A government investigation into fac

A government investigation into factories manufacturing Zara clothes revealed that
it cost lnditex (the company that owns Zara) about $1.14 to manufacture a pair
of jeans selling at $126 This $1.14 doesn’t go straight to the worker who makes the clothes but is divided among the parties involved in the entire production process.
Although the minimum wage in Brazil is $344 these factory workers only earned between $156 and $290 a month Renato Bignami, who led the investigation said "They work 16 or even 18 hours a day It is extremely exhausting work, from Monday to Saturday sometimes even Sunday depending on demand"

But supporters of this globalized labor process argue that retail companies are not the main culprits since, without them, many people in developing countries would be without a job.
They also feel that it‘s impossible for companies to monitor all the factories that work for them, and that responsibility to enforce labor laws should lie with the government.
Consumers are also responsible, even if unintentionally.
By choosing to buy cheaper clothes they force brands to lower their prices to compete against each other, which in turn forces manufacturers to drive wages down.

The hope is that consumers are able to use their spending power to convince companies to take a more ethical route for example, by giving contracts to manufacturers with good track records in how they treat their employees.
In the late 1990s, sports brand Nike came under pressure when campaigners exposed what went on in the factories making its products.
This included child labor unsafe a:
working conditions including exposure to dangerous chemicals, low pay, and very long working hours.
All the negative publicity including a long-running campaign to boycott the brand, finally forced Nike to take action, for example, by conducting regular factory inspections.

Globalization is not necessarily a had thing but the many layers and processes
involved in producing goods certainly encourages exploitation and helps companies avoid responsibility for any wrongdoing.

In the end it's important that consumers
are aware of what goes into producing their Clothes and choose responsible and
ethical companies when it comes to spending their money.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

การตรวจสอบรัฐบาลเป็นโรงงานผลิตเสื้อผ้าซาร่าเปิดเผยที่มัน lnditex (บริษัทที่เป็นเจ้าของซาร่า) ค่าใช้จ่ายประมาณ $1.14 การผลิตคู่ของกางเกงยีนส์ ขายที่ $126 นี้ 1.14 $ ไม่ไปถึงผู้ปฏิบัติงานที่ทำให้เสื้อผ้า แต่แบ่งระหว่างทุกฝ่ายที่เกี่ยวข้องในกระบวนการผลิตทั้งหมด แม้ว่าค่าจ้างขั้นต่ำในประเทศบราซิลเป็น $344 แรงงานโรงงานเหล่านี้ได้เฉพาะ ระหว่าง $156 $290 เดือน Renato Bignami ผู้สอบสวนกล่าวว่า "ทำงาน 16 หรือ 18 ชั่วโมงแม้วันก็อาบเหงื่อต่างน้ำมากทำ งาน ตั้งแต่วันจันทร์ถึงเสาร์อาทิตย์บางครั้งขึ้นอยู่กับความต้องการ"แต่หัวใจของกระบวนการแรงงานโลกานี้โต้แย้งว่า บริษัทขายปลีกไม่ culprits หลักตั้งแต่ ไม่ พวกเขาหลายคนในประเทศกำลังพัฒนาจะไม่ มีงาน พวกเขายังรู้สึกว่า มันเป็นไปไม่ได้สำหรับบริษัทที่จะตรวจสอบโรงงานทั้งหมดที่ทำงานสำหรับพวกเขา และที่รับผิดชอบการบังคับใช้กฎหมายแรงงานควรนอนกับรัฐบาล ผู้บริโภคยังมีความรับผิดชอบ แม้แต่ถ้าตั้งใจ โดยเลือกซื้อถูกกว่าเสื้อผ้าให้แบรนด์ลดราคาของพวกเขาเพื่อแข่งขันกับแต่ละอื่น ๆ ซึ่งจะบังคับให้ผู้ผลิตไดรฟ์ค่าจ้างลงหวังได้ว่า ผู้บริโภคจะสามารถใช้อำนาจการใช้จ่ายของพวกเขาจะโน้มน้าวให้บริษัทใช้เส้นทางจริยธรรมมากขึ้นเช่น โดยให้สัญญาผู้ผลิตกับระเบียนที่ดีติดตามในวิธีที่จะรักษาพนักงานของพวกเขา ในปลายปี 1990 แบรนด์กีฬา Nike มาภายใต้ความดันเมื่อ campaigners สัมผัสอะไรไปในในโรงงานทำผลิตภัณฑ์ นี้รวมถึงแรงงานเด็กปลอดภัย a:สภาพการทำงานรวมทั้งการสัมผัสกับสารเคมีอันตราย ค่าจ้างต่ำ และชั่วโมงทำงานยาวนานมาก ทั้งหมดการประชาสัมพันธ์เชิงลบรวมทั้งลองทำแคมเปญคว่ำบาตรแบรนด์ Nike ก็บังคับการดำเนินการ เช่น โดยดำเนินการตรวจสอบโรงงานปกติโลกาภิวัตน์ไม่จำเป็นต้องมีสิ่ง แต่หลายชั้น และกระบวนการเกี่ยวข้องกับการผลิตสินค้าอย่างแน่นอนให้เอารัดเอาเปรียบ และช่วยหลีกเลี่ยงความรับผิดชอบในการสืบสวนใด ๆ ของบริษัท ในสุด มันเป็นสิ่งสำคัญที่ผู้บริโภคทราบว่าจะผลิตเสื้อผ้าของพวกเขา และเลือกรับผิดชอบ และบริษัทจริยธรรมเมื่อมันมาถึงการใช้จ่ายเงินของพวกเขา

