Food waste is recognized as the sin

Food waste is recognized as the single largest component of municipal waste and is highly associated with landfill greenhouse gas production. This awareness is matched by increasing economic incentives to reduce and valorize food waste (Kinsey, 2003; Foley, 2011; Bosch and Sherrod, 2012). Approximately 29.9 million t of food waste is disposed of in landfills at an estimated cost of US$750 million (Gunders, 2012). The U.S. Environmental Protection Agency prioritizes feeding food waste to animals as being more efficient than anaerobic digestion or composting as methods to divert obligatory food waste from landfills (Wisner et al., 2012; US EPA, 2014). Ruminants are especially advantaged to digest and use food waste of plant origin. Feeding unrendered food waste of plant origin specifically to cattle is permissible under most state and federal regulations (Sapkota et al., 2007; Myer and Johnson, 2010). As much as 10% of food waste originates during retail grocery distribution and is composed of fruits, vegetables, and grain products (Gunders, 2012). Largely in an effort to reduce landfill costs, a large-scale commercial effort to produce a grocery byproduct feed (GBP) was initiated in 2010 (Viridiun LLC, Cumming, GA;http://viridiun.com). The commercial effort to recycle grocery food waste into GBP partly depends on determining its nutrient specifications and feed value for it to be cost-effectively used in ruminant feed formulations. The objectives of this research were to determine the ensiling capability and relative feeding value of GBP for cattle (nutrient variation, intake, digestibility, and DE).

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

อาหารขยะเป็นส่วนเดียวที่ใหญ่ที่สุดของขยะ และสูงเกี่ยวข้องกับการผลิตก๊าซเรือนกระจกฝังกลบ การรับรู้นี้จะถูกจับคู่ โดยการเพิ่มแรงจูงใจทางเศรษฐกิจเพื่อลด และเสริมสร้างอาหารขยะ (คินซีย์ 2003 มอร์ริส 2011 Bosch และเชอร์ร็อด 2012) ประมาณ 29.9 ล้าน t อาหารขยะกำจัดในการฝังกลบมีค่าใช้จ่ายประมาณ $750 ล้านสหรัฐ (Gunders, 2012) หน่วยงานป้องกันสิ่งแวดล้อมของสหรัฐอเมริกาจัดลำดับของเสียอาหารอาหารสัตว์มีประสิทธิภาพมากขึ้นกว่าไม่ใช้ย่อยอาหารหรือการหมักเป็นวิธีโอนบังคับอาหารขยะจากการฝังกลบ (Wisner et al. 2012 US EPA, 2014) สัตว์เคี้ยวเอื้องจะพิจารณาเป็นพิเศษโดยเฉพาะการย่อย และใช้ของเสียอาหารของพืช อาหาร unrendered อาหารขยะของพืชโดยเฉพาะการปศุสัตว์มีอยู่ภายในรัฐและกฎระเบียบของรัฐบาลกลาง (Sapkota et al. 2007 ส่วนใหญ่ Myer และจอห์นสัน 2010) มากถึง 10% ของอาหารขยะระหว่างปลีกของชำ และประกอบด้วยผลไม้ ผัก และผลิตภัณฑ์ข้าว (Gunders, 2012) อย่างมาก ส่วนใหญ่ในความพยายามลดค่าใช้จ่ายในการฝังกลบ ความพยายามเชิงพาณิชย์ขนาดใหญ่ในการผลิตของชำพลอยได้ฟีด (GBP) เริ่มใน 2010 (Cumming, GA, Viridiun LLC; http://viridiun.com) ความพยายามเชิงพาณิชย์รีไซเคิลขยะอาหารร้านขายของชำเป็น GBP บางส่วนขึ้นอยู่การกำหนดรายละเอียดของสารอาหาร และสูตรอาหารอาหารคุ้มค่าทำให้ประหยัดค่าใช้จ่ายใช้ในสัตว์เคี้ยวเอื้อง วัตถุประสงค์ของงานวิจัยนี้ได้กำหนดความสามารถในการหมักและอาหารมูลค่าของ GBP สำหรับวัว (เปลี่ยนแปลงสารอาหาร บริโภค การย่อย และ DE)

