Fifty Years of Regional Inequality

Fifty Years of Regional Inequality in China:
a Journey Through Central Planning, Reform,
and Openness
Ravi Kanbur and Xiaobo Zhang*
Abstract
The paper constructs and analyzes a long-run time series for regional inequality in China from the
Communist Revolution to the present. There have been three peaks of inequality in the last fifty years,
coinciding with the Great Famine of the late 1950s, the Cultural Revolution of the late 1960s and 1970s, and
finally the period of openness and global integration in the late 1990s. Econometric analysis establishes that
regional inequality is explained in the different phases by three key policy variables—the ratio of heavy
industry to gross output value, the degree of decentralization, and the degree of openness.
1. Introduction
The second half of the twentieth century saw a tumultuous history unfold in China—
the early years of communist rule in the 1950s culminating in the Great Famine, the
Cultural Revolution and its aftermath in the late 1960s and the 70s, the reform of
agriculture in the late 1970s and the 80s, and an explosion of trade and foreign direct
investment in the late 1980s and the 90s. All these events have affected the course of
economic growth and income distribution. However, while a large literature has
studied growth through these different phases of Chinese history (e.g. McMillan et al.,
1989; Lin, 1992; Fan et al., 2003), few studies have matched the evolution of inequality
over the long run with these different periods in Communist Chinese history over its
entire course.
This paper presents and analyzes the evolution of Chinese regional inequality since
the Communist Revolution right up to the present. Most studies on China’s inequality
(e.g. Hussain et al., 1994; Khan and Riskin, 2001; Chen and Ravallion, 1996;Aaberge
and Li, 1997; Tsui, 1998) have focused on relatively short periods, mostly during the
post-reform years, making use of the new household surveys that became available
during this period. Of the studies which come closest to the spirit of our interest in
Chinese inequality over the long run, Tsui (1991) stopped in 1985 and Lyons (1991)
stopped in 1987, just as the increase in trade and foreign direct investment was beginning;
Yang and Fang (2000) went up to 1996, but focused only on the rural–urban gap
at the national level; and Kanbur and Zhang (1999) disaggregated down to the
rural–urban level within provinces to calculate a regional inequality index, and present
a decomposition of regional inequality by its rural–urban and inland–coastal components,
but their study is only for the post-reform years of 1983–1995.
Using a dataset of provincial and national data covering the second half of the
twentieth century, we are able to construct a comprehensive time series of regional
Review of Development Economics, 9(1), 87–106, 2005
*Kanbur: Cornell University. Zhang: International Food Policy Research Institute, 2033 K Street NW,
Washington, DC 20006, USA. Tel: [phone]; Fax: [phone]; E-mail: [e-mail]. The
authors would like to thank participants at seminars held in George Washington University, IFPRI, Kansas
State University, and at the WIDER conference on Spatial Inequality in Asia.
© United Nations University 2005. Published by Blackwell Publishing, 9600 Garsington Road, Oxford OX4 2DQ, UK and 350 Main Street,
Malden, MA 02148, USA
inequality in China, including its decompositions into rural–urban and inland–coastal
components, from 1952 to 2000.We find that changes in regional inequality match the
phases of Chinese history remarkably well, as do its rural–urban and inland–coastal
components. The peaks of inequality in China have been associated with the Great
Famine, the Cultural Revolution, and the current phase of openness and decentralization.
We further use econometric analysis to establish that regional inequality is
explained to different degrees in different phases by three key policy variables: the
share of heavy industry in gross output value, the degree of decentralization, and the
degree of openness.
2. Constructing a Long-run Time Series for Regional Inequality in China
Ideally, for an analysis of the evolution of inequality over Communist Chinese history
we would have available representative national household surveys over the entire
period. Unfortunately, while such surveys have been conducted throughout the last 50
years, they are available to researchers only for the post-reform period, and in any case
sporadically, for restricted years with varying but limited coverage. Thus, for example,
Chen and Ravallion (1996) had access to official household survey data but only for
four provinces between 1986 and 1990. Aaberge and Li (1997) analyzed urban household
surveys for Liaoning and Sichuan provinces for the same period, while Tsui (1998)
analyzed rural surveys for 1985, 1988, and 1990, but only for Guangdong and Sichuan.
