3.2. Hot water extractLentil (red a

3.2. Hot water extract
Lentil (red and green) hulls extracted with hot water (Table 2) had
significantly higher total phenolics (≥2.5-folds) and, tartaric esters
(1.8-fold) than whole seeds, whereas flavonol and anthocyanin
contents were not significantly different for green lentils. The total
phenolic content of red lentil hulls was similar to the 53 mg/g dry
matter of lentil seed coat reported earlier (Kubicka & Troszyńska,
2003). Hot water extract of yellow pea hull had significantly
(Pb0.0001) lower total phenolics, flavonol and anthocyanin contents
than those from the whole seeds. Concentrations of phenolic
components from pea residue extract were significantly (Pb0.005)
higher, although the total phenolic content was not different than
those of the whole seed. The hot water extract of green lentil residue
had significantly (Pb0.0001) higher total phenolic and tartaric ester
contents than the whole seed and the highest flavonol content. The
total phenolic content of hot water extract from the whole red lentil
was not significantly different from that of the residue (Table 2)
similar to those observed with acetone extract. Conversely, hot water
extracts of green lentil hull and residue had significantly different
concentrations of phenolic components than those of the
corresponding red lentil millstreams. The hot water extract of yellow
pea hulls had the lowest total phenolic, flavonol and anthocyanin
contents in contrast to the residue with the highest anthocyanin and
moderate tartaric esters and flavonol contents.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

3.2 สารสกัดน้ำร้อนมีถั่วเลนทิลใส่ (สีแดง และเขียว) hulls สกัด ด้วยน้ำร้อน (ตาราง 2)phenolics รวมอย่างมีนัยสำคัญ (≥2.5-พับ) และ tartaric esters(1.8-fold) มากกว่าเมล็ดพืชทั้งหมด ในขณะที่ flavonol และมีโฟเลทสูงเนื้อหาไม่แตกต่างกันอย่างมีนัยสำคัญสำหรับ lentils สีเขียว ผลรวมเนื้อหาฟีนอ hulls ถั่วเลนทิลแดงใส่ 53 มิลลิกรัม/กรัมแห้งเรื่องของถั่วเลนทิลใส่เมล็ดตรารายงานก่อนหน้า (Kubicka & Troszyńska2003) . สารสกัดน้ำร้อนของฮัลล์ถั่วเหลืองมีมากPhenolics รวมต่ำ (Pb0.0001) เนื้อหา flavonol และมีโฟเลทสูงกว่านั้นจากเมล็ดพืชทั้งหมด ความเข้มข้นของฟีนอส่วนประกอบจากสารสกัดจากดอกอัญชัญตกค้างได้อย่างมีนัยสำคัญ (Pb0.005)สูงกว่า แม้ว่าเนื้อหาฟีนอรวมไม่แตกต่างบรรดาของเมล็ดทั้งหมด สารสกัดน้ำร้อนของตกค้างถั่วเลนทิลใส่สีเขียวได้อย่างมีนัยสำคัญ (Pb0.0001) สูงรวมฟีนอ และ tartaric เอสเนื้อหาเมล็ดทั้งหมดและเนื้อหา flavonol สูงสุด ที่เนื้อหาฟีนอรวมของสารสกัดน้ำร้อนจากถั่วเลนทิลใส่สีแดงทั้งหมดไม่แตกต่างกันอย่างมีนัยสำคัญจากสารตกค้าง (ตาราง 2)คล้ายคลึงกับผู้สังเกต ด้วยสารสกัดจากอะซีโตน ในทางกลับกัน น้ำอุ่นสารสกัดจากถั่วเลนทิลใส่สีเขียวฮัลล์และสารตกค้างมีแตกต่างกันอย่างมีนัยสำคัญความเข้มข้นของส่วนประกอบของฟีนอกว่าของตรงถั่วเลนทิลแดงใส่ millstreams สารสกัดน้ำร้อนของสีเหลืองhulls ถั่ว ได้ต่ำรวมฟีนอ flavonol มีโฟเลทสูงเนื้อหาตรงข้ามสารตกค้างด้วยมีโฟเลทสูงสุด และtartaric esters ปานกลางและเนื้อหา flavonol

