Previous PageNext Pagechapter twoCh

Previous Page

Next Pagechapter two

Chapter Two: Part One

It was the eighteenth day after the Majin had awoken and the seventh day since Adlet and the others had infiltrated the Wailing Demon Territory. The weather was even clearer than the previous day’s, completely cloudless, and the sun lit up the dark red tinted land of the Wailing Demon Territory.

It was just after noon, and Adlet and the others were advancing through the dangerous mountain passage to the north of the center of the Wailing Demon Territory.

Walking at the front of the pack, Dozzu turned around and asked, “Adlet-san, would you mind showing me the map?”

Adlet placed the map onto the ground and Dozzu pointed to a location with his forelegs.

“Tgurneu built a lookout at the summit of this mountain. It can probably see the entire area, all the way down to the base. Destroying it would be easy, but I wonder if it would be safer to circumvent it and pass through the valley to the south.”

“Got it. Everyone, let’s go to the southwest,” Adlet said, urging the others to continue further down the mountain path.

Although Adlet and the others were only able to get a little bit of sleep last night, they had no choice but to depart soon. Goldof, Nashetania, and Chamo were still injured, but everyone else was fine. So they pushed themselves onward in a rush. There was a chance that they would be ambushed by Tgurneu if they were to stay at the same place; plus, they wanted to reach the Temple of Fate that Dozzu had mentioned as soon as possible.

“The enemy,” Dozzu whispered.

They could see a Kyoma within the shade of a boulder. It still hadn’t noticed them, but the next instant Fremy readied her rifle, moving her hands faster than the eye could see. At the same time Mora lightly touched her hand to the top tip of Fremy’s barrel.

Fremy fired the rifle and the bullet sailed right through the Kyoma’s head, but the ring of the gunshot couldn’t be heard by anyone other than those nearby. Mora had used the power of the Mountain Echoes to cancel out the sound. The two of them had been using that method to pick off the scouts one by one.

They had researched their path well and so far their travels had gone smoothly. In less than half a day since they had departed they were already nearing the Fainting Mountain.

And as for the pending problem of Cargikk’s canyon, with Dozzu’s guidance they were easily able to cross it. When Dozzu chanted the incantation written on the stakes hidden in the canyon’s walls, cold air filled the bottom of the valley and created a path. According to Dozzu, he’d been allies with the Saint of Ice three generations ago.

And even after getting out of the valley they were able to safely advance while avoiding the enemy under Dozzu’s direction. He understood Tgurneu’s forces. so he was able to accurately predict where the Kyoma would be obstructing their path.

“There is a possibility that while we’re in the valley we could be discovered from the top, and Mora-san can’t use her second sight. I think either Fremy-san should snipe them or Chamo-san’s Jyuma should confront them.”

Dozzu was directing the team quite efficiently so there was nowhere for Adlet to step in with his own opinion.

“Dozzu is more reliable than you,” Fremy said coldly.

Adlet laughed and replied, “I praise him for his considerable efforts. But I wonder if those efforts are greater than mine, since I’m the strongest man in the world.”

From his position at the head of the group Dozzu looked back over his shoulder with a bewildered look. “I’ve been wanting to ask you for a while, but are you jokingly saying you’re the world’s strongest?”

“What are you talking about? There’s no way that could be a joke.”

“… Umm about that… what should I say…”

“Don’t worry yourself over someone like me.”

Dozzu tilted his head to the side in confusion.

The eight humans and the Kyoma continued onward in a line. With the most severe injuries of the group, Goldof was at the center of the line protected by the others, sprawled with his eyes closed across the back of a slug Jyuma Chamo had vomited out. Adlet had ordered him to concentrate on his recovery for now.

Chamo was walking with Rolonia’s support, but she was relatively in good health and she didn’t seem to be in the near death state she had been in yesterday. Maybe there’s no need to worry.

And as for Nashetania there was even less of a need to worry about her.

“I see, so King Gwenvale came? I was wondering who activated the illusion fog barrier again, but now I finally understand.”

Nashetania was walking at the rear of the line. Hans was in front of her and he’d been telling her all about the battles the Six Flowers had had so far.

Just several hours after the fight her wounds had healed up. She was still missing her left arm, but her crushed throat was back to normal. It also seemed like all of her strength had come back as well.

A normal person would have lost their balance after losing one of their arms and would have found it difficult to walk correctly. However, it didn’t seem like Nashetania needed any assistance.

She had said that she’d joined with several kinds of Kyoma and was now able to use their abilities. That knowledge made Adlet once again realize just how otherworldly she was.

On the way they stopped at the hiding place where she and Dozzu had stayed for a while and she ditched her tattered clothing. She then armed herself with a new sword and clad herself in new armor. The armor was different than the one she’d had earlier, this time with a black and dark brown color scheme. And Adlet felt that her figure in the armor was even more suggestive than before.

The left arm she lost and all of the scars left over on her body also gave her a deteriorated look that she hadn’t had before.

“That’s right, meow! Listen Princess-san. I was killed once by her,” Hans said and pointed to Mora right in front of him.

“Killed? But you weren’t killed.” Nashetania craned her head to the side with a blank-eyed stare of bewilderment.

“Hans… Tha…That story…”

“Yeah I’d thought that she was up to something, meow. But I never thought that I’d be killed.”

“You wait a second. That’s not something you should just share so carelessly.”

“It’s not really something he promised to keep secret, right?” Adlet said coldly.

“Please tell me more. What happened?” Nashetania asked.

“Though she puts on the face of a distinguished woman, at the Bud of Eternity she was horrific, meow.”

