Duke Huai sending three consecutive

Duke Huai sending three consecutive “kill him” sound transmissions to Duke Hui Ran in a deep voice showed how strong his murderous intent was. As Duke Hui Ran’s father, he naturally knew best of Hui Ran’s temper… he was naturally cruel and brutal, his greatest pleasure came from torturing his opponent, but at the same time, he was also extremely arrogant. He almost never truly took anyone seriously, and because of this personality, when he faced Yun Che, it was very possible that he would arrogantly give him time to regain his strength, and disdain fighting against someone who was exhausted.

Therefore, he reminded him by saying “kill him” three times.

Hui Ran’s eyelids twitched when he received Duke Huai’s sound transmission. He scoffed lightly between his nostrils, and stood up slowly. Step by step, he walked towards the arena without a hurry.

From the moment that he stood up, he attracted everyone’s attention, and became the center of attention. He didn’t release any profound energy aura, but the people who were watching him clearly felt an extremely heavy pressure.

The expression of the people in the west wing who knew well of Hui Ran’s strength had all become stiff… However, up to when Hui Ran was standing right in front of Yun Che, Yun Che still hadn’t made any sign of surrendering as they had hoped. Instead, he was standing straight, and he gazed right into Hui Ran’s eyes.

“Please… do not get killed.” The several great Patriarchs could only sigh heavily in their hearts.

Hui Ran stood in front of Yun Che. His slightly narrowed eyes were flickering with an extremely dangerous light. His body was already unusually tall, on top of that, every single one of his muscle were popping out. Just his figure alone already imposed a fearful pressure. Even though he didn’t release his aura, there was an invisible pressure, and it had already heavily pressured on Yun Che’s heart and soul.

“This guy’s strength is no weaker than than that Number One Under Heaven from the elven race,” Jasmine said coldly. “You are far weaker than him. Even if you were in your best condition, there is no question that you would lose fighting against him, let alone now when you only have ten percent of profound energy and strength left.”

“I am indeed not as strong as him,” Yun Che replied while gasping for his breath, “But that doesn’t mean… I can’t beat him today!”

Jasmine scoffed softly and said, “Under the rule of leaving the arena would count as a loss, it is indeed possible for you to beat him… but you will need enough luck!”

“My luck has never been bad.”

“Hmph.” Duke Hui Ran scoffed softly in contempt and arrogance. He crossed his arms over his chest, and looked at Yun Che indifferently, “Since you were able to beat this duke’s younger brother, you barely qualify to be this duke’s opponent. This duke had always disdained fighting against someone who had already almost used up all of their profound energy, but you… are even more not worthy for this duke to waste time on.”

He didn’t take out a weapon, pointed at Yun Che with one finger, and ticked his finger in contempt, “You can attack now.”

“Heh,” Yun Che laughed coldly, laughing with even more scorn, “As expected, you Duke Huai Palace people are only a bunch of trash who are just talk. Even though now I only have less than ten percent of my profound energy, it is enough to beat trash like you.”

With Hui Ran’s strength and prestige, he had never had anyone say anything like that to him from birth to now. No one ever had the ability or the guts to be so presumptuous in front of him. Duke Hui Ran’s eyes slowly narrowed. He didn’t get mad, he just smiled lightly, as a cold glare of brutality flashed deep in his eyes, “With just you?”

Suddenly, Duke Huai’s sound transmission was sent to his ears, “Stop chitchatting with him and kill him immediately!”

“Yes! With just me!”