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

3.2 สารสกัดจากน้ำร้อน
ถั่ว (สีแดงและสีเขียว) ลำตัวสกัดด้วยน้ำร้อน (ตารางที่ 2) มี
สูงขึ้นอย่างมีนัยสำคัญฟีนอลรวม (≥2.5-เท่า) และเอสเทอทาร์ทาริก
(1.8 เท่า) มากกว่าเมล็ดทั้งในขณะที่ flavonol และ anthocyanin
เนื้อหาไม่ได้อย่างมีนัยสำคัญ แตกต่างกันสำหรับถั่วเขียว รวม
เนื้อหาฟีนอลของเปลือกถั่วแดงก็คล้ายคลึงกับ 53 มิลลิกรัม / กรัมแห้ง
เรื่องของเยื่อหุ้มเมล็ดถั่วรายงานก่อนหน้านี้ (Kubicka และTroszyńska,
2003) สารสกัดจากน้ำร้อนของลำเรือถั่วสีเหลืองอย่างมีนัยสำคัญ
(Pb0.0001) ฟีนอลที่ลดลงรวม flavonol และเนื้อหา anthocyanin
กว่าจากเมล็ดทั้ง ฟีนอลความเข้มข้นของ
ส่วนประกอบจากสารสกัดจากถั่วที่เหลืออย่างมีนัยสำคัญ (Pb0.005)
ที่สูงขึ้นแม้ว่าเนื้อหาฟีนอลรวมก็ไม่ได้แตกต่างจาก
บรรดาของทั้งเมล็ด สารสกัดจากน้ำร้อนที่เหลือของถั่วเขียว
อย่างมีนัยสำคัญ (Pb0.0001) ฟีนอลรวมที่สูงขึ้นและเอสเตอร์ทาร์ทาริก
เนื้อหากว่าเมล็ดทั้งหมดและเนื้อหา flavonol สูงสุด
เนื้อหาฟีนอลรวมของสารสกัดจากน้ำร้อนจากถั่วแดงทั้ง
ไม่แตกต่างจากที่ตกค้าง (ตารางที่ 2)
คล้ายกับที่พบด้วยสารสกัดจากอะซิโตน ตรงกันข้ามน้ำร้อน
สารสกัดจากเปลือกถั่วเขียวและสารตกค้างที่มีแตกต่างกันอย่างมีนัยสำคัญ
ความเข้มข้นของส่วนประกอบของฟีนอลกว่า
ถั่วแดงที่สอดคล้องกัน millstreams สารสกัดจากน้ำร้อนของสีเหลือง
เปลือกถั่วมีต่ำสุดฟีนอลรวม flavonol และ anthocyanin
เนื้อหาในทางตรงกันข้ามกับสารตกค้างที่มี anthocyanin สูงสุดและ
เอสเทอทาร์ทาริกในระดับปานกลางและเนื้อหา flavonol

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

3.2 . ถั่วน้ำสกัด
ร้อน ( สีแดงและสีเขียว ) เพื่อสกัดด้วยน้ำร้อน ( ตารางที่ 2 ) มีปริมาณ total phenolics
สูงกว่าอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ ( ≥ 2.5-folds ) และ tartaric เอสเทอร์
( 1.8-fold ) กว่าเมล็ด ทั้ง 3 ส่วน และแอนโธไซยานิน
เนื้อหาไม่แตกต่างกันสำหรับถั่วสีเขียว เนื้อหาฟีนอลิกทั้งหมดของเปลือกถั่ว
สีแดงคล้ายกับ 53 mg / g
แห้งเรื่องของเปลือกหุ้มเมล็ดถั่วรายงานก่อนหน้านี้ ( kubicka & troszy ńสกา
, 2003 ) สารสกัดน้ำร้อน ฮัล ถั่วเหลืองอย่างมีนัยสำคัญ
( pb0.0001 ) ลดปริมาณ total phenolics ฟลาโวนและแอนโธไซยานิน
กว่าจากเมล็ดทั้งหมด ความเข้มข้นของฟีนอลที่สกัดได้จากถั่วองค์ประกอบ
กาก
สูงกว่าอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ ( pb0.005 ) แม้ว่าเนื้อหาฟีนอลิกทั้งหมดไม่ต่างจาก
ของเมล็ดทั้งหมด น้ำร้อนจาก
กากถั่วเขียวอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ ( pb0.0001 ) รวมสูงกว่าและสูงกว่าสาร tartaric เอสเทอร์
เมล็ดทั้งหมดและปริมาณฟลาโวนสูงสุด
รวมสารสกัดจากเนื้อหาของน้ำร้อน
ถั่วแดงทั้งหมด ไม่แตกต่างจากที่ของสารตกค้าง ( ตารางที่ 2 )
คล้ายกับที่พบสารสกัดด้วยอะซีโตน .ในทางกลับกัน น้ำร้อนสารสกัดจากเปลือกเม็ดถั่วเขียว
กาก
อย่างมากและมีความเข้มข้นต่างกัน ส่วนประกอบของ ฟีนอลสูงกว่า
สอดคล้องกันถั่วแดงกระแสน้ำที่ไหลเข้าสู่กังหัน . น้ำร้อนสารสกัดเปลือกถั่วเหลือง
มีทั้งหมด 3 ค่าฟีโนลิก และแอนโธไซยานิน
, เนื้อหาในทางตรงกันข้ามกับที่เหลือกับแอนโธไซยานินสูง
เอสเทอร์ tartaric ปานกลาง และ 3 เนื้อหา