Hans amusingly explained the events that transpired four days ago, and Nashetania listened with her hand to her mouth the entire time .

“I can’t believe it. I didn’t think Mora-san was the kind of person who would so something like that. I had thought she was someone in whom you could place your trust,” Nashetania said innocently, as if she were blind to everything that she had done.

“…Hey, Ad-kun. Are you alright?” Rolonia left Chamo and went over to Adlet. She spoke quietly enough so that the others wouldn’t hear. “I get the feeling that everyone is behaving somewhat too casually about all of this. I think we need to be more cautious…”

“Don’t worry. It’s not a problem.”

Adlet was even more cautious than before and had been keeping a close eye on all of his companions. If there was an important secret hidden at the Temple of Fate then there was a chance that the seventh would make a move when they got there. His carefree attitude was just for show.

He was also keeping an eye out so that he would see any attempts Dozzu and Nashetania made to be alone with one another. Their actions needed to be limited in order to avoid them possibly conspiring against the others.

Hans also seemed to be talking cheerfully, but at the same time he was actually checking Nashetania’s reactions and trying to figure out what she was planning. And Fremy, Mora, and Chamo were by no means letting their guards slip either.

“Isn’t this a good thing, Rolonia? Make friends with Dozzu and Nashetania.”

“Sure. But why?”

“So that it will be easier to ambush them later.”

Rolonia was slightly surprised by his words. But plotting and betrayal were only natural on the battlefield.

“Hey Dozzu,” Adlet called out. “How do you feel about the current situation? Who do you suppose is the seventh?”

“From what Hans-san said earlier I can probably declare that Mora-san is not the seventh. Similarly, I can also say that the possibility that Hans-san, Chamo-san, or Goldof-san are the seventh is on the low side.”

“What’s your proof?”

“Tgurneu is trying to protect the seventh. In order to do that he hasn’t told his subordinates the seventh’s true identity. How exactly he is trying to protect the seventh is not certain, but it doesn’t seem like he was lying about having a secret plan to protect them.”

“I see.”

“At the same time the seventh should also be trying to conceal the truth about themselves. So they will probably try to successfully contribute to your cause, eliminate your enemies, and protect all of you. So even if they save your lives that would not be proof that they aren’t the seventh.”

“There is only one possible item of proof: Tgurneu said that the person that seriously tried to kill the seventh is not the seventh. He also said that the person who completely neglects the seventh, despite the potential risk, is most likely not the seventh either.”

Dozzu continued to talk.

“If Adlet-san had not been there then Mora-san would without a doubt have died. Therefore I can say that she is not the seventh. Hans-san was killed. And it wouldn’t have been that strange if Goldof-san had been killed by all of you. Also as far as I can tell Tgurneu intended to kill Chamo-san. So from all of that, I can state that the chances of those four being the seventh is low.”

That roughly coincided with what Adlet had been thinking.

“The remaining possibilities a

Next Pagechapter two

Chapter Two: Part One

It was the eighteenth day after the Majin had awoken and the seventh day since Adlet and the others had infiltrated the Wailing Demon Territory. The weather was even clearer than the previous day’s, completely cloudless, and the sun lit up the dark red tinted land of the Wailing Demon Territory.

It was just after noon, and Adlet and the others were advancing through the dangerous mountain passage to the north of the center of the Wailing Demon Territory.

Walking at the front of the pack, Dozzu turned around and asked, “Adlet-san, would you mind showing me the map?”

Adlet placed the map onto the ground and Dozzu pointed to a location with his forelegs.

“Tgurneu built a lookout at the summit of this mountain. It can probably see the entire area, all the way down to the base. Destroying it would be easy, but I wonder if it would be safer to circumvent it and pass through the valley to the south.”

“Got it. Everyone, let’s go to the southwest,” Adlet said, urging the others to continue further down the mountain path.

Although Adlet and the others were only able to get a little bit of sleep last night, they had no choice but to depart soon. Goldof, Nashetania, and Chamo were still injured, but everyone else was fine. So they pushed themselves onward in a rush. There was a chance that they would be ambushed by Tgurneu if they were to stay at the same place; plus, they wanted to reach the Temple of Fate that Dozzu had mentioned as soon as possible.

“The enemy,” Dozzu whispered.

They could see a Kyoma within the shade of a boulder. It still hadn’t noticed them, but the next instant Fremy readied her rifle, moving her hands faster than the eye could see. At the same time Mora lightly touched her hand to the top tip of Fremy’s barrel.

Fremy fired the rifle and the bullet sailed right through the Kyoma’s head, but the ring of the gunshot couldn’t be heard by anyone other than those nearby. Mora had used the power of the Mountain Echoes to cancel out the sound. The two of them had been using that method to pick off the scouts one by one.

They had researched their path well and so far their travels had gone smoothly. In less than half a day since they had departed they were already nearing the Fainting Mountain.

And as for the pending problem of Cargikk’s canyon, with Dozzu’s guidance they were easily able to cross it. When Dozzu chanted the incantation written on the stakes hidden in the canyon’s walls, cold air filled the bottom of the valley and created a path. According to Dozzu, he’d been allies with the Saint of Ice three generations ago.

And even after getting out of the valley they were able to safely advance while avoiding the enemy under Dozzu’s direction. He understood Tgurneu’s forces. so he was able to accurately predict where the Kyoma would be obstructing their path.

“There is a possibility that while we’re in the valley we could be discovered from the top, and Mora-san can’t use her second sight. I think either Fremy-san should snipe them or Chamo-san’s Jyuma should confront them.”

