(a) GovernanceThe governance struct

(a) Governance
The governance structure of the global coffee chain has clearly been transformed in the transition between the two regimes. During the ICA regime, the coffee chain was not particularly
driven by any actor, nor was it possible to clearly state that producing or consuming
countries controlled it. Entry barriers in farming and in domestic trade were often mediated
by governments. The international coffee trade was regulated by the commodity agreement.
The establishment of quotas and their periodic negotiation entailed that entry barriers for
countries as producer units were also politically negotiated within the ICA mechanisms. Yet,
the rise of power of roasters over international traders had already started to occur. This was
reflected in the leadership structures of the coffee industry in consuming countries––where
roasters played a key role––and meant that the trading firms’ goal of maximum profits in the
short term was being replaced by the search for an optimum expansion of activities on the part
of roasters (Daviron, 1996).Contrary to what claimed in another analysis
of the coffee value chain (see Fitter & Kaplinsky,2001, p. 78), I would argue that the post-
ICA regime exhibits many of the characteristics of a buyer-driven chain. Strategic choices made
by roasters in the last 10 years have shaped
entry barriers not only in the roaster segment of
the chain, but also in other segments upstream.
Several indicators suggest an increase in the
level of ‘‘drivenness.’’ First, new requirements
set by roasters on minimum quantities needed
from any particular origin to be included in a
major blend can be interpreted as setting entry
barriers to producing countries. These barriers
used to be set by governments on the basis of
political negotiation under the ICA regime.
Now, private firms set them on the basis of
market requirements. Second, roasters have
been able to devise new technological solutions
to be less dependent on any type or origin of
coffee. It is not clear yet how roasters have
combined the minimum supply quantity strategy
with more flexibility in product substitution,
and which one of the two has relatively
more weight in their global sourcing strategy.
In any case, they both indicate a potential increase
in the level of drivenness of the chain by
roasters. Third, roasters have been able to set
the terms of coffee supply with the implementation
of SMI. The adoption of SMI has added
new requirements for international traders to
be part of the game. Guaranteeing a constant
supply of a variety of origins and coffee types
has prompted international traders to get even
more involved in producing countries than they
would have anyway as a result of market liberalization.
Fourth, the persistent ability of
roasters to keep retailer margins at low levels
suggests that they are still the driving force in
the chain even downstream. Countervailing
tendencies are arising in the specialty market.
These may not, however, be as threatening
to main roasters as it seems because these
large corporations always have the possibility
of buying out significant specialty players.
Moreover, as specialty coffee actors grow, they
tend to streamline operations and homogenize
products; therefore, they adopt some of the
same supply strategies used by giant conglomerates

