- ข้อความ
- ประวัติศาสตร์
Synonym Butter the butterfat from t
Synonym Butter
the butterfat from the buttermilk. It is generally used as a spread and a condiment, as well as in cooking, such as baking, sauce making, and pan frying. Butter consists of butterfat, milk proteins and water.
Most frequently made from cows' milk, butter can also be manufactured from the milkofother mammals,including sheep,goats, buffalo,and yaks. Salt, flavorings and preservatives are sometimes added to butter. Rendering butter producesclarified butter or ghee, which is almost entirely butterfat.
Butter is a water-in-oil emulsion resulting from an inversion of the cream, an oil-in-water emulsion; the milk proteins are the emulsifiers. Butter remains a solid when refrigerated, but softens to a spreadable consistency at room temperature, and melts to a thin liquid consistency at 32–35 °C (90–95 °F). The density of butter is 911 g/L (56.9 lb/ft3). It generally has a pale yellow color, but varies from deep yellow to nearly white. Its unmodified color is dependent on the animals' feed and is commonly manipulated with food colorings in the commercial manufacturing process, most commonlyannatto or carotene.
Etymology
The word butter derives (via Germanic languages) from the Latin butyrum, which is the latinisation of the Greek βούτυρον (bouturon). This may have been a construction meaning "cow-cheese", from βοῦς (bous), "ox, cow"+ τυρός (turos), "cheese",but perhaps this is a false etymology of a Scythian word. Nevertheless, the earliest attested form of the second stem, turos ("cheese"), is the Mycenaean Greek tu-ro, written in Linear B syllabic script. The root word persists in the name butyric acid, a compound found in rancid butter and dairy products such as Parmesan cheese.
In general use, the term "butter" refers to the spread dairy product when unqualified by other descriptors. The word commonly is used to describe puréed vegetable or seed and nut products such as peanut butter and almond butter. It is often applied to spread fruit products such as apple butter. Fats such as cocoa butter and shea butter that remain solid at room temperature are also known as "butters". In addition to the act of applying butter being called "to butter", non-dairy items that have a dairy butter consistency may use "butter' to call that consistency to mind, including food items such asmaple butter and witch's butter and nonfood items such as baby bottom butter, hyena butter, and rock butter
Production
Unhomogenized milk and cream contain butterfat in microscopic globules. These globules are surrounded by membranes made of phospholipids (fatty acid emulsifiers) and proteins, which prevent the fat in milk from pooling together into a single mass. Butter is produced by agitating cream, which damages these membranes and allows the milk fats to conjoin, separating from the other parts of the cream. Variations in the production method will create butters with different consistencies, mostly due to the butterfat composition in the finished product. Butter contains fat in three separate forms: free butterfat, butterfat crystals, and undamaged fat globules. In the finished product, different proportions of these forms result in different consistencies within the butter; butters with many crystals are harder than butters dominated by free fats.
Churning produces small butter grains floating in the water-based portion of the cream. This watery liquid is called buttermilk—although the buttermilk most common today is instead a directly fermented skimmed milk. The buttermilk is drained off; sometimes more buttermilk is removed by rinsing the grains with water. Then the grains are "worked": pressed and kneaded together. When prepared manually, this is done using wooden boards called scotch hands. This consolidates the butter into a solid mass and breaks up embedded pockets of buttermilk or water into tiny droplets.
Commercial butter is about 80% butterfat and 15% water; traditionally made butter may have as little as 65% fat and 30% water. Butterfat is a mixture of triglyceride, a triester derived from glycerol and three of any of several fatty acid groups. Butter becomes rancid when these chains break down into smaller components, likebutyric acid and diacetyl. The density of butter is 0.911 g/cm3 (0.527 oz/in3), about the same as ice.
Types
Before modern factory butter making, cream was usually collected from several milkings and was therefore several days old and somewhat fermented by the time it was made into butter. Butter made from a fermented cream is known as cultured butter. During fermentation, the cream naturally sours as bacteria convert milk sugars into lactic acid. The fermentation process produces additional aroma compounds, including diacetyl, which makes for a fuller-flavored and more "buttery" tasting product. Today, cultured butter is usually made from pasteurized cream whose fermentation is produced by the introduction of Lactococcus andLeuconostoc bacteria.
Another method for producing cultured butter, developed in the early 1970s, is to produce butter from fresh cream and then incorporate bacterial cultures and lactic acid. Using this method, the cultured butter flavor grows as the butter is aged in cold storage. For manufacturers, this method is more efficient, since aging the cream used to make butter takes significantly more space than simply storing the finished butter product. A method to make an artificial simulation of cultured butter is to add lactic acid and flavor compounds directly to the fresh-cream butter; while this more efficient process is claimed to simulate the taste of cultured butter, the product produced is not cultured but is instead flavored.
Dairy products are often pasteurized during production to kill pathogenic bacteria and other microbes. Butter made from pasteurized fresh cream is called sweet cream butter. Production of sweet cream butter first became common in the 19th century, with the development of refrigeration and the mechanical cream separator. Butter made from fresh or cultured unpasteurized cream is called raw cream butter. While butter made from pasteurized cream may keep for several months, raw cream butter has a shelf life of roughly ten days.
Throughout continental Europe, cultured butter is preferred, while sweet cream butter dominates in the United States and the United Kingdom. Therefore, cultured butter is sometimes labeled "European-style" butter in the United States. Commercial raw cream butter is virtually unheard-of in the United States. Raw cream butter is generally only found made at home by consumers who have purchased raw whole milk directly from dairy farmers, skimmed the cream themselves, and made butter with it. It is rare in Europe as well.
Several "spreadable" butters have been developed; these remain softer at colder temperatures and are therefore easier to use directly out of refrigeration. Some modify the makeup of the butter's fat through chemical manipulation of the finished product, some through manipulation of the cattle's feed, and some by incorporating vegetable oils into the butter. "Whipped" butter, another product designed to be more spreadable, is aerated via the incorporation of nitrogen gas—normal air is not used, because doing so would encourage oxidation and rancidity.
All categories of butter are sold in both salted and unsalted forms. Either granular salt or a strong brine are added to salted butter during processing. In addition to enhanced flavor, the addition of salt acts as a preservative.
The amount of butterfat in the finished product is a vital aspect of production. In the United States, products sold as "butter" are required to contain a minimum of 80% butterfat; in practice, most American butters contain only slightly more than that, averaging around 81% butterfat. European butters generally have a higher ratio, which may extend up to 85%.
Clarified butter is butter with almost all of its water and milk solids removed, leaving almost-pure butterfat. Clarified butter is made by heating butter to its melting point and then allowing it to cool; after settling, the remaining components separate by density. At the top,whey proteins form a skin which is removed, and the resulting butterfat is then poured off from the mixture of water and casein proteins that settle to the bottom.
Ghee is clarified butter which is brought to higher temperatures of around 120 °C (250 °F) once the water had evaporated, allowing the milk solids to brown. This process flavors the ghee, and also produces antioxidants which help protect it longer from rancidity. Because of this, ghee can keep for six to eight months under normal conditions.
Whey butter
Cream may be separated (usually by a centrifugal separator) from whey instead of milk, as a byproduct of cheese-making. Whey butter may be made from whey cream. Whey cream and butter have a lower fat content and taste more salty, tangy and "cheesy". They are also cheaper than "sweet" cream and butter. The fat content of whey is low, so 1000 pounds of whey will typically give 3 pounds of butter.
European butters
There are several butters produced in Europe with Protected geographical indications; these include:
Beurre d'Ardenne, from Belgium
Beurre d'Ardenne is a type of cow's milk Butter made in the Ardennes of Belgium.
As a traditional product of the area it received Belgian appellation d'origine by Royal decree in 1984 and received European PDO status in 1996.
Production
The areas where it is produced are within Wallonia and include the provinces of Luxembourg, Namur and Liège.
To qualify, production must take place entirely in those areas, from milking of the cows, through to churning and, final maturation of the butterand may be made by churning milk, cream or a mixture of both. The final product must be of at least 82% butterfat and butyric acid.
Beurre d'Isigny, from France
Beurre d'Isigny is a type of cow's milk butter made in the Veys Bay area
the butterfat from the buttermilk. It is generally used as a spread and a condiment, as well as in cooking, such as baking, sauce making, and pan frying. Butter consists of butterfat, milk proteins and water.
Most frequently made from cows' milk, butter can also be manufactured from the milkofother mammals,including sheep,goats, buffalo,and yaks. Salt, flavorings and preservatives are sometimes added to butter. Rendering butter producesclarified butter or ghee, which is almost entirely butterfat.
Butter is a water-in-oil emulsion resulting from an inversion of the cream, an oil-in-water emulsion; the milk proteins are the emulsifiers. Butter remains a solid when refrigerated, but softens to a spreadable consistency at room temperature, and melts to a thin liquid consistency at 32–35 °C (90–95 °F). The density of butter is 911 g/L (56.9 lb/ft3). It generally has a pale yellow color, but varies from deep yellow to nearly white. Its unmodified color is dependent on the animals' feed and is commonly manipulated with food colorings in the commercial manufacturing process, most commonlyannatto or carotene.
Etymology
The word butter derives (via Germanic languages) from the Latin butyrum, which is the latinisation of the Greek βούτυρον (bouturon). This may have been a construction meaning "cow-cheese", from βοῦς (bous), "ox, cow"+ τυρός (turos), "cheese",but perhaps this is a false etymology of a Scythian word. Nevertheless, the earliest attested form of the second stem, turos ("cheese"), is the Mycenaean Greek tu-ro, written in Linear B syllabic script. The root word persists in the name butyric acid, a compound found in rancid butter and dairy products such as Parmesan cheese.