Yang (1999) analyzed both rural and urban parts of the household survey for four years
between 1986 and 1994, and for Guangdong and Sichuan. This different coverage
across studies reflects the differential access to official data. Researchers have also conducted
and analyzed independent surveys—for example, Hussain et al. (1994) did one
for 1986, Rozelle (1994) for township and village enterprises between 1984 to 1989 in
Jiangsu province, and Khan et al. (1993) conducted a household survey for 1988.
The inequality analysis that has been done on household surveys for the late 1980s
and 90s has been extremely valuable in illuminating specific aspects of the distributional
dimensions of Chinese development. In general these analyses decompose
inequality by income sources but few have aligned the patterns of inequality with
national development policies. The bottom line is that researchers simply do not have
access to comprehensive household surveys which are national and which cover the
entire, or even a substantial part of, the half-century sweep of Chinese history that is
of interest to us in this paper.
In the face of this data restriction, we are forced to look for data availability at higher
levels of aggregation than at the household level. As it turns out, certain types of data
are indeed available at the province level, disaggregated by rural and urban areas,
stretching back to 1952. This paper constructs a time series of inequality by building
up information on real per capita consumption in the rural and urban areas of 28 of
China’s 30 provinces (unfortunately, data availability is not complete for Tibet and
Hainan provinces).1
With these sub-provincial rural and urban per capita consumption figures, and population
weights for these areas, a national distribution of real per capita consumption
can be constructed, and its inequality calculated, for each year between 1952 and 2000,
thus covering the vast bulk of the period from 1949 to the present. Of course what this
means is that overall household-level inequality is being understated, since inequality
within the rural and urban areas of each province is being suppressed. Moreover, we
cannot say anything about the evolution of household-level inequality within these
areas. Our measures do provide a lower bound on inequality over this entire period.
88 Ravi Kanbur and Xiaobo Zhang
© United Nations University 2005
But the fact remains that our study of inequality is essentially a study of regional
inequality.
A detailed discussion of our basic data is provided in the Appendix. A number of
studies have used province-level data to study regional inequality in the past. Many
of them used Soviet-type statistics, largely because long-term data series existed for
these (Lyons, 1991; Tsui, 1991), and they did not in general disaggregate by rural and
urban areas within provinces.With the availability of rural–urban disaggregations on
consumption per capita stretching back to the 1950s, these studies can be substantially
improved and extended in terms of time and space coverage. In the recent literature,
Yang and Fang (2000) used the same data sources as we have used, but focused solely
on the average rural–urban gap at the national level, and did not go into inequalities
across provinces.
Using the information available, we calculate the Gini coefficient of inequality using
the standard formula. But the bulk of our analysis is done with a second inequality
index, a member of the decomposable generalized entropy (GE) class of inequality
measures as developed by Shorrocks (1980, 1984):
(1)
In the above equation, yi is the ith income measured as Chinese yuan, m is the total
sample mean, f(yi) is the population share of yi in the total population, and n is total
population. For c less than 2, the measure is transfer-sensitive, in the sense that it is
more sensitive to transfers at the bottom end of the distribution than those at the top.
The key feature of the GE measure is that it is additively decomposable. For K exogenously
given, mutually exclusive and exhaustive groups indexed by g:
(2)
where
In equation (2), Ig is inequality in the gth group, mg is the mean of the gth group, and
eg is a vector of 1s of length ng, where ng is the population of the gth group. If n is the
total population of all groups, then fg = ng/n represents the share of the gth group’s
population in the total population. The first term on the right-hand side of (2) represents
the within-group inequality.The second term is the between-group, or intergroup,
component of total inequality. For simplicity, we present results in this paper only for
w
f c
f c
f c
g
g
g
c
g
g
g
=
ÊË Á
ˆ¯ ˜
π
ÊË Á
ˆ¯ ˜
=
=
Ï
Ì
ÔÔÔ
Ó
ÔÔÔ
m
m
m
m
for
for
for
0 1
1
0
, ,
,
.