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

(ก) กำกับดูแลชัดเจนถูกเปลี่ยนโครงสร้างการกำกับดูแลกิจการของกาแฟทั่วโลกในการเปลี่ยนแปลงระหว่างระบอบสอง ระหว่างระบอบปัจจุบันประกอบ โซ่กาแฟไม่ได้โดยเฉพาะอย่างยิ่งขับเคลื่อน โดยนักแสดงใด ๆ ไม่สามารถให้รัฐชัดเจนว่า producing หรือนานประเทศควบคุมมัน มักถูก mediated รายการอุปสรรค ในการทำนา และค้าภายในประเทศโดยรัฐบาล การค้าระหว่างประเทศกาแฟถูกควบคุม โดยข้อตกลงสินค้าโภคภัณฑ์สถานประกอบการของโควต้าและการเจรจาต่อรองเป็นครั้งคราว entailed อุปสรรคที่รายการสำหรับประเทศเป็นหน่วยผลิตได้เจรจาต่อรองทางการเมืองยังภายในกลไกปัจจุบันประกอบ ยังเพิ่มขึ้นของพลังงานของ roasters ผ่านการค้าระหว่างประเทศได้เริ่มต้นเกิดขึ้นแล้ว นี้ในโครงสร้างของภาวะผู้นำของอุตสาหกรรมกาแฟในประเทศ – ใช้งาน – ที่roasters เล่นกับคีย์บทบาท – – และตั้งใจ ที่จะค้าขายของบริษัทเป้าหมายของผลกำไรสูงสุดในการระยะสั้นได้ถูกแทนที่ ด้วยการค้นหาสำหรับขยายกิจกรรมในส่วนเหมาะสมของ roasters (Daviron, 1996) ขัดกับสิ่งที่อ้างว่า ในการวิเคราะห์อีกของห่วงโซ่คุณค่าของกาแฟ (ดูโลภ & Kaplinsky, 2001, p. 78), จะโต้เถียงที่หลังระบอบการปกครองปัจจุบันประกอบจัดแสดงลักษณะของลูกโซ่ขับเคลื่อนผู้ซื้อมากมาย ทางเลือกเชิงกลยุทธ์ที่ทำโดย roasters ในช่วง 10 ปีมีรูปอุปสรรครายการไม่เฉพาะในเซ็กเมนต์ roaster ของสาย แต่ยังอยู่ในเซกเมนต์อื่น ๆ ต้นน้ำตัวบ่งชี้ต่าง ๆ แนะนำการเพิ่มขึ้นในการระดับของ '' drivenness'' ความต้องการแรก ใหม่โดย roasters ในปริมาณขั้นต่ำที่จำเป็นจากจุดเริ่มต้นใด ๆ เฉพาะที่จะรวมในการผสมผสานหลักสามารถตีความเป็นการตั้งค่ารายการอุปสรรคการผลิตประเทศ อุปสรรคเหล่านี้ใช้ตั้ง โดยรัฐบาลบนพื้นฐานของเจรจาต่อรองทางการเมืองภายใต้ระบอบการปกครองปัจจุบันประกอบตอนนี้ หน่วยงานเอกชนตั้งบนพื้นฐานของความต้องการของตลาด สอง roasters ได้ได้ประดิษฐ์ใหม่เทคโนโลยีโซลูชั่นจะน้อยขึ้นอยู่กับชนิดหรือแหล่งกำเนิดใด ๆกาแฟ ไม่ชัดเจน แต่อย่างไร roasters ได้รวมกลยุทธ์ปริมาณอุปทานต่ำมีความยืดหยุ่นมากขึ้นในผลิตภัณฑ์ทดแทนวันที่สองมีค่อนข้างน้ำหนักเพิ่มเติมในกลยุทธ์การจัดหาของส่วนกลางพวกเขาทั้งสองบ่งชี้เพิ่มศักยภาพในระดับของ drivenness ของโซ่ด้วยroasters 3, roasters ได้สามารถกำหนดเงื่อนไขการจัดหากาแฟกับการดำเนินงานของ SMI มีเพิ่มของ SMIข้อกำหนดใหม่สำหรับการค้าระหว่างประเทศเพื่อเป็นส่วนหนึ่งของเกม รับประกันค่าคงอุปทานของการกำเนิดและชนิดของกาแฟได้รับการพร้อมท์เทรดเดอร์ต่างประเทศแม้จะอื่น ๆ ที่เกี่ยวข้องในการผลิตประเทศมากกว่าพวกเขาจะได้หรือจากการเปิดตลาดเสรีสี่ ความสามารถในแบบของroasters การเก็บขอบตัวแทนจำหน่ายในระดับต่ำแนะนำว่า จะยังคงเป็นแรงผลักดันในห่วงโซ่แม้น้ำ Countervailingแนวโน้มจะเกิดขึ้นในตลาดพิเศษเหล่านี้ อย่างไรก็ตาม อาจเป็นการคุกคามการ roasters หลักที่ดูเหมือนเนื่องจากเหล่านี้องค์กรขนาดใหญ่มักจะมีโอกาสซื้อออกผู้เล่นสำคัญพิเศษนอกจากนี้ เป็นนักแสดงพิเศษกาแฟเติบโต พวกเขามีแนวโน้มการดำเนินงาน และ homogenizeผลิตภัณฑ์ ดังนั้น พวกเขานำของเหมือนอุปทานกลยุทธ์ใช้ conglomerates ยักษ์