In general use, the term "butter" refers to the spread dairy product when unqualified by other descriptors. The word commonly is used to describe puréed vegetable or seed and nut products such as peanut butter and almond butter. It is often applied to spread fruit products such as apple butter. Fats such as cocoa butter and shea butter that remain solid at room temperature are also known as "butters". In addition to the act of applying butter being called "to butter", non-dairy items that have a dairy butter consistency may use "butter' to call that consistency to mind, including food items such asmaple butter and witch's butter and nonfood items such as baby bottom butter, hyena butter, and rock butter
Production
Unhomogenized milk and cream contain butterfat in microscopic globules. These globules are surrounded by membranes made of phospholipids (fatty acid emulsifiers) and proteins, which prevent the fat in milk from pooling together into a single mass. Butter is produced by agitating cream, which damages these membranes and allows the milk fats to conjoin, separating from the other parts of the cream. Variations in the production method will create butters with different consistencies, mostly due to the butterfat composition in the finished product. Butter contains fat in three separate forms: free butterfat, butterfat crystals, and undamaged fat globules. In the finished product, different proportions of these forms result in different consistencies within the butter; butters with many crystals are harder than butters dominated by free fats.
Churning produces small butter grains floating in the water-based portion of the cream. This watery liquid is called buttermilk—although the buttermilk most common today is instead a directly fermented skimmed milk. The buttermilk is drained off; sometimes more buttermilk is removed by rinsing the grains with water. Then the grains are "worked": pressed and kneaded together. When prepared manually, this is done using wooden boards called scotch hands. This consolidates the butter into a solid mass and breaks up embedded pockets of buttermilk or water into tiny droplets.
Commercial butter is about 80% butterfat and 15% water; traditionally made butter may have as little as 65% fat and 30% water. Butterfat is a mixture of triglyceride, a triester derived from glycerol and three of any of several fatty acid groups. Butter becomes rancid when these chains break down into smaller components, likebutyric acid and diacetyl. The density of butter is 0.911 g/cm3 (0.527 oz/in3), about the same as ice.
Types
Before modern factory butter making, cream was usually collected from several milkings and was therefore several days old and somewhat fermented by the time it was made into butter. Butter made from a fermented cream is known as cultured butter. During fermentation, the cream naturally sours as bacteria convert milk sugars into lactic acid. The fermentation process produces additional aroma compounds, including diacetyl, which makes for a fuller-flavored and more "buttery" tasting product. Today, cultured butter is usually made from pasteurized cream whose fermentation is produced by the introduction of Lactococcus andLeuconostoc bacteria.
Another method for producing cultured butter, developed in the early 1970s, is to produce butter from fresh cream and then incorporate bacterial cultures and lactic acid. Using this method, the cultured butter flavor grows as the butter is aged in cold storage. For manufacturers, this method is more efficient, since aging the cream used to make butter takes significantly more space than simply storing the finished butter product. A method to make an artificial simulation of cultured butter is to add lactic acid and flavor compounds directly to the fresh-cream butter; while this more efficient process is claimed to simulate the taste of cultured butter, the product produced is not cultured but is instead flavored.
Dairy products are often pasteurized during production to kill pathogenic bacteria and other microbes. Butter made from pasteurized fresh cream is called sweet cream butter. Production of sweet cream butter first became common in the 19th century, with the development of refrigeration and the mechanical cream separator. Butter made from fresh or cultured unpasteurized cream is called raw cream butter. While butter made from pasteurized cream may keep for several months, raw cream butter has a shelf life of roughly ten days.
Throughout continental Europe, cultured butter is preferred, while sweet cream butter dominates in the United States and the United Kingdom. Therefore, cultured butter is sometimes labeled "European-style" butter in the United States. Commercial raw cream butter is virtually unheard-of in the United States. Raw cream butter is generally only found made at home by consumers who have purchased raw whole milk directly from dairy farmers, skimmed the cream themselves, and made butter with it. It is rare in Europe as well.
Several "spreadable" butters have been developed; these remain softer at colder temperatures and are therefore easier to use directly out of refrigeration. Some modify the makeup of the butter's fat through chemical manipulation of the finished product, some through manipulation of the cattle's feed, and some by incorporating vegetable oils into the butter. "Whipped" butter, another product designed to be more spreadable, is aerated via the incorporation of nitrogen gas—normal air is not used, because doing so would encourage oxidation and rancidity.
All categories of butter are sold in both salted and unsalted forms. Either granular salt or a strong brine are added to salted butter during processing. In addition to enhanced flavor, the addition of salt acts as a preservative.
The amount of butterfat in the finished product is a vital aspect of production. In the United States, products sold as "butter" are required to contain a minimum of 80% butterfat; in practice, most American butters contain only slightly more than that, averaging around 81% butterfat. European butters generally have a higher ratio, which may extend up to 85%.
Clarified butter is butter with almost all of its water and milk solids removed, leaving almost-pure butterfat. Clarified butter is made by heating butter to its melting point and then allowing it to cool; after settling, the remaining components separate by density. At the top,whey proteins form a skin which is removed, and the resulting butterfat is then poured off from the mixture of water and casein proteins that settle to the bottom.
Ghee is clarified butter which is brought to higher temperatures of around 120 °C (250 °F) once the water had evaporated, allowing the milk solids to brown. This process flavors the ghee, and also produces antioxidants which help protect it longer from rancidity. Because of this, ghee can keep for six to eight months under normal conditions.
Whey butter
Cream may be separated (usually by a centrifugal separator) from whey instead of milk, as a byproduct of cheese-making. Whey butter may be made from whey cream. Whey cream and butter have a lower fat content and taste more salty, tangy and "cheesy". They are also cheaper than "sweet" cream and butter. The fat content of whey is low, so 1000 pounds of whey will typically give 3 pounds of butter.
European butters
There are several butters produced in Europe with Protected geographical indications; these include:
Beurre d'Ardenne, from Belgium
Beurre d'Ardenne is a type of cow's milk Butter made in the Ardennes of Belgium.
As a traditional product of the area it received Belgian appellation d'origine by Royal decree in 1984 and received European PDO status in 1996.