Dozzu was directing the team quite efficiently so there was nowhere for Adlet to step in with his own opinion.

“Dozzu is more reliable than you,” Fremy said coldly.

Adlet laughed and replied, “I praise him for his considerable efforts. But I wonder if those efforts are greater than mine, since I’m the strongest man in the world.”

From his position at the head of the group Dozzu looked back over his shoulder with a bewildered look. “I’ve been wanting to ask you for a while, but are you jokingly saying you’re the world’s strongest?”

“What are you talking about? There’s no way that could be a joke.”

“… Umm about that… what should I say…”

“Don’t worry yourself over someone like me.”

Dozzu tilted his head to the side in confusion.

The eight humans and the Kyoma continued onward in a line. With the most severe injuries of the group, Goldof was at the center of the line protected by the others, sprawled with his eyes closed across the back of a slug Jyuma Chamo had vomited out. Adlet had ordered him to concentrate on his recovery for now.

Chamo was walking with Rolonia’s support, but she was relatively in good health and she didn’t seem to be in the near death state she had been in yesterday. Maybe there’s no need to worry.

And as for Nashetania there was even less of a need to worry about her.

“I see, so King Gwenvale came? I was wondering who activated the illusion fog barrier again, but now I finally understand.”

Nashetania was walking at the rear of the line. Hans was in front of her and he’d been telling her all about the battles the Six Flowers had had so far.

Just several hours after the fight her wounds had healed up. She was still missing her left arm, but her crushed throat was back to normal. It also seemed like all of her strength had come back as well.

A normal person would have lost their balance after losing one of their arms and would have found it difficult to walk correctly. However, it didn’t seem like Nashetania needed any assistance.

She had said that she’d joined with several kinds of Kyoma and was now able to use their abilities. That knowledge made Adlet once again realize just how otherworldly she was.

On the way they stopped at the hiding place where she and Dozzu had stayed for a while and she ditched her tattered clothing. She then armed herself with a new sword and clad herself in new armor. The armor was different than the one she’d had earlier, this time with a black and dark brown color scheme. And Adlet felt that her figure in the armor was even more suggestive than before.

The left arm she lost and all of the scars left over on her body also gave her a deteriorated look that she hadn’t had before.

“That’s right, meow! Listen Princess-san. I was killed once by her,” Hans said and pointed to Mora right in front of him.

“Killed? But you weren’t killed.” Nashetania craned her head to the side with a blank-eyed stare of bewilderment.

“Hans… Tha…That story…”

“Yeah I’d thought that she was up to something, meow. But I never thought that I’d be killed.”

“You wait a second. That’s not something you should just share so carelessly.”

“It’s not really something he promised to keep secret, right?” Adlet said coldly.

“Please tell me more. What happened?” Nashetania asked.

“Though she puts on the face of a distinguished woman, at the Bud of Eternity she was horrific, meow.”

Hans amusingly explained the events that transpired four days ago, and Nashetania listened with her hand to her mouth the entire time .

“I can’t believe it. I didn’t think Mora-san was the kind of person who would so something like that. I had thought she was someone in whom you could place your trust,” Nashetania said innocently, as if she were blind to everything that she had done.

“…Hey, Ad-kun. Are you alright?” Rolonia left Chamo and went over to Adlet. She spoke quietly enough so that the others wouldn’t hear. “I get the feeling that everyone is behaving somewhat too casually about all of this. I think we need to be more cautious…”

“Don’t worry. It’s not a problem.”

Adlet was even more cautious than before and had been keeping a close eye on all of his companions. If there was an important secret hidden at the Temple of Fate then there was a chance that the seventh would make a move when they got there. His carefree attitude was just for show.

He was also keeping an eye out so that he would see any attempts Dozzu and Nashetania made to be alone with one another. Their actions needed to be limited in order to avoid them possibly conspiring against the others.

Hans also seemed to be talking cheerfully, but at the same time he was actually checking Nashetania’s reactions and trying to figure out what she was planning. And Fremy, Mora, and Chamo were by no means letting their guards slip either.

“Isn’t this a good thing, Rolonia? Make friends with Dozzu and Nashetania.”

“Sure. But why?”

“So that it will be easier to ambush them later.”

Rolonia was slightly surprised by his words. But plotting and betrayal were only natural on the battlefield.

“Hey Dozzu,” Adlet called out. “How do you feel about the current situation? Who do you suppose is the seventh?”

“From what Hans-san said earlier I can probably declare that Mora-san is not the seventh. Similarly, I can also say that the possibility that Hans-san, Chamo-san, or Goldof-san are the seventh is on the low side.”

“What’s your proof?”

“Tgurneu is trying to protect the seventh. In order to do that he hasn’t told his subordinates the seventh’s true identity. How exactly he is trying to protect the seventh is not certain, but it doesn’t seem like he was lying about having a secret plan to protect them.”

“I see.”

“At the same time the seventh should also be trying to conceal the truth about themselves. So they will probably try to successfully contribute to your cause, eliminate your enemies, and protect all of you. So even if they save your lives that would not be proof that they aren’t the seventh.”

“There is only one possible item of proof: Tgurneu said that the person that seriously tried to kill the seventh is not the seventh. He also said that the person who completely neglects the seventh, despite the potential risk, is most likely not the seventh either.”

Dozzu continued to talk.

“If Adlet-san had not been there then Mora-san would without a doubt have died. Therefore I can say that she is not the seventh. Hans-san was killed. And it wouldn’t have been that strange if Goldof-san had been killed by all of you. Also as far as I can tell Tgurneu intended to kill Chamo-san. So from all of that, I can state that the chances of those four being the seventh is low.”