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ห้วย Duke ส่งสามติดต่อกัน "ฆ่าเขา" เสียงส่งดยุคฮุย Ran เสียงลึกแสดงให้เห็นความแข็งแกร่งความตั้งใจของ murderous เป็นพ่อดยุฮุย Ran เขาธรรมชาติรู้ที่ดีที่สุดของอารมณ์ฮุย Ran...เขาธรรมชาติโหดร้าย และโหดร้าย ความสุขของเขามาจากทรมานฝ่ายตรงข้ามของเขา แต่ในเวลาเดียวกัน เขาก็ยังหยิ่งมาก เขาอย่างแท้จริงแทบไม่เคยเอาใครอย่างจริงจัง และเนื่องจากบุคลิกนี้ เมื่อเขาเผชิญ Yun Che มันเป็นไปได้มากว่า เขาจะ arrogantly ให้เขาฟื้นความแข็งแรงของเขา และรังเกียจต่อสู้กับคนที่ถูกหมดดังนั้น เขาเตือนเขา ด้วยการพูดว่า "ฆ่าเขา" สามครั้งขอบตาฮุยวิ่ง twitched เมื่อเขาได้รับการส่งกระจายเสียงดุ๊กห้วย เขา scoffed เบา ๆ ระหว่างจมูกของเขา และลุกขึ้นยืนอย่างช้า ๆ ขั้นตอนโดยขั้นตอน เขาเดินไปทางเวทีโดยไม่รีบร้อนจากช่วงเวลาที่เขาลุกขึ้นยืน เขาดึงดูดความสนใจของทุกคน และกลายเป็น ศูนย์กลางของความสนใจ เขาไม่ปล่อยออร่าพลังงานลึกซึ้งใด ๆ แต่คนที่ได้ดูเขารู้สึกมีความกดดันหนักมากอย่างชัดเจนการแสดงออกของคนในฝั่งตะวันตกที่รู้ดีของฮุย Ran แรงทั้งหมดกลายเป็นแข็ง... อย่างไรก็ตาม ถึงเมื่อฮุย Ran กำลังยืนอยู่หน้ายุน Che, Yun Che ยังคงไม่ได้เข้าสู่ระบบใด ๆ ของการยอมจำนนเป็นที่พวกเขาหวัง แทน เขายืนตรง และเขาจ้องอยู่เข้าตาฮุย Ran"โปรดได้รับการฆ่าไม่" การขึงดีหลายอาจเพียงถอนหายใจหนักในใจRan หุยยืนหน้ายุน Che เล็กน้อยขอบตาก็กระพริบพร้อมไฟอันตรายมาก ร่างกายของเขาได้แล้วสูงผิดปกติ ที่ ถลนทุกหนึ่งเดียวของกล้ามเนื้อของเขา เพียงเขารูปเดียวแล้วกำหนดความดันกลัว แม้ว่าเขาไม่ปล่อยออร่าของเขา มีความดันมองไม่เห็น และมันมีอยู่แล้วหนักกดดันในหัวใจและจิตวิญญาณ Yun Che"ความแข็งแรงของผู้ชายคนนี้เป็นไม่ต่ำกว่ากว่าที่หนึ่งภายใต้สวรรค์จากการแข่งขัน elven มะลิกล่าวว่า จ้างงาน "คุณอยู่ไกลอ่อนกว่าเขา แม้ว่าคุณอยู่ในสภาพที่ดีที่สุดของคุณ มีคำถามที่คุณจะสูญเสียการสู้รบกับเขา ให้อยู่คนเดียวตอนนี้เมื่อคุณมีเพียง 10% ของพลังงานที่ลึกซึ้งและความแข็งแรงด้านซ้าย""ผมจริงไม่เข้มแข็งเช่นเขา Yun Che ตอบขณะ gasping สำหรับลมหายใจของเขา "แต่ไม่ได้หมายความ... ฉันไม่สามารถเอาชนะเขาวันนี้"จัสมิน scoffed เบา ๆ และกล่าว ว่า "ภายใต้การปกครองของออกจากเวทีจะนับเป็นการสูญเสีย เป็นไปได้แน่นอนสำหรับคุณที่จะชนะเขา... แต่คุณโชคดีพอ""โชคดีของฉันแล้วไม่ดี"“Hmph.” Duke Hui Ran scoffed softly in contempt and arrogance. He crossed his arms over his chest, and looked at Yun Che indifferently, “Since you were able to beat this duke’s younger brother, you barely qualify to be this duke’s opponent. This duke had always disdained fighting against someone who had already almost used up all of their profound energy, but you… are even more not worthy for this duke to waste time on.”He didn’t take out a weapon, pointed at Yun Che with one finger, and ticked his finger in contempt, “You can attack now.”“Heh,” Yun Che laughed coldly, laughing with even more scorn, “As expected, you Duke Huai Palace people are only a bunch of trash who are just talk. Even though now I only have less than ten percent of my profound energy, it is enough to beat trash like you.”With Hui Ran’s strength and prestige, he had never had anyone say anything like that to him from birth to now. No one ever had the ability or the guts to be so presumptuous in front of him. Duke Hui Ran’s eyes slowly narrowed. He didn’t get mad, he just smiled lightly, as a cold glare of brutality flashed deep in his eyes, “With just you?”Suddenly, Duke Huai’s sound transmission was sent to his ears, “Stop chitchatting with him and kill him immediately!”“Yes! With just me!”

