Yesterday, they still had two thous

Yesterday, they still had two thousand individuals; now they are left with a little over one hundred, thirty of which were wounded. With so few people, they had to be more vigilant on the trip. Wang Hong dispatched several pathfinders so that they could change their route if anything abnormal were to happen.

Finally, Nan’yang appeared to them on the third day.

They gave cries of joy at its familiar sight.

“Wang Hong,” a clear voice suddenly called.

Everyone turned around. From the carriage, Chen Rong was calling out to call Wang Hong, but she had put on men’s robe in order to not attract attention, her face was even painted with dirt.

While the crowd looked on in curiosity, Chen Rong urged her horse to Wang Hong and said to him in all seriousness: “Qilang, we’ll be in Nan’yang soon, I have something to ask of you.”

Wang Hong narrowed his eyes. He studied her, slowly smiled, and then very gently remarked, “Darling, have you dressed like this to tell the world that Ah Rong of the Chen house has never been to Mo’yang? And never mind the fact that you’ve followed my family’s retainers to accompany me?”

His smile had seemed cold, and it made Chen Rong shudder.

She was asking for something she thought was quite reasonable, but Chen Rong was suddenly made to feel guilty. She bowed her head, biting her lips to murmur: “I, I’m still unwed.”

And then she seemed to gain strength, looking up at Wang Hong and softly pleading to him: “We are separated by far more than what’s measured in miles. I will not be a concubine, sir.”

With these words, she snapped her whip, turned and ran back to her carriage.

Wang Hong looked after her and lazily said at length, “Did everyone hear what Ah Rong of the Chen house said?”

“Aye.”

“Then do as she says.”

“Aye.”

The middle-aged scholar gazed at Chen Rong’s pleased expression. He couldn’t help shaking his head as he said to Wang Hong: “But who is she trying to fool?”

Wang Hong merely smiled.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เมื่อวานนี้ พวกเขายังคงมีบุคคลสองพัน ตอนนี้พวกเขาจะเหลือน้อยกว่าหนึ่งร้อย สามสิบที่ได้รับบาดเจ็บ กับคนไม่กี่ดังนั้น พวกเขาจะเพิ่มความระมัดระวังในการเดินทาง วังฮ่องกงส่ง pathfinders หลายเพื่อให้พวกเขาสามารถเปลี่ยนเส้นทางของพวกเขาถ้าอะไรผิดปกติจะเกิดขึ้นในที่สุด Nan'yang ปรากฏให้พวกเขาในวันสามเขาให้ร้องแสดงความยินดีที่เห็นความคุ้นเคย"วังฮ่องกง เสียงชัดเจนก็เรียกทุกคนหันไปรอบ ๆ จากการขนส่ง เฉินรองรับโทรออกโทรวังฮ่องกง แต่เธอได้สวมใส่เสื้อคลุมผู้ชายเพื่อไม่ดึงดูดความสนใจ แม้สีที่ใบหน้าของเธอ มีสิ่งสกปรกในขณะที่ฝูงชนมองในความอยากรู้ เฉินร่องกระตุ้นม้าของเธอในวังฮ่องกง และตรัสกับเขาว่า ความรุนแรงทั้งหมดใน: "Qilang เราจะ Nan'yang เร็ว ๆ นี้ มีสิ่งที่ขอจากคุณ"วังฮ่องกง narrowed ตาของเขา เขาศึกษาเธอ ยิ้มช้า และจากนั้น เบา ๆ กล่าว ว่า "ดาร์ลิง มีคุณแต่งตัวเช่นนี้บอกให้โลกรู้ว่า อารองของบ้านเฉินเคยไป Mo'yang และไม่เคยทราบความจริงว่า คุณทำตามยึดที่ครอบครัวของฉันไปกับฉัน"รอยยิ้มของเขาได้ประจักษ์เย็น และมันทำให้ร่องเฉิน shudderเธอถูกถามสำหรับสิ่งที่เธอคิดว่าเป็นสิ่งที่ค่อนข้างเหมาะสม แต่เฉินรองก็ทำให้รู้สึกผิด เธอลงเธอหัว กัดริมฝีปากของเธอกับเสียงฟู่: ",ฉันยังคง unwed"แล้ว เธอก็ดูเหมือนจะได้รับความแข็งแรง ที่วังฮ่องกงมอง และร้องเบา ๆ เขา: "เราถูกแบ่งโดยไกลกว่าสิ่งที่ถูกวัดเป็นไมล์ ฉันจะไม่ได้เป็นนางสนม sir"คำเหล่านี้ เธอจัดชิดเธอแส้ เปิด แล้ววิ่งกลับไปขนของเธอวังฮ่องกงมองเธอ และมูมกล่าวว่า ที่มีความยาว "ได้ทุกคนยิน Ah ร่องของบ้านเฉินกล่าวว่า""เอ""แล้วทำ ตามที่เธอบอกว่า""เอ"นักวิชาการวัยกลางคนจ้องเฉินร่องยินดีนิพจน์ เขาไม่ช่วยสั่นศีรษะของเขาเขากล่าวว่า ในวังฮ่องกง: "แต่ที่เธอพยายามหลอก"วังฮ่องกงเพียงยิ้ม

