3.1. Bioactive compounds3.1.1. Asco

3.1. Bioactive compounds
3.1.1. Ascorbic acid
The effect of gastrointestinal digestion on the ascorbic acid
recovery was distinct and affected by different SR content in the
exotic fruit-oat beverages (Fig. 1). The three nondigested beverages
(0%, 1.25% and 2.5% SR) had similar ascorbic acid values (28–
33 mg/100 mL). Although Kim et al. (2011) detected ascorbic acid
in stevia leaves and callus, differences in these results and those
found in the present research could be attributed to the preparation
of the SR water extract (weight and temperature submitted).
Ascorbic acid diminished just over 5–13% (corrected by the varying
volumes of digesta) in the salivary phase, as pH is not substantially
changed and duration is of only 10 min. Zulueta, Esteve, Frasquet,
and Frígola (2007) found out that pH had a significant influence
and correlated negatively with the ascorbic acid concentrations,
as acid media contribute to the stability of the vitamin. This
explains why the ascorbic acid did not diminish significantly
(p > 0.05) during the gastric digestion (pH 2.20 ± 0.01) of the three
beverages (14–19%). These results are in agreement with previous
findings, which proved that in vitro gastric conditions (pH 2 or 3)
had very little effect on ascorbic acid stability. Only a slight loss
(6.7%) was observed by Vallejo, Gil-Izquierdo, Pérez-Vicente, and
García-Viguera (2004) in broccoli inflorescences after pepsin digestion.
Rodríguez-Roque et al. (2013) also demonstrated that gastric
digestion had little effect on ascorbic acid stability, recovering 83%
of this bioactive compound in a blended fruit juice containing
orange, pineapple and kiwi. However, neither of these authors submitted
their sample to a salivary step before the gastric digestion,
so bioaccessibility might be overestimated.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

3.1 การออกฤทธิ์ทางชีวภาพของสาร3.1.1. กรดแอสคอร์บิคผลของระบบทางเดินอาหารย่อยในกรดแอสคอร์บิคการกู้คืนถูกแตกต่าง และได้รับผลกระทบ โดย SR เนื้อหาแตกต่างกันในการเครื่องดื่มผลไม้แปลกใหม่โอ๊ต (1 รูป) เครื่องดื่ม nondigested สาม(0%, 1.25% และ 2.5% SR) มีค่าคล้ายวิตามินซี (28 –33 mg/100 mL) วิตามินซีแม้ว่า Kim et al. (2011) ตรวจพบในหญ้าหวานใบ และ callus ความแตกต่างในผลลัพธ์เหล่านี้และผู้ในปัจจุบันการวิจัยสามารถนำมาประกอบกับการเตรียมน้ำ SR แยก (น้ำหนักและอุณหภูมิที่ส่ง)วิตามินซีลดลงเพียง 5-13% (แก้ไข โดยแตกต่างกันปริมาณ digesta) ในเฟสน้ำลาย pH เป็นไม่มากการเปลี่ยนแปลง และมีระยะเวลาเพียง 10 นาที Zulueta, Esteve, Frasquetและ Frígola (2007) พบว่าค่า pH มีอิทธิพลมากและมีความสัมพันธ์ในเชิงลบกับความเข้มข้นของกรดแอสคอร์บิคเป็นกรดสื่อนำไปสู่ความมั่นคงของวิตามิน นี้อธิบายทำไมกรดแอสคอร์บิคก็ลดลงอย่างมีนัยสำคัญ(p > 0.05) ในระหว่างการย่อยอาหารในกระเพาะ (pH 2.20 ± 0.01) ของทั้งสามเครื่องดื่ม (14 – 19%) ผลลัพธ์เหล่านี้อยู่ในข้อตกลงก่อนหน้าค้นพบ ที่พิสูจน์ว่าหลอดทดลองในสภาวะในกระเพาะ (pH 2 หรือ 3)มีผลต่อความเสถียรของวิตามินซีน้อยมาก การสูญเสียเล็กน้อยเท่านั้น(6.7%) พบว่า โดย Vallejo กิล Izquierdo วัว-Vicente และGarcía-Viguera (2004) ในช่อดอกบรอกโคลีหลังจากย่อยอาหารธาตุเพพซินRodríguez-Roque et al. (2013) also demonstrated that gastricdigestion had little effect on ascorbic acid stability, recovering 83%of this bioactive compound in a blended fruit juice containingorange, pineapple and kiwi. However, neither of these authors submittedtheir sample to a salivary step before the gastric digestion,so bioaccessibility might be overestimated.