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

(ก)
การกำกับดูแลกิจการโครงสร้างการกำกับดูแลของห่วงโซ่กาแฟระดับโลกที่ได้รับการเปลี่ยนอย่างเห็นได้ชัดในการเปลี่ยนแปลงระหว่างสองระบอบการปกครอง ในระหว่างระบอบการปกครองของ ICA
โซ่กาแฟไม่ได้โดยเฉพาะอย่างยิ่งการขับเคลื่อนโดยนักแสดงใดๆ
หรือมันเป็นไปได้ที่จะเห็นได้อย่างชัดเจนระบุว่าการผลิตหรือการบริโภคประเทศควบคุมมัน
อุปสรรคในการเข้าในการทำการเกษตรและการค้าภายในประเทศมักจะได้รับการไกล่เกลี่ยโดยรัฐบาล การค้าระหว่างประเทศกาแฟถูกควบคุมตามข้อตกลงสินค้า.
สถานประกอบการของโควต้าและการเจรจาต่อรองของพวกเขายกให้เป็นระยะ ๆ
ว่าอุปสรรคในการเข้าสำหรับประเทศเป็นหน่วยผลิตยังเจรจาต่อรองทางการเมืองภายในกลไกICA
แต่การเพิ่มขึ้นของอำนาจในการคั่วมากกว่าผู้ประกอบการค้าระหว่างประเทศได้เริ่มต้นแล้วที่จะเกิดขึ้น นี่คือการสะท้อนให้เห็นในโครงสร้างความเป็นผู้นำของอุตสาหกรรมกาแฟในประเทศบริโภค - ที่คั่วมีบทบาทสำคัญ- และนั่นหมายความว่าเป้าหมายของ บริษัทค้าของผลกำไรสูงสุดในระยะสั้นถูกแทนที่ด้วยการค้นหาการขยายตัวที่เหมาะสมของกิจกรรมในส่วนของการคั่ว(Daviron, 1996) .Contrary กับสิ่งที่อ้างว่าในการวิเคราะห์อื่นของห่วงโซ่คุณค่ากาแฟ(ดูช่างฟิตและ Kaplinsky, 2001, น. 78), ฉันจะยืนยันว่าหลังระบอบการปกครองICA การจัดแสดงนิทรรศการหลายแห่ง ลักษณะของห่วงโซ่ของผู้ซื้อที่ขับเคลื่อนด้วย ทางเลือกเชิงกลยุทธ์ที่ทำโดยการคั่วในช่วง 10 ปีที่ผ่านมามีรูปอุปสรรคในการเข้าไม่เพียงแต่ในส่วนที่คั่วของห่วงโซ่ แต่ยังอยู่ในส่วนอื่น ๆ ต้นน้ำ. ตัวชี้วัดจำนวนมากแนะนำการเพิ่มขึ้นในระดับของ '' drivenness. '' ครั้งแรกที่ความต้องการใหม่ ที่กำหนดโดยคั่วในปริมาณขั้นต่ำที่จำเป็นจากแหล่งกำเนิดใด ๆ ที่จะรวมอยู่ในการผสมผสานที่สำคัญสามารถตีความได้ว่าการตั้งค่ารายการอุปสรรคในประเทศผู้ผลิต อุปสรรคเหล่านี้เคยเป็นที่ตั้งโดยรัฐบาลบนพื้นฐานของการเจรจาต่อรองทางการเมืองภายใต้ระบอบการปกครองของICA. ตอนนี้ บริษัท เอกชนพวกเขาตั้งอยู่บนพื้นฐานของความต้องการของตลาด ประการที่สองคั่วได้รับสามารถในการออกแบบโซลูชั่นเทคโนโลยีใหม่ที่จะน้อยขึ้นอยู่กับประเภทใดๆ หรือที่มาของกาแฟ ยังไม่ชัดเจน แต่วิธีการคั่วได้รวมกลยุทธ์ปริมาณอุปทานขั้นต่ำที่มีความยืดหยุ่นมากขึ้นในการทดแทนผลิตภัณฑ์และเป็นที่หนึ่งของทั้งสองมีค่อนข้างน้ำหนักมากขึ้นในการใช้กลยุทธ์การจัดหาของพวกเขาทั่วโลก. ในกรณีใด ๆ พวกเขาทั้งสองแสดงให้เห็นการเพิ่มขึ้นที่อาจเกิดขึ้นในระดับของ drivenness ของห่วงโซ่โดยการคั่ว ประการที่สามการคั่วที่ได้รับสามารถที่จะตั้งแง่ของอุปทานกาแฟกับการดำเนินการของSMI การยอมรับของ SMI ได้เพิ่มข้อกำหนดใหม่สำหรับการค้าระหว่างประเทศในการเป็นส่วนหนึ่งของเกม รับประกันค่าคงที่อุปทานของความหลากหลายของต้นกำเนิดและประเภทเครื่องชงกาแฟได้รับแจ้งผู้ประกอบการค้าระหว่างประเทศที่จะได้รับแม้กระทั่งส่วนร่วมมากขึ้นในประเทศผู้ผลิตกว่าที่พวกเขาจะมีอยู่แล้วเป็นผลมาจากการเปิดเสรีตลาด. ประการที่สี่ความสามารถถาวรของคั่วเพื่อให้อัตรากำไรขั้นต้นของร้านค้าปลีกในระดับที่ต่ำแสดงให้เห็นว่าพวกเขายังคงเป็นแรงผลักดันในห่วงโซ่แม้ปลายน้ำ ตอบโต้แนวโน้มจะเกิดขึ้นในตลาดพิเศษ. เหล่านี้อาจไม่ได้ แต่จะเป็นอันตรายต่อการคั่วหลักที่ดูเหมือนว่าเพราะเหล่านี้บริษัท ขนาดใหญ่มักจะมีความเป็นไปได้ในการซื้อจากผู้เล่นที่พิเศษอย่างมีนัยสำคัญ. นอกจากนี้ยังเป็นนักแสดงที่กาแฟชนิดพิเศษเติบโตพวกเขามีแนวโน้มที่จะปรับปรุงการดำเนินงานและเป็นเนื้อเดียวกันผลิตภัณฑ์ ดังนั้นพวกเขานำมาใช้บางส่วนของกลยุทธ์การจัดหาเดียวกับที่ใช้โดยกลุ่ม บริษัท ยักษ์ใหญ่