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ดยุคห้วยส่งสามติดต่อกัน "ฆ่าเขา" ส่งสัญญาณเสียงให้กับดยุคฮุ่ยวิ่งในเสียงลึกแสดงให้เห็นวิธีการที่แข็งแกร่งเจตนาฆาตกรรมของเขาคือ ในฐานะที่เป็นพ่อของดยุคฮุ่ยวิ่งเขารู้ว่าธรรมชาติที่ดีที่สุดของอารมณ์ฮุ่ยวิ่ง ... เขาตามธรรมชาติที่โหดร้ายและโหดร้าย, ความสุขที่ยิ่งใหญ่ที่สุดของเขามาจากการทรมานฝ่ายตรงข้ามของเขา แต่ในเวลาเดียวกันเขายังหยิ่งมาก เขาแทบจะไม่เคยอย่างแท้จริงเอาทุกคนอย่างจริงจังและเพราะบุคลิกนี้เมื่อเขาเผชิญหน้ากับยุนเชมันเป็นไปได้มากที่เขาเต๊ะจะทำให้เขามีเวลาที่จะฟื้นความแข็งแรงของเขาและดูหมิ่นต่อสู้กับคนที่ได้หมด.

ดังนั้นเขาเตือนเขา โดยกล่าวว่า "ฆ่าเขา" สามครั้ง.

เปลือกตาฮุ่ยวิ่งกระตุกเมื่อเขาได้รับการส่งผ่านเสียงดยุคห้วยของ เขาด่าเบา ๆ ระหว่างรูจมูกของเขาและยืนขึ้นอย่างช้าๆ ขั้นตอนโดยขั้นตอนที่เขาเดินไปที่เกิดเหตุโดยไม่ต้องรีบ.

จากช่วงเวลาที่เขายืนขึ้นเขาดึงดูดความสนใจของทุกคนและกลายเป็นศูนย์กลางของความสนใจ เขาไม่ปล่อยใด ๆ กลิ่นอายพลังงานลึกซึ้ง แต่คนที่เฝ้าดูเขารู้สึกกดดันหนักมากอย่างเห็นได้ชัด.

การแสดงออกของคนที่อยู่ในปีกตะวันตกที่รู้กันดีของความแข็งแรงฮุ่ยวิ่งมีทั้งหมดกลายเป็นแข็ง ... แต่ถึงเมื่อ ฮุย Ran กำลังยืนอยู่ตรงหน้าของยุนเจ๊เจ๊ยุนยังไม่ได้ทำเครื่องหมายใด ๆ ของการยอมจำนนขณะที่พวกเขาหวังว่า แต่เขากำลังยืนอยู่ตรงและเขาจ้องเข้าไปในดวงตาขวาฮุยวิ่ง.

"ได้โปรด ... ไม่ได้รับการฆ่า." พระสังฆราชหลายที่ดีเท่านั้นที่จะถอนหายใจอย่างมากในหัวใจของพวกเขา.

ฮุย Ran ยืนอยู่หน้า Yun Che ดวงตาลดลงเล็กน้อยของเขาถูกริบหรี่กับแสงเป็นอันตรายอย่างยิ่ง ร่างของเขาถูกแล้วสูงผิดปกติในด้านบนของที่ทุกหนึ่งเดียวของกล้ามเนื้อของเขาถูก popping ออก เพียงแค่ตัวเลขของเขาเพียงอย่างเดียวแล้วกำหนดความดันกลัว แม้เขาจะไม่ปล่อยกลิ่นอายของเขามีความดันที่มองไม่เห็นและมันมีอยู่แล้วอย่างหนักกดดันในหัวใจหยุนเจ๊และจิตวิญญาณ.

"ความแข็งแรงของผู้ชายคนนี้ไม่อ่อนแอกว่ากว่าจำนวนที่หนึ่งใต้ฟ้าจากการแข่งขันพราย" จัสมิน กล่าวอย่างเย็นชา "คุณอยู่ห่างไกลที่อ่อนแอกว่าเขา แม้ว่าคุณจะอยู่ในสภาพที่ดีที่สุดของคุณมีคำถามว่าคุณจะสูญเสียการต่อสู้กับเขาไม่ให้อยู่คนเดียวตอนนี้เมื่อคุณมีเพียงร้อยละสิบของพลังงานที่ลึกซึ้งและแรงเหลือ. "

" ผมแน่นอนไม่แข็งแรงเท่าเขา "หยุน Che ตอบในขณะที่หอบลมหายใจของเขา " แต่นั่นไม่ได้หมายความว่า ... ฉันไม่สามารถเอาชนะเขาในวันนี้!"