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

การสืบสวนของรัฐบาลเข้าไปในโรงงานผลิตเสื้อผ้าซาร่าเปิดเผยว่า
ค่าใช้จ่าย lnditex (บริษัท ที่เป็นเจ้าของ Zara) เกี่ยวกับ $ 1.14 ในการผลิตคู่
ของกางเกงยีนส์ขายที่ $ 126 นี้ $ 1.14 ไม่ได้ตรงไปที่คนงานที่ทำให้เสื้อผ้า แต่แบ่งออกเป็น บุคคลที่มีส่วนร่วมในกระบวนการผลิตทั้งหมด.
แม้ว่าค่าจ้างขั้นต่ำในบราซิลเป็น $ 344 โรงงานคนงานเหล่านี้ได้รับเพียงอย่างเดียวระหว่าง $ 156 และ $ 290 ต่อเดือน Renato Bignami ที่นำการสอบสวนกล่าวว่า "พวกเขาทำงาน 16 หรือแม้กระทั่ง 18 ชั่วโมงมันเป็นงานที่เหนื่อยมาก ตั้งแต่วันจันทร์ถึงวันเสาร์บางครั้งแม้แต่อาทิตย์ขึ้นอยู่กับความต้องการ " แต่ผู้สนับสนุนของกระบวนการแรงงานยุคโลกาภิวัตน์นี้ยืนยันว่า บริษัท ค้าปลีกไม่ได้ culprits หลักตั้งแต่โดยที่พวกเขาหลายคนในประเทศกำลังพัฒนาจะไม่มีงาน. พวกเขายังรู้สึกว่ามันเป็นไปไม่ได้ สำหรับ บริษัท ที่จะตรวจสอบโรงงานทั้งหมดที่ทำงานสำหรับพวกเขาและความรับผิดชอบในการบังคับใช้กฎหมายแรงงานที่ควรอยู่กับรัฐบาล. ผู้บริโภคยังมีความรับผิดชอบแม้ว่าไม่ได้ตั้งใจ. โดยเลือกที่จะซื้อเสื้อผ้าราคาถูกพวกเขาบังคับแบรนด์ที่จะลดราคาของพวกเขาที่จะแข่งขันกับ แต่ละอื่น ๆ ซึ่งจะบังคับให้ผู้ผลิตในการผลักดันค่าจ้างลง. หวังว่าผู้บริโภคมีความสามารถที่จะใช้อำนาจการใช้จ่ายของพวกเขาที่จะโน้มน้าวให้ บริษัท ที่จะใช้เส้นทางจริยธรรมมากขึ้นตัวอย่างเช่นโดยให้สัญญากับผู้ผลิตที่มีผลงานที่ดีในวิธีที่พวกเขาปฏิบัติต่อ . พนักงานของพวกเขาในช่วงปลายปี 1990, กีฬาไนกี้แบรนด์มาภายใต้ความกดดันเมื่อสัมผัสรณรงค์เกิดอะไรขึ้นในโรงงานทำผลิตภัณฑ์ของตน. นี้รวมถึงการใช้แรงงานเด็กที่ไม่ปลอดภัย: สภาพการทำงานรวมทั้งการสัมผัสกับสารเคมีอันตรายจ่ายต่ำและเป็นเวลานานมากในการทำงาน . ทั้งหมดรวมทั้งการประชาสัมพันธ์เชิงลบแคมเปญยาวทำงานจะคว่ำบาตรแบรนด์ไนกี้ในที่สุดก็ถูกบังคับที่ต้องดำเนินการเช่นโดยการดำเนินการตรวจสอบโรงงานปกติ. โลกาภิวัตน์ไม่จำเป็นต้องเป็นสิ่งที่มี แต่หลายชั้นและกระบวนการมีส่วนร่วมในการผลิตสินค้าอย่างแน่นอน กระตุ้นให้เกิดการใช้ประโยชน์และช่วยให้ บริษัท หลีกเลี่ยงความรับผิดชอบในการกระทำผิดใด ๆ . ในท้ายที่สุดมันเป็นสิ่งสำคัญที่ผู้บริโภคมีความตระหนักในสิ่งที่ไปในการผลิตเสื้อผ้าของพวกเขาและเลือกที่มีความรับผิดชอบและจริยธรรม บริษัท เมื่อมันมาถึงการใช้จ่ายเงินของพวกเขา