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

( ) (
: โครงสร้างของห่วงโซ่กาแฟระดับโลกได้ถูกเปลี่ยนในการเปลี่ยนระหว่างสองระบบ . ในช่วงเข้าสู่ระบอบการปกครอง , ห่วงโซ่กาแฟก็ไม่ได้โดยเฉพาะ
ขับเคลื่อนโดยนักแสดง , และมันเป็นไปได้ที่จะระบุไว้อย่างชัดเจนว่า การผลิตหรือการบริโภค
ประเทศควบคุมมันได้ รายการ อุปสรรคในการเลี้ยงและการค้าในประเทศมักจะโดย
โดยรัฐบาลการค้ากาแฟระหว่างประเทศถูกควบคุมโดยสัญญาสินค้าโภคภัณฑ์
ก่อตั้งโควต้าและการเจรจาต่อรองของพวกเขาเป็นระยะ ๆ ( รายการที่อุปสรรค
ประเทศผู้ผลิตยังเป็นหน่วยทางการเมืองเจรจาภายในไอซีกลไก ยัง ,
เพิ่มขึ้นอำนาจคั่วมากกว่าผู้ค้าระหว่างประเทศได้เริ่มเกิดขึ้น นี้คือ
สะท้อนความเป็นผู้นำโครงสร้างของอุตสาหกรรมกาแฟในประเทศที่บริโภค––
คั่วเล่น––บทบาทสำคัญและมีความหมายว่า เป้าหมายของ บริษัท ค้ากำไรสูงสุดใน
ระยะสั้นถูกแทนที่โดยการค้นหาที่มีการขยายตัวสูงสุดของกิจกรรมในส่วนของคั่ว (
daviron , 1996 ) ขัดกับสิ่งที่ข้ออื่นการวิเคราะห์
คุณค่าของห่วงโซ่กาแฟ ( ดูช่างฟิต& Kaplinsky , 2544 , หน้า 78 ) ผมจะเถียงว่าโพสต์ -
เข้าสู่ระบอบการจัดแสดงหลายลักษณะของผู้ซื้อที่ขับเคลื่อนด้วยโซ่ ทางเลือกเชิงกลยุทธ์ทำให้
โดย คั่ว ในช่วง 10 ปีที่ผ่านมามีรูป
รายการอุปสรรคไม่เพียง แต่ในส่วนของเตา
โซ่ แต่ยังอยู่ในส่วนอื่น ๆ น้ำ แนะนำให้เพิ่มตัวชี้วัดหลาย

