Introduction: Tumeric is a spice th

Introduction: Tumeric is a spice that comes from the root Curcuma longa, a member of the ginger family, Zingaberaceae. In Ayurveda (Indian traditional medicine), tumeric has been used for its medicinal properties for various indications and through different routes of administration, including topically, orally, and by inhalation. Curcuminoids are components of tumeric, which include mainly curcumin (diferuloyl methane), demethoxycurcumin, and bisdemethoxycurcmin.

Objectives: The goal of this systematic review of the literature was to summarize the literature on the safety and anti-inflammatory activity of curcumin.

Methods: A search of the computerized database MEDLINE™ (1966 to January 2002), a manual search of bibliographies of papers identified through MEDLINE, and an Internet search using multiple search engines for references on this topic was conducted. The PDR for Herbal Medicines, and four textbooks on herbal medicine and their bibliographies were also searched.

Results: A large number of studies on curcumin were identified. These included studies on the antioxidant, anti-inflammatory, antiviral, and antifungal properties of curcuminoids. Studies on the toxicity and anti-inflammatory properties of curcumin have included in vitro, animal, and human studies. A phase 1 human trial with 25 subjects using up to 8000 mg of curcumin per day for 3 months found no toxicity from curcumin. Five other human trials using 1125-2500 mg of curcumin per day have also found it to be safe. These human studies have found some evidence of anti-inflammatory activity of curcumin. The laboratory studies have identified a number of different molecules involved in inflammation that are inhibited by curcumin including phospholipase, lipooxygenase, cyclooxygenase 2, leukotrienes, thromboxane, prostaglandins, nitric oxide, collagenase, elastase, hyaluronidase, monocyte chemoattractant protein-1 (MCP-1), interferon-inducible protein, tumor necrosis factor (TNF), and interleukin-12 (IL-12).

Conclusions: Curcumin has been demonstrated to be safe in six human trials and has demonstrated anti-inflammatory activity. It may exert its anti-inflammatory activity by inhibition of a number of different molecules that play a role in inflammation.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

แนะนำ: Tumeric เป็นเครื่องเทศที่มาจากการรากขมิ้น สมาชิกของครอบครัวขิง Zingaberaceae ในอายุรเวท (แพทย์แผนโบราณอินเดีย), tumeric ใช้สำหรับคุณสมบัติของยาบ่งชี้ต่าง ๆ และ ผ่านเส้นทางต่าง ๆ บริหาร รวม topically เนื้อหา และ จากการหายใจ นอยด์เป็นส่วนประกอบของ tumeric ซึ่งส่วนใหญ่เป็นเคอร์คูมิน (diferuloyl มีเทน), demethoxycurcumin และ bisdemethoxycurcminวัตถุประสงค์: เป้าหมายของการตรวจทานนี้ระบบของวรรณคดีคือการ สรุปเอกสารประกอบการกิจกรรมต้านการอักเสบและความปลอดภัยของเคอร์คูมินวิธี: ได้ดำเนินการค้นหาฐานข้อมูลคอมพิวเตอร์ MEDLINE ™ (1966 ไป 2545 พ.ศ.), การค้นหาด้วยตนเองของ bibliographies ของเอกสารระบุถึง MEDLINE และการค้นหาอินเทอร์เน็ตโดยใช้เครื่องมือค้นหาหลายสำหรับการอ้างอิงในหัวข้อนี้ ลาวสำหรับยาสมุนไพร และ 4 ตำรายาสมุนไพรและ bibliographies ของพวกเขาก็ยังค้นหาผลลัพธ์: มีระบุจำนวนศึกษาเคอร์คูมิน เหล่านี้รวมการศึกษาการต้านอนุมูลอิสระ แก้อักเสบ ต้านไวรัส ต้านเชื้อราคุณสมบัติ และเคอร์คิวมินอยด์ การศึกษาคุณสมบัติความเป็นพิษและต้านการอักเสบของเคอร์คูมินได้รวมการศึกษาการเพาะเลี้ยง สัตว์ และมนุษย์ มนุษย์ทดลองระยะที่ 1 มี 25 เรื่องที่ใช้ถึง 8000 mg ของเคอร์คูมินต่อวัน 3 เดือนพบไม่มีความเป็นพิษจากเคอร์คูมิน 5 อื่น ๆ มนุษย์ทดลองใช้ 1125-2500 มิลลิกรัมของเคอร์คูมินต่อวันยังได้พบให้ปลอดภัย การศึกษาบุคคลเหล่านี้ได้พบหลักฐานบางกิจกรรมแก้อักเสบของเคอร์คูมิน ศึกษาในห้องปฏิบัติการระบุจำนวนแตกต่างกันของโมเลกุลเกี่ยวข้องกับการอักเสบห้าม โดยเคอร์รวม phospholipase, lipooxygenase, cyclooxygenase 2, leukotrienes ตัวกลาง thromboxane, prostaglandins ไนตริกออกไซด์ collagenase, elastase, hyaluronidase โมโนไซต์ chemoattractant โปรตีน-1 (MCP-1), โปรตีนอินเตอร์ฟีรอน inducible อัตราการตายเฉพาะส่วนเนื้องอก (TNF), และ interleukin-12 (IL 12)บทสรุป: เคอร์คูมินมีการแสดงให้มีความปลอดภัยในการทดลองในมนุษย์ 6 และได้สาธิตกิจกรรมแก้อักเสบ มันอาจแรงกิจกรรมของแก้อักเสบ โดยยับยั้งจำนวนโมเลกุลต่าง ๆ ที่มีบทบาทในการอักเสบ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

