Forage availability plays a crucial

Forage availability plays a crucial role in shaping wildlife habitats alongside shelters and special resources. This study focused on assessing wildlife habitat conditions in seasonally dry forests in Thailand, with a particular emphasis on forage plant abundance and utilization by large herbivores. The study site is located within a seasonally dry deciduous forest, specifically in sub-communities dominated by Shorea spp. and Terminalia corticosa, situated in the Huai Thap Salao - Huai Ra Bum Non-hunting area, Uthai Thani Province. The research aimed to evaluate the diversity of forage plant species and quantify the amount of forage utilized by ungulate animals. Forage surveys were conducted in six 60m x 120m permanent plots before and after wildfires using the twig count method. The findings revealed a significant difference in the number of forage plant species and their abundance between the pre-fire (xxx species, 100.16 kg/ha) and post-fire (xxx species, 402.06 kg/ha) periods. In the sub-community of Terminalia corticosa before the wildfires, no signs of wild animals exploiting forage plants were observed. However, in the post-wildfire period, ungulate animals exhibited a preference for grasses (9.81%) over other life forms. Additionally, a difference in the amount of available forage plants was observed between the two sub-communities, with the sub-community dominated by Shorea spp. (xxxx kg/ha) showing significantly higher forage plant availability compared to the sub-community of Terminalia corticosa (xxxx kg/ha). This study highlights the influence of forage plant abundance on ungulate utilization within the sub-community of Terminalia corticosa, emphasizing the significant impact of forage plant abundance on ungulate utilization within this sub-community. This implies the necessity for effective habitat management in the dry deciduous forests that are presently underutilized by large herbivores in this protected area.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ความพร้อมของอาหารสัตว์มีบทบาทสำคัญในการสร้างแหล่งที่อยู่อาศัยของสัตว์ป่าควบคู่ไปกับที่พักพิงและทรัพยากรพิเศษ การศึกษานี้มุ่งเน้นไปที่การประเมินสภาพที่อยู่อาศัยของสัตว์ป่าในป่าแล้งตามฤดูกาลในประเทศไทย โดยเน้นไปที่ความอุดมสมบูรณ์ของพืชอาหารสัตว์และการใช้ประโยชน์โดยสัตว์กินพืชขนาดใหญ่ สถานที่ศึกษาตั้งอยู่ภายในป่าผลัดใบที่แห้งแล้งตามฤดูกาล โดยเฉพาะในชุมชนย่อยที่ครอบครองโดย Shorea spp. และ Terminalia corticosa ตั้งอยู่ในเขตปลอดล่าสัตว์ห้วยทับเสลา-ห้วยระบุ่ม จังหวัดอุทัยธานี การวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อประเมินความหลากหลายของพันธุ์พืชอาหารสัตว์และปริมาณปริมาณของอาหารสัตว์ที่สัตว์กีบเท้าใช้ การสำรวจอาหารสัตว์ได้ดำเนินการในแปลงถาวรขนาด 60 ม. x 120 ม. จำนวน 6 แปลง ก่อนและหลังเกิดไฟป่าโดยใช้วิธีนับกิ่ง การค้นพบนี้เผยให้เห็นความแตกต่างอย่างมีนัยสำคัญในจำนวนพันธุ์พืชอาหารสัตว์และความอุดมสมบูรณ์ระหว่างช่วงก่อนเกิดไฟ (พันธุ์ xxx, 100.16 กก./เฮกตาร์) และช่วงหลังไฟ (พันธุ์ xxx, 402.06 กก./เฮกตาร์) ในชุมชนย่อยของ Terminalia corticosa ก่อนเกิดไฟป่า ไม่พบร่องรอยของสัตว์ป่าที่แสวงประโยชน์จากพืชอาหารสัตว์ อย่างไรก็ตาม ในช่วงหลังไฟป่า สัตว์กีบเท้ามักชอบหญ้า (9.81%) มากกว่าสิ่งมีชีวิตชนิดอื่น นอกจากนี้ ยังพบความแตกต่างในปริมาณพืชอาหารสัตว์ที่มีอยู่ระหว่างชุมชนย่อยทั้งสอง โดยชุมชนย่อยที่ถูกครอบงำโดย Shorea spp (xxxx กก./เฮกตาร์) แสดงความพร้อมของพืชอาหารสัตว์ที่สูงขึ้นอย่างมีนัยสำคัญ เมื่อเทียบกับชุมชนย่อยของ Terminalia corticosa (xxxx กก./เฮกตาร์) การศึกษาครั้งนี้เน้นย้ำถึงอิทธิพลของความอุดมสมบูรณ์ของพืชอาหารสัตว์ต่อการใช้ประโยชน์กีบเท้าภายในชุมชนย่อยของ Terminalia corticosa โดยเน้นถึงผลกระทบที่มีนัยสำคัญของความอุดมสมบูรณ์ของพืชอาหารสัตว์ต่อการใช้ประโยชน์กีบเท้าภายในชุมชนย่อยนี้ นี่แสดงถึงความจำเป็นในการจัดการที่อยู่อาศัยอย่างมีประสิทธิภาพในป่าผลัดใบแห้งซึ่งในปัจจุบันมีสัตว์กินพืชขนาดใหญ่ในพื้นที่คุ้มครองนี้ใช้น้อยเกินไป

