The Roy Adaptation Model for Nursin

The Roy Adaptation Model for Nursing had its beginning when Sr. Callista Roy entered the masters program in pediatric nursing at University of California Los Angeles in 1964. Her advisor and seminar faculty was Dorothy E. Johnson who was writing and speaking on the need to define the goal of nursing as a way of focusing the development of knowledge for practice. Dr. Roy had read a little about the concept of adaptation and was impressed with the resiliency of children she had cared for in pediatrics. At the first seminar in pediatric nursing, she proposed that the goal of nursing was promoting patient adaptation. Throughout her course work in the master's program Dorothy Johnson encouraged her to develop her concept of adaptation as a framework for nursing. The use of systems theory as defined by von Bertalanffy was an important early concept of the model, as was the work of Helson. Helson defined adaptation as a process of responding positively to environmental changes and described three types of stimuli, focal, contextual and residual. Dr. Roy made appropriate derivations of these concepts for use in describing situations of people in health and illness. Other authors that influenced the early development of the central concepts of the model included Dohrenwend, Lazarus, Mechanic, and Selye. The view of the person as an adaptive system took shape from this early work with the cognator and regulator being added as the major internal processes of the adapting person.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

รูปแบบการปรับตัวรอยสำหรับพยาบาลมีกำเนิดเมื่อรอย Callista Sr. ป้อนโปรแกรมต้นแบบในการพยาบาลเด็กที่มหาวิทยาลัยแคลิฟอร์เนียลอสแองเจลิสในปี 1964 คณะที่ปรึกษาและสัมมนาของโดโรธี E. Johnson ที่มีการเขียน และการพูดต้องกำหนดเป้าหมายของการพยาบาลที่เน้นการพัฒนาความรู้สำหรับการปฏิบัติการ ได้ ดร.รอยได้อ่านเพียงเล็กน้อยเกี่ยวกับแนวคิดของการปรับตัว และประทับใจกับความยืดหยุ่นของเธอมีวัยในกุมาร ในงานสัมมนาครั้งแรกในการพยาบาลเด็ก เธอเสนอเป้าหมายของการพยาบาลถูกส่งเสริมให้มีการปรับตัวของผู้ป่วย ตลอดหลักสูตรของเธอ ทำงานในโปรแกรมหลักของโดโรธี Johnson กำลังใจเพื่อพัฒนาแนวความคิดของเธอของปรับเป็นกรอบสำหรับพยาบาล การใช้ทฤษฎีระบบตามที่กำหนด โดย Bertalanffy ฟอนมีแนวความคิดเริ่มต้นสำคัญของแบบจำลอง เป็นการทำงานของ Helson Helson กำหนดปรับตัวเป็นกระบวนการของการตอบสนองการเปลี่ยนแปลงของสิ่งแวดล้อมเชิงบวก และอธิบายสามชนิดของสิ่งเร้า โฟกัส บริบท และส่วนที่เหลือ ดร.รอยทำรากศัพท์ที่เหมาะสมของแนวคิดเหล่านี้ใช้ในการอธิบายสถานการณ์ของคนในสุขภาพและการเจ็บป่วย คนที่มีอิทธิพลต่อการเจริญของแนวคิดกลางของรุ่น รวม Dohrenwend ลาซา ช่าง และเกี่ยวกับ มุมมองของคนเป็นระบบเหมาะสมเอารูปจากงานนี้ก่อน cognator และควบคุมที่มีการเพิ่มเป็นกระบวนการภายในสำคัญของบุคคล adapting