Production
The areas where it is produced are within Wallonia and include the provinces of Luxembourg, Namur and Liège.
To qualify, production must take place entirely in those areas, from milking of the cows, through to churning and, final maturation of the butterand may be made by churning milk, cream or a mixture of both. The final product must be of at least 82% butterfat and butyric acid.
Beurre d'Isigny, from France
Beurre d'Isigny is a type of cow's milk butter made in the Veys Bay area
0/5000
เหมือนเนย ของนมจาก buttermilk โดยทั่วไปใช้ เป็นการแพร่กระจายและมีรส และ ในการทำ อาหาร เบเกอรี่ ทำน้ำ และกระทะทอด เนยประกอบของนม โปรตีนน้ำนม และน้ำ บ่อยทำจากนมวัว เนยสามารถยังผลิตได้จากการ milkofother เลี้ยงลูกด้วยนม แกะ แพะ ควาย yaks และ เกลือ สารกันบูดและ flavorings บางบวกกับเนย สีเนย producesclarified เนยหรือ ghee ซึ่งเกือบทั้งหมดของนม เนยเป็นอิมัลชันน้ำในน้ำมันที่เกิดจากการกลับครีม เป็นอิมัลชันน้ำในน้ำมัน โปรตีนนม emulsifiers ที่ได้ เนยยังคง แข็งเมื่อรเออร์ แต่นุ่มเพื่อความสอดคล้องแบบ spreadable ที่อุณหภูมิห้อง และละลายเพื่อความสอดคล้องของเหลวบาง ๆ ที่ 32 – 35 ° C (90-95 ° F) ความหนาแน่นของเนยเป็น 911 g/L (56.9 ปอนด์/ft3) โดยทั่วไปมีสีเหลืองซีด แต่ตั้งแต่ลึกสีเหลืองไปจนถึงเกือบขาว สี unmodified ขึ้นอยู่กับอาหารของสัตว์ และมักจัดการกับ colorings อาหารในกระบวนการผลิตเชิงพาณิชย์ การส่วนใหญ่ commonlyannatto หรือแคโรทีนศัพทมูลวิทยา เนยคำมา (ผ่านตระกูลภาษา) จาก butyrum ติ ซึ่งเป็น latinisation ของβούτυρονภาษากรีก (bouturon) นี้อาจได้รับการก่อสร้างความหมาย "วัวชี" จากβοῦς (bous), "วัว วัว" + τυρός (turos), "ชี" แต่นี้อาจจะเป็นศัพทมูลวิทยาคำเท็จคำไซเทีย อย่างไรก็ตาม แรกสุด attested แบบสองก้าน turos (""), ชีเป็น Mycenaean กรีกทู-ro เขียนในสคริปต์ syllabic อักษรไลเนียร์บี คำหลักยังคงอยู่ในกรด butyric ชื่อ สารประกอบพบใน rancid เนยและผลิตภัณฑ์จากนมเช่นชีสเก็ต โดยทั่วไป ใช้ คำว่า "เนย" หมายถึงการแพร่กระจายผลิตภัณฑ์นมเมื่อใด โดยตัวแสดงรายละเอียดอื่น ๆ คำมักใช้เพื่ออธิบายการ puréed ผัก หรือเมล็ด และถั่วผลิตภัณฑ์ถั่วลิสงเนยและอัลมอนด์เนย มักจะใช้การกระจายสินค้าผลไม้เช่นแอปเปิ้ลเนย ไขมันเช่นเนยโกโก้บัตที่ยังคงเป็นของแข็งที่อุณหภูมิห้องจะเรียกว่า "butters" อาจใช้สินค้าไม่ใช่นมที่มีความสอดคล้องของเนยนมตามพระราชบัญญัติการใช้เนยที่ถูกเรียก "เนย" "เนย" เรียกว่าสอดคล้องกับจิตใจ รวมทั้งอาหารสินค้าเช่น asmaple เนย และเนยของแม่มด และรายการ nonfood เช่นเด็กล่างเนย เนยวงศ์ไฮยีน่า และร็อคเนยผลิต Unhomogenized นมและครีมประกอบด้วยของนมในกล้องจุลทรรศน์ globules Globules เหล่านี้ถูกล้อมรอบ โดยเยื่อหุ้มของ phospholipids (กรดไขมัน emulsifiers) และโปรตีน ซึ่งป้องกันไม่ให้ไขมันในน้ำนมร่วมกันเป็นมวลเดียวกัน เนยที่ผลิต โดย agitating ครีม ซึ่งสารเหล่านี้ความเสียหาย และช่วยให้ไขมันนมให้ conjoin แยกจากส่วนอื่น ๆ ของครีม ความแตกต่างในวิธีการผลิตจะสร้าง butters กับ consistencies แตกต่างกัน ส่วนใหญ่เนื่องจากส่วนประกอบของนมในผลิตภัณฑ์สำเร็จรูป เนยประกอบด้วยไขมันในรูปแบบที่แยกต่างหากสาม: ฟรีของนม ผลึกของนม globules ไขมันไม่เสียหาย ในผลิตภัณฑ์สำเร็จรูป สัดส่วนต่าง ๆ ของแบบฟอร์มเหล่านี้ทำให้ consistencies แตกต่างกันภายในเนย butters กับผลึกหลายหนักกว่า butters ที่ครอบงำ โดยไขมันฟรีได้ ปั่นผลิตธัญพืชเนยเล็ก ๆ ลอยอยู่ในน้ำตามส่วนของครีม ของเหลวน้ำนี้เรียกว่า buttermilk — แม้ว่า buttermilk ทั่วไปวันนี้แทน นมขาดมันเนยหมักโดยตรง Buttermilk จะระบายออกออกไป บางครั้ง buttermilk เพิ่มเติมจะถูกเอาออก โดยการล้างธัญพืชน้ำ แล้วธัญพืชจะ "ทำงาน": กด และนวดอย่างร่วมกัน เมื่อเตรียมด้วยตนเอง นี้จะทำโดยใช้ไม้กระดานเรียกว่า scotch มือ นี้รวบเนยที่เป็นมวลแข็ง และแบ่งค่ากระเป๋าฝังของ buttermilk น้ำเป็นหยดเล็ก ๆ เนยเชิงพาณิชย์ได้ประมาณ 80% ของนมและน้ำ 15% เนยแบบดั้งเดิมทำได้เพียงเป็น 65% ไขมันและน้ำ 30% ของนมเป็นส่วนผสมของไตรกลีเซอไรด์ triester มาสามของแต่ละกรดไขมันและกลีเซอร เนยจะ rancid เมื่อโซ่เหล่านี้แบ่งเป็นส่วนประกอบขนาดเล็ก กรด likebutyric และ diacetyl ความหนาแน่นของเนย 0.911 g/cm3 (0.527 oz/in3), เหมือนกับน้ำแข็งได้ชนิด ก่อนที่จะทำให้เนยโรงงานทันสมัย ครีมถูกมักจะรวบรวมจากหลาย milkings และดังนั้นเป็นหลายวันเก่า และค่อนข้างร้าตามเวลาที่มันทำเป็นเนย เนยที่ทำจากครีมหมักเรียกว่าอ่างเนย ในระหว่างการหมัก ครีมธรรมชาติ sours เป็นแบคทีเรียแปลงนมน้ำตาลเป็นกรด การหมักทำให้เกิดสารหอมเพิ่มเติม รวม diacetyl ซึ่งทำให้ผลิตภัณฑ์ชิมออกรส และเพิ่มเติม "สมบูรณ์" วันนี้ เนยอ่างมักจะทำจากการหมักที่ผลิต โดยแบคทีเรีย Lactococcus andLeuconostoc แนะนำครีมพาสเจอร์ไรส์ วิธีอื่นในการผลิตเนยอ่าง พัฒนาใน การผลิตเนยจากครีมสดแล้ว รวมวัฒนธรรมจากแบคทีเรียและกรดได้ ใช้วิธีนี้ รสเนยอ่างขยายเป็นเนยที่มีอายุในเย็น ผู้ผลิต วิธีนี้มีประสิทธิภาพมากขึ้น ตั้งแต่อายุ ครีมที่ใช้ทำเนยใช้พื้นที่เพิ่มเติมอย่างมีนัยสำคัญกว่าเพียงแค่การเก็บผลิตภัณฑ์สำเร็จรูปเนย วิธีการที่จะทำการจำลองการประดิษฐ์อ่างเนยจะเพิ่มกรด และรสสารโดยตรงกับเนยสดครีม ในขณะที่กระบวนการนี้มีประสิทธิภาพมากขึ้นอ้างว่า รสชาติของเนยอ่างจำลอง ผลิตภัณฑ์ที่ผลิตไม่อ่าง แต่รสแทน ผลิตภัณฑ์นมโดยทั่วไปมัก pasteurized ในระหว่างการผลิตการฆ่าอุบัติแบคทีเรียและจุลินทรีย์อื่น ๆ เนยที่ทำจากครีมสดพาสเจอร์ไรส์คือบัตเตอร์ครีมหวาน ผลิตครีมเนยหวานก่อนเป็นในศตวรรษที่ 19 กับการพัฒนาของเครื่องทำความเย็นและตัวแยกครีมกล เนยทำจากสด หรือเรียกว่าอ่างครีม unpasteurized ครีมเนยดิบ ในขณะที่เนยที่ทำจากครีมพาสเจอร์ไรส์อาจให้เวลาหลายเดือน ครีมเนยดิบมีอายุประมาณ 10 วันทั่วทวีปยุโรป เนยอ่างจะต้อง ในขณะที่เนยหวานครีมกุมอำนาจในสหรัฐอเมริกาและสหราชอาณาจักร ดังนั้น เนยอ่างเป็นบางครั้งป้ายเนย "สไตล์ยุโรป" ในสหรัฐอเมริกา เนยครีมดิบค้าแทบ unheard-of ในสหรัฐอเมริกาได้ เนยครีมดิบโดยทั่วไปเฉพาะอยู่ทำที่บ้าน โดยผู้บริโภคที่ได้ซื้อนมดิบจากเกษตรกรโดยตรง เอาครีมตัวเอง และทำเนยกับ การ ได้ยากในยุโรปเช่น มีการพัฒนาหลาย "spreadable" butters เหล่านี้ยังคงนุ่มที่อุณหภูมิหนาว และจึงจะสามารถใช้ได้โดยตรงจากเครื่องทำความเย็น บางอย่างปรับเปลี่ยนแต่งหน้าของไขมันเนยที่ผ่านการจัดการสารเคมีของผลิตภัณฑ์สำเร็จรูป บางส่วนผ่านการจัดการอาหารของวัว และบาง ด้วยอีกทั้งยังมีน้ำมันพืชเป็นเนยที่ "ถูกตี" เนย ผลิตภัณฑ์อื่นที่ออกแบบมาให้เพิ่มเติม spreadable มีอากาศผ่านการประสานของก๊าซไนโตรเจนโดยอากาศปกติไม่ได้ใช้ เนื่องจากทำเพื่อจะส่งเสริมให้เกิดออกซิเดชันและ rancidity ทุกประเภทของเนยจะขายในแบบฟอร์มทั้งเค็ม และ unsalted Granular เกลือหรือน้ำเกลือที่แข็งแกร่งบวกกับเนยเค็มระหว่างประมวลผล นอกจากรสชาติดีขึ้น การเพิ่มเกลือทำหน้าที่เป็นเป็น preservative จำนวนของนมในผลิตภัณฑ์สำเร็จเป็นลักษณะสำคัญของการผลิต ในประเทศสหรัฐอเมริกา สินค้าขายเป็น "เนย" จะต้องประกอบด้วยอย่างน้อย 80% ของนม ในทางปฏิบัติ butters อเมริกันมากที่สุดประกอบด้วยเพียงเล็กน้อยมากกว่าที่ หาค่าเฉลี่ยประมาณ 81% ของนม Butters ยุโรปโดยทั่วไปมีอัตราสูงขึ้นเป็น ซึ่งอาจขยายถึง 85%เนยใสเนยกับของน้ำและนมของแข็งเอาออก ออกของนมเกือบบริสุทธิ์เกือบทั้งหมดได้ เนยใสทำ โดยความร้อนเนยกับจุดหลอมเหลวแล้ว ปล่อยให้มันเย็น หลังจากชำระเงิน ส่วนที่เหลือแยกตามความหนาแน่น ด้านบน เวย์โปรตีนรูปแบบสกินที่มี และจากนั้นมี poured ของนมได้ปิดจากส่วนผสมของน้ำและเคซีนโปรตีนที่ชำระไปด้านล่าง ขึ้ ghee เนยซึ่งนำอุณหภูมิสูงประมาณ 120 องศาเซลเซียส (250 ° F) เมื่อน้ำ มีที่หายไป ทำให้ของแข็งนมเป็นน้ำตาล กระบวนการนี้รสชาติ ghee และยัง สร้างสารต้านอนุมูลอิสระซึ่งช่วยป้องกันยาว rancidity ด้วยเหตุนี้ ghee สามารถเก็บ 6-8 เดือนภายใต้เงื่อนไขปกติ หางนมเนย ครีมอาจแยก (ตามปกติแล้ว โดยแบ่งแรงเหวี่ยง) จากเวย์แทนนม เป็นจิตสำนึกของการทำชีส เนยเวย์อาจจะทำจากหางนมครีม หางนมครีมและเนยมีไขมันต่ำ และรสชาติมากเค็ม แทงจี้ และ "ชีส" พวกเขาจะยังถูกกว่า "หวาน" ครีมและเนย ไขมันของเวย์อยู่ในระดับต่ำ เพื่อ 1000 ปอนด์ ของเวย์โดยทั่วไปจะให้ 3 ปอนด์ ของเนย Butters ยุโรป มีหลาย butters ที่ผลิตในยุโรป มีบ่งชี้ทางภูมิศาสตร์ป้องกัน เหล่านี้รวมถึง: Beurre d'Ardenne จากเบลเยียม Beurre d'Ardenne เป็นชนิดของนมวัวเนยในดิอาเดนเนสเบลเยียม เป็นผลิตภัณฑ์ดั้งเดิมของพื้นที่ได้รับ d'origine appellation เบลเยียม โดยพระราชกฤษฎีกาในปี 1984 และได้รับสถานะ PDO ที่ยุโรปในปี 1996ผลิต พื้นที่ที่ผลิตอยู่ Wallonia และรวมจังหวัดลักเซมเบิร์ก นามูร์ และ Liège การรับรอง ผลิตต้องทำทั้งหมดในพื้นที่ จากการรีดนมของวัว ผ่านการปั่น และ พ่อแม่สุดท้ายของ butterand อาจจะทำ โดยปั่นนม ครีม หรือส่วนผสมของทั้งสอง ผลิตภัณฑ์ขั้นสุดท้ายต้องอยู่ที่ 82% ของนมและกรด butyric Beurre d'Isigny ฝรั่งเศส Beurre d'Isigny เป็นวัวนมเนยในเบย์ Veys
การแปล กรุณารอสักครู่..
