economic integration and highlight

economic integration and highlight some thoughts on
policy measures that are required to integrate the
CLMV’s economy amidst serious concerns that
ASEAN economic integration can be hampered by the
development gap that exist between the older
ASEAN-six and the four-newer members and offer
some recommendation measures to widen the scope of
the work plan in order to improve.
On 8th August 1967, five Southeast Asian
countries comprising of Indonesia, Malaysia, the
Philippines, Singapore, and Thailand formed the
Association of Southeast Asian Nations (ASEAN) to
try to response to the then fragile regional political
situation and its function was aimed at for economic,
social, and cultural cooperation.
The “Bangkok Declaration”, the docume nt upon
which association was founded, displayed ASEAN
solidarity against communist expansionism and
insurgencies, which described as the common
problems among countries of Southeast Asia, as well
as to also emphasize the grouping’s determination to
ensure their stability and security from external
interference in any form or manifestation.
In 1976, the ASEAN Secretariat was established
to improve coordination among ASEAN members. In
the same year, the grouping’s first formal agreement,
the Treaty of Amity and Cooperation (TAC) was
signed to enshrine one of ASEAN’s fundamental
principles: the non-interference.
Brunei joined ASEAN immediately upon
achieving its independence from the United Kingdom
in 1984. Vietnam was admitted in 1995, even though
it was still under a communist system. Laos and
Myanmar followed in 1997, and Cambodia in 1999.
Although in the early day ASEAN sought to
stabilize the region politically, the grouping has
started out as a geo-political organization, set up in
response to the fluid regional political situation at that
time, but its dynamic has shifted the direction towards
economic cooperation during the 1970s, and later
towards economic integration, especially from the
1990s onwards.
In February 1976 during the First ASEAN
Summit in Bali, economic cooperation, not economic
integration, moved onto the ASEAN agenda. Th e
Declaration of ASEAN Concord called for economic
cooperative action by member states, aiming at the
promotion of their national and regional development
programs, by utilizing as far as possible the resources
available in the ASEAN region to broaden the
complementarity of their respective economies, while
hoping that regional cooperation in large-scale
industries in critical sectors could spur economic
development via industrialization.
It was globalization and growing economic
regionalism that forced ASEAN to make an economic
turnaround toward enlarging their market, attracting
investments, cutting costs, increasing efficiency,
improving productivity, and thus generating jobs and
raising people’s incomes.
At the Fourth ASEAN Summit in 1992, member
countries agreed to create the ASEAN Free Trade
Area (AFTA), a step toward regional economic
integration, in which tariff and non-tariff barriers to
trade among the members would be reduced and
eventually abolished. However, ASEAN regional free
trade alone was (and is) seen as inadequate for the