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

รัฐบาลสอบสวน เปิดเผยว่า โรงงานผลิตเสื้อผ้า Zara
ค่าใช้จ่าย lnditex ( บริษัทที่เป็นเจ้าของ Zara ) ประมาณ $ 1.14 ผลิตคู่
กางเกงยีนส์ขายที่ $ 126 $ 1.14 ไม่ตรงไปคนงานที่ทำเสื้อผ้า แต่จะแบ่งออกเป็นฝ่ายต่างๆที่เกี่ยวข้องในกระบวนการผลิตทั้งหมด
แม้ว่าค่าจ้างขั้นต่ำในบราซิลเป็น $ 200 แรงงานในโรงงานเหล่านี้ได้รับระหว่าง $ และ $ 290 ต่อเดือน เรนาโต bignami ที่นำการศึกษากล่าวว่า " พวกเขาทำงาน 16 หรือ 18 ชั่วโมงต่อวัน มันแสนเหนื่อย ทำงานตั้งแต่วันจันทร์ถึงวันเสาร์ อาทิตย์ บางครั้งก็ขึ้นอยู่กับความต้องการ "

แต่ผู้สนับสนุนของโลกาภิวัตน์กระบวนการแรงงานยืนยันว่าบริษัทไม่ได้เป็น culprits หลักเนื่องจากไม่มีพวกเขาหลายคนในประเทศกำลังพัฒนาจะต้องตกงาน
พวกเขายังรู้สึกว่ามันเป็นไปไม่ได้สำหรับ บริษัท เพื่อตรวจสอบโรงงานทั้งหมดที่ทำงานสำหรับพวกเขาและความรับผิดชอบในการบังคับใช้กฎหมายแรงงานต้องโกหกให้กับรัฐบาล
ผู้บริโภคจะยังรับผิดชอบแม้ว่าโดยไม่เจตนา โดยเลือกที่จะซื้อราคาถูก
เสื้อผ้าพวกเขาบังคับยี่ห้อลดราคาของพวกเขาที่จะแข่งขันกับแต่ละอื่น ๆ ซึ่งผู้ผลิตเปิดแรงขับค่าจ้างลง

หวังว่าผู้บริโภคจะสามารถใช้อำนาจการใช้จ่ายของพวกเขาที่จะโน้มน้าวให้ บริษัท ที่จะใช้เส้นทางทางจริยธรรมมากขึ้น ตัวอย่างเช่นโดยให้สัญญากับผู้ผลิตที่มีบันทึกการติดตามที่ดีในวิธีที่พวกเขาปฏิบัติต่อพนักงานของพวกเขา
ในปลายปี 1990 , ไนกี้ แบรนด์กีฬา มาภายใต้ความกดดันเมื่อนักรณรงค์เปิดเผยสิ่งที่ไปในในโรงงานที่ทำผลิตภัณฑ์
รวมนี้แรงงานเด็กที่ไม่ปลอดภัย :
สภาพการทำงาน ได้แก่ การได้รับสารเคมีอันตราย ค่าจ้างต่ำ และชั่วโมงการทำงานที่ยาวนานมาก
การประชาสัมพันธ์เชิงลบทั้งหมดรวมทั้งแคมเปญยาวที่จะคว่ำบาตรแบรนด์ในที่สุดบังคับ Nike ที่จะดำเนินการ เช่น การตรวจสอบโรงงานปกติ โลกาภิวัตน์

ไม่จําเป็นต้องมี แต่สิ่งที่ชั้นต่างๆ ที่เกี่ยวข้องในการผลิตสินค้าแน่นอน
กระตุ้นการใช้ประโยชน์และช่วยให้ บริษัท หลีกเลี่ยงความรับผิดชอบต่อการกระทำผิดใดๆ

ในที่สุดก็เป็นสิ่งสำคัญที่ผู้บริโภค
ทราบสิ่งที่ไปในการผลิตเสื้อผ้าของตน และเลือก บริษัท ที่มีความรับผิดชอบและจริยธรรม
เมื่อมันมาถึงการใช้จ่ายเงินของพวกเขา