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

การปรับตัวของรอยรุ่นสำหรับพยาบาลมีจุดเริ่มต้นเมื่อซีเนียร์ Callista รอยป้อนโปรแกรมปริญญาโทในสาขาการพยาบาลผู้ป่วยเด็กที่มหาวิทยาลัยแห่งแคลิฟอร์เนียลอสแอในปี 1964 ที่ปรึกษาและคณะสัมมนาของเธอคือโดโรธีอีจอห์นสันที่ถูกเขียนและการพูดเกี่ยวกับความจำเป็นในการกำหนด เป้าหมายของการพยาบาลเป็นวิธีการที่มุ่งเน้นการพัฒนาความรู้เพื่อการปฏิบัติ ดร. รอยได้อ่านเพียงเล็กน้อยเกี่ยวกับแนวความคิดของการปรับตัวและได้รับความประทับใจกับความยืดหยุ่นของเด็กที่เธอได้รับการดูแลในเด็ก ในงานสัมมนาครั้งแรกในการพยาบาลผู้ป่วยเด็กที่เธอเสนอว่าเป้าหมายของการพยาบาลที่ได้รับการส่งเสริมการปรับตัวของผู้ป่วย ตลอดหลักสูตรการทำงานของเธอในโปรแกรมโทโดโรธีจอห์นสันได้รับการสนับสนุนของเธอที่จะพัฒนาแนวคิดของการปรับตัวของเธอเป็นกรอบสำหรับพยาบาล การใช้ระบบทฤษฎีตามที่กำหนดโดยฟอน Bertalanffy เป็นแนวคิดที่สำคัญในช่วงต้นของรูปแบบเช่นเดียวกับการทำงานของ Helson Helson การปรับตัวที่กำหนดไว้เป็นขั้นตอนของการตอบสนองในเชิงบวกต่อการเปลี่ยนแปลงด้านสิ่งแวดล้อมและอธิบายสามประเภทของสิ่งเร้าโฟกัสบริบทและที่เหลือ ดร. รอยทำ derivati​​ons ที่เหมาะสมของแนวคิดเหล่านี้สำหรับการใช้งานในการอธิบายสถานการณ์ของประชาชนในการดูแลสุขภาพและการเจ็บป่วย เขียนคนอื่น ๆ ที่มีอิทธิพลต่อการพัฒนาต้นของแนวคิดกลางของรูปแบบรวม Dohrenwend ขอทานช่างและ Selye มุมมองของคนที่เป็นระบบการปรับตัวเอารูปจากงานแรกกับ cognator และควบคุมที่เพิ่มเข้ามาเป็นกระบวนการภายในที่สำคัญของคนที่ปรับตัว

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

การปรับตัวของรอย ให้พยาบาลมีจุดเริ่มต้นเมื่อคุณ คอลลิสต้ารอยเข้าปริญญาโท สาขาวิชาการพยาบาลกุมารเวชศาสตร์ มหาวิทยาลัยแคลิฟอร์เนีย ลอสแอนเจลิส ในปี 1964 . ที่ปรึกษาและคณะสัมมนา โดโรธี เช่นจอห์นสันผู้เขียนและการพูดที่ต้องกำหนดเป้าหมายของการพยาบาล เป็นวิธีการที่มุ่งเน้นการพัฒนาความรู้เพื่อการปฏิบัติ ดร.รอยได้อ่านเพียงเล็กน้อยเกี่ยวกับแนวคิดของการปรับตัวและประทับใจกับความยืดหยุ่นของเด็ก เธอได้ดูแลในเด็ก ในงานสัมมนาครั้งแรกในการพยาบาลเด็ก เธอเสนอว่าเป้าหมายของการพยาบาลคือส่งเสริมการปรับตัวของผู้ป่วย เธอทำงานในโปรแกรมตลอดหลักสูตรปริญญาโทโดโรธี Johnson ส่งเสริมให้เธอพัฒนาแนวคิดของการปรับตัวเป็นกรอบสำหรับพยาบาลการใช้ทฤษฎีระบบเป็น กําหนดโดย ฟอนเบอร์ทลันไฟล์เป็นสำคัญก่อนแนวคิดของแบบจำลอง เป็นฝีมือของเฮลสัน . เฮลสันกำหนดกระบวนการของการปรับตัวตอบสนองต่อ การเปลี่ยนแปลงของสิ่งแวดล้อมและอธิบายสามชนิดของสิ่งเร้า , โฟกัส , บริบท และส่วนที่เหลือ ดร.รอยทำให้เหมาะสมแหล่งที่มาของแนวคิดเหล่านี้ เพื่อใช้ในการอธิบายสถานการณ์ของประชาชนในด้านสุขภาพและการเจ็บป่วย ผู้เขียนอื่น ๆที่มีอิทธิพลต่อการพัฒนาของแนวคิดหลักของโมเดลรวม dohrenwend ลาซารัส เครื่องกล และ selye .มุมมองของบุคคลเป็นระบบ Adaptive เอารูปร่างจากงานแรกกับ cognator และการควบคุมการเพิ่มเป็นภายในกระบวนการหลักของการปรับตัวของบุคคล