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เมื่อวานนี้พวกเขายังคงมีสองพันคน; ตอนนี้พวกเขาจะเหลือน้อยกว่าหนึ่งร้อยสามสิบซึ่งได้รับบาดเจ็บ ที่มีไม่กี่คนเพื่อที่พวกเขาจะต้องระมัดระวังมากขึ้นในการเดินทาง วังฮ่องกงส่งหลายเบิกเพื่อให้พวกเขาสามารถเปลี่ยนเส้นทางของพวกเขาถ้ามีอะไรผิดปกติจะเกิดขึ้น. สุดท้าย Nan'yang ปรากฏกับพวกเขาในวันที่สาม. พวกเขาให้เสียงร้องของความสุขที่เห็นที่คุ้นเคย. "วังฮง" ซึ่งเป็นเสียงที่ชัดเจน จู่ ๆ ก็เรียกว่า. ทุกคนหันไปรอบ ๆ จากสายการบินเฉินร่องได้รับการโทรออกไปเรียกวังฮ่องกง แต่เธอก็ใส่เสื้อคลุมผู้ชายเพื่อที่จะไม่ดึงดูดความสนใจใบหน้าของเธอเป็นสีแม้จะมีสิ่งสกปรก. ในขณะที่ฝูงชนมองในความอยากรู้ของเฉินร่องกระตุ้นม้าของเธอไป วังฮ่องกงและพูดกับเขาในความรุนแรงทั้งหมด: "Qilang เราจะอยู่ใน Nan'yang เร็ว ๆ นี้ผมมีสิ่งที่จะขอจากคุณ." วังฮ่องกงหรี่ตาของเขา เขาเรียนของเธออย่างช้าๆยิ้มแล้วเอ่ยเบา ๆ "รักคุณแต่งตัวเช่นนี้จะบอกให้โลกรู้ว่าอาร่องของบ้านเฉินได้ไม่เคยไป Mo'yang? และไม่เคยทราบความจริงที่ว่าคุณได้ทำตามยึดครอบครัวของฉันไปกับฉัน " รอยยิ้มของเขาดูเหมือนเย็นและมันทำให้เฉินร่องสั่น. เธอถูกถามหาบางสิ่งบางอย่างที่เธอคิดว่าเป็นเรื่องที่เหมาะสม แต่เฉินร่องถูกสร้างขึ้นมาอย่างกระทันหันจะรู้สึก รู้สึกผิด เธอก้มศีรษะของเธอกัดริมฝีปากของเธอจะบ่น: ". ฉันฉันยังคงโสด" และแล้วเธอก็ดูเหมือนจะได้รับความแข็งแรงมองขึ้นไปที่วังฮ่องกงนุ่มและขอร้องให้เขา: "เราจะแยกออกจากกันไกลกว่าสิ่งที่วัด ไมล์ ฉันจะไม่เป็นนางสนมครับ. " ด้วยคำเหล่านี้เธอตะคอกแส้เธอหันหลังกลับและวิ่งกลับไปที่รถม้าของเธอ. วัง Hong มองหลังของเธอและเฉื่อยชากล่าวที่มีความยาวไม่" ทุกคนได้ยินสิ่งที่อาร่องของบ้านเฉินกล่าวว่า ? " " ใช่. " " แล้วทำตามที่เธอบอกว่า. " " ใช่. " นักวิชาการวัยกลางคนจ้องมองการแสดงออกความยินดีที่เฉินของโรง เขาไม่สามารถช่วยให้สั่นศีรษะของเขาในขณะที่เขากล่าวว่าวังฮ่องกง: " แต่เธอเป็นใครพยายามที่จะหลอก?" วังฮ่องกงยิ้มเพียง