regional grouping to be able to tap effectively into
unprecedented opportunities as well as cope with

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

รวมกลุ่มทางเศรษฐกิจ และเน้นความคิดบางอย่างในนโยบายมาตรการที่จำเป็นต้องบูรณาการการเศรษฐกิจของ CLMV รุนแรงท่ามกลางความกังวลที่รวมกลุ่มทางเศรษฐกิจอาเซียนสามารถ hampered โดยการการพัฒนาช่องว่างที่มีอยู่ระหว่างตัวเก่าหกอาเซียนและสมาชิกใหม่สี่ และยังมีบางมาตรการแนะนำเพื่อขยายขอบเขตการแผนงานเพื่อปรับปรุงในวันที่ 8 1967 สิงหาคม เอเชียตะวันออกเฉียงใต้ 5ประเทศประกอบด้วยอินโดนีเซีย มาเลเซีย การฟิลิปปินส์ สิงคโปร์ และไทยเกิดการสมาคมประชาชาติแห่งเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ (อาเซียน) เพื่อพยายามที่จะตอบสนองต่อภูมิภาคแล้วเปราะบางทางการเมืองสถานการณ์และฟังก์ชั่นมุ่งสำหรับเศรษฐกิจความร่วมมือทางสังคม และวัฒนธรรม"กรุงเทพมหานครประกาศ" docume nt เมื่อสมาคมที่ก่อตั้ง แสดงอาเซียนความเป็นปึกแผ่นกับ expansionism คอมมิวนิสต์ และเป็น ซึ่งเป็นการทั่วไปปัญหาประเทศของเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ เช่นว่ายัง เน้นการจัดกลุ่มกำหนดเพื่อความมั่นคงและความปลอดภัยจากภายนอกสัญญาณรบกวนในรูปแบบใดหรือประกาศอาเซียนก่อตั้งขึ้นใน 1976การปรับปรุงการประสานงานระหว่างสมาชิกอาเซียน ในปีเดียวกัน การจัดกลุ่มข้อตกลงอย่างเป็นทางการครั้งแรกสนธิสัญญาไมตรีและความร่วมมือ (TAC)ลงนามประดิษฐานอาเซียนพื้นฐานอย่างใดอย่างหนึ่งหลักการ: การไม่รบกวนกันบรูไนเข้าร่วมอาเซียนทันทีบรรลุความเป็นอิสระจากสหราชอาณาจักรในปีค.ศ. 1984 เวียดนามรับเข้าใน 1995 แม้ว่าก็ยังอยู่ภายใต้ระบบคอมมิวนิสต์ ลาว และตามในปี 1997 และพม่ากัมพูชาในปี 1999แม้ว่าในช่วงวัน อาเซียนพยายามรักษาเสถียรภาพในภูมิภาคทางการเมือง มีการจัดกลุ่มเริ่มต้นจากการเป็นองค์กรทางภูมิศาสตร์การเมือง ตั้งค่าในสถานการณ์ทางการเมืองภูมิภาคของเหลวนั้นเวลา แต่แบบไดนามิกได้เลื่อนในทิศทางการร่วมมือทางเศรษฐกิจใน ช่วงปี 1970 และรุ่นที่ใหม่กว่าไปสู่การรวมกลุ่มทางเศรษฐกิจ โดยเฉพาะอย่างยิ่งจากการทศวรรษ 1990 เป็นต้นไปในปี 1976 กุมภาพันธ์ระหว่างอาเซียนครั้งแรกสุดยอดในบาหลี เศรษฐกิจ เศรษฐกิจไม่รวม ย้ายเข้าสู่วาระการประชุมอาเซียน นคประกาศของอาเซียนคอนคอร์ดเรียกเศรษฐกิจสหกรณ์ดำเนินการ โดยรัฐสมาชิก เล็งไปที่การส่งเสริมการพัฒนาประเทศ และระดับภูมิภาคของพวกเขาโปรแกรม โดยใช้ทรัพยากรเท่าที่เป็นไปในภูมิภาคอาเซียนในการขยายการเขาประเทศของพวกเขาตามลำดับ ในขณะที่หวังว่าความร่วมมือระดับภูมิภาคในขนาดใหญ่อุตสาหกรรมในภาคธุรกิจที่สำคัญที่สามารถกระตุ้นเศรษฐกิจการพัฒนาทางด้านโลกาภิวัตน์และการเติบโตทางเศรษฐกิจregionalism ที่บังคับอาเซียนจะทำให้การเศรษฐกิจตอบสนองต่อการขยายตลาดของพวกเขา ดึงดูดเงินลงทุน ต้นทุน เพิ่มประสิทธิภาพ การตัดเพิ่มผลผลิต และดังนั้น การสร้างงาน และเพิ่มรายได้ของประชาชนที่ประชุมสุดยอดอาเซียนสี่ใน 1992 สมาชิกประเทศตกลงที่จะสร้างการค้าเสรีอาเซียนพื้นที่ (AFTA), ขั้นตอนเศรษฐกิจภูมิภาครวม ในอุปสรรคซึ่งภาษีและไม่ใช่ภาษีเพื่อการค้าระหว่างสมาชิกจะลดลง และยกเลิกในที่สุด อย่างไรก็ตาม ภูมิภาคอาเซียนฟรีการค้าเพียงอย่างเดียว (และเป็น) มองว่าไม่เพียงพอสำหรับการกลุ่มภูมิภาคเพื่อให้สามารถเจาะได้อย่างมีประสิทธิภาพโอกาสประวัติการณ์รวมทั้งการรับมือกับ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

รวมกลุ่มทางเศรษฐกิจและเน้นความคิดบางอย่างเกี่ยวกับ
มาตรการเชิงนโยบายที่จะต้องบูรณาการ
เศรษฐกิจของกลุ่มประเทศ CLMV ท่ามกลางความกังวลอย่างจริงจังที่
รวมกลุ่มทางเศรษฐกิจของอาเซียนสามารถถูกขัดขวางโดย
ช่องว่างการพัฒนาที่มีอยู่ระหว่างพี่
อาเซียนหกและสี่รุ่นใหม่สมาชิกและนำเสนอ
มาตรการข้อเสนอแนะบาง เพื่อขยายขอบเขตของ
การวางแผนการทำงานเพื่อปรับปรุง.