พ้องเนย
เนยจากบัตเตอร์ มันถูกใช้กันโดยทั่วไปว่าการแพร่กระจายและเครื่องปรุงอาหารเช่นเดียวกับในการปรุงอาหารเช่นการอบการทำซอสและทอดในกระทะ เนยประกอบด้วยเนยโปรตีนนมและน้ำ.
ทำบ่อยที่สุดจากวัวนมเนยนอกจากนี้ยังสามารถผลิตจาก milkofother เลี้ยงลูกด้วยนมรวมทั้งแกะแพะควายและ yaks เกลือรสและสารกันบูดมีการเพิ่มบางครั้งเนย การแสดงผล producesclarified เนยเนยหรือเนยใสซึ่งเกือบทั้งหมดเป็นเนย.
เนยเป็นอิมัลชันน้ำในน้ำมันที่เกิดจากการผกผันของครีม, น้ำมันในน้ำอิมัลชัน; โปรตีนนมที่มี emulsifiers บัตเตอร์ยังคงเป็นของแข็งเมื่อเย็น แต่นุ่มที่จะแพร่กระจายความสอดคล้องที่อุณหภูมิห้องและละลายไปสอดคล้องของเหลวบางที่ 32-35 ° C (90-95 ° F) ความหนาแน่นของเนยเป็น 911 กรัม / ลิตร (£ 56.9 / ft3) มันมักจะมีสีเหลืองอ่อน แต่แตกต่างจากสีเหลืองเข้มเกือบขาว สีแปรของมันจะขึ้นอยู่กับอาหารสัตว์และมีการจัดการโดยทั่วไปกับสีอาหารในกระบวนการผลิตในเชิงพาณิชย์ commonlyannatto ส่วนใหญ่หรือแคโรทีน.
นิรุกติศาสตร์
บุคลากรเนยคำ (ผ่านภาษาดั้งเดิม) จาก butyrum ละตินซึ่งเป็น Latinisation กรีก βούτυρον (bouturon) นี้อาจมีความหมายได้ก่อสร้าง "วัวชีส" จากβοῦς (Bous), "วัววัว" + τυρός (turos), "ชีส" แต่อาจเป็นคำเท็จของคำไซเธียน อย่างไรก็ตามที่เก่าแก่ที่สุดที่มีส่วนร่วมในรูปแบบของลำต้นที่สอง turos ("ชีส") เป็นภาษากรีกไมซีนีเฉิงตูโรเขียนในตรงขสคริปต์พยางค์ รากคำยังคงมีอยู่ในชื่อกรดบิวทิริก, สารประกอบที่พบในเนยหืนและผลิตภัณฑ์จากนมเช่นชีส.
ในการใช้งานโดยทั่วไปคำว่า "เนย" หมายถึงผลิตภัณฑ์นมเมื่อการแพร่กระจายอย่างไม่มีเงื่อนไขโดยอธิบายอื่น ๆ คำทั่วไปใช้เพื่ออธิบายผักpuréedหรือผลิตภัณฑ์เมล็ดและถั่วเช่นเนยถั่วลิสงและเนยอัลมอนด์ มันมักจะถูกนำไปใช้ในการแพร่กระจายผลิตภัณฑ์ผลไม้เช่นแอปเปิ้ลเนย ไขมันเช่นเนยโกโก้และเชียบัตเตอร์ที่ยังคงของแข็งที่อุณหภูมิห้องเป็นที่รู้จักกันว่า "เนย" นอกเหนือไปจากการกระทำของการใช้เนยที่ถูกเรียกว่า "เนย" รายการที่ไม่ใช่นมที่มีความสอดคล้องเนยนมอาจใช้ "เนย 'ที่จะเรียกความสอดคล้องที่จะทราบว่ารวมถึงรายการอาหารเช่น asmaple เนยและเนยของแม่มดและรายการ nonfood ดังกล่าว เป็นทารกล่างเนยเนยหมา, ร็อคและเนย
ผลิต
นมและครีม Unhomogenized มีเนยข้นในกล้องจุลทรรศน์. ข้นเหล่านี้จะถูกล้อมรอบด้วยเยื่อทำจาก phospholipids (emulsifiers กรดไขมัน) และโปรตีนซึ่งป้องกันไม่ให้ไขมันในนมจากร่วมกันเข้าด้วยกันเป็น มวลเดียว. บัตเตอร์ที่ผลิตโดยครีมก่อกวนซึ่งความเสียหายเยื่อเหล่านี้และช่วยให้ไขมันนมที่จะประสานกันแยกจากส่วนอื่น ๆ ของครีม. ในรูปแบบวิธีการผลิตจะสร้างความสอดคล้องกับเนยที่แตกต่างกันส่วนใหญ่เกิดจากองค์ประกอบเนยใน . ผลิตภัณฑ์สำเร็จรูปเนยมีไขมันในสามรูปแบบเฉพาะกิจการ: เนยฟรี, คริสตัลเนยและข้นไขมันไม่เสียหายในผลิตภัณฑ์สำเร็จรูปสัดส่วนที่แตกต่างกันของรูปแบบเหล่านี้ส่งผลให้เกิดความสอดคล้องที่แตกต่างกันภายในเนย. เนยด้วยคริสตัลจำนวนมากหนักกว่าเนยครอบงำโดยไขมันฟรี.
churning ผลิตธัญพืชเนยขนาดเล็กที่ลอยอยู่ในส่วนน้ำที่ใช้ครีม ของเหลวที่เป็นน้ำนี้เรียกว่าเปรี้ยวแม้ว่าบัตเตอร์ที่พบมากที่สุดในวันนี้คือแทนนมหมักโดยตรงไขมันต่ำ บัตเตอร์ระบายออก; บางครั้งเปรี้ยวมากขึ้นจะถูกลบออกจากธัญพืชล้างด้วยน้ำ จากนั้นธัญพืชที่มีการ "ทำงาน": กดและนวดด้วยกัน เมื่อจัดทำด้วยตนเองนี้จะทำโดยใช้ไม้กระดานที่เรียกว่ามือสก๊อต นี้รวมเนยเป็นมวลของแข็งและเลิกกระเป๋าฝังตัวของบัตเตอร์หรือน้ำเป็นหยดเล็ก ๆ .
พาณิชย์เนยเนยเป็นเรื่องเกี่ยวกับ 80% และน้ำ 15%; ประเพณีที่ทำเนยอาจจะมีน้อยที่สุดเท่าที่เป็นไขมัน 65% และน้ำ 30% เนยเป็นส่วนผสมของไตรกลีเซอไรด์, triester มาจากกลีเซอรอลและสามใด ๆ ของหลายกลุ่มกรดไขมัน บัตเตอร์กลายเป็นหืนเมื่อกลุ่มเหล่านี้แบ่งออกเป็นชิ้นส่วนที่มีขนาดเล็กและกรด likebutyric diacetyl ความหนาแน่นของเนยเป็น 0.911 g / cm3 (0.527 ออนซ์ / in3) เรื่องเดียวกันกับที่ศ.
ประเภท
ก่อนที่จะทำโรงงานที่ทันสมัยเนยครีมมักจะถูกเก็บรวบรวมจากหลาย milkings และเป็นเวลาหลายวันจึงเก่าและหมักบ้างตามเวลาที่มันเป็น ทำให้เป็นเนย บัตเตอร์ที่ทำจากครีมหมักเป็นที่รู้จักกันเนยเลี้ยง ในระหว่างการหมักครีมธรรมชาติ sours แบคทีเรียแปลงน้ำตาลนมเป็นกรดแลคติก กระบวนการหมักผลิตสารหอมเพิ่มเติมรวมทั้ง diacetyl ซึ่งจะทำให้อิ่มรสและอื่น ๆ "เนย" ชิมสินค้า วันนี้เนยเลี้ยงมักจะทำจากครีมพาสเจอร์ไรส์ที่มีการหมักที่ผลิตโดยการแนะนำของ Lactococcus andLeuconostoc แบคทีเรีย.
อีกวิธีหนึ่งในการผลิตเนยเลี้ยงที่พัฒนาขึ้นในต้นปี 1970 คือการผลิตเนยจากครีมสดแล้วรวมวัฒนธรรมและแบคทีเรียกรดแลคติก . ใช้วิธีนี้รสชาติเนยเลี้ยงเติบโตเป็นเนยจะมีอายุในห้องเย็น สำหรับผู้ผลิตวิธีนี้มีประสิทธิภาพมากขึ้นเนื่องจากริ้วรอยครีมที่ใช้ทำเนยใช้พื้นที่อย่างมีนัยสำคัญมากกว่าเพียงแค่การจัดเก็บสินค้าสำเร็จรูปเนย วิธีการที่จะทำให้การจำลองเทียมของเนยเลี้ยงคือการเพิ่มกรดแลคติกและสารประกอบรสชาติโดยตรงกับเนยสดครีม; ขณะนี้กระบวนการที่มีประสิทธิภาพมากขึ้นจะอ้างว่าเพื่อจำลองรสชาติของเนยเลี้ยงผลิตภัณฑ์ที่ผลิตไม่ได้เลี้ยง แต่รสแทน.
ผลิตภัณฑ์นมพาสเจอร์ไรส์มักจะในระหว่างการผลิตเพื่อฆ่าเชื้อแบคทีเรียที่ทำให้เกิดโรคและจุลินทรีย์อื่น ๆ บัตเตอร์ที่ทำจากครีมสดพาสเจอร์ไรส์ที่เรียกว่าเนยครีมหวาน การผลิตเนยครีมหวานกลายเป็นครั้งแรกที่พบบ่อยในศตวรรษที่ 19 กับการพัฒนาของเครื่องทำความเย็นและเครื่องแยกครีมกล บัตเตอร์ที่ทำจากครีมสดหรือ unpasteurized เลี้ยงที่เรียกว่าเนยครีมดิบ ในขณะที่ทำจากเนยครีมพาสเจอร์ไรส์อาจเก็บเป็นเวลาหลายเดือนเนยครีมดิบมีอายุการเก็บรักษาประมาณสิบวัน.
