Consolidation of the facts As touri

Consolidation of the facts As tourism is contributing significantly over the years to the Southeast Asian countries economic development, therefore, it becomes intuitive to investigate Southeast Asian regional countries tourism industry. This investigation is important for at least two reasons. At first, for the last three decades or so, this region is experiencing remarkable regional economic cooperation among ASEAN nations. Second, tourism is considered as a tool of comprehensive thought in the regional development and strategic planning since the region possesses one of the major tourism destinations in the world. Ghimire (2001) postulated that Southeast Asian nations view tourism as an important industry in generating foreign exchange earnings, income, and employment. The facts and figures are presented in this paper confirm a number of conclusions. First, the statistics presented above illustrate the state, extent and pattern of international tourism in Southeast Asia. It also addresses the importance of tourism to the associated countries of Southeast Asia. It is clear from the scenario that Southeast Asia’s tourism is heavily driven by the augmented economic development of its associated countries. Secondly, the extent of tourism development in Southeast Asian region varies considerably among the member countries where some countries, to some extent, have achieved efficiency in tourism development and are dominating over the other late starters in the theoretical field of tourism development. A number of Southeast Asian countries (e.g. Thailand, Singapore, Malaysia and Indonesia) have been appeared as successful tourism destination where tourism products are comparatively well-established. On the other side, countries, such as The Philippines, Viet Nam, Cambodia, and Myanmar have enormous potential for developing their tourism industry although, up till now, tourism development to these countries is still at its infancy. Thirdly, the scenario illustrated above also highlights the approximate explanations of why tourism development in some countries of Southeast Asia attained substantial attention than others.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

รวมข้อเท็จจริงเป็นการท่องเที่ยวส่วนมากปีเพื่อพัฒนาเศรษฐกิจของประเทศในเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ ดังนั้น มันจะง่ายในการตรวจสอบอุตสาหกรรมการท่องเที่ยวประเทศในภูมิภาคเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ ตรวจสอบนี้เป็นสิ่งสำคัญสำหรับน้อยสองประการ ตอนแรก สามทศวรรษที่ผ่านมาหรือดังนั้น ภูมิภาคนี้กำลังประสบความร่วมมือทางเศรษฐกิจภูมิภาคโดดเด่นในหมู่ประชาชาติอาเซียน ที่สอง การท่องเที่ยวถือว่าเป็นเครื่องมือของความคิดที่ครอบคลุมในการพัฒนาภูมิภาคและการวางแผนกลยุทธ์เนื่องจากภูมิภาคนี้มีแหล่งท่องเที่ยวที่ท่องเที่ยวที่สำคัญในโลก Ghimire (2001) postulated ว่า ประชาชาติแห่งเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ดูท่องเที่ยวเป็นอุตสาหกรรมสำคัญในการสร้างอัตราแลกเปลี่ยนรายได้ รายได้ และการจ้างงาน แสดงข้อมูลและตัวเลขในกระดาษยืนยันจำนวนสรุป ครั้งแรก สถิติที่นำเสนอข้างต้นแสดงสถานะ ขอบเขต และรูปแบบการท่องเที่ยวระหว่างประเทศในเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ นอกจากนี้ก็ยังเน้นความสำคัญของการท่องเที่ยวกับประเทศเกี่ยวข้องของเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ เป็นที่ชัดเจนจากสถานการณ์ที่ท่องเที่ยวในภูมิภาคเอเชียตะวันออกเฉียงใต้อย่างหนักขับเคลื่อน โดยออกเมนต์การพัฒนาเศรษฐกิจของประเทศที่เกี่ยวข้อง ประการที่สอง ขอบเขตการพัฒนาการท่องเที่ยวในภูมิภาคเอเชียตะวันออกเฉียงใต้แตกต่างกันมากในหมู่ประเทศสมาชิกซึ่งประเทศ ขอบเขต ประสบความสำเร็จในการพัฒนาการท่องเที่ยว และมีอำนาจเหนือกว่าสตาร์ทเตอร์สายอื่น ๆ ในด้านทฤษฎีการพัฒนาการท่องเที่ยว ประเทศในเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ (เช่นประเทศไทย สิงคโปร์ มาเลเซีย และอินโดนีเซีย) จำนวนมีการปรากฏเป็นปลายทางท่องเที่ยวที่ประสบความสำเร็จที่ค่อนข้างดีขึ้นผลิตภัณฑ์การท่องเที่ยว ด้านอื่น ๆ ประเทศ เช่นฟิลิปปินส์ เวียดนาม กัมพูชา พม่ามีศักยภาพมหาศาลสำหรับการพัฒนาอุตสาหกรรมการท่องเที่ยวของพวกเขาแม้ว่า กรรมสิทธิ์ การพัฒนาการท่องเที่ยวไปยังประเทศเหล่านี้อยู่ในวัยเด็ก ประการที่สาม สถานการณ์ที่แสดงข้างต้นยังเน้นคำอธิบายคร่าว ๆ ของทำไมพัฒนาการท่องเที่ยวในบางประเทศของเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ได้พบความสนใจอื่น ๆ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

