ที่เป็นบาป โดยจะสังเกตเห็นการรังเกียจทั่วหน้าทั้งเด็ก เธอตะโกนอีกครั้ง"โดยเฉพาะ 『Demon Race』 มีเสนียดจัญไร สุขภาพและสิ่งมีชีวิตกับ 『Demon King』 นอกจากนี้คุณไม่สามารถช่วยให้คุณป้องกันลง เธอซ่อนเธอกำเนิดเช่นนี้ และผสมลงในของ 『People』 เป็นหลักฐานที่ดีที่สุดที่""Kyaah"Getting her hair pulled even stronger, Latina screamed with a completely pale face, and that was the signal. Chloe threw with all her strength, the 『Slate』 on top of the desk.It didn’t hit her but, it struck the wall, making a loud sound as it crumbled.“What are you doing! That’s dangerous!”Taking notice of Chloe’s actions, she loosened her hand. Latina dropped to the floor. Anthony and Marcel start to move, in order to go help Latina. In that instant, Rudy kicked the desk.A large desk which seats three people, with a lone child’s strength, would at most shake a little but, it was enough to get that woman’s attention.“Stop! What exactly are you doing!”At that shouting figure, the children in the classroom were not just disgusted but were even, scared.The appearance of that woman shrieking, raising her eyes and, the appearance of the sweet girl, everyone’s close friend, crouching as if she wanted to cry.
การแปล กรุณารอสักครู่..