ตลอดทวีปยุโรปเนยเลี้ยงเป็นที่ต้องการในขณะที่เนยครีมหวานปกครองในประเทศสหรัฐอเมริกาและสหราชอาณาจักร ดังนั้นเนยเพาะเลี้ยงจะมีป้ายบางครั้ง "สไตล์ยุโรป" เนยในประเทศสหรัฐอเมริกา เนยครีมดิบพาณิชย์แทบไม่เคยได้ยินในประเทศสหรัฐอเมริกา เนยครีมดิบโดยทั่วไปพบเพียงทำที่บ้านโดยผู้บริโภคที่ได้ซื้อนมดิบจากเกษตรกรโดยตรงนมพร่องมันเนยครีมตัวเองและทำเนยกับมัน มันเป็นเรื่องยากในยุโรปเช่นกัน.
หลาย "แพร่กระจาย" เนยได้รับการพัฒนา; เหล่านี้ยังคงอ่อนตัวลงที่อุณหภูมิที่เย็นลงและดังนั้นจึงง่ายต่อการใช้โดยตรงจากเครื่องทำความเย็น บางคนปรับเปลี่ยนการแต่งหน้าของไขมันเนยที่ผ่านการจัดการทางเคมีของผลิตภัณฑ์สำเร็จรูปบางส่วนผ่านการจัดการอาหารของวัวและบางส่วนโดยผสมผสานน้ำมันพืชลงไปในเนย "วิปปิ้ง" เนยสินค้าอื่นออกแบบมาให้แพร่กระจายมากขึ้นเป็นมวลเบาผ่านการรวมตัวกันของอากาศก๊าซไนโตรเจนปกติไม่ได้ใช้เพราะการทำเช่นนั้นจะสนับสนุนให้เกิดออกซิเดชันและกลิ่นหืน.
ทุกประเภทของเนยที่มีขายทั้งในรูปแบบเค็มและจืด ทั้งเกลือเม็ดหรือน้ำเกลือที่แข็งแกร่งมีการเพิ่มเนยเค็มในระหว่างการประมวลผล นอกเหนือจากรสชาติที่เพิ่มขึ้นนอกจากนี้เกลือทำหน้าที่เป็นสารกันบูด.
ปริมาณของเนยในผลิตภัณฑ์สำเร็จรูปเป็นลักษณะสำคัญของการผลิต ในประเทศสหรัฐอเมริกา, ผลิตภัณฑ์ที่ขายเป็น "เนย" จะต้องมีขั้นต่ำของเนย 80%; ในทางปฏิบัติมากที่สุดเนยอเมริกันมีเพียงเล็กน้อยกว่าที่เฉลี่ยประมาณ 81% เนย เนยยุโรปโดยทั่วไปมีอัตราที่สูงขึ้นซึ่งอาจขยายได้ถึง 85%. เนยชี้แจงเป็นเนยที่มีเกือบทั้งหมดของน้ำและของแข็งนมออกออกจากเนยเกือบบริสุทธิ์ เนยชี้แจงจะทำโดยการให้ความร้อนเนยจุดหลอมเหลวและแล้วปล่อยให้มันเย็น; หลังจากตกตะกอนแยกชิ้นส่วนที่เหลือจากความหนาแน่น ที่ด้านบนโปรตีนเวย์รูปแบบผิวที่ถูกลบออกและส่งผลให้เนยแล้วเทออกจากส่วนผสมของโปรตีนเคซีนและน้ำที่ชำระไปที่ด้านล่าง. เนยใสเนยชี้แจงซึ่งจะมาถึงอุณหภูมิที่สูงขึ้นประมาณ 120 ° C (250 ° F) ครั้งเดียวน้ำได้ระเหยที่ช่วยให้นมน้ำตาล กระบวนการนี้รสชาติเนยใสและยังผลิตสารต้านอนุมูลอิสระที่ช่วยปกป้องมันอีกต่อไปจากกลิ่นเหม็นหืน ด้วยเหตุนี้เนยใสสามารถเก็บหกถึงแปดเดือนภายใต้สภาวะปกติ. เวย์เนยครีมอาจจะแยกออกจากกัน (โดยปกติคั่นแรงเหวี่ยง) จากเวย์แทนนมเป็นผลพลอยได้จากการทำชีส เนยเวย์อาจจะทำจากครีมเวย์ ครีมหางนมและเนยมีปริมาณไขมันต่ำและรสเค็มมากขึ้นอัมพิลและ "วิเศษ" พวกเขายังมีราคาถูกกว่า "หวาน" ครีมและเนย ปริมาณไขมันของเวย์อยู่ในระดับต่ำดังนั้น£ 1000 ของเวย์โดยทั่วไปจะให้£ 3 ของเนย. ยุโรปเนยเนยมีหลายที่มีการผลิตในยุโรปที่มีการป้องกันบ่งชี้ทางภูมิศาสตร์; เหล่านี้รวมถึง: Beurre d'Ardenne, จากเบลเยียมBeurre d'Ardenne เป็นประเภทของเนยนมวัวทำใน Ardennes เบลเยียม. เป็นผลิตภัณฑ์แบบดั้งเดิมของพื้นที่ที่ได้รับนาม d'origine เบลเยียมโดยพระราชกฤษฎีกาในปี 1984 และได้รับการยุโรป สถานะ PDO ในปี 1996 การผลิตพื้นที่ที่มีการผลิตอยู่ใน Wallonia และรวมถึงจังหวัดของลักเซมเบิร์ก, Namur และLiège. ที่จะมีคุณสมบัติการผลิตที่จะต้องเกิดขึ้นทั้งหมดในพื้นที่เหล่านั้นจากการรีดนมของวัวผ่านไปยัง churning และสุดท้าย การเจริญเติบโตของ butterand อาจจะทำโดย churning นมครีมหรือส่วนผสมของทั้งสอง ผลิตภัณฑ์สุดท้ายจะต้องเป็นเนยอย่างน้อย 82% และกรดบิวทิริก. Beurre Isigny ศิลปวัตถุจากฝรั่งเศสBeurre d'Isigny เป็นประเภทของเนยนมวัวที่เกิดขึ้นในพื้นที่ Veys เบย์
เนยจากบัตเตอร์ มันถูกใช้กันโดยทั่วไปว่าการแพร่กระจายและเครื่องปรุงอาหารเช่นเดียวกับในการปรุงอาหารเช่นการอบการทำซอสและทอดในกระทะ เนยประกอบด้วยเนยโปรตีนนมและน้ำ.
ทำบ่อยที่สุดจากวัวนมเนยนอกจากนี้ยังสามารถผลิตจาก milkofother เลี้ยงลูกด้วยนมรวมทั้งแกะแพะควายและ yaks เกลือรสและสารกันบูดมีการเพิ่มบางครั้งเนย การแสดงผล producesclarified เนยเนยหรือเนยใสซึ่งเกือบทั้งหมดเป็นเนย.
เนยเป็นอิมัลชันน้ำในน้ำมันที่เกิดจากการผกผันของครีม, น้ำมันในน้ำอิมัลชัน; โปรตีนนมที่มี emulsifiers บัตเตอร์ยังคงเป็นของแข็งเมื่อเย็น แต่นุ่มที่จะแพร่กระจายความสอดคล้องที่อุณหภูมิห้องและละลายไปสอดคล้องของเหลวบางที่ 32-35 ° C (90-95 ° F) ความหนาแน่นของเนยเป็น 911 กรัม / ลิตร (£ 56.9 / ft3) มันมักจะมีสีเหลืองอ่อน แต่แตกต่างจากสีเหลืองเข้มเกือบขาว สีแปรของมันจะขึ้นอยู่กับอาหารสัตว์และมีการจัดการโดยทั่วไปกับสีอาหารในกระบวนการผลิตในเชิงพาณิชย์ commonlyannatto ส่วนใหญ่หรือแคโรทีน.
นิรุกติศาสตร์
บุคลากรเนยคำ (ผ่านภาษาดั้งเดิม) จาก butyrum ละตินซึ่งเป็น Latinisation กรีก βούτυρον (bouturon) นี้อาจมีความหมายได้ก่อสร้าง "วัวชีส" จากβοῦς (Bous), "วัววัว" + τυρός (turos), "ชีส" แต่อาจเป็นคำเท็จของคำไซเธียน อย่างไรก็ตามที่เก่าแก่ที่สุดที่มีส่วนร่วมในรูปแบบของลำต้นที่สอง turos ("ชีส") เป็นภาษากรีกไมซีนีเฉิงตูโรเขียนในตรงขสคริปต์พยางค์ รากคำยังคงมีอยู่ในชื่อกรดบิวทิริก, สารประกอบที่พบในเนยหืนและผลิตภัณฑ์จากนมเช่นชีส.
ในการใช้งานโดยทั่วไปคำว่า "เนย" หมายถึงผลิตภัณฑ์นมเมื่อการแพร่กระจายอย่างไม่มีเงื่อนไขโดยอธิบายอื่น ๆ คำทั่วไปใช้เพื่ออธิบายผักpuréedหรือผลิตภัณฑ์เมล็ดและถั่วเช่นเนยถั่วลิสงและเนยอัลมอนด์ มันมักจะถูกนำไปใช้ในการแพร่กระจายผลิตภัณฑ์ผลไม้เช่นแอปเปิ้ลเนย ไขมันเช่นเนยโกโก้และเชียบัตเตอร์ที่ยังคงของแข็งที่อุณหภูมิห้องเป็นที่รู้จักกันว่า "เนย" นอกเหนือไปจากการกระทำของการใช้เนยที่ถูกเรียกว่า "เนย" รายการที่ไม่ใช่นมที่มีความสอดคล้องเนยนมอาจใช้ "เนย 'ที่จะเรียกความสอดคล้องที่จะทราบว่ารวมถึงรายการอาหารเช่น asmaple เนยและเนยของแม่มดและรายการ nonfood ดังกล่าว เป็นทารกล่างเนยเนยหมา, ร็อคและเนย
ผลิต
นมและครีม Unhomogenized มีเนยข้นในกล้องจุลทรรศน์. ข้นเหล่านี้จะถูกล้อมรอบด้วยเยื่อทำจาก phospholipids (emulsifiers กรดไขมัน) และโปรตีนซึ่งป้องกันไม่ให้ไขมันในนมจากร่วมกันเข้าด้วยกันเป็น มวลเดียว. บัตเตอร์ที่ผลิตโดยครีมก่อกวนซึ่งความเสียหายเยื่อเหล่านี้และช่วยให้ไขมันนมที่จะประสานกันแยกจากส่วนอื่น ๆ ของครีม. ในรูปแบบวิธีการผลิตจะสร้างความสอดคล้องกับเนยที่แตกต่างกันส่วนใหญ่เกิดจากองค์ประกอบเนยใน . ผลิตภัณฑ์สำเร็จรูปเนยมีไขมันในสามรูปแบบเฉพาะกิจการ: เนยฟรี, คริสตัลเนยและข้นไขมันไม่เสียหายในผลิตภัณฑ์สำเร็จรูปสัดส่วนที่แตกต่างกันของรูปแบบเหล่านี้ส่งผลให้เกิดความสอดคล้องที่แตกต่างกันภายในเนย. เนยด้วยคริสตัลจำนวนมากหนักกว่าเนยครอบงำโดยไขมันฟรี.