เมื่อวันที่ 8 สิงหาคม 1967 ห้าเอเชียตะวันออกเฉียงใต้
ประเทศประกอบด้วยอินโดนีเซียมาเลเซีย
ฟิลิปปินส์สิงคโปร์และไทยจัดตั้ง
สมาคมประชาชาติแห่งเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ (อาเซียน) เพื่อ
พยายามที่จะตอบสนองต่อการ แล้วเปราะบางทางการเมืองในภูมิภาค
สถานการณ์และฟังก์ชั่นได้มุ่งสำหรับทางเศรษฐกิจ
สังคมและวัฒนธรรมความร่วมมือ.
ว่า "ปฏิญญากรุงเทพ", NT Docume ตาม
ที่สมาคมก่อตั้งขึ้นแสดงอาเซียน
เป็นปึกแผ่นกับ expansionism คอมมิวนิสต์และ
ความไม่สงบซึ่งอธิบายเป็นเรื่องธรรมดา
ปัญหาที่เกิดขึ้นในกลุ่มประเทศเอเชียตะวันออกเฉียงใต้เช่นเดียว
กับที่จะยังเน้นการจัดกลุ่มความมุ่งมั่นที่จะ
ให้มั่นใจเสถียรภาพและความปลอดภัยของพวกเขาจากภายนอก
รบกวนในรูปแบบหรือการประกาศใด ๆ .
ในปี 1976 สำนักเลขาธิการอาเซียนก่อตั้งขึ้น
เพื่อปรับปรุงการประสานงานในหมู่สมาชิกอาเซียน ใน
ปีเดียวกันการจัดกลุ่มของข้อตกลงอย่างเป็นทางการครั้งแรก
ในสนธิสัญญาไมตรีและความร่วมมือ (TAC) คือการ
เซ็นสัญญากับประดิษฐานหนึ่งในพื้นฐานของอาเซียน
หลักการ:. ไม่รบกวน
บรูไนเข้าร่วมอาเซียนทันทีที่
บรรลุเอกราชจากสหราชอาณาจักร
ในปี 1984 เวียดนามเป็นที่ยอมรับในปี 1995 ถึงแม้ว่า
มันยังคงอยู่ภายใต้ระบบคอมมิวนิสต์ ลาวและ
พม่าตามมาในปี 1997 และกัมพูชาในปี 1999
ถึงแม้ว่าในวันต้นอาเซียนพยายามที่จะ
รักษาเสถียรภาพของภูมิภาคทางการเมืองการจัดกลุ่มได้
เริ่มต้นจากการเป็นองค์กรทางภูมิศาสตร์ทางการเมืองตั้งขึ้นใน
การตอบสนองต่อสถานการณ์ทางการเมืองของของเหลวในระดับภูมิภาคที่ว่า
เวลา แต่แบบไดนามิกได้เปลี่ยนทิศทางไปสู่
ความร่วมมือทางเศรษฐกิจในช่วงปี 1970 และต่อมา
ต่อการบูรณาการทางเศรษฐกิจโดยเฉพาะอย่างยิ่งจาก
ปี 1990 เป็นต้นไป.