จัสมินด่าเบา ๆ และกล่าวว่า "ภายใต้การปกครองของการออกจากที่เกิดเหตุจะนับเป็นความสูญเสียก็ย่อมเป็นไปได้สำหรับ คุณจะเอาชนะเขา ... แต่คุณจะต้องโชคพอ! "

" โชคดีของผมที่ไม่เคยมีที่ไม่ดี. "

" ฮึ่ม. "ดยุคฮุย Ran ด่าเบา ๆ ในการดูถูกและหยิ่ง เขากระชากแขนของเขามากกว่าหน้าอกของเขาและมองไปที่ยุนเจ๊เอาใจใส่ "ตั้งแต่คุณมีความสามารถที่จะชนะน้องชายของดยุคนี้คุณแทบจะมีคุณสมบัติที่จะเป็นฝ่ายตรงข้ามของดยุคนี้ ดยุคนี้ได้ดูถูกเสมอต่อสู้กับคนที่มีอยู่แล้วเกือบทั้งหมดใช้พลังงานอย่างลึกซึ้งของพวกเขา แต่คุณ ... มีมากขึ้นไม่คุ้มค่าสำหรับดยุคนี้เสียเวลาในการ. "

เขาไม่ได้ใช้ออกอาวุธชี้ไปที่ยุน Che ด้วยนิ้วเดียวและ ticked นิ้วของเขาในการดูถูก "คุณสามารถโจมตีได้ในขณะนี้."

"เอ๋" ยุนเจ๊หัวเราะอย่างเย็นชาหัวเราะกับดูถูกมากยิ่งขึ้น "เป็นที่คาดหวังคนที่คุณดุ๊กห้วยพระราชวังเป็นเพียงพวงของถังขยะที่เป็น เพียงแค่พูดคุย ถึงแม้ว่าตอนนี้ฉันมีเพียงน้อยกว่าร้อยละสิบของพลังงานที่ลึกซึ้งของฉันมันเป็นพอที่จะเอาชนะถังขยะเช่นคุณ. "

กับความแรงฮุ่ยวิ่งและศักดิ์ศรีเขาไม่เคยมีใครพูดอะไรอย่างนั้นกับเขาตั้งแต่แรกเกิดถึงตอนนี้ ไม่เคยมีใครมีความสามารถหรือความกล้าที่จะให้เกรงใจในด้านหน้าของเขา ตาของดยุคฮุ่ยวิ่งลดลงอย่างช้าๆ เขาไม่ได้บ้าเขาเพียงแค่ยิ้มเบา ๆ เป็นแสงจ้าเย็นโหดประกายลึกลงไปในดวงตาของเขา "มีเพียงคุณ?"

ทันใดนั้นส่งผ่านสัญญาณเสียงดยุคห้วยถูกส่งไปยังหูของเขา "หยุด chitchatting กับเขาและฆ่าเขา ทันที! "

" ใช่! มีเพียงฉัน! "