churning ผลิตธัญพืชเนยขนาดเล็กที่ลอยอยู่ในส่วนน้ำที่ใช้ครีม ของเหลวที่เป็นน้ำนี้เรียกว่าเปรี้ยวแม้ว่าบัตเตอร์ที่พบมากที่สุดในวันนี้คือแทนนมหมักโดยตรงไขมันต่ำ บัตเตอร์ระบายออก; บางครั้งเปรี้ยวมากขึ้นจะถูกลบออกจากธัญพืชล้างด้วยน้ำ จากนั้นธัญพืชที่มีการ "ทำงาน": กดและนวดด้วยกัน เมื่อจัดทำด้วยตนเองนี้จะทำโดยใช้ไม้กระดานที่เรียกว่ามือสก๊อต นี้รวมเนยเป็นมวลของแข็งและเลิกกระเป๋าฝังตัวของบัตเตอร์หรือน้ำเป็นหยดเล็ก ๆ .
พาณิชย์เนยเนยเป็นเรื่องเกี่ยวกับ 80% และน้ำ 15%; ประเพณีที่ทำเนยอาจจะมีน้อยที่สุดเท่าที่เป็นไขมัน 65% และน้ำ 30% เนยเป็นส่วนผสมของไตรกลีเซอไรด์, triester มาจากกลีเซอรอลและสามใด ๆ ของหลายกลุ่มกรดไขมัน บัตเตอร์กลายเป็นหืนเมื่อกลุ่มเหล่านี้แบ่งออกเป็นชิ้นส่วนที่มีขนาดเล็กและกรด likebutyric diacetyl ความหนาแน่นของเนยเป็น 0.911 g / cm3 (0.527 ออนซ์ / in3) เรื่องเดียวกันกับที่ศ.
ประเภท
ก่อนที่จะทำโรงงานที่ทันสมัยเนยครีมมักจะถูกเก็บรวบรวมจากหลาย milkings และเป็นเวลาหลายวันจึงเก่าและหมักบ้างตามเวลาที่มันเป็น ทำให้เป็นเนย บัตเตอร์ที่ทำจากครีมหมักเป็นที่รู้จักกันเนยเลี้ยง ในระหว่างการหมักครีมธรรมชาติ sours แบคทีเรียแปลงน้ำตาลนมเป็นกรดแลคติก กระบวนการหมักผลิตสารหอมเพิ่มเติมรวมทั้ง diacetyl ซึ่งจะทำให้อิ่มรสและอื่น ๆ "เนย" ชิมสินค้า วันนี้เนยเลี้ยงมักจะทำจากครีมพาสเจอร์ไรส์ที่มีการหมักที่ผลิตโดยการแนะนำของ Lactococcus andLeuconostoc แบคทีเรีย.
อีกวิธีหนึ่งในการผลิตเนยเลี้ยงที่พัฒนาขึ้นในต้นปี 1970 คือการผลิตเนยจากครีมสดแล้วรวมวัฒนธรรมและแบคทีเรียกรดแลคติก . ใช้วิธีนี้รสชาติเนยเลี้ยงเติบโตเป็นเนยจะมีอายุในห้องเย็น สำหรับผู้ผลิตวิธีนี้มีประสิทธิภาพมากขึ้นเนื่องจากริ้วรอยครีมที่ใช้ทำเนยใช้พื้นที่อย่างมีนัยสำคัญมากกว่าเพียงแค่การจัดเก็บสินค้าสำเร็จรูปเนย วิธีการที่จะทำให้การจำลองเทียมของเนยเลี้ยงคือการเพิ่มกรดแลคติกและสารประกอบรสชาติโดยตรงกับเนยสดครีม; ขณะนี้กระบวนการที่มีประสิทธิภาพมากขึ้นจะอ้างว่าเพื่อจำลองรสชาติของเนยเลี้ยงผลิตภัณฑ์ที่ผลิตไม่ได้เลี้ยง แต่รสแทน.
ผลิตภัณฑ์นมพาสเจอร์ไรส์มักจะในระหว่างการผลิตเพื่อฆ่าเชื้อแบคทีเรียที่ทำให้เกิดโรคและจุลินทรีย์อื่น ๆ บัตเตอร์ที่ทำจากครีมสดพาสเจอร์ไรส์ที่เรียกว่าเนยครีมหวาน การผลิตเนยครีมหวานกลายเป็นครั้งแรกที่พบบ่อยในศตวรรษที่ 19 กับการพัฒนาของเครื่องทำความเย็นและเครื่องแยกครีมกล บัตเตอร์ที่ทำจากครีมสดหรือ unpasteurized เลี้ยงที่เรียกว่าเนยครีมดิบ ในขณะที่ทำจากเนยครีมพาสเจอร์ไรส์อาจเก็บเป็นเวลาหลายเดือนเนยครีมดิบมีอายุการเก็บรักษาประมาณสิบวัน.
ตลอดทวีปยุโรปเนยเลี้ยงเป็นที่ต้องการในขณะที่เนยครีมหวานปกครองในประเทศสหรัฐอเมริกาและสหราชอาณาจักร ดังนั้นเนยเพาะเลี้ยงจะมีป้ายบางครั้ง "สไตล์ยุโรป" เนยในประเทศสหรัฐอเมริกา เนยครีมดิบพาณิชย์แทบไม่เคยได้ยินในประเทศสหรัฐอเมริกา เนยครีมดิบโดยทั่วไปพบเพียงทำที่บ้านโดยผู้บริโภคที่ได้ซื้อนมดิบจากเกษตรกรโดยตรงนมพร่องมันเนยครีมตัวเองและทำเนยกับมัน มันเป็นเรื่องยากในยุโรปเช่นกัน.
หลาย "แพร่กระจาย" เนยได้รับการพัฒนา; เหล่านี้ยังคงอ่อนตัวลงที่อุณหภูมิที่เย็นลงและดังนั้นจึงง่ายต่อการใช้โดยตรงจากเครื่องทำความเย็น บางคนปรับเปลี่ยนการแต่งหน้าของไขมันเนยที่ผ่านการจัดการทางเคมีของผลิตภัณฑ์สำเร็จรูปบางส่วนผ่านการจัดการอาหารของวัวและบางส่วนโดยผสมผสานน้ำมันพืชลงไปในเนย "วิปปิ้ง" เนยสินค้าอื่นออกแบบมาให้แพร่กระจายมากขึ้นเป็นมวลเบาผ่านการรวมตัวกันของอากาศก๊าซไนโตรเจนปกติไม่ได้ใช้เพราะการทำเช่นนั้นจะสนับสนุนให้เกิดออกซิเดชันและกลิ่นหืน.
ทุกประเภทของเนยที่มีขายทั้งในรูปแบบเค็มและจืด ทั้งเกลือเม็ดหรือน้ำเกลือที่แข็งแกร่งมีการเพิ่มเนยเค็มในระหว่างการประมวลผล นอกเหนือจากรสชาติที่เพิ่มขึ้นนอกจากนี้เกลือทำหน้าที่เป็นสารกันบูด.
ปริมาณของเนยในผลิตภัณฑ์สำเร็จรูปเป็นลักษณะสำคัญของการผลิต ในประเทศสหรัฐอเมริกา, ผลิตภัณฑ์ที่ขายเป็น "เนย" จะต้องมีขั้นต่ำของเนย 80%; ในทางปฏิบัติมากที่สุดเนยอเมริกันมีเพียงเล็กน้อยกว่าที่เฉลี่ยประมาณ 81% เนย เนยยุโรปโดยทั่วไปมีอัตราที่สูงขึ้นซึ่งอาจขยายได้ถึง 85%. เนยชี้แจงเป็นเนยที่มีเกือบทั้งหมดของน้ำและของแข็งนมออกออกจากเนยเกือบบริสุทธิ์ เนยชี้แจงจะทำโดยการให้ความร้อนเนยจุดหลอมเหลวและแล้วปล่อยให้มันเย็น; หลังจากตกตะกอนแยกชิ้นส่วนที่เหลือจากความหนาแน่น ที่ด้านบนโปรตีนเวย์รูปแบบผิวที่ถูกลบออกและส่งผลให้เนยแล้วเทออกจากส่วนผสมของโปรตีนเคซีนและน้ำที่ชำระไปที่ด้านล่าง. เนยใสเนยชี้แจงซึ่งจะมาถึงอุณหภูมิที่สูงขึ้นประมาณ 120 ° C (250 ° F) ครั้งเดียวน้ำได้ระเหยที่ช่วยให้นมน้ำตาล กระบวนการนี้รสชาติเนยใสและยังผลิตสารต้านอนุมูลอิสระที่ช่วยปกป้องมันอีกต่อไปจากกลิ่นเหม็นหืน ด้วยเหตุนี้เนยใสสามารถเก็บหกถึงแปดเดือนภายใต้สภาวะปกติ. เวย์เนยครีมอาจจะแยกออกจากกัน (โดยปกติคั่นแรงเหวี่ยง) จากเวย์แทนนมเป็นผลพลอยได้จากการทำชีส เนยเวย์อาจจะทำจากครีมเวย์ ครีมหางนมและเนยมีปริมาณไขมันต่ำและรสเค็มมากขึ้นอัมพิลและ "วิเศษ" พวกเขายังมีราคาถูกกว่า "หวาน" ครีมและเนย ปริมาณไขมันของเวย์อยู่ในระดับต่ำดังนั้น£ 1000 ของเวย์โดยทั่วไปจะให้£ 3 ของเนย. ยุโรปเนยเนยมีหลายที่มีการผลิตในยุโรปที่มีการป้องกันบ่งชี้ทางภูมิศาสตร์; เหล่านี้รวมถึง: Beurre d'Ardenne, จากเบลเยียมBeurre d'Ardenne เป็นประเภทของเนยนมวัวทำใน Ardennes เบลเยียม. เป็นผลิตภัณฑ์แบบดั้งเดิมของพื้นที่ที่ได้รับนาม d'origine เบลเยียมโดยพระราชกฤษฎีกาในปี 1984 และได้รับการยุโรป สถานะ PDO ในปี 1996 การผลิตพื้นที่ที่มีการผลิตอยู่ใน Wallonia และรวมถึงจังหวัดของลักเซมเบิร์ก, Namur และLiège. ที่จะมีคุณสมบัติการผลิตที่จะต้องเกิดขึ้นทั้งหมดในพื้นที่เหล่านั้นจากการรีดนมของวัวผ่านไปยัง churning และสุดท้าย การเจริญเติบโตของ butterand อาจจะทำโดย churning นมครีมหรือส่วนผสมของทั้งสอง ผลิตภัณฑ์สุดท้ายจะต้องเป็นเนยอย่างน้อย 82% และกรดบิวทิริก. Beurre Isigny ศิลปวัตถุจากฝรั่งเศสBeurre d'Isigny เป็นประเภทของเนยนมวัวที่เกิดขึ้นในพื้นที่ Veys เบย์
การแปล กรุณารอสักครู่..