ในกุมภาพันธ์ 1976 ระหว่างอาเซียนครั้งแรกที่
การประชุมสุดยอดในบาหลี, ความร่วมมือทางเศรษฐกิจไม่เศรษฐกิจ
บูรณาการย้ายเข้าสู่วาระการประชุมอาเซียน . E th
ปฏิญญาอาเซียนคองคอร์ดเรียกร้องให้ทางเศรษฐกิจ
ร่วมมือกระทำโดยประเทศสมาชิกเล็งที่
โปรโมชั่นของการพัฒนาชาติและระดับภูมิภาคของพวกเขา
โปรแกรมโดยใช้เท่าที่จะทำได้ทรัพยากรที่
มีอยู่ในภูมิภาคอาเซียนที่จะขยาย
complementarity ของเศรษฐกิจของตนในขณะที่
หวังว่าความร่วมมือระดับภูมิภาคในขนาดใหญ่
อุตสาหกรรมในภาคที่สำคัญสามารถกระตุ้นเศรษฐกิจ
การพัฒนาทางอุตสาหกรรม.
มันเป็นโลกาภิวัตน์และการเจริญเติบโตทางเศรษฐกิจของ
ภูมิภาคที่บังคับให้อาเซียนที่จะทำให้เศรษฐกิจ
การตอบสนองต่อการขยายตลาดของพวกเขาดึงดูด
การลงทุน, การตัดค่าใช้จ่ายที่เพิ่มขึ้นอย่างมีประสิทธิภาพ,
การปรับปรุงการผลิต และทำให้การสร้างงานและ
เพิ่มรายได้ของผู้คน.
ในการประชุมสุดยอดอาเซียนครั้งที่สี่ในปี 1992 สมาชิก
ประเทศตกลงที่จะสร้างอาเซียนการค้าเสรี
พื้นที่ (AFTA) ซึ่งเป็นขั้นตอนต่อเศรษฐกิจในระดับภูมิภาค
บูรณาการในการที่ภาษีและไม่ใช่ภาษีอุปสรรคต่อการ
ค้าในหมู่ สมาชิกจะลดลงและ
ในที่สุดก็ยกเลิก อย่างไรก็ตามเสรีอาเซียนในระดับภูมิภาค
การค้าอย่างเดียว (และ) เห็นเป็นไม่เพียงพอสำหรับ
การจัดกลุ่มในระดับภูมิภาคเพื่อให้สามารถแตะอย่างมีประสิทธิภาพใน
โอกาสเป็นประวัติการณ์เช่นเดียวกับการรับมือกับ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

การรวมกลุ่มทางเศรษฐกิจ และเน้นความคิดบางอย่างในนโยบายมาตรการที่ต้องบูรณาการเศรษฐกิจของ CLMV ท่ามกลางความกังวลว่าการรวมกลุ่มทางเศรษฐกิจอาเซียนสามารถ hampered โดยการพัฒนาช่องว่างที่มีอยู่ระหว่างเก่าอาเซียน 6 และ 4 สมาชิกใหม่ และเสนอบางมาตรการข้อเสนอแนะเพื่อขยายขอบเขตของแผนงานเพื่อปรับปรุงเมื่อวันที่ 8 สิงหาคม 2510 , เอเชียตะวันออกเฉียงใต้ประเทศ ประกอบด้วย อินโดนีเซีย มาเลเซียฟิลิปปินส์ สิงคโปร์ และ ไทยเกิดสมาคมประชาชาติแห่งเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ ( อาเซียน )พยายามที่จะตอบสนองต่อแล้วเปราะบางภูมิภาคทางการเมืองสถานการณ์และการทำงานของมันมีวัตถุประสงค์เพื่อเศรษฐกิจสังคมและความร่วมมือทางวัฒนธรรม" ประกาศ " กรุงเทพฯ docume NT เมื่อสมาคมอาเซียนซึ่งก่อตั้งขึ้นแสดงความสามัคคีต่อต้านคอมมิวนิสต์และ expansionismกระด้างกระเดื่อง , ซึ่งอธิบายเป็นสามัญปัญหาของประเทศในภูมิภาคเอเชียตะวันออกเฉียงใต้อีกด้วยเป็นยังเน้นการหาของการจัดกลุ่มให้มั่นใจเสถียรภาพและความปลอดภัยของพวกเขาจากภายนอกการแทรกแซงในรูปแบบหรือการใด ๆในปี 1976 , เลขาธิการอาเซียน ก่อตั้งขึ้นเพื่อปรับปรุงการประสานงานระหว่างประเทศสมาชิกอาเซียน ในปีเดียวกัน ข้อตกลงอย่างเป็นทางการครั้งแรกของกลุ่มสนธิสัญญาไมตรีและความร่วมมือ ( TAC )เซ็นชื่อบนพื้นฐานหนึ่งของอาเซียนหลักการ : ไม่แทรกแซง .บรูไนเข้าร่วมอาเซียนทันทีขบวนการเอกราชจากสหราชอาณาจักรในปี 1984 เวียดนามได้ยอมรับใน 1995 , แม้ว่ามันก็ยังอยู่ภายใต้ระบบคอมมิวนิสต์ ลาว และพม่าตามมาในปี 1997 และกัมพูชาในปี 1999แม้ว่าในช่วงต้นวันอาเซียนพยายามความมั่นคงภูมิภาคทางการเมือง การรวมกลุ่มได้เริ่มออกเป็นกอองค์กรทางการเมือง , การตั้งค่าในการตอบสนองต่อสถานการณ์ทางการเมืองในภูมิภาคที่ของไหลเวลา แต่ของแบบไดนามิกได้ปรับทิศทางไปสู่ความร่วมมือทางเศรษฐกิจในช่วงปี 1970 และต่อมาเพื่อการบูรณาการทางเศรษฐกิจ โดยเฉพาะจากปี 1990 เป็นต้นไป2519 ในอาเซียนครั้งแรกการประชุมสุดยอดในบาหลี , ความร่วมมือทางเศรษฐกิจ , เศรษฐกิจไม่รวม , ย้ายไปยังอาเซียนวาระ . th eปฏิญญาอาเซียน คอนคอร์ด เรียกว่า เศรษฐกิจสหกรณ์ดำเนินการโดยประเทศสมาชิก เล็งไปที่การส่งเสริมและการพัฒนาภูมิภาคแห่งชาติของตนโปรแกรม โดยใช้ทรัพยากรเท่าที่เป็นไปได้ที่มีอยู่ในภูมิภาคอาเซียนเพื่อขยายข้อมูลเศรษฐกิจของตน ในขณะที่หวังว่าความร่วมมือระดับภูมิภาคในขนาดใหญ่อุตสาหกรรมในภาคที่สำคัญสามารถกระตุ้นเศรษฐกิจการพัฒนาทางภาคอุตสาหกรรมมันเป็นกระแสโลกาภิวัตน์และการเติบโตทางเศรษฐกิจภูมิภาคที่บังคับให้เศรษฐกิจอาเซียนตอบสนองต่อการขยายตลาดของพวกเขา ดึงดูดการลงทุน ลดต้นทุน เพิ่มประสิทธิภาพปรับปรุงประสิทธิภาพ และดังนั้นจึง สร้าง งานและการเพิ่มรายได้ของประชาชนในการประชุมสุดยอดอาเซียน ครั้งที่ 4 ในปี 1992 , สมาชิกประเทศตกลงที่จะสร้างการค้าเสรีอาเซียนพื้นที่ ( AFTA ) , ขั้นตอนต่อเศรษฐกิจภูมิภาคการบูรณาการ ซึ่งภาษีและอุปสรรคที่ไม่ใช่ภาษีให้การค้าระหว่างสมาชิกจะลดลง และในที่สุดก็ยุบ อย่างไรก็ตาม ภูมิภาคอาเซียน ฟรีการค้าคนเดียว ( และ ) เห็นเป็นไม่เพียงพอสำหรับการจัดกลุ่มภูมิภาคไม่สามารถเคาะลงได้อย่างมีประสิทธิภาพโอกาสประวัติการณ์เช่นเดียวกับ รับมือกับ