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เศษอาหารจะรับรู้เป็นองค์ประกอบที่ใหญ่ที่สุดเดียวของขยะและมีความสัมพันธ์อย่างมากกับการฝังกลบการผลิตก๊าซเรือนกระจก ความรู้นี้จะถูกจับคู่โดยการเพิ่มสิ่งจูงใจทางเศรษฐกิจเพื่อลดและ valorize เศษอาหาร (ซีส์ 2003; โฟลีย์ปี 2011 บ๊อชและ Sherrod 2012) ประมาณ 29,900,000 ตันของเศษอาหารทิ้งในหลุมฝังกลบที่มีค่าใช้จ่ายโดยประมาณของสหรัฐอเมริกา $ 750 ล้านบาท (Gunders 2012) หน่วยงานคุ้มครองสิ่งแวดล้อมของสหรัฐจัดลำดับความสำคัญการให้อาหารเศษอาหารสัตว์เป็นมีประสิทธิภาพมากขึ้นกว่าการเติมออกซิเจนหรือปุ๋ยหมักเป็นวิธีการที่จะเบี่ยงเบนความสนใจของเสียจากอาหารบังคับจากหลุมฝังกลบ (Wisner et al, 2012;. US EPA 2014) สัตว์เคี้ยวเอื้องโดยเฉพาะอย่างยิ่งได้เปรียบที่จะแยกแยะและใช้เศษอาหารจากพืช การให้อาหารเศษอาหาร unrendered จากพืชโดยเฉพาะเพื่อให้วัวได้รับอนุญาตภายใต้มากที่สุดกฎระเบียบของรัฐและรัฐบาลกลาง (Sapkota et al, 2007;. Myer และจอห์นสัน, 2010) มากที่สุดเท่าที่ 10% ของเศษอาหารมาในระหว่างการจัดจำหน่ายค้าปลีกและร้านขายของชำประกอบด้วยผักผลไม้และผลิตภัณฑ์จากธัญพืช (Gunders 2012) ส่วนใหญ่อยู่ในความพยายามที่จะลดค่าใช้จ่ายการฝังกลบที่ขนาดใหญ่ความพยายามในเชิงพาณิชย์ในการผลิตอาหารสัตว์ผลพลอยได้จากร้านขายของชำ (GBP) ได้ริเริ่มขึ้นในปี 2010 (Viridiun LLC, คัมมิง, GA; http: //viridiun.com) ความพยายามในเชิงพาณิชย์ในการรีไซเคิลเศษอาหารร้านขายของชำเข้า GBP ส่วนหนึ่งขึ้นอยู่กับการกำหนดรายละเอียดของสารอาหารและความคุ้มค่าฟีดเพื่อให้เป็นค่าใช้จ่ายได้อย่างมีประสิทธิภาพใช้ในสูตรอาหารสัตว์เคี้ยวเอื้อง วัตถุประสงค์ของการวิจัยครั้งนี้เพื่อตรวจสอบความสามารถในการหมักและความคุ้มค่าให้อาหารที่ญาติของ GBP สำหรับวัว (รูปแบบสารอาหารปริมาณการย่อยและ)

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ขยะอาหารได้รับการยอมรับเป็นองค์ประกอบที่ใหญ่ที่สุดเดียวของขยะมูลฝอยและสูงที่เกี่ยวข้องกับการผลิตก๊าซเรือนกระจก การรับรู้นี้จะตรงกันโดยเพิ่มสิ่งจูงใจทางเศรษฐกิจ เพื่อลด และพยุงราคาเศษอาหาร ( คินซีย์ , 2003 ; Foley , 2011 ; Bosch และ เชอร์ร็อด , 2012 ) ประมาณ 29.9 ล้านตันของเศษอาหารถูกทิ้งในหลุมฝังกลบในค่าใช้จ่ายของสหรัฐอเมริกา $ 750 ล้านบาท ( gunders , 2012 ) โดยหน่วยงานคุ้มครองสิ่งแวดล้อมของสหรัฐอเมริกาให้ความสำคัญกับอาหารขยะอาหารสัตว์เป็นมีประสิทธิภาพมากขึ้นกว่าระบบการย่อยอาหารหรือปุ๋ยหมักเป็นวิธีการเบี่ยงเบนความสนใจจากหลุมฝังกลบขยะอาหารบังคับ ( วิสเนอร์ et al . , 2012 ; US EPA , 2014 ) สัตว์เคี้ยวเอื้องโดยเฉพาะอย่างยิ่งสามารถย่อยและใช้ขยะอาหารของต้นพืช อาหาร unrendered เศษอาหารของพืชโดยเฉพาะโคจะอนุญาตภายใต้กฎระเบียบของรัฐและรัฐบาลกลางมากที่สุด ( sapkota et al . , 2007 ; ไมเออร์และ จอห์นสัน , 2010 ) มากที่สุดเท่าที่ร้อยละ 10 ของเศษอาหาร เกิดขึ้นในระหว่างการร้านขายของชำค้าปลีกและประกอบด้วยผัก ผลไม้ และผลิตภัณฑ์จากธัญพืช ( gunders , 2012 ) ส่วนใหญ่ในความพยายามที่จะลดต้นทุนการฝังกลบความพยายามเชิงพาณิชย์ขนาดใหญ่เพื่อผลิตอาหารป้อนร้านขายของชำ ( GBP ) ได้ริเริ่มขึ้นในปี 2010 ( viridiun LLC , คัมมิง , GA ; http : / / viridiun . com ) ความพยายามในการรีไซเคิลขยะอาหารร้านขายของชำในการค้า GBP ส่วนหนึ่งขึ้นอยู่กับการกำหนดคุณสมบัติของสารอาหารและคุณค่าอาหารเพื่อให้ต้นทุนที่มีประสิทธิภาพที่ใช้ในอาหารสัตว์เคี้ยวเอื้องสูตร . การวิจัยครั้งนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาความสามารถในการหมักและญาติ อาหารมูลค่า GBP โค ( รูปแบบ , สารอาหารที่ได้รับการย่อยได้ และเดอ )