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ดยุคแห่งห้วยส่งสามครั้ง " ฆ่ามัน " เสียงสัญญาณให้ดุ๊กฮีวิ่งในเสียงลึกพบวิธีรัดกุม murderous เจตนาของเขาคือ ในฐานะดยุคฮีวิ่งของพ่อ เขาย่อมรู้ดีที่สุดของฮีวิ่งน่ะ . . . . . . . เขาคือธรรมชาติที่โหดร้ายและป่าเถื่อน ความสุขที่ยิ่งใหญ่ที่สุดของเขามาจากการทรมานฝ่ายตรงข้ามของเขา แต่ในขณะเดียวกันเขาก็ยังโอหังมาก เขาเกือบจะไม่เคยเอาใครอย่างจริงจัง และด้วยนิสัยนี้ เมื่อเขาต้องเผชิญกับยุนเช มันเป็นไปได้มากที่เขาจะเต๊ะให้เขาเวลาที่จะฟื้นพลัง และดูหมิ่นต่อสู้กับคนที่หมดแรงดังนั้น เขาเตือนเขา โดยกล่าวว่า " ฆ่ามัน " สามครั้งฮีรัน หนังตากระตุกเมื่อเขาได้รับของดยุคห้วยเสียงส่ง เขาไม่เชื่อเบาๆ ระหว่างรูจมูก และยืนขึ้นอย่างช้าๆ ขั้นตอนโดยขั้นตอนที่เขาเดินไปที่เวที โดยเร็วจากช่วงเวลาที่เขายืน เขาดึงดูดความสนใจของทุกคนและได้กลายเป็นศูนย์กลางของความสนใจ เขาไม่ปล่อยออร่าพลังงานใด ๆที่ลึกซึ้ง แต่คนที่เฝ้ามองเขาชัดเจนรู้สึกกดดันหนักมากการแสดงออกของประชาชนในตะวันตกที่รู้จักดีของฮีวิ่งแรงทั้งฝืด . . . . . . . แต่ถึงตอนที่ฮีวิ่ง ยืนอยู่ตรงหน้ายุนเชยุนเชก็ยังไม่มีสัญญาณของการยอมจำนน ตามที่เขาหวัง . แทน เขายืนอยู่ตรง เขาจ้องมองเข้าไปในดวงตาของฮีวิ่ง ." ได้โปรด . . . อย่าฆ่า " พระสังฆราชได้แต่ถอนหายใจหนักหลายที่ดีในจิตใจของพวกเขาฮีก็วิ่งมายืนหน้ายุนเช ของเขาเล็กน้อยแคบตากระพริบกับไฟ อันตรายมาก ร่างกายของเขาก็สูงผิดปกติ ด้านบนของที่ทุกหนึ่งเดียวของกล้ามเนื้อของเขาโผล่ออกมา แค่คิดของเขาคนเดียวแล้วบังคับดันกลัว ถึงแม้ว่าเขาไม่ได้ปล่อยออร่าของเขามีแรงกดดันที่มองไม่เห็น และก็มากดที่ยุนเช หัวใจและจิตวิญญาณ" ความแข็งแกร่งของผู้ชายคนนี้ไม่แข็งแกร่งกว่าที่อันดับหนึ่งใต้ฟ้าจาก Elven การแข่งขัน " จัสมินกล่าวเสียงเย็นชา " คุณไกลแข็งแกร่งกว่าเขา แม้ว่าคุณจะอยู่ในสภาพที่ดีที่สุดของคุณ มีคำถามว่าคุณจะสูญเสียการต่อสู้กับเขา อย่าว่าแต่ตอนนี้เมื่อคุณมีเพียงสิบเปอร์เซ็นต์ของพลังงานที่ลึกซึ้งและแรง "" จริงๆแล้วชั้นไม่ได้เป็นอย่างที่เขาว่า " ยุนอึนตอบในขณะที่ gasping สำหรับลมหายใจของเขา " แต่นั่นไม่ได้หมายความว่า . . . ผมจะไม่ชนะเขาในวันนี้ ! "จัสมินเย้ยหยันเบาๆ แล้วพูดว่า " ภายใต้กฎที่ออกเวทีก็นับเป็นการสูญเสียเป็นไปได้แน่นอนสำหรับคุณที่จะเอาชนะเขาได้ . . . . . . . แต่คุณจะต้องโชคดีพอ "" โชคดีของผมที่เคยแย่ "" อืม . . " ดุ๊กฮีวิ่งเบา ๆในดูถูกเย้ยหยัน และหยิ่ง เขาไขว้แขนของเขาบนหน้าอกของเขาและมองยุนเชไม่แตกต่างกัน " ตั้งแต่คุณสามารถชนะนี้ดุ๊ก น้องชาย แทบจะไม่ได้มีคุณสมบัติที่จะเป็นคู่ต่อสู้นี้ดุ๊ก . ดยุคนี้มักจะเกลียดชังการต่อสู้กับใครบางคนก็เกือบจะใช้พลังงานทั้งหมดที่ลึกซึ้งของพวกเขา แต่คุณ . . . . . . . ยิ่งไม่สมควรสำหรับดยุคนี้ต้องเสียเวลาในการ .เขาไม่ได้เอาอาวุธจ่อที่ยุนเช กับหนึ่งนิ้ว และนิ้วของเขาในการ ticked , " คุณสามารถโจมตีตอนนี้" เอ๋ " ยุนเชหัวเราะอย่างเย็นชา หัวเราะด้วยยิ่งดูถูก " คาดว่า คุณดุ๊ก ห้วยวัง คนเป็นเพียงพวงของขยะที่เพิ่งคุยกัน แม้ว่าตอนนี้ฉันมีเพียงร้อยละ 10 ของพลังงานที่ลึกซึ้งของฉัน มันก็เพียงพอที่จะเอาชนะขยะเหมือนเธอ "ฮีวิ่งแรงและศักดิ์ศรี เขาไม่เคยมีใครพูดแบบนี้กับเขาตั้งแต่เกิดแล้ว ไม่มีใครมีความสามารถหรือกล้าทำตัวอวดดีต่อหน้าเขา ดุ๊กฮีรันตาค่อยๆ แคบลง เขาไม่ได้โกรธ เขาแค่ยิ้มๆ เป็นประกายแสงเย็นของความโหดลึกเข้าไปในดวงตาของเขา " กับคุณ ? "จู่ๆ เสียงของดยุคห้วยส่งส่งหูของเขา " หยุด chitchatting ขอให้สนุกกับเขาและฆ่าเขาทันที ! "" ใช่ ! มีแค่ฉัน "