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เมื่อวาน พวกเขายังมีสองหมื่นบุคคล ตอนนี้พวกเขาเหลือน้อยกว่าหนึ่งร้อยสามสิบซึ่งได้รับบาดเจ็บ กับคนไม่กี่ดังนั้นพวกเขาจึงต้องระมัดระวังมากขึ้นในการเดินทาง วังหงส์ส่งหลาย Pathfinders เพื่อให้พวกเขาสามารถเปลี่ยนเส้นทางของพวกเขา ถ้ามีอะไรผิดปกติก็เกิดขึ้นในที่สุด nan"yang ปรากฏแก่พวกเขาในวันที่สามพวกเขาให้ร้องไห้ของความสุขที่คุ้นเคยตา" วังหงษ์ " เสียงที่ชัดเจนก็เรียก .ทุกคนหันไปรอบ ๆ จากรถม้า เฉินหยงกำลังร้องเรียกเรียกวังหงส์ แต่เธอใส่เสื้อของผู้ชาย เพื่อที่จะไม่ดึงดูดความสนใจ ใบหน้าของเธอถูกทาด้วยฝุ่นในขณะที่ฝูงชนมองในความอยากรู้ เฉินหยงกระตุ้นม้าของเธอ เพื่อหวัง ฮอง และพูดกับเขาอย่างจริงจัง " qilang เราจะ nan"yang ในเร็วๆ นี้ ฉันมีบางอย่างจะถามคุณ .วังหงส์คอดตาของเขา เขาเรียนของเธอ ค่อยๆ ยิ้ม แล้ว เบา ๆว่า " ที่รัก คุณแต่งตัวแบบนี้เพื่อบอกให้โลกรู้ว่า อ้าร่องของบ้านเฉิน ไม่เคย mo"yang ? และไม่ทราบความจริงที่ว่าคุณได้ติดตามครอบครัวบริวารไปอยู่เป็นเพื่อนฉัน "รอยยิ้มของเขาดูเย็นชา และมันทำให้เชนร้องสั่นเธอถามถึงสิ่งที่เธอคิดว่าค่อนข้างเหมาะสม แต่เฉินหยงก็ทำให้รู้สึกผิด เธอโค้งหัวของเธอกัดริมฝีปากพึมพำ " ผมยังโสด "แล้วเธอจะได้ความแรง มองไปที่วังหงส์อ่อนโยนและอ้อนวอนให้เขา : " เราจะจากกันไกลมากกว่าอะไรในวัดไมล์ ผมจะไม่เป็นเมียน้อยครับ "คำพูดเหล่านี้ เธอตะคอกเฆี่ยนนางหันและวิ่งกลับไปที่รถม้าวังหงส์มองหลังของเธอและขี้เกียจพูดยาว " ทุกคนได้ยินที่อาหยงของบ้านเฉินกล่าวว่า ? "" ใช่ " ." ก็ทำอย่างที่เธอพูด ." ใช่ " .นักวิชาการวัยกลางคนจ้องมองเฉิงหรงชอบการแสดงออก เขาไม่สามารถช่วยสั่นศีรษะของเขาขณะที่เขาพูดกับวังหงส์ : " แต่ที่เธอพยายามที่จะหลอกลวง ? "วังหงส์เพียงยิ้ม