การควบรวมกิจการของข้อเท็จจริงการท่องเที่ยวเป็นที่เอื้ออย่างมากในช่วงปีที่ผ่านมาการพัฒนาเศรษฐกิจประเทศในเอเชียตะวันออกเฉียงใต้จึงกลายเป็นที่ใช้งานง่ายในการตรวจสอบอุตสาหกรรมการท่องเที่ยวของประเทศในภูมิภาคเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ การตรวจสอบนี้เป็นสิ่งสำคัญอย่างน้อยสองเหตุผล ตอนแรกในช่วงสามทศวรรษหรือเพื่อให้ภูมิภาคนี้กำลังประสบกับความร่วมมือทางเศรษฐกิจที่โดดเด่นในระดับภูมิภาคในหมู่ประชาชาติอาเซียน ประการที่สองการท่องเที่ยวถือเป็นเครื่องมือที่ครอบคลุมของความคิดในการพัฒนาในระดับภูมิภาคและการวางแผนเชิงกลยุทธ์ตั้งแต่ภูมิภาคครอบครองหนึ่งในสถานที่ท่องเที่ยวที่สำคัญในโลก Ghimire (2001) ตั้งสมมติฐานว่าประเทศในเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ดูการท่องเที่ยวเป็นอุตสาหกรรมที่สำคัญในการสร้างรายได้เงินตราต่างประเทศรายได้และการจ้างงาน ข้อเท็จจริงและตัวเลขจะถูกนำเสนอในบทความนี้ยืนยันจำนวนของข้อสรุป ครั้งแรกสถิติที่นำเสนอข้างต้นแสดงให้เห็นถึงสถานะขอบเขตและรูปแบบของการท่องเที่ยวระหว่างประเทศในภูมิภาคเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ นอกจากนี้ยังอยู่ความสำคัญของการท่องเที่ยวไปยังประเทศที่เกี่ยวข้องของเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ มันเป็นที่ชัดเจนจากสถานการณ์ที่ท่องเที่ยวเอเชียตะวันออกเฉียงใต้เป็นแรงผลักดันอย่างหนักจากการพัฒนาเศรษฐกิจของประเทศยิ่งที่เกี่ยวข้อง ประการที่สองขอบเขตของการพัฒนาการท่องเที่ยวในภูมิภาคเอเชียตะวันออกเฉียงใต้จะแตกต่างกันมากในหมู่ประเทศสมาชิกที่บางประเทศบางส่วนได้ประสบความสำเร็จในการพัฒนาประสิทธิภาพการท่องเที่ยวและการมีอำนาจเหนือกว่าปลาย starters อื่น ๆ ในเขตทางทฤษฎีของการพัฒนาการท่องเที่ยว จำนวนของประเทศเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ (เช่นประเทศไทยสิงคโปร์มาเลเซียและอินโดนีเซีย) ได้รับการปรากฏเป็นแหล่งท่องเที่ยวที่ประสบความสำเร็จที่ผลิตภัณฑ์การท่องเที่ยวที่จะเปรียบเทียบที่ดีขึ้น ในด้านอื่น ๆ ประเทศเช่นฟิลิปปินส์, เวียดนาม, กัมพูชาและพม่ามีศักยภาพมหาศาลในการพัฒนาอุตสาหกรรมการท่องเที่ยวของพวกเขาแม้จะเพิ่มขึ้นจนถึงขณะนี้การพัฒนาการท่องเที่ยวไปยังประเทศเหล่านี้ยังอยู่ในวัยเด็กของตน ประการที่สามสถานการณ์ที่แสดงข้างต้นยังเน้นคำอธิบายว่าทำไมโดยประมาณของการพัฒนาการท่องเที่ยวในบางประเทศของเอเชียตะวันออกเฉียงใต้บรรลุความสนใจที่สำคัญกว่าคนอื่น ๆ