บทนำ: ขมิ้นเป็นเครื่องเทศที่มาจาก Curcuma Longa รากซึ่งเป็นสมาชิกของครอบครัวขิง Zingaberaceae ในอายุรเวท (แพทย์แผนอินเดีย), ขมิ้นมีการใช้คุณสมบัติของสมุนไพรสำหรับตัวชี้วัดต่างๆและผ่านเส้นทางที่แตกต่างของการบริหารรวมทั้งทา, ปากและสูดดม ขมิ้นชันเป็นส่วนประกอบของขมิ้นซึ่งรวมถึงส่วนใหญ่ขมิ้นชัน (ก๊าซมีเทน diferuloyl) demethoxycurcumin และ bisdemethoxycurcmin. วัตถุประสงค์เป้าหมายของระบบตรวจสอบของวรรณกรรมคือการสรุปหนังสือที่เกี่ยวกับความปลอดภัยและกิจกรรมต้านการอักเสบของขมิ้นชัน. วิธีการ: การ การค้นหาของฐานข้อมูลคอมพิวเตอร์ MEDLINE ™ (1966 ถึงเดือนมกราคม 2002) การค้นหาเอกสารอ้างอิงของเอกสารระบุถึง MEDLINE และการค้นหาทางอินเทอร์เน็ตโดยใช้เครื่องมือค้นหาหลายอ้างอิงในหัวข้อนี้ได้ดำเนินการ สาธารณรัฐประชาธิปไตยประชาชนสำหรับยาสมุนไพรและสี่ตำรายาสมุนไพรและบรรณานุกรมของพวกเขายังค้นหา. ผลการศึกษา: จำนวนมากของการศึกษาเกี่ยวกับขมิ้นชันถูกระบุ การศึกษาเหล่านี้รวมอยู่ในสารต้านอนุมูลอิสระต้านการอักเสบไวรัสเชื้อราและคุณสมบัติของเคอ การศึกษาความเป็นพิษและคุณสมบัติต้านการอักเสบของขมิ้นชันได้รวมในหลอดทดลองสัตว์และการศึกษาของมนุษย์ ระยะที่ 1 การพิจารณาคดีของมนุษย์มี 25 วิชาที่ใช้ถึง 8,000 มิลลิกรัมของขมิ้นชันต่อวันเป็นเวลา 3 เดือนพบความเป็นพิษจากขมิ้นชันไม่มี ห้าการทดลองในมนุษย์อื่น ๆ ที่ใช้ 1125-2500 มิลลิกรัมต่อวัน curcumin ยังได้พบว่ามันมีความปลอดภัย เหล่านี้การศึกษาของมนุษย์ได้พบหลักฐานบางส่วนของกิจกรรมต้านการอักเสบของขมิ้นชัน การศึกษาในห้องปฏิบัติการได้ระบุจำนวนของโมเลกุลที่แตกต่างกันมีส่วนร่วมในการอักเสบที่มีการยับยั้งโดยขมิ้นชันรวมทั้ง phospholipase, lipooxygenase, cyclooxygenase 2 leukotrienes, thromboxane, prostaglandins, ไนตริกออกไซด์, คอลลา, elastase, hyaluronidase, monocyte chemoattractant โปรตีน-1 (MCP-1 ) โปรตีน interferon-inducible ปัจจัย (TNF) และ interleukin-12 (IL-12). สรุป: Curcumin ได้แสดงให้เห็นว่ามีความปลอดภัยในหกการทดลองในมนุษย์และได้แสดงให้เห็นกิจกรรมต้านการอักเสบ มันอาจจะออกแรงกิจกรรมต้านการอักเสบโดยการยับยั้งการจำนวนของโมเลกุลที่แตกต่างกันที่มีบทบาทสำคัญในการอักเสบ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