That roughly coincided with what Adlet had been thinking.

“The remaining possibilities a

0/5000

จาก: -

เป็น: -

ผลลัพธ์ (ไทย) 1: [สำเนา]

คัดลอก!

หน้าก่อนหน้านี้ถัดไป Pagechapter สองบทที่ 2: ส่วนที่หนึ่งได้วัน eighteenth หลัง Majin จะมี awoken และวันเจ็ดเนื่องจาก Adlet และอื่น ๆ ได้ถูกแทรกซึมดินแดนปีศาจ Wailing แนะนำได้ชัดเจนกว่าวันก่อนหน้า ครามไร้เมฆอย่างสมบูรณ์ และดวงอาทิตย์สว่างขึ้นมืดดินสีแดงของดินแดนปีศาจ Wailingก็หลังเที่ยง และ Adlet และอื่น ๆ มีความก้าวหน้าผ่านเส้นทางภูเขาอันตรายทางเหนือของศูนย์กลางของดินแดนปีศาจ Wailingเดินหน้าของชุด Dozzu หันไปรอบ ๆ และ ถาม "Adlet-ซาน จะรังเกียจแสดงแผนที่ฉันไหม"Adlet วางแผนที่ลงบนพื้นดิน และ Dozzu ที่ชี้ไปยังตำแหน่งกับ forelegs ของเขา"Tgurneu สร้างระวังที่ยอดเขานี้ นอกจากนี้มันอาจจะสามารถมองเห็นพื้นที่ทั้งหมด ทุกทางลงไปฐาน ทำลายมันจะง่าย แต่ไม่ทราบว่า มันจะปลอดภัยหลีกเลี่ยงได้ และผ่านหุบเขาเข้าสู่ภาคใต้""ถูกต้อง ทุกคน การเดิน Adlet กล่าวว่า กระตุ้นให้คนอื่นต้องลงภูเขาเส้นทางเพิ่มเติมแม้ว่า Adlet และคนอื่น ๆ ได้ไปหน่อยนอนคืนสุดท้าย พวกเขาไปออกเร็ว ๆ นี้ Goldof, Nashetania และชาโมถูกบาดเจ็บยัง แต่คนอื่น ๆ ได้ดี ดังนั้น พวกเขาผลักดันตัวเองเป็นต้นไปในการวิ่ง มีโอกาสที่พวกเขาจะดักซุ่มโจมตี โดย Tgurneu ถ้าพวกเขาจะพักเดียวกัน พลัส พวกเขาต้องไปถึงวัดของชะตากรรมที่ Dozzu ได้กล่าวถึงโดยเร็วที่สุด"ข้าศึก กระซิบ Dozzuพวกเขาได้เห็น Kyoma ภายในเงาของหิน มันยังไม่ได้สังเกตเห็นพวกเขา แต่ Fremy ทันทีถัด readied ปืนของเธอ ย้ายมือของเขาเร็วกว่าตาเห็น ในเวลาเดียวกัน มาสัมผัสมือของเธอให้คำแนะนำด้านบนของบาร์เรลของ Fremy เบา ๆFremy ยิงปืนการ และกระสุนแล่นผ่านหัวของ Kyoma ขวา ได้แหวนของแท๊กไม่สามารถได้ยินจากคนอื่นที่ใกล้เคียง มาได้ใช้พลังของ Echoes ภูเขาเพื่อยกเลิกการออกเสียง เขาทั้งสองได้ใช้วิธีที่ปลิดลูกเสือโดยพวกเขาได้ทำวิจัยเส้นทางของพวกเขาดี และไกลการเดินทางของพวกเขาก็หายไปได้อย่างราบรื่น ในวันน้อยกว่าครึ่งหนึ่ง เนื่องจากพวกเขาเดินออกไป พวกเขาได้แล้วใกล้ถึงภูเขา Faintingและสำหรับปัญหาที่ค้างอยู่ของแคนยอนของ Cargikk คำแนะนำของ Dozzu พวกเขาสามารถเดินข้ามได้ เมื่อ Dozzu หลวงปู่ปลุกเสกเขียนในเงินเดิมพันที่ซ่อนอยู่ในผนังของแคนยอน อากาศเย็นกรอกข้อมูลด้านล่างของหุบเขา และสร้างเส้นทาง ตาม Dozzu เขาได้พันธมิตรกับเซนต์น้ำแข็งสามรุ่นที่ผ่านมาและแม้แต่หลังจากเดินทางออกจากหุบเขาที่พวกเขาสามารถก้าวหน้าได้อย่างปลอดภัยขณะที่หลีกเลี่ยงศัตรูภายใต้ทิศทางของ Dozzu เขาเข้าใจกองทัพของ Tgurneu เพื่อให้เขาสามารถที่จะทำนายอย่างถูกต้องที่ Kyoma ที่จะสามารถสกัดกั้นเส้นทางของพวกเขา"มีความเป็นไปได้ว่า ในขณะที่เราอยู่ในหุบเขา เราสามารถพบได้จากด้านบน และซานมาไม่สามารถใช้สายตาของเธอที่สอง คิด Fremy ซังควร snipe หรือ Jyuma ชาโมซานควรเผชิญหน้าพวกเขา"Dozzu