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

3.1 สารออกฤทธิ์ทางชีวภาพ
3.1.1 วิตามินซี
ผลของการย่อยอาหารในทางเดินอาหารในวิตามินซี
การกู้คืนที่แตกต่างและเป็นผลกระทบจากเนื้อหา SR แตกต่างกันใน
ที่แปลกใหม่เครื่องดื่มผลไม้ข้าวโอ๊ต (รูปที่ 1). เครื่องดื่ม nondigested สาม
(0%, 1.25% และ% SR 2.5) มีค่ากรดแอสคอบิคล้ายกัน (28-
33 มก. / 100 มล) แม้ว่าคิม, et al (2011) ตรวจพบวิตามินซี
ในใบหญ้าหวานและแคลลัส, ความแตกต่างในผลลัพธ์เหล่านี้และผู้ที่
พบในการวิจัยในปัจจุบันสามารถนำมาประกอบกับการเตรียมความพร้อม
ของสารสกัดจากน้ำอาร์ (น้ำหนักและอุณหภูมิส่ง).
วิตามินซีลดลงเพียง 5-13% (แก้ไขโดยที่แตกต่างกัน
ปริมาณ digesta) ในขั้นตอนการทำน้ำลายเช่นค่า pH ไม่ได้อย่างมีนัยสำคัญ
การเปลี่ยนแปลงและระยะเวลาเพียง 10 นาที Zulueta, Esteve, Frasquet,
และ Frigola (2007) พบว่าค่า pH มีอิทธิพลอย่างมีนัยสำคัญ
และความสัมพันธ์เชิงลบกับความเข้มข้นของกรดวิตามินซีที่
เป็นสื่อกรดนำไปสู่ความมั่นคงของวิตามิน นี้
อธิบายว่าทำไมวิตามินซีไม่ได้ลดลงอย่างมีนัยสำคัญ
(p> 0.05) ในระหว่างการย่อยอาหารในกระเพาะอาหาร (pH 2.20 ± 0.01) ของสาม
เครื่องดื่ม (14-19%) ผลลัพธ์เหล่านี้อยู่ในข้อตกลงก่อนหน้านี้มี
การค้นพบซึ่งพิสูจน์ให้เห็นว่าในสภาพหลอดทดลองในกระเพาะอาหาร (pH 2 หรือ 3)
มีผลน้อยมากต่อเสถียรภาพวิตามินซี เพียง แต่การสูญเสียเล็กน้อย
(6.7%) ถูกพบโดยกาวัลกิล Izquierdo, Perez-Vicente และ
การ์เซีย Viguera (2004) ในช่อดอกบรอกโคลีหลังจากน้ำย่อยย่อยอาหาร.
Rodríguez-Roque et al, (2013) นอกจากนี้ยังแสดงให้เห็นว่าในกระเพาะอาหาร
ย่อยอาหารมีผลเพียงเล็กน้อยต่อความมั่นคงวิตามินซีฟื้นตัว 83%
ของสารออกฤทธิ์ทางชีวภาพในน้ำผลไม้ผสมที่มี
สีส้ม, สับปะรดและกีวี แต่ไม่เขียนเหล่านี้ส่ง
ตัวอย่างของพวกเขาจะเป็นขั้นตอนน้ำลายก่อนการย่อยอาหารในกระเพาะอาหาร
เพื่อ bioaccessibility อาจจะมีการประเมิน