คำที่เกี่ยวข้องเนย
บัตเตอร์แฟ๊ทจาก buttermilk มันถูกใช้โดยทั่วไปเป็นกระจายและเครื่องปรุง ตลอดจนในการปรุงอาหาร เช่น อบซอสให้ และกระทะทอด เนยประกอบด้วยบัตเตอร์แฟ๊ท โปรตีนน้ำนมและน้ำ .
บ่อยที่สุดผลิตจากนมวัว เนยยังสามารถผลิตจาก milkofother สัตว์เลี้ยงลูกด้วยนม ได้แก่ แกะ แพะ ควาย , วัวป่า เกลือรสและเจือ บางครั้งมีการใส่เนย การแสดงผล producesclarified เนยเนยหรือน้ำมันเนย ซึ่งเกือบทั้งหมดเป็นบัตเตอร์แฟ๊ท .
เนยน้ำอิมัลชันน้ำมันที่เกิดจากการผกผันของครีมใน , อิมัลชันชนิดน้ำมันในน้ำ ; โปรตีนนมเป็นอิมัลซิไฟเออร์ . เนยยังคงแข็งเมื่อเย็น แต่นุ่มเพื่อความมั่นคงซึ่งแพร่กระจายได้ในอุณหภูมิห้องและละลายไปบางของเหลวความสอดคล้องที่ 32 – 35 °องศาเซลเซียส ( 90 - 95 องศา F ) ความหนาแน่นของเนยคือ 911 กรัม / ลิตร ( 56.9 ปอนด์ / คว้าแชมป์ ) โดยทั่วไปมีสีเหลืองอ่อนสี แต่แตกต่างจากสีเหลืองเข้มเกือบเป็นสีขาว สีแปรของมันจะขึ้นอยู่กับสัตว์ที่เลี้ยงโดยทั่วไปได้รับ colorings อาหารในกระบวนการผลิตเชิงพาณิชย์ commonlyannatto ที่สุดนิรุกติศาสตร์
หรือแคโรทีนคำว่าเนยมา ( ทางภาษาดั้งเดิม ) มาจากภาษาละติน butyrum ซึ่งเป็น latinisation ของβούτυρονกรีก ( bouturon ) นี้อาจจะมีความหมาย " สร้างวัวชีส " จากβοῦς ( bous ) , " วัววัว " τυρός ( turos ) " ชีส " แต่บางทีนี้เป็นคำเท็จของไซเธียน word อย่างไรก็ตาม รูปแบบของก้านเก่าการรับรองที่สอง turos ( ยิ้ม )คือไมซีเนียน กรีก ตูโร่ เขียนด้วยอักษรไลเนียร์บีพยางค์สคริปต์ รากคำยังคงอยู่ในชื่อกรด butyric , สารประกอบที่พบในเนยบูด และผลิตภัณฑ์จากนม เช่น เนยแข็ง Parmesan .
ที่ใช้อยู่ทั่วไป คำว่า " เนย " หมายถึงการกระจายสินค้านมเมื่อคุณสมบัติอื่นใน .คำที่มักใช้อธิบายผลิตภัณฑ์จากพืชหรือเมล็ดและถั่วเอ็ดผลิตเช่นเนยถั่วและเนยอัลมอนด์ มันมักจะใช้เพื่อกระจายผลิตภัณฑ์ผลไม้ เช่น แอปเปิ้ล เนย ไขมัน เช่น เนยโกโก้ และ Shea Butter ที่ยังคงอยู่ที่เป็นของแข็งที่อุณหภูมิห้องจะเรียกว่า " เนย " นอกจากนี้ พระราชบัญญัติที่ใช้เนยที่ถูกเรียกว่า " เนย "ไม่มีรายการนมที่มีนมเนยกันอาจจะใช้ " เนย ' เรียก ความสอดคล้องกับจิตใจ ได้แก่ สินค้าอาหาร เช่น เนย เนย asmaple แม่มดและรายการซึ่งไม่ใช่อาหาร เช่น เนย เนยและหินด้านล่างลูกไฮยีน่า , เนย
unhomogenized การผลิตนมและครีมประกอบด้วยบัตเตอร์แฟ๊ทในเม็ด ด้วยกล้องจุลทรรศน์เม็ดนี้ถูกล้อมรอบด้วยเมมเบรนที่ทำจากฟอสโฟลิพิด ( กรดไขมันอิมัลซิไฟเออร์ ) และโปรตีนที่ป้องกันไม่ให้ไขมันในนมจากร่วมกันเป็นก้อนเดียว เนยที่ผลิตโดยการกวนครีม ซึ่งความเสียหายเยื่อเหล่านี้และช่วยให้นมไขมันที่จะรวมกันที่แยกจากส่วนอื่น ๆของครีมการเปลี่ยนแปลงในวิธีการผลิต จะสร้างเนยกับความสอดคล้องแตกต่างกัน เนื่องจากส่วนใหญ่การบัตเตอร์แฟ๊ทองค์ประกอบในผลิตภัณฑ์ที่เสร็จแล้ว เนยที่มีไขมันใน 3 รูปแบบ คือแยก : บัตเตอร์แฟ๊ทบัตเตอร์แฟ๊ทฟรี , คริสตัล , และเม็ดไขมันไม่เสียหาย ในผลิตภัณฑ์สำเร็จรูป สัดส่วนที่แตกต่างกันของแบบฟอร์มเหล่านี้ส่งผลให้ความสอดคล้องในเนย ;เนยกับผลึกมากหนักกว่าเนย dominated โดยไขมันฟรี .
ปั่นเนยธัญพืชผลิตขนาดเล็กลอยอยู่ริมน้ำ ส่วนของครีม ของเหลวน้ำนี้เรียกว่า Buttermilk แม้ว่า buttermilk ในวันนี้ส่วนใหญ่เป็นแทนโดยตรงหมักนม . เปรี้ยวจะระบายออก ; บางครั้งเพิ่ม buttermilk จะถูกเอาออกโดยการล้างเมล็ดด้วยน้ำแล้วเม็ด " ทำงาน " : กดและนวดด้วยกัน เมื่อเตรียมการด้วยตนเอง นี้จะกระทำโดยใช้ไม้บอร์ดที่เรียกว่ามือ เหล้า นี้รวมเนยเป็นก้อนแข็งและแตกอยู่ในกระเป๋าของ buttermilk หรือน้ำเป็นหยดเล็ก ๆ .
เนยบัตเตอร์แฟ๊ทในเชิงพาณิชย์ได้ประมาณ 80% และน้ำ ; ผ้าทำเนยอาจจะเล็กน้อยเป็น 65% ไขมันและน้ำ 30 %บัตเตอร์แฟ๊ทเป็นส่วนผสมของไตรกลีเซอร์ไรด์ , triester ได้มาจากกลีเซอรอลและสามของหลายกลุ่มกรดไขมัน . เนยกลายเป็นหืนเมื่อโซ่เหล่านี้แบ่งเป็นชิ้นส่วนขนาดเล็ก และกรด likebutyric ไดอะซิติล . ความหนาแน่นของเนย 0.911 กรัมต่อลิตร ( 0.527 ออนซ์ / 3 ) ประมาณเหมือนน้ำแข็ง
ก่อนสมัยใหม่ประเภทโรงงานเนยาครีมมักจะรวบรวมจากหลาย milkings และจึงได้หลายวันแล้ว และค่อนข้างที่หมักโดยเวลาที่ถูกทำให้เป็นเนย เนยที่ทำจากครีมหมัก เรียกว่าสูตรเนย ในระหว่างการหมักครีมธรรมชาติเปรี้ยวเป็นแบคทีเรียแปลงนมน้ำตาลให้เป็นกรดแลคติก กระบวนการหมักผลิตสารไดอะซิติลกลิ่นหอมเพิ่มเติมรวมทั้ง ,
บัตเตอร์แฟ๊ทจาก buttermilk มันถูกใช้โดยทั่วไปเป็นกระจายและเครื่องปรุง ตลอดจนในการปรุงอาหาร เช่น อบซอสให้ และกระทะทอด เนยประกอบด้วยบัตเตอร์แฟ๊ท โปรตีนน้ำนมและน้ำ .
บ่อยที่สุดผลิตจากนมวัว เนยยังสามารถผลิตจาก milkofother สัตว์เลี้ยงลูกด้วยนม ได้แก่ แกะ แพะ ควาย , วัวป่า เกลือรสและเจือ บางครั้งมีการใส่เนย การแสดงผล producesclarified เนยเนยหรือน้ำมันเนย ซึ่งเกือบทั้งหมดเป็นบัตเตอร์แฟ๊ท .