เป็นผู้กำกับทีมค่อนข้างมีประสิทธิภาพเพื่อให้มีไหนใน Adlet ไปยังขั้นตอน ด้วยความเห็นของเขาเอง"Dozzu ความน่าเชื่อถือกว่าคุณ, " Fremy กล่าวว่า coldlyAdlet หัวเราะ และ ตอบกลับ "คำพูดสรรเสริญพระองค์สำหรับความพยายามของเขามากขึ้น แต่หวังว่า ความพยายามเหล่านั้นจะมากกว่าฉัน ผมว่าคนที่เข้มแข็งที่สุดในโลก"จากตำแหน่งของเขาในกลุ่ม Dozzu มองกลับบ่าของเขา ด้วยความสับสนแต่ "ฉันเคยอยากจะถามคุณหนึ่ง แต่คุณเล่นว่า คุณเข้มแข็งที่สุดในโลก""สิ่งคุณพูดหรือไม่ มีวิธีที่สามารถเล่น"“… อึมว่า...อะไรควรฉันพูดว่า...""ไม่ต้องกังวลตัวเองมากกว่าคนอย่างฉัน"Dozzu ยืดศีรษะไปด้านข้างในสับสนมนุษย์แปดและ Kyoma ที่ต่อเป็นต้นไปในบรรทัด มีบาดเจ็บอย่างรุนแรงของกลุ่ม Goldof ถูกที่บรรทัดป้องกัน โดยผู้อื่น sprawled กับตาของเขาปิดข้ามหลังของบุ้งชาโม Jyuma ได้อาเจียนออกมา Adlet ได้สั่งให้เขามีสมาธิในการกู้คืนของเขาในขณะนี้ชาโมเดิน ด้วยการสนับสนุนของ Rolonia แต่เธอค่อนข้างสุขภาพดี และเธอไม่ดูเหมือนจะอยู่ในสถานะตายใกล้ที่เธอได้รับเมื่อวานนี้ อาจจะไม่ต้องกังวลและสำหรับ Nashetania มีน้อยแม้แต่ของจำเป็นต้องกังวลเกี่ยวกับเธอ"เห็น ดังนั้นพระ Gwenvale มา ผมสงสัยว่า ที่เรียกใช้อุปสรรคหมอกภาพลวงตาอีกครั้ง แต่ตอนนี้ ผมก็เข้าใจ"เดิน Nashetania ที่ด้านหลังของบรรทัด ฮานส์ถูกหน้าเธอ และเขาก็ได้บอกเธอเกี่ยวกับดอกไม้ 6 การต่อสู้ได้ดีมากเพียงหลายชั่วโมงหลังจากการต่อสู้ของเธอบาดแผลมี healed ค่า เธอยังคงขาดแขนซ้าย แต่ลำคอบดของเธอกลับมาเป็นปกติ ยังเหมือนแรงของเธอทั้งหมดได้กลับมาเช่นกันคนปกติจะได้สูญเสียสมดุลของพวกเขาหลังจากการสูญเสียแผ่นดินของพวกเขาอย่างใดอย่างหนึ่ง และจะพบมันยากที่จะเดินได้อย่างถูกต้อง อย่างไรก็ตาม มันไม่เหมือน Nashetania ต้องการความช่วยเหลือใด ๆเธอได้กล่าวว่า เธอได้ร่วมกับหลายชนิด Kyoma และขณะนี้ไม่สามารถใช้ความสามารถในการ Adlet รู้เพียงวิธีแปลกเธออีกครั้งได้ทาง ที่พวกเขาหยุดที่ซ่อนที่เธอและ Dozzu สะสมสำหรับครู่และเขา ditched เสื้อผ้าของเธอ tattered เธอแล้วอาวุธที่ตัวเอง มีดาบใหม่ และห่มตัวเองในเกราะใหม่ เกราะถูกแตกหนึ่งเธอเคยมีก่อนหน้านี้ นี้เวลา มีสีดำ และสีดำสีน้ำตาล และ Adlet รู้สึกว่า รูปของเธอในเกราะมีมากถึงกว่าก่อนแขนซ้ายที่เธอหายไป และรอยแผลเป็นเหลืออยู่บนร่างกายของเธอทั้งหมดยังให้เธอดู deteriorated ที่เธอไม่ได้มาก่อน"ขวา meow ฟังเจ้าหญิงซัง ฉันถูกฆ่าทันที โดยเธอ ฮันส์กล่าว และชี้หน้าเขาไปมา"ฆ่า แต่คุณไม่ได้ฆ่า" Nashetania craned ศีรษะของเธอไปด้านข้างด้วยจ้องที่ตาเปล่าของ bewilderment"ฮันส์... ท่า... เรื่องที่...""ใช่ฉันมีความคิดว่า เธอมีค่ากับบางสิ่งบางอย่าง meow แต่ฉันไม่เคยคิดว่า ฉันจะถูกฆ่า""คุณรอที่สอง ที่ไม่ได้สิ่งที่คุณควรแบ่งปันเพื่อลวกๆ""ไม่จริง ๆ สิ่งที่เขาสัญญาว่า จะรักษาความลับ ขวา" Adlet coldly กล่าว"กรุณาบอกเพิ่มเติม เกิดอะไรขึ้น" Nashetania ถาม"แม้ว่าเธอวางลงบนใบหน้าของผู้หญิงแตกต่าง ที่ดอกตูมของเธอ horrific นิรันดร์ meow"ฮันส์ amusingly อธิบายเหตุการณ์ที่สี่วันที่ผ่านมา transpired และ Nashetania ฟัง ด้วยมือของเธอกับปากของเธออยู่ตลอดเวลาขณะ"ผมไม่เชื่อว่ามัน ฉันไม่คิดว่า มาซังมีชนิดของบุคคลที่ต้องการดังนั้นสิ่งที่ ฉันก็คิดว่า เธอเป็นคนที่คุณสามารถวางไว้วางใจ Nashetania กล่าว innocently ว่าเธอถูกคนตาบอดกับทุกสิ่งที่เธอทำ“… เฮ้ kun โฆษณา รึเปล่าครับ" Rolonia ซ้ายชาโม และไปผ่าน Adlet เธอพูดอย่างเงียบ ๆ พอที่ผู้อื่นจะไม่ได้ยิน "ได้รับความรู้สึกที่ว่า ทุกคนมีพฤติกรรมค่อนข้างลวก ๆ เกินไปเกี่ยวกับทั้งหมดนี้ ผมคิดว่า เราจำเป็นต้องระมัดระวังมากขึ้น...""ช่างเถอะ ไม่มีปัญหา"Adlet ระมัดระวังยิ่งกว่าก่อน และได้รับการรักษาตาปิดในทั้งหมดของสหายของเขา ถ้ามี ความลับสำคัญซ่อนอยู่วัดชะตากรรมแล้วมีถูกที่เจ็ดจะทำการย้ายเมื่อพวกเขาได้มีโอกาส ทัศนคติของเขาใช้ได้สำหรับการแสดงเขาถูกรักษาตาออกเพื่อว่าเขาจะเห็นความพยายามใด ๆ Dozzu และ Nashetania ที่จะเป็นคนเดียวกัน การกระทำของพวกเขาต้องถูกจำกัดเพื่อหลีกเลี่ยงพวกเขาอาจ conspiring กับผู้อื่นฮันส์ยังดูเหมือน พูด cheerfully แต่ขณะเดียวกัน เขาอยู่จริงตรวจสอบปฏิกิริยาของ Nashetania และพยายามคิดหาสิ่งที่เธอได้วางแผน และ Fremy มา และชาโมได้โดยไม่ให้จัดส่งเจ้าหน้าที่ของตนอย่างใดอย่างหนึ่ง"ไม่ได้นี้เป็นสิ่งที่ดี Rolonia เพื่อนกับ Dozzu และ Nashetania ""แน่ใจ แต่ทำไม""เพื่อจะได้ง่ายต่อการซุ่มในภายหลัง"Rolonia ก็รู้สึกแปลกใจเล็กน้อย โดยคำพูดของเขา แต่พล็อตและทรยศเท่าธรรมชาติในสนามรบ"เฮ Dozzu, " Adlet เรียก "อย่างไรบ้างเกี่ยวกับสถานการณ์ปัจจุบัน ผู้ที่ทำคุณสมมติว่าคือ เจ็ด"จากฮันส์ซังพูดก่อนหน้านี้ ฉันสามารถคงประกาศว่า มาซังไม่เจ็ด ในทำนองเดียวกัน ฉันสามารถยังกล่าวว่า โอกาสที่ฮันส์สัน ชาโมซัง หรือ Goldof ซังที่เจ็ดด้านต่ำ"อะไรคือหลักฐานของคุณ""Tgurneu จะพยายามปกป้องเจ็ด ไม่ว่า เขาไม่ได้บอกผู้ใต้บังคับบัญชาของเขาเป็นตัวตนของเจ็ด วิธีการว่าเขาพยายามปกป้องเจ็ดไม่แน่นอน แต่มันไม่เหมือนเขาได้โกหกเกี่ยวกับแผนลับเพื่อปกป้องพวกเขา""อืมม""ในเวลาเดียวกัน เจ็ดควรพยายามปกปิดความจริงเกี่ยวกับตัวเอง ดังนั้น พวกเขาจะคงพยายามสำเร็จนำไปสู่สาเหตุ กำจัดศัตรูของคุณ และป้องกันทั้งหมดของคุณ ดังนั้น แม้ว่าพวกเขาบันทึกชีวิตที่จะไม่สะกดที่ ไม่เจ็ด""มีสินค้าเดียวเป็นไปได้ของหลักฐาน: Tgurneu กล่าวว่า บุคคลที่จริงจังพยายามฆ่าเจ็ดไม่เจ็ด เขายังกล่าวว่า ผู้ที่เพิกเฉยต่อเจ็ด แม้ มีความเสี่ยงอาจเกิดขึ้น สมบูรณ์ ได้ไม่เจ็ดอย่างใดอย่างหนึ่ง"Dozzu อย่างต่อเนื่องเพื่อพูดคุย"ถ้า Adlet ซังไม่เคยมี แล้วมาซังจะไม่ต้องสงสัยมีตาย ดังนั้น ฉันสามารถพูดได้ว่า เธอไม่ใช่เจ็ด ฮันส์-ซานถูกฆ่า และก็จะไม่ได้รับที่แปลกถ้า Goldof ซังถูกฆ่าทั้งหมดของคุณ ยัง เป็นที่ฉันสามารถบอก Tgurneu ตั้งใจจะฆ่าชาโมซาน ดังนั้นจากทั้งหมดที่ ฉันสามารถระบุว่า โอกาสที่สี่ถูกเจ็ดต่ำ"นอกจากนี้ที่ประมาณร่วมกับสิ่ง Adlet ได้คิด"ไปที่เหลือเป็น

การแปล กรุณารอสักครู่..

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:[สำเนา]

คัดลอก!

การแปล กรุณารอสักครู่..

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:[สำเนา]

คัดลอก!

หน้าถัดไป pagechapter

2

ตอนที่ 2 : ตอนที่ 1

มันเป็นสิบแปดวันหลังจากที่มาจิน ก็ฟื้นขึ้นมาและเจ็ดวันตั้งแต่ adlet และคนอื่นๆได้เข้ามาโอดครวญ ปีศาจ ดินแดน สภาพอากาศที่ชัดเจนมากขึ้นกว่าก่อนหน้านี้วัน สมบูรณ์ไร้เมฆและพระอาทิตย์สว่างขึ้นในความมืด สีแดงอ่อน ดินแดนแห่งปีศาจดินแดน . .

มันเป็นเพียงหลังจากเที่ยงและ adlet และคนอื่นๆ ก้าวผ่านเส้นทางภูเขาที่อันตรายไปทางเหนือของศูนย์กลางของดินแดนปีศาจ . .

เดินไปที่ด้านหน้าของแพ็ค dozzu หันไปรอบ ๆและถามว่า " adlet ซัง คุณจะช่วยแสดงให้เราดูแผนที่ "

adlet วางแผนที่ลงบนพื้นดิน และ dozzu ชี้ตำแหน่งด้วย

forelegs ของเขา" tgurneu สร้างอีก ในการประชุมสุดยอดของภูเขานี้ มันสามารถมองเห็นพื้นที่ทั้งหมดทุกทางลงไปที่ฐาน เพราะดูเหมือนจะง่าย แต่ฉันสงสัยว่ามันจะปลอดภัยกว่าที่จะหลีกเลี่ยงมันและผ่านหุบเขาไปทางทิศใต้ "

" แล้ว ทุกคน ไปทางตะวันตกเฉียงใต้ " adlet กล่าวเรียกร้องให้ผู้อื่นต่อไปอีก

ลงภูเขาเส้นทางแม้ว่า adlet และคนอื่นเป็นเพียงสามารถที่จะได้รับนิด ๆหน่อย ๆนอนเมื่อคืน พวกเขาไม่มีทางเลือก แต่ที่จะออกเร็วๆนี้ goldof nashetania , และคาโม ยังบาดเจ็บ แต่คนอื่นก็ได้ ดังนั้นพวกเขาจึงผลักตัวเองจึงรีบ มีโอกาสที่พวกเขาจะถูกโจมตีโดย tgurneu ถ้าพวกเขาอยู่ในสถานที่เดียวกัน บวกพวกเขาต้องการที่จะเข้าถึงวัดแห่งชะตากรรมที่ dozzu กล่าวถึงให้เร็วที่สุด

" ศัตรู " dozzu กระซิบ

จะได้เห็น kyoma ภายในร่มเงาของก้อนหิน มันยังไม่ได้สังเกตเห็นพวกเขา แต่ต่อไปทันที fremy readied ปืนเธอย้ายมือของเธอเร็วกว่าที่ตามองเห็น ที่โมราเวลาเดียวกัน ค่อย ๆจับมือของเธอให้ปลายด้านบนของ fremy

ของบาร์เรลfremy ยิงไรเฟิลและกระสุนแล่นผ่านหัวของ kyoma แต่แหวนของปืนไม่สามารถได้ยินจากใครนอกจากผู้ที่ โมราได้ใช้พลังของภูเขาสะท้อนการยกเลิกการออกเสียง สองของพวกเขาได้รับการใช้วิธีนี้ ปิดรับลูกเสือหนึ่งโดยหนึ่ง

เขาสนใจเส้นทางของพวกเขาและเพื่อให้ห่างไกลการเดินทางของพวกเขาได้หายไปอย่างราบรื่นในน้อยกว่าครึ่งวันตั้งแต่พวกเขาได้ออกเดินทางพวกเขาใกล้หมดสติภูเขา

ส่วนพิจารณาปัญหาของ cargikk หุบเขา กับ dozzu คําแนะนําของพวกเขาได้อย่างง่ายดายสามารถที่จะข้ามมัน เมื่อ dozzu สวดมนต์คาถาที่เขียนบนเสาซ่อนอยู่ในผนังของหุบเขา อากาศเย็นเต็มด้านล่างของหุบเขา และสร้างเส้นทาง dozzu ตาม ,เขาเป็นพันธมิตรกับเซนต์แห่งน้ำแข็งสามรุ่นที่ผ่านมา

และแม้หลังจากการออกจากหุบเขา พวกเขาสามารถอย่างปลอดภัยล่วงหน้าในขณะที่หลีกเลี่ยงศัตรูภายใต้ dozzu ของทิศทาง เขาเข้าใจ tgurneu ของหน่วย ดังนั้น จึงได้คาดการณ์ว่า kyoma จะขัดขวางเส้นทางของพวกเขา .

" มีความเป็นไปได้ว่า ในขณะที่เราอยู่ในหุบเขาที่เราสามารถค้นพบจากด้านบน และโมราซานไม่สามารถใช้สายตาที่สองของเธอ ฉันคิดว่า fremy ซานควรนกปากซ่อมหรือ jyuma ของคาโมะซังควรจะเผชิญหน้ากับพวกเขา . "

dozzu ถูกกำกับทีมค่อนข้างมีประสิทธิภาพ ดังนั้นก็ไม่มี adlet เข้ามาด้วยตัวของเขาเอง ความคิดเห็น

" dozzu เชื่อถือได้มากกว่าคุณ fremy

" พูดอย่างเย็นชาadlet หัวเราะและตอบว่า " ผมยกย่องเขาสำหรับความพยายามมากของเขา แต่ผมสงสัยว่า ความพยายามดังกล่าวจะมากกว่าฉัน เพราะฉันเป็นผู้ชายที่แข็งแกร่งที่สุดในโลก "

จากตำแหน่งที่หัวของกลุ่ม dozzu กลับมามองผ่านไหล่ของเขาด้วยความงุนงงมอง " ฉันมีเรื่องจะถามเธอหน่อย แต่คุณถามว่าคุณเข้มแข็งที่สุดในโลก ? "

" นายพูดเรื่องอะไร ? ไม่มีทางที่มันจะเป็นตลก . "

" . . . . . . . . . เรื่องนั้น . . . . . . . ผมควรจะพูดอะไร . . . . . . . "

" ไม่ห่วงตัวเองมากกว่าคนที่ชอบฉัน "

dozzu เอียงหัวไปด้านข้างในความสับสน

8 คน และ kyoma อย่างต่อเนื่องต่อไปในบรรทัด กับการบาดเจ็บที่รุนแรงมากที่สุดของกลุ่ม goldof อยู่ตรงกลางของเส้นความคุ้มครองโดยผู้อื่นเหยียดยาวหลับตาข้ามหลังกระสุน jyuma คาโมได้อาเจียนออกมา adlet ได้สั่งให้เขามีสมาธิในการกู้คืนของเขาสำหรับตอนนี้

คาโมเดินกับ rolonia ก็สนับสนุน แต่เธอค่อนข้างในสุขภาพที่ดีและเขาไม่ได้ดูเหมือนจะอยู่ในความตายใกล้รัฐเธอได้รับเมื่อวานนี้ บางทีอาจจะไม่มีอะไรต้องกังวล

และสำหรับ nashetania มีแม้แต่น้อยต้องกังวลเกี่ยวกับเธอ

" ผมเห็น กษัตริย์ gwenvale มา ? ฉันสงสัยว่าใครใช้ภาพมายาหมอกกั้นอีกครั้ง แต่สุดท้ายฉันก็เข้าใจแล้วล่ะ "

nashetania เดินไปที่ด้านหลังของเส้น ฮานส์อยู่ตรงหน้าเธอและเขาจะบอกเธอเกี่ยวกับสงครามหกดอกมีมาก . .

ก็หลายชั่วโมงหลังจากการต่อสู้ บาดแผลของเธอได้หายแล้ว เธอยังขาดแขนซ้ายของเธอ แต่เธอกระแทกคอก็กลับมาเป็นปกติ มันยังดูเหมือนแรงทั้งหมดของเธอได้กลับมาเป็นอย่างดี

คนปกติจะต้องสูญเสียความสมดุลของเขา หลังจากการสูญเสียของแขนของพวกเขาและจะพบว่ามันยากที่จะเดินได้อย่างถูกต้อง แต่มันดูไม่เหมือน nashetania

ต้องการความช่วยเหลือใด ๆเธอเคยบอกว่าเธอจะเข้าร่วมกับหลายประเภทของ kyoma และตอนนี้สามารถที่จะใช้ความสามารถของพวกเขา ความรู้ที่ทำให้ adlet อีกครั้งทราบเพียงว่าดูเหมือนเธอ

ระหว่างทางได้แวะที่ ซ่อนสถานที่ที่เธอและ dozzu อยู่สักพัก เธอทิ้งเสื้อผ้าที่ขาดรุ่งริ่งของเธอ แล้วก็อาวุธตัวเองด้วยดาบและเกราะตัวเองใหม่ในชุดเกราะ

การแปล กรุณารอสักครู่..

ภาษาอื่น ๆ

การสนับสนุนเครื่องมือแปลภาษา: กรีก, กันนาดา, กาลิเชียน, คลิงออน, คอร์สิกา, คาซัค, คาตาลัน, คินยารวันดา, คีร์กิซ, คุชราต, จอร์เจีย, จีน, จีนดั้งเดิม, ชวา, ชิเชวา, ซามัว, ซีบัวโน, ซุนดา, ซูลู, ญี่ปุ่น, ดัตช์, ตรวจหาภาษา, ตุรกี, ทมิฬ, ทาจิก, ทาทาร์, นอร์เวย์, บอสเนีย, บัลแกเรีย, บาสก์, ปัญจาป, ฝรั่งเศส, พาชตู, ฟริเชียน, ฟินแลนด์, ฟิลิปปินส์, ภาษาอินโดนีเซี, มองโกเลีย, มัลทีส, มาซีโดเนีย, มาราฐี, มาลากาซี, มาลายาลัม, มาเลย์, ม้ง, ยิดดิช, ยูเครน, รัสเซีย, ละติน, ลักเซมเบิร์ก, ลัตเวีย, ลาว, ลิทัวเนีย, สวาฮิลี, สวีเดน, สิงหล, สินธี, สเปน, สโลวัก, สโลวีเนีย, อังกฤษ, อัมฮาริก, อาร์เซอร์ไบจัน, อาร์เมเนีย, อาหรับ, อิกโบ, อิตาลี, อุยกูร์, อุสเบกิสถาน, อูรดู, ฮังการี, ฮัวซา, ฮาวาย, ฮินดี, ฮีบรู, เกลิกสกอต, เกาหลี, เขมร, เคิร์ด, เช็ก, เซอร์เบียน, เซโซโท, เดนมาร์ก, เตลูกู, เติร์กเมน, เนปาล, เบงกอล, เบลารุส, เปอร์เซีย, เมารี, เมียนมา (พม่า), เยอรมัน, เวลส์, เวียดนาม, เอสเปอแรนโต, เอสโทเนีย, เฮติครีโอล, แอฟริกา, แอลเบเนีย, โคซา, โครเอเชีย, โชนา, โซมาลี, โปรตุเกส, โปแลนด์, โยรูบา, โรมาเนีย, โอเดีย (โอริยา), ไทย, ไอซ์แลนด์, ไอร์แลนด์, การแปลภาษา.