แนะนำ : ขมิ้นเป็นเครื่องเทศที่ได้มาจากรากขมิ้นชัน เป็นสมาชิกของครอบครัวขิง zingaberaceae . ในอายุรเวท ( แพทย์แผนโบราณของอินเดีย ) , ขมิ้นมีการใช้คุณสมบัติทางสมุนไพรของข้อบ่งชี้ต่างๆ และผ่านเส้นทางที่แตกต่างกันของงานรวมทั้ง topically , รับประทาน , และโดยการสูดดม สารที่มีส่วนประกอบของขมิ้น ,ซึ่งรวมถึงส่วนใหญ่ขมิ้นชัน ( diferuloyl มีเทน ) ซี่เคอร์คูมิน และ bisdemethoxycurcmin วัตถุประสงค์

: เป้าหมายของการทบทวนนี้ระบบของวรรณกรรมเพื่อสรุปวรรณกรรมเกี่ยวกับความปลอดภัย และฤทธิ์ต้านการอักเสบของเคอร์คิวมิน

วิธีการ : ค้นหาของฐานข้อมูลคอมพิวเตอร์ Medline ™ ( 2509 ถึงมกราคม 2545 )ค้นหาคู่มือการใช้งานของบรรณานุกรมของเอกสารระบุถึง Medline และค้นหาทางอินเทอร์เน็ตโดยใช้เครื่องมือค้นหาหลายรายการสำหรับการอ้างอิงในหัวข้อนี้เป็น ) สำหรับยาสมุนไพร และสี่ ในตำรายาสมุนไพรและบรรณานุกรมของพวกเขายังค้นหา

ผล : จำนวนมากของการศึกษาในขมิ้นชันมีการระบุ . ได้แก่ การศึกษาสารต้านอนุมูลอิสระฤทธิ์ต้านการอักเสบและคุณสมบัติป้องกันเชื้อราของเคอร์คูมินอยด์ . การศึกษาความเป็นพิษและคุณสมบัติต้านการอักเสบของขมิ้นชันมีรวมอยู่ในหลอดทดลอง สัตว์ และมนุษย์ศาสตร์ ระยะที่ 1 มนุษย์ทดลอง 25 คนโดยใช้ถึง 8000 มิลลิกรัมของเคอร์คูมินต่อวัน เป็นเวลา 3 เดือน พบว่าไม่มีความเป็นพิษจากขมิ้นชัน .ห้าคนอื่น ๆทดลองใช้ 1125-2500 มก. ขมิ้นชันต่อวันยังพบว่ามันปลอดภัย ศึกษาคนเหล่านี้ได้พบหลักฐานของกิจกรรมต้านการอักเสบของขมิ้นชัน . ห้องปฏิบัติการการศึกษาได้ระบุหมายเลขของโมเลกุลที่แตกต่างกันที่เกี่ยวข้องกับการอักเสบที่ถูกยับยั้งโดยรวม lipooxygenase ชิ้นสำคัญ , , Cyclooxygenase ทรอมโบเซน 2 , leukotrienes ,ไนตริกออกไซด์โพรสตาแกลนดิน , คอลลาเจน , อีลาสเตสไฮอะลูโรนิเดส , , , chemoattractant protein-1 โมโนไซต์ ( ได้ดี ) , รอน inducible โปรตีนเนื้องอกเนื้อร้ายปัจจัย ( TNF ) และ interleukin-12 ( บี - เซลล์ ) .

สรุป : ขมิ้นชันได้รับการแสดงเพื่อจะได้ปลอดภัยในหกทดลองในมนุษย์และได้แสดงให้เห็นกิจกรรมการต้านการอักเสบมันอาจจะโหมกิจกรรมต้านการอักเสบโดยการยับยั้งของโมเลกุลต่าง ๆ ที่มีบทบาทในการอักเสบ .