“Now, let us listen to some intervi

“Now, let us listen to some interviews.”

The radio station had made this a topic of discussion. It wasn’t just simply reporting the news anymore.

“Hello, I am the reporter for Radio News. Are you one of the kids who Uncle Wei has helped before? What kind of a person was Uncle Wei?”

“Sob, sob, sob!”

“Little girl, don’t be too sad. We are very sorry to hear about Uncle Wei, too.”

“Wei… Father Wei was such a good person! Sob, sob! He was a great man! He treated us…. Sob, sob, sob….. like his very own children…! When we first received help from Father Wei, we thought….We thought that Father Wei was a big boss. We thought he was very rich…. But only later did we find out that Father Wei was just a normal salaried worker…. His money came from his salary and picking up scraps! And… And he gave it all to us! Once…. When I was sick, Father Wei somehow knew about it… And when he came to the hospital to visit me, the doctor said that I needed to have a minor operation…sob, sob… Father Wei handed over the money without a thought…sob, sob… Later on, I found out that the money used for my operation was supposed to be for his own daughter’s university fees the next day!”

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

"ตอนนี้ ให้เราฟังสัมภาษณ์บางอย่าง"สถานีวิทยุได้ทำนี้เป็นหัวข้อของการสนทนา มันไม่เพียงแค่การรายงานข่าวอีกต่อไปสวัสดี ฉันข่าวสำหรับข่าววิทยุ ท่านหนึ่งของเด็กที่มีการช่วยเหลือลุง Wei ก่อน ชนิดของผู้เป็นลุง Wei ""สบ สบ สบ""สาวน้อย ไม่ได้เศร้าเกินไป เราขออภัยได้ยินเกี่ยวกับลุง Wei เกินไป""เว่ย Wei พ่อเป็นคนดี สบ สบ เขาเป็นคนดี เขาถือว่าเรา... สบ สบ สบ... เช่นเด็กของเขาเอง... ครั้งแรกได้รับความช่วยเหลือจากพ่อ Wei เราคิดว่า...เราคิดว่า พ่อ Wei บิ๊กบอส เราคิดว่า เขารวยมาก... แต่เฉพาะภายหลังได้เราหาว่า พ่อเว่ยเป็นเพียงผู้ปฏิบัติประจำปกติ... เงินของเขามาจากเงินเดือนของเขาและหยิบเศษ เกราะ และเขาให้ทั้งหมดเพื่อเรา ครั้งหนึ่ง... เมื่อผมป่วย Wei พ่ออย่างใดรู้เกี่ยวกับ... และเมื่อเขามาเยี่ยมผมที่โรงพยาบาลปรากฏ แพทย์กล่าวว่า ต้องมีรองดำเนินการ...สบ สบ... พ่อเว่ยมอบเงินโดยไม่คิด...สบ สบ... ในภายหลัง ฉันพบว่า เงินที่ใช้สำหรับการดำเนินการของฉันควรจะเป็นวันถัดไปสำหรับลูกสาวของเขาเองค่า"

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

"ตอนนี้ให้เราฟังการสัมภาษณ์บาง."

สถานีวิทยุที่ได้ทำนี้เป็นหัวข้อของการสนทนา มันไม่ใช่แค่เพียงการรายงานข่าวอีกต่อไป.

"Hello, I am นักข่าวสำหรับข่าววิทยุ คุณเป็นหนึ่งในเด็กที่ลุงเหว่ยได้ช่วยมาก่อนหรือไม่ คนแบบไหนที่เป็นลุงเหว่ย? "

" สบร้องไห้ร้องไห้! "

" สาวน้อยไม่ต้องเศร้าเกินไป เราจะเสียใจมากที่จะได้ยินเกี่ยวกับลุงเหว่ยด้วย. "

" เหว่ยเหว่ย ... พ่อเป็นเช่นเป็นคนดี! ร้องไห้ร้องไห้! เขาเป็นคนที่ดี! เขาได้รับการรักษาเรา ... สบร้องไห้สะอื้น ... .. เหมือนเด็กของตัวเองมาก ... ! เมื่อแรกที่เราได้รับความช่วยเหลือจากพระบิดา Wei เราคิดว่า ... เราคิดว่าพ่อ Wei เป็นเจ้านายใหญ่ เราคิดว่าเขาเป็นที่อุดมสมบูรณ์มาก ... แต่ต่อมาเราไม่พบว่าพ่อ Wei เป็นเพียงคนงานเงินเดือนตามปกติ ... เงินของเขามาจากเงินเดือนและยกขึ้นเศษของเขา! และ ... และเขาให้ทุกอย่างให้เรา! เมื่อ ... เมื่อฉันถูกป่วยพ่อ Wei อย่างใดรู้เกี่ยวกับมัน ... และเมื่อเขามาถึงโรงพยาบาลไปเยี่ยมผมหมอบอกว่าผมจำเป็นต้องมีการดำเนินการรอง ... ร้องไห้ร้องไห้ ... พ่อเว่ยส่งมอบเงินโดยไม่คิด ... ร้องไห้ , ร้องไห้ ... ต่อมาเมื่อผมพบว่าเงินที่นำมาใช้สำหรับการดำเนินงานของฉันควรจะเป็นสำหรับลูกสาวของเขาเองค่าธรรมเนียมมหาวิทยาลัยในวันถัดไป! "

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

" ตอนนี้เราฟังสัมภาษณ์ .สถานีวิทยุที่ทำนี้เป็นหัวข้อของการสนทนา . ไม่ใช่เพียงแค่การรายงานข่าวแล้ว" สวัสดีครับ ผมเป็นนักข่าว ข่าววิทยุ คุณเป็นหนึ่งในเด็กที่ลุงเว่ยช่วยก่อน เป็นคนแบบไหนน้าเว่ย ? "สะอื้นสะอื้นสะอื้น " , , ! "" สาวน้อย อย่าเศร้าไปเลย เราเสียใจเรื่องคุณลุงเว่ยด้วย”" เห้ย . . . . . . . พ่อเหว่ยเป็นคนดีมาก ! สะอื้นสะอื้น , ! เขาเป็นผู้ชายที่ดี เขาทำกับเรา . . . . . . . สะอื้นสะอื้น สะอื้น . . . . . , , ชอบเด็ก . . . . . . . ของเขาเองมาก เมื่อแรกที่เราได้รับความช่วยเหลือจากพ่อนี่ เราคิดว่า . . . . . . . เราคิดว่าพ่อเว่ย เป็นบอสใหญ่ เราคิดว่าเขา . . . . . รวยมาก แต่หลังจากนั้น เราพบว่าคุณพ่อ Wei เป็นเพียงมนุษย์เงินเดือนธรรมดาๆ . . . . . . . เงินของเขามาจากเงินเดือนของเขาและหยิบเศษ ! และ . . . และเขาได้ให้ทุกอย่างแก่เรา เมื่อ . . . . . . . เมื่อฉันป่วย พ่อเว่ยก็รู้ . . . . . . . และเมื่อเขาไปโรงพยาบาลมา คุณหมอบอกว่า ที่ฉันต้องผ่าตัด . . . . . . . สะอื้นสะอื้นเล็กน้อย , . . . . . . . พ่อเหว่ยส่งมอบเงินโดยไม่คิด . . . . . . . สะอื้นสะอื้น , . . . . . . . ต่อมา ผมพบว่า เงินที่ใช้สำหรับ งานของฉันถูกควรจะเป็นของเขาเอง ลูกสาวของมหาวิทยาลัยค่าธรรมเนียมในวันถัดไป ! "