I y wg Ig I e K eK
g
K
( ) =Â + (m1 1, . . . , m ),
I y
f y
y
c
f y
y y
c
f y
y
c
i
i
c
i
n
i
i i
i
n
i
i i
n
( ) =
( ) ÊË
ˆ¯
-
ÏÌÓ
¸˝˛
π
( )ÊË
ˆ¯
ÊË
ˆ¯
=
( ) ÊË
ˆ¯
=
Ï
Ì
ÔÔÔÔ
Ó
ÔÔÔÔ
=
=
=
Â
Â
Â
m
m m
m
1 01
1
0
1
1
1
for
for
for
, ,
log ,
log .
FIFTY YEARS OF REGIONAL INEQUALITY IN CHINA 89

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ห้าสิบปีของอสมการภูมิภาคในประเทศจีน:เดินทางกลางวางแผน ปฏิรูปและเปิดกว้างKanbur รวีและเตียวเซี่ยวโป *บทคัดย่อกระดาษสร้าง และวิเคราะห์ลำดับเวลาทำงานระยะยาวสำหรับอสมการภูมิภาคในประเทศจีนจากการการปฏิวัติของคอมมิวนิสต์ปัจจุบัน มีสามระดับความไม่เท่าเทียมกันในช่วงปี 50เนื่อง ด้วยทุพภิกขภัยของมินิปลาย การปฏิวัติวัฒนธรรมปลายปี 1960 และทศวรรษ 1970 และสุดท้ายรอบระยะเวลาของแขกและรวมทั่วโลกในปลายทศวรรษที่ 1990 วิเคราะห์ econometric สร้างที่อสมการภูมิภาคจะอธิบายในขั้นตอนต่าง ๆ โดยนโยบายที่สำคัญตัวแปรที่สามคืออัตราส่วนของหนักอุตสาหกรรมการรวมค่าผลผลิต ระดับของการกระจายอำนาจการแพร่กระจาย และระดับของการเปิด1. บทนำที่สองของศตวรรษที่ยี่สิบเห็นประวัติ tumultuous แฉในจีน —ปีแรก ๆ ของกฎคอมมิวนิสต์ในช่วงทศวรรษ 1950 จบในทุพภิกขภัย การการปฏิวัติวัฒนธรรม และผลพวงของมันในช่วงปลายปี 1960 และ 70s ปฏิรูปของเกษตรในปลายทศวรรษที่ 1970 และราว และการกระจาย ของการค้า และต่างประเทศโดยตรงลงทุนในปลายทศวรรษ 1980 และ 90s เหตุการณ์เหล่านี้ได้รับผลกระทบของเศรษฐกิจเจริญเติบโตของรายได้และการกระจายงาน อย่างไรก็ตาม ในขณะขนาดใหญ่มีวรรณคดีศึกษาการเจริญเติบโตผ่านระยะต่าง ๆ เหล่านี้ของประวัติศาสตร์จีน (เช่น McMillan et al.,1989 หลิน 1992 พัดลมและ al., 2003), การศึกษาน้อยมีคู่วิวัฒนาการของอสมการในระยะยาวกับรอบระยะเวลาเหล่านี้แตกต่างกันในประวัติศาสตร์จีนคอมมิวนิสต์มากกว่าการหลักสูตรทั้งหมดเอกสารนี้นำเสนอ และวิเคราะห์วิวัฒนาการของอสมการภูมิภาคจีนตั้งแต่การปฏิวัติคอมมิวนิสต์จนถึงปัจจุบัน การศึกษาความไม่เท่าเทียมกันของจีนส่วนใหญ่(เช่นชาร์ et al., 1994 ขันและ Riskin, 2001 เฉินและ Ravallion, 1996 Aabergeและ Li, 1997 จุ่ย 1998) ได้เน้นในรอบระยะเวลาค่อนข้างสั้น ส่วนใหญ่ในระหว่างปีหลังการปฏิรูป การใช้แบบสำรวจบ้านใหม่กลายเป็นว่างในช่วงเวลานี้ ศึกษาที่ใกล้เคียงกับจิตวิญญาณของเราสนใจในความไม่เท่าเทียมกันที่จีนในระยะยาว จุ่ย (1991) หยุดลงในปี 1985 และรส (1991)หยุดใน 1987 เหมือนกับการเพิ่มขึ้นของการค้าและการลงทุนโดยตรงต่างประเทศได้เริ่มต้นยางและฝาง (2000) ไปถึง 1996 แต่มุ่งเน้นเฉพาะช่องว่างชนบทเมืองระดับชาติ และ Kanbur และเตียว (1999) disaggregated