Nangong Liuyun quietly watched as S

Nangong Liuyun quietly watched as Su Luo deliberately distanced herself from him. His expression grew terrifyingly somber, as if he was holding back an invisible anger. However, when he observed her closely, he saw her almost hysterical self-deprecating laugh that made it seem that she was simultaneously crying and laughing. His red lips parted a little as his eyes grew deeply frightening.

In the end, his Adam’s apple moved a bit, and he gazed deeply at Su Luo with a frown. “How come you couldn’t make others worry less? If anything were to happened to you, how will this king be able to explain this to your Su Manor?”

Su Luo remained where she was, as refined as an ancient Greek sculpture, she emitted a subtle chill from her whole body.

She lifted her gaze towards Nangong Liuyun, coldly smilingly with veiled ridicule. “Doesn’t your Highness Prince Jin not know about the situation in Su Manor? If something happened to me, wouldn’t it be really advantageous to certain people? They wouldn’t have been able to thank you fast enough for it, so how could they even blame you?”

Nangong Liuyun gazed deeply at Su Luo. His lips parted and closed slightly as a solemn, suffocating atmosphere surrounded them in their silence.

Suddenly, Nangong Liuyun’s long arm swooped in and brought Su Luo tightly into his arms.

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

Nangong Liuyun เงียบ ๆ ดูเป็นซู Luo จงใจตัวเองออกห่างจากเขา การแสดงออกของเขาเติบโตอึมครึมน่ากลัวเช่นถ้าเขาถือกลับมองไม่เห็นความโกรธ แต่เมื่อเขาสังเกตเห็นเธออย่างใกล้ชิดเขาเห็นตีโพยตีพายเกือบหัวเราะลดตัวลงของเธอที่ทำให้มันดูเหมือนว่าเธอกำลังร้องไห้ไปพร้อม ๆ กันและหัวเราะ ริมฝีปากสีแดงของเขาแยกเล็ก ๆ น้อย ๆ เป็นตาของเขาเติบโตที่น่ากลัวอย่างลึกซึ้ง. ในท้ายที่สุดแอปเปิ้ลอดัมของเขาย้ายบิตและเขาจ้องลึกที่ซู Luo กับขมวดคิ้ว "มาได้อย่างไรคุณไม่สามารถทำให้คนอื่นต้องกังวลน้อยลงหรือไม่ หากสิ่งที่กำลังจะเกิดขึ้นกับคุณว่ากษัตริย์นี้จะสามารถที่จะอธิบายเรื่องนี้ไปซูคฤหาสน์ของคุณ? " ซู Luo ยังคงอยู่ที่เธอเป็นเช่นกลั่นเป็นประติมากรรมกรีกโบราณเธอปล่อยออกมาเย็นที่ลึกซึ้งจากร่างกายของเธอ. เธอยก จ้องมองเธอที่มีต่อ Nangong Liuyun, ชาอมยิ้มกับเยาะเย้ยหน้ากาก "ไม่คุณสมเด็จเจ้าชายจินไม่ทราบเกี่ยวกับสถานการณ์ในซูคฤหาสน์? หากสิ่งที่เกิดขึ้นกับฉันมันจะไม่ได้เปรียบจริงๆบางคน? พวกเขาจะไม่ได้รับสามารถที่จะขอขอบคุณเร็วพอสำหรับมันดังนั้นวิธีที่พวกเขายังสามารถโทษคุณ? " Nangong Liuyun จ้องลึกที่ซู Luo ริมฝีปากของเขาแยกและปิดเล็กน้อยเป็นเคร่งขรึมบรรยากาศหอบล้อมรอบพวกเขาอยู่ในความเงียบของพวกเขา. ทันใดนั้นแขนยาว Nangong Liuyun ของโฉบในและนำซู Luo แน่นลงไปในอ้อมแขนของเขา

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

นังก๊อก liuyun เงียบๆดูซูหลัวจงใจห่างไกลตัวเองจากเขา การแสดงออกของเขาเติบโต terrifyingly เศร้าหมองราวกับว่าเขาอดกลั้นความโกรธล่องหน อย่างไรก็ตาม เมื่อเขาสังเกตเธอใกล้ๆ เขาเห็นตัวเองเกือบจะโวยวายของเธอ deprecating หัวเราะที่ทำให้มันดูเหมือน ว่าเธอพร้อมร้องไห้และหัวเราะ ริมฝีปากสีแดงเผยอเล็กน้อย ดวงตาของเขาเติบโตลึกน่ากลัวในตอนท้ายของเขาลูกกระเดือกขยับนิดหน่อย เขาจ้องมองลึกที่ซูหลัวด้วยความบึ้งตึง " ทำไมคุณไม่สามารถทำให้คนอื่นกังวลน้อยลง หากสิ่งที่จะเกิดขึ้นกับคุณ จะอย่างไร กษัตริย์องค์นี้ได้อธิบายเรื่องนี้กับคฤหาสน์ ซู ? "ซู หลัวจากที่เธอเป็นกลั่นเป็นประติมากรรมกรีกโบราณ เธอออกมาเดินเล่นที่บอบบางจากร่างกายทั้งหมดของเธอเธอยกสายตาของเธอที่มีต่อนังก๊อก liuyun อมยิ้มกับอีกคนอย่างเฉยเมย เยาะเย้ย " ไม่ได้เพคะ องค์ชายจินไม่รู้เกี่ยวกับสถานการณ์ใน ซูเนอร์ ? ถ้ามีบางอย่างเกิดขึ้นกับผม มันคงจะจริง เป็นประโยชน์ต่อหนึ่งคน พวกเขาจะไม่ได้รับสามารถที่จะขอบคุณคุณเร็วพอสำหรับมัน ดังนั้นวิธีที่พวกเขาสามารถ จะโทษคุณ "นังก๊อก liuyun จ้องมองลึกที่ซูหลอ . ริมฝีปากของเขาแยกออกจากกันและปิดเล็กน้อยเป็นขึงขัง หายใจไม่ออก ท่ามกลางบรรยากาศที่โอบล้อมพวกเขาในความเงียบของพวกเขาจู่ๆ ก็นังก๊อก liuyun แขนยาวเข้ามาและพาซูหลัวไว้แน่นในอ้อมแขน