A variety of water balloons placed

A variety of water balloons placed in water to prevent popping.
The inventor of the rubber balloon, (the most common balloon) was Michael Faraday in 1824, with various gasses and liquids.The first commercially marketed water balloon was produced by Edgar Ellington in 1950, while trying to invent a waterproof sock to solve the disease known as trench foot.[1] The design for the sock was a latex coating over a normal cotton sock. When the invention was up to his standards for testing he tried wearing the sock but then quickly found out the elasticity of the latex made it difficult to put on. After ripping several pairs of his waterproof sock he finally managed to successfully put the sock on by carefully heating the sock with an indirect heat source. He was thrilled with his success and had taken off the sock and filled it with water and tied the top to make sure that he had not accidentally ripped the sock unknowingly. When he did this he saw a small stream of water spurt out of the balloon. Disheartened by his failure, he threw the balloon down and let it break over his table in his study. The satisfaction that he produced when doing so made him come up with the idea of a water balloon to which he would market to children. At first he marketed it as a water grenade, because his introductory idea was to aid soldiers in war, but later changed the name to water balloons to make the activity more child friendly.[citation needed]

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ของลูกโป่งน้ำใส่ในน้ำเพื่อป้องกันไม่ให้การ popping
ผู้ประดิษฐ์บอลลูนยาง, (บอลลูนทั่ว) คือ ไมเคิลฟาราเดย์ 1824, gasses และของเหลวต่าง ๆบอลลูนน้ำตลาดในเชิงพาณิชย์ครั้งแรกถูกผลิต โดยเอ็ดการ์อีลิงตันในปี 1950 ขณะที่พยายามสร้างถุงเท้ากันน้ำแก้โรคที่เรียกว่าร่องลึกเท้า[1] การออกแบบสำหรับถุงเท้าถูกเคลือบยางไปเป็นถุงเท้าผ้าฝ้ายปกติ เมื่อสิ่งประดิษฐ์ที่ได้มาตรฐานของเขาสำหรับการทดสอบ ได้ทดลองสวมใส่ถุงเท้า แต่แล้ว อย่างรวดเร็วพบความยืดหยุ่นของยางทำให้มันยากที่จะวางบน หลังการคัดลอกหลายคู่ของถุงเท้ากันน้ำของเขา เขาก็จัดการเรียบร้อยแล้วใส่ถุงเท้าที่ โดยระมัดระวังความร้อนถุงเท้ากับแหล่งความร้อนทางอ้อม เขาไม่รู้สึกตื่นเต้นกับความสำเร็จของเขา และได้ดำเนินการปิดถุงเท้าเต็มไป ด้วยน้ำ และผูกด้านบนเพื่อให้แน่ใจว่า เขาก็ไม่ตั้งใจคัดลอกถุงเท้าที่ไม่รู้ เมื่อเขาทำอย่างนี้ เขาเห็นลำธารเล็ก ๆ ของน้ำ spurt จากบอลลูน Disheartened โดยความล้มเหลวของเขา เขาโยนบอลลูนลง และให้มันทำลายเหนือตารางของเขาในการศึกษาของเขา ความพึงพอใจที่เขาผลิตเมื่อทำดังนั้นทำให้เขามากับความคิดของบอลลูนน้ำที่เขาจะตลาดเด็ก ในตอนแรก เขาเด็ดขาดมันเป็นลูกระเบิดน้ำ เนื่องจากความคิดของเขาภาษาจะช่วยทหารในการสงคราม แต่ภายหลังเปลี่ยนชื่อเป็นลูกโป่งน้ำทำกิจกรรมมากกว่าเด็กดี[ต้องการอ้างอิง]

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ความหลากหลายของลูกโป่งใส่น้ำวางไว้ในน้ำเพื่อป้องกันไม่ให้ popping .
นักประดิษฐ์ของยางบอลลูน ( ลูกโป่งมากที่สุด ) คือ ไมเคิล ฟาราเดย์ อร่าม กับก๊าซต่างๆ และของเหลว แรกในเชิงพาณิชย์เด็ดขาดบอลลูนน้ำผลิตโดยเอ็ดการ์ เอลลิงตันในปี 1950 , ในขณะที่พยายามคิดค้นถุงเท้าเพื่อแก้ปัญหาโรคที่รู้จักกันน้ํา เป็นเท้า เทรนช์[ 1 ] ออกแบบถุงเท้าเป็นยางเคลือบมากกว่าผ้าฝ้ายปกติถุงเท้า เมื่อประดิษฐ์ขึ้นเป็นมาตรฐานสำหรับการทดสอบเขาพยายามใส่ถุงเท้าแล้วได้อย่างรวดเร็วพบความยืดหยุ่นของยางทำให้มันยากที่จะใส่ในหลังจากที่ริปหลายคู่ของถุงเท้ากันน้ำ ในที่สุดเขาก็จัดการเรียบร้อยแล้วใส่ถุงเท้าโดยรอบคอบร้อนถุงเท้ากับแหล่งความร้อนทางอ้อม เขากำลังตื่นเต้นกับความสำเร็จของเขา และได้ถอดถุงเท้ามันเต็มไปด้วยน้ำและผูกด้านบนเพื่อให้แน่ใจว่าเขาไม่เผลอดึงถุงเท้าโดยไม่รุ้ตัวเมื่อเขาทำแบบนี้ เขาเห็นธารน้ำเล็ก ๆพ่นออกของบอลลูน ท้อแท้จากความล้มเหลวของเขา เขาโยนลูกโป่งลงมา และให้มันแตกมากกว่าโต๊ะของเขาในการศึกษาของเขา ความพึงพอใจที่เขาผลิตเมื่อทำเช่นนั้นทำให้เขามากับความคิดของบอลลูนน้ำ ซึ่งเขาจะขายให้เด็ก ตอนแรกเขาเด็ดขาด มันเป็นระเบิดน้ำเพราะความคิดเบื้องต้นของเขาเพื่อช่วยเหลือทหารในสงคราม แต่ต่อมาเปลี่ยนชื่อเป็นบอลลูนน้ำเพื่อให้กิจกรรมเด็กเป็นมิตร . [ อ้างอิงที่จำเป็น ]