ลงไประดับชนบทเมืองภายในจังหวัดเพื่อคำนวณดัชนีภูมิภาคอสมการ และนำเสนอแยกส่วนประกอบของความไม่เท่าเทียมกันของภูมิภาคโดยประกอบส่วนในชายฝั่งทะเล และชนบทเมืองแต่การศึกษาสำหรับปีหลังการปฏิรูปของ 1983-1995 เท่านั้นใช้ชุดข้อมูลข้อมูลจังหวัด และแห่งชาติครอบคลุมครึ่งหลังของการศตวรรษที่ยี่สิบ เราจะสามารถสร้างชุดครอบคลุมเวลาของภูมิภาคทบทวนเศรษฐศาสตร์พัฒนา 9(1), 87-106, 2005* Kanbur: มหาวิทยาลัย Cornell จาง: สถาบันวิจัยนานาชาติอาหารนโยบาย 2033 K Street NWวอชิงตัน DC 20006 สหรัฐอเมริกา Tel: [phone] โทรสาร: [phone] อีเมล์: [e-mail] ที่ผู้เขียนต้องขอขอบคุณผู้เข้าร่วมในการสัมมนาที่จัดขึ้นใน มหาวิทยาลัยจอร์จวอชิงตัน IFPRI แคนซัสมหาวิทยาลัย และ ในการประชุมกว้างบนปริภูมิอสมการในเอเชียมหาวิทยาลัย © สหประชาชาติปี 2005 เผยแพร่ โดยสิ่งพิมพ์ Blackwell, 9600 Garsington Road ออกซ์ฟอร์ด OX4 2DQ สหราชอาณาจักรและ 350 Main StreetMalden, MA 02148 สหรัฐอเมริกาความไม่เท่าเทียมกันในประเทศจีน รวมถึงของ decompositions ส่วนในชายฝั่งทะเล และชนบทเมืองส่วนประกอบ จาก 1952 ไปหา 2000.We ที่เปลี่ยนแปลงในภูมิภาคอสมการตรงระยะไข้แต่ดี กับชนบทเมือง และชาย ฝั่งในประวัติศาสตร์จีนคอมโพเนนต์ ระดับความไม่เท่าเทียมกันในประเทศจีนได้รับเชื่อมโยงกับมหาราชภาวะ การปฏิวัติวัฒนธรรม และระยะปัจจุบันของแขกและกระจายอำนาจการแพร่กระจายเราใช้วิเคราะห์ econometric เพื่อสร้างภูมิภาคอสมการเป็นเพิ่มเติมอธิบายถึงองศาที่แตกต่างกันในระยะต่าง ๆ โดยนโยบายที่สำคัญตัวแปรที่สาม: การสัดส่วนของอุตสาหกรรมหนักในผลผลิตรวมค่า ระดับของการกระจายอำนาจการแพร่กระจาย และระดับของการเปิด2. สร้างชุดยาวเวลาสำหรับอสมการภูมิภาคในประเทศจีนสำหรับการวิเคราะห์วิวัฒนาการของอสมการผ่านประวัติศาสตร์จีนคอมมิวนิสต์เราจะได้มีพนักงานสำรวจครัวเรือนแห่งชาติทั้งหมดรอบระยะเวลา อับ ขณะดังกล่าวได้ดำเนินการสำรวจตลอด 50 สุดท้ายyears, they are available to researchers only for the post-reform period, and in any casesporadically, for restricted years with varying but limited coverage. Thus, for example,Chen and Ravallion (1996) had access to official household survey data but only forfour provinces between 1986 and 1990. Aaberge and Li (1997) analyzed urban householdsurveys for Liaoning and Sichuan provinces for the same period, while Tsui (1998)analyzed rural surveys for 1985, 1988, and 1990, but only for Guangdong and Sichuan.Yang (1999) analyzed both rural and urban parts of the household survey for four yearsbetween 1986 and 1994, and for