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ความพร้อมใช้งานของอาหารสัตว์มีบทบาทสำคัญในการสร้างที่อยู่อาศัยของสัตว์ป่าและที่พักพิงและทรัพยากรพิเศษ งานวิจัยชิ้นนี้เน้นการประเมินสภาพที่อยู่อาศัยของสัตว์ป่าในป่าที่แห้งแล้งตามฤดูกาลของประเทศไทยโดยเน้นความอุดมสมบูรณ์และการใช้ประโยชน์จากพืชอาหารสัตว์โดยสัตว์กินพืชขนาดใหญ่ สถานที่ศึกษาอยู่ในป่าผลัดใบแห้งแล้งตามฤดูกาล โดยเฉพาะในชุมชนย่อยที่เน้น Shorea spp และ Terminalia Cortosa อยู่ในเขตห้ามล่าสัตว์ป่าห้วยสะเลา-ห้วยระบอง จ.อุทัยธานี การศึกษานี้มีวัตถุประสงค์เพื่อประเมินความหลากหลายของสายพันธุ์พืชอาหารสัตว์และวัดปริมาณหญ้าอาหารสัตว์ที่ใช้ในสัตว์กีบ มีการสำรวจหญ้าเลี้ยงสัตว์ในแปลงถาวรขนาด 60 เมตร x 120 เมตร จำนวน 6 แปลง โดยใช้วิธีนับกิ่งไม้ทั้งก่อนและหลังเกิดไฟป่า ผลการวิจัยพบว่ามีความแตกต่างอย่างมีนัยสำคัญในจำนวนพืชอาหารสัตว์และความอุดมสมบูรณ์ก่อนไฟไหม้ (xxx ชนิด 100.16 กิโลกรัมต่อเฮกตาร์) และหลังไฟไหม้ (xxx ชนิด) In t

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

นอกเหนือจากที่พักพิงและทรัพยากรพิเศษแล้วความพร้อมในการให้อาหารมีบทบาทสําคัญในการกําหนดที่อยู่อาศัยของสัตว์ป่า การศึกษาครั้งนี้มุ่งเน้นไปที่การประเมินสภาพที่อยู่อาศัยของสัตว์ป่าในป่าแห้งแล้งตามฤดูกาลในประเทศไทยโดยเฉพาะอย่างยิ่งความอุดมสมบูรณ์ของพืชอาหารและการใช้สัตว์กินพืชขนาดใหญ่ สถานที่ศึกษาตั้งอยู่ในป่าแห้งตามฤดูกาลโดยเฉพาะอย่างยิ่งในชุมชนย่อยของShorea spp. และต้นมะกอกที่ตั้งอยู่ในเขตที่ไม่ล่าสัตว์Huai Thap Salao-Huai Ra BumจังหวัดUtahani การศึกษาครั้งนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อประเมินความหลากหลายของชนิดของพืชอาหารสัตว์และเพื่อหาปริมาณอาหารที่ใช้โดยสัตว์เกือก ก่อนและหลังการเกิดไฟไหม้ป่าการสํารวจหญ้าของแผ่นดินถาวรขนาด60เมตร×120เมตรได้ดําเนินการโดยใช้วิธีการนับสาขาขนาดเล็ก ผลการสํารวจพบว่ามีความแตกต่างกันอย่างมีนัยสําคัญทางสถิติในจํานวนและความอุดมสมบูรณ์ของพืชอาหารสัตว์ในระหว่างการเกิดเพลิงไหม้( xxx,100.16กก. /เฮกตาร์)และหลังเกิดเพลิงไหม้( xxx,402.06กก. /เฮกตาร์) ไม่มีสัญญาณของการใช้พืชอาหารสัตว์ป่าในชุมชนย่อยของเหยื่อก่อนเกิดไฟไหม้ อย่างไรก็ตามในช่วงหลังไฟป่าสัตว์กีบแสดงให้เห็นถึงความชอบของหญ้า(9.81 % )มากกว่าชนิดอื่นๆของชีวิต นอกจากนี้ยังสังเกตเห็นความแตกต่างในจํานวนของพืชอาหารที่มีอยู่ระหว่างสองกลุ่มย่อยซึ่งส่วนใหญ่เป็นพืชชนิดหนึ่ง ( xxxxกก. /เฮกตาร์)แสดงให้เห็นถึงความพร้อมใช้งานของพืชอาหารสัตว์ที่สูงขึ้นอย่างมีนัยสําคัญเมื่อเทียบกับกลุ่มย่อยสปอร์( xxxxกก. /เฮกตาร์) การศึกษานี้เน้นถึงผลกระทบของความอุดมสมบูรณ์ของพืชอาหารสัตว์ต่อการใช้ประโยชน์จากสัตว์เล็บในชุมชนย่อยของcortemและเน้นถึงผลกระทบที่สําคัญของความอุดมสมบูรณ์ของพืชอาหารสัตว์ในการใช้ประโยชน์จากสัตว์เล็บในชุมชนย่อย ซึ่งหมายความว่าจําเป็นต้องมีการจัดการที่อยู่อาศัยที่มีประสิทธิภาพในป่าแห้งซึ่งปัจจุบันสัตว์กินพืชขนาดใหญ่ไม่ได้ใช้ประโยชน์อย่างเต็มที่จากที่อยู่อาศัยเหล่านี้