เนยน้ำอิมัลชันน้ำมันที่เกิดจากการผกผันของครีมใน , อิมัลชันชนิดน้ำมันในน้ำ ; โปรตีนนมเป็นอิมัลซิไฟเออร์ . เนยยังคงแข็งเมื่อเย็น แต่นุ่มเพื่อความมั่นคงซึ่งแพร่กระจายได้ในอุณหภูมิห้องและละลายไปบางของเหลวความสอดคล้องที่ 32 – 35 °องศาเซลเซียส ( 90 - 95 องศา F ) ความหนาแน่นของเนยคือ 911 กรัม / ลิตร ( 56.9 ปอนด์ / คว้าแชมป์ ) โดยทั่วไปมีสีเหลืองอ่อนสี แต่แตกต่างจากสีเหลืองเข้มเกือบเป็นสีขาว สีแปรของมันจะขึ้นอยู่กับสัตว์ที่เลี้ยงโดยทั่วไปได้รับ colorings อาหารในกระบวนการผลิตเชิงพาณิชย์ commonlyannatto ที่สุดนิรุกติศาสตร์
หรือแคโรทีนคำว่าเนยมา ( ทางภาษาดั้งเดิม ) มาจากภาษาละติน butyrum ซึ่งเป็น latinisation ของβούτυρονกรีก ( bouturon ) นี้อาจจะมีความหมาย " สร้างวัวชีส " จากβοῦς ( bous ) , " วัววัว " τυρός ( turos ) " ชีส " แต่บางทีนี้เป็นคำเท็จของไซเธียน word อย่างไรก็ตาม รูปแบบของก้านเก่าการรับรองที่สอง turos ( ยิ้ม )คือไมซีเนียน กรีก ตูโร่ เขียนด้วยอักษรไลเนียร์บีพยางค์สคริปต์ รากคำยังคงอยู่ในชื่อกรด butyric , สารประกอบที่พบในเนยบูด และผลิตภัณฑ์จากนม เช่น เนยแข็ง Parmesan .
ที่ใช้อยู่ทั่วไป คำว่า " เนย " หมายถึงการกระจายสินค้านมเมื่อคุณสมบัติอื่นใน .คำที่มักใช้อธิบายผลิตภัณฑ์จากพืชหรือเมล็ดและถั่วเอ็ดผลิตเช่นเนยถั่วและเนยอัลมอนด์ มันมักจะใช้เพื่อกระจายผลิตภัณฑ์ผลไม้ เช่น แอปเปิ้ล เนย ไขมัน เช่น เนยโกโก้ และ Shea Butter ที่ยังคงอยู่ที่เป็นของแข็งที่อุณหภูมิห้องจะเรียกว่า " เนย " นอกจากนี้ พระราชบัญญัติที่ใช้เนยที่ถูกเรียกว่า " เนย "ไม่มีรายการนมที่มีนมเนยกันอาจจะใช้ " เนย ' เรียก ความสอดคล้องกับจิตใจ ได้แก่ สินค้าอาหาร เช่น เนย เนย asmaple แม่มดและรายการซึ่งไม่ใช่อาหาร เช่น เนย เนยและหินด้านล่างลูกไฮยีน่า , เนย
unhomogenized การผลิตนมและครีมประกอบด้วยบัตเตอร์แฟ๊ทในเม็ด ด้วยกล้องจุลทรรศน์เม็ดนี้ถูกล้อมรอบด้วยเมมเบรนที่ทำจากฟอสโฟลิพิด ( กรดไขมันอิมัลซิไฟเออร์ ) และโปรตีนที่ป้องกันไม่ให้ไขมันในนมจากร่วมกันเป็นก้อนเดียว เนยที่ผลิตโดยการกวนครีม ซึ่งความเสียหายเยื่อเหล่านี้และช่วยให้นมไขมันที่จะรวมกันที่แยกจากส่วนอื่น ๆของครีมการเปลี่ยนแปลงในวิธีการผลิต จะสร้างเนยกับความสอดคล้องแตกต่างกัน เนื่องจากส่วนใหญ่การบัตเตอร์แฟ๊ทองค์ประกอบในผลิตภัณฑ์ที่เสร็จแล้ว เนยที่มีไขมันใน 3 รูปแบบ คือแยก : บัตเตอร์แฟ๊ทบัตเตอร์แฟ๊ทฟรี , คริสตัล , และเม็ดไขมันไม่เสียหาย ในผลิตภัณฑ์สำเร็จรูป สัดส่วนที่แตกต่างกันของแบบฟอร์มเหล่านี้ส่งผลให้ความสอดคล้องในเนย ;เนยกับผลึกมากหนักกว่าเนย dominated โดยไขมันฟรี .
ปั่นเนยธัญพืชผลิตขนาดเล็กลอยอยู่ริมน้ำ ส่วนของครีม ของเหลวน้ำนี้เรียกว่า Buttermilk แม้ว่า buttermilk ในวันนี้ส่วนใหญ่เป็นแทนโดยตรงหมักนม . เปรี้ยวจะระบายออก ; บางครั้งเพิ่ม buttermilk จะถูกเอาออกโดยการล้างเมล็ดด้วยน้ำแล้วเม็ด " ทำงาน " : กดและนวดด้วยกัน เมื่อเตรียมการด้วยตนเอง นี้จะกระทำโดยใช้ไม้บอร์ดที่เรียกว่ามือ เหล้า นี้รวมเนยเป็นก้อนแข็งและแตกอยู่ในกระเป๋าของ buttermilk หรือน้ำเป็นหยดเล็ก ๆ .
เนยบัตเตอร์แฟ๊ทในเชิงพาณิชย์ได้ประมาณ 80% และน้ำ ; ผ้าทำเนยอาจจะเล็กน้อยเป็น 65% ไขมันและน้ำ 30 %บัตเตอร์แฟ๊ทเป็นส่วนผสมของไตรกลีเซอร์ไรด์ , triester ได้มาจากกลีเซอรอลและสามของหลายกลุ่มกรดไขมัน . เนยกลายเป็นหืนเมื่อโซ่เหล่านี้แบ่งเป็นชิ้นส่วนขนาดเล็ก และกรด likebutyric ไดอะซิติล . ความหนาแน่นของเนย 0.911 กรัมต่อลิตร ( 0.527 ออนซ์ / 3 ) ประมาณเหมือนน้ำแข็ง
ก่อนสมัยใหม่ประเภทโรงงานเนยาครีมมักจะรวบรวมจากหลาย milkings และจึงได้หลายวันแล้ว และค่อนข้างที่หมักโดยเวลาที่ถูกทำให้เป็นเนย เนยที่ทำจากครีมหมัก เรียกว่าสูตรเนย ในระหว่างการหมักครีมธรรมชาติเปรี้ยวเป็นแบคทีเรียแปลงนมน้ำตาลให้เป็นกรดแลคติก กระบวนการหมักผลิตสารไดอะซิติลกลิ่นหอมเพิ่มเติมรวมทั้ง ,
การแปล กรุณารอสักครู่..
ภาษาอื่น ๆ
การสนับสนุนเครื่องมือแปลภาษา: กรีก, กันนาดา, กาลิเชียน, คลิงออน, คอร์สิกา, คาซัค, คาตาลัน, คินยารวันดา, คีร์กิซ, คุชราต, จอร์เจีย, จีน, จีนดั้งเดิม, ชวา, ชิเชวา, ซามัว, ซีบัวโน, ซุนดา, ซูลู, ญี่ปุ่น, ดัตช์, ตรวจหาภาษา, ตุรกี, ทมิฬ, ทาจิก, ทาทาร์, นอร์เวย์, บอสเนีย, บัลแกเรีย, บาสก์, ปัญจาป, ฝรั่งเศส, พาชตู, ฟริเชียน, ฟินแลนด์, ฟิลิปปินส์, ภาษาอินโดนีเซี, มองโกเลีย, มัลทีส, มาซีโดเนีย, มาราฐี, มาลากาซี, มาลายาลัม, มาเลย์, ม้ง, ยิดดิช, ยูเครน, รัสเซีย, ละติน, ลักเซมเบิร์ก, ลัตเวีย, ลาว, ลิทัวเนีย, สวาฮิลี, สวีเดน, สิงหล, สินธี, สเปน, สโลวัก, สโลวีเนีย, อังกฤษ, อัมฮาริก, อาร์เซอร์ไบจัน, อาร์เมเนีย, อาหรับ, อิกโบ, อิตาลี, อุยกูร์, อุสเบกิสถาน, อูรดู, ฮังการี, ฮัวซา, ฮาวาย, ฮินดี, ฮีบรู, เกลิกสกอต, เกาหลี, เขมร, เคิร์ด, เช็ก, เซอร์เบียน, เซโซโท, เดนมาร์ก, เตลูกู, เติร์กเมน, เนปาล, เบงกอล, เบลารุส, เปอร์เซีย, เมารี, เมียนมา (พม่า), เยอรมัน, เวลส์, เวียดนาม, เอสเปอแรนโต, เอสโทเนีย, เฮติครีโอล, แอฟริกา, แอลเบเนีย, โคซา, โครเอเชีย, โชนา, โซมาลี, โปรตุเกส, โปแลนด์, โยรูบา, โรมาเนีย, โอเดีย (โอริยา), ไทย, ไอซ์แลนด์, ไอร์แลนด์, การแปลภาษา.
- considered
- Sitting Heightfor Input
- you belong with me
- ค้าว
- Interest and Investment
- made
- ค้าว
- ออกกำลังกาย
- ข้างใน
- The ginseng seeds used were from 4-year-
- Analysis: Leo Kelion, technology news ed
- สีไหนสวย
- พิณ
- I was looking through your comments and
- freely
- ในระดับมหาวิทยาลัยจากระดับปริญญาตรี
- Tally Ho was only a year old But already
- princess
- Inter-day precision (RSD) on the basis o
- ฉันทำรายงานเพื่อส่งอาจารย์
- คุณรู้ไหมว่าคุณเหมือนเด็ก
- เริ่มเรียนวันพฤหัสบดีได้ไหม
- At least 12.2”
- bring people together