ระดับของ ' 'drivenness ' ' ครั้งแรก ความต้องการใหม่
ตั้งคั่วในปริมาณขั้นต่ำต้องการ
ที่มาจากที่เฉพาะเจาะจงใด ๆที่จะถูกรวมอยู่ในการผสมสามารถตีความเป็นหลัก

อุปสรรคการตั้งค่ารายการผลิตประเทศ อุปสรรคเหล่านี้
ใช้ถูกกำหนดโดยรัฐบาลบนพื้นฐานของการเจรจาการเมืองภายใต้ระบอบ ICA
.
ตอนนี้บริษัทเอกชนตั้งพวกเขาบนพื้นฐานของ
ความต้องการของตลาดประการที่สอง คั่วได้
ได้ประดิษฐ์ใหม่โซลูชั่นเทคโนโลยี
เป็นน้อยขึ้นอยู่กับประเภทใด หรือที่มาของ
กาแฟ มันยังไม่ชัดเจนว่าหลอมรวมขั้นต่ำได้

จัดหาปริมาณกลยุทธ์ที่มีความยืดหยุ่นมากขึ้นในการผลิตผลิตภัณฑ์
ซึ่งหนึ่งในสองคนมีน้ำหนักมากขึ้นในการจัดหากลยุทธ์ค่อนข้าง

ของพวกเขาทั่วโลก ในกรณีใด ๆ พวกเขาทั้งสองบ่งบอกถึง
เพิ่มศักยภาพในระดับ drivenness ของโซ่โดย
คั่ว . ประการที่สาม คั่วได้สามารถตั้งค่า
เงื่อนไขของกาแฟให้กับการดำเนินงานของ SMI
. การยอมรับ หรือได้เพิ่มความต้องการสำหรับผู้ค้าระหว่างประเทศใหม่


เป็นส่วนหนึ่งของเกม รับประกันอุปทานคงที่
ของความหลากหลายของกำเนิดและกาแฟชนิด
ได้แจ้งผู้ค้าระหว่างประเทศจะได้รับแม้แต่
เพิ่มเติมที่เกี่ยวข้องกับประเทศที่ผลิตมากกว่าที่พวกเขา
จะอย่างไรก็ตามผลของการเปิดเสรีตลาด .
4 ความสามารถในการค้นหาเพื่อให้ร้านค้าปลีก
ขอบต่ำ
แสดงให้เห็นว่าพวกเขายังคงเป็นแรงผลักดันใน
โซ่ยังปลายน้ำ ตอบโต้
แนวโน้มจะเกิดขึ้นในตลาดพิเศษ
เหล่านี้อาจไม่ใช่ แต่เป็นการขู่
จะคั่วหลักที่ดูเหมือนว่าเพราะเหล่านี้ บริษัท ขนาดใหญ่มักจะมีความเป็นไปได้

ซื้อผู้เล่นพิเศษ ( .
นอกจากนี้ ในฐานะนักแสดง กาแฟพิเศษเติบโต พวกเขามีแนวโน้มที่จะปรับปรุงการดำเนินงานเดียวกัน

ผลิตภัณฑ์ ดังนั้น พวกเขาจะใช้บางส่วนของกลยุทธ์ที่ใช้โดยกลุ่มเดียวกันจัดหา
ยักษ์