Lamphun was part of the Mon Dvarava

Lamphun was part of the Mon Dvaravati civilization which developed along trade routes from the Gulf of Martaban (an arm of the Andaman Sea in the southern part of Burma) to the Chao Phraya River basin and beyond to the north and east.

Queen Chamadevi’s dynasty lasted until the mid 11th century, when Lamphun may have been temporarily evacuated due to a cholera epidemic. However it remained as the centre of the valley until it was captured by King Mangrai in 1281. King Mangrai used Lamphun as his capital for four years before founding a new capital. Since the foundation of Chiang Mai in 1296, Lamphun has been dominated by its northern neighbour.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ลำพูนเป็นส่วนหนึ่งของอารยธรรมมอญในทวารวดีซึ่งพัฒนาไปตามเส้นทางการค้าจากอ่าวเมาะตะมะ (แขนของทะเลอันดามันในภาคใต้ของประเทศพม่า) กับลุ่มแม่น้ำเจ้าพระยา และด้านเหนือและตะวันออกราชวงศ์จามเทวีราชินีกินเวลาจนถึงช่วงกลางศตวรรษที่ 11 เมื่อลำพูนอาจมีได้ชั่วคราวอพยพเนื่องจากการระบาดของอหิวาตกโรค อย่างไรก็ตาม มันยังคงเป็นศูนย์กลางหุบเขาจนกว่าจะถูกจับ โดยกษัตริย์พญามังรายใน 1281 รายการ พญามังรายกษัตริย์ใช้ลำพูนเป็นเมืองหลวงของเขาสี่ปีก่อนก่อตั้งเป็นเมืองหลวงใหม่ ตั้งแต่มูลนิธิเชียงใหม่ใน 1296 ลำพูนได้ถูกครอบงำ โดยเพื่อนบ้านทางตอนเหนือของ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ลำพูนเป็นส่วนหนึ่งของอารยธรรมมอญทวารวดีซึ่งพัฒนาไปตามเส้นทางการค้าจากอ่าวเมาะตะมะ (แขนข้างหนึ่งของทะเลอันดามันในภาคใต้ของพม่า) เพื่อลุ่มน้ำแม่น้ำเจ้าพระยาและไกลไปทางทิศเหนือและทิศตะวันออก. ราชวงศ์พระนางจามเทวีกินเวลา จนกระทั่งศตวรรษที่ 11 กลางเมื่อลำพูนอาจจะได้รับการอพยพชั่วคราวเนื่องจากมีการแพร่ระบาดของโรคอหิวาตกโรค แต่มันก็ยังคงเป็นศูนย์กลางของหุบเขาจนกระทั่งมันถูกจับโดยกษัตริย์มังรายกษัตริย์ใน 1281. มังรายใช้ลำพูนเป็นเงินของเขาเป็นเวลาสี่ปีก่อนที่จะก่อตั้งเมืองหลวงใหม่ ตั้งแต่พื้นฐานของจังหวัดเชียงใหม่ใน 1296 ที่จังหวัดลำพูนได้รับการครอบงำโดยเพื่อนบ้านทางตอนเหนือของ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ลำพูนเป็นส่วนหนึ่งของอารยธรรมมอญทวาราวดีซึ่งพัฒนาตามเส้นทางการค้าจากอ่าวเมาะตะมะ ( แขนของทะเลอันดามันในภาคใต้ของพม่า ) ลุ่มน้ำเจ้าพระยา และเหนือไปทางทิศเหนือและทิศตะวันออกก็สมัยพระนางจามเทวีราชวงศ์จนถึงกลางศตวรรษที่ 11 เมื่อลำพูนได้อพยพชั่วคราว เนื่องจากมีอหิวาตกโรคระบาด อย่างไรก็ตาม มันยังคงเป็นศูนย์กลางของหุบเขาจนถูกจับโดยกษัตริย์พญามังรายใน 1189 . พญามังรายกษัตริย์ใช้ลำพูนเป็นเมืองหลวงของเขาสำหรับสี่ปี ก่อนสร้างเมืองหลวงใหม่ ตั้งแต่รากฐานของเชียงใหม่ใน 1 , 296 , ลำพูนได้ถูกครอบงำโดยเพื่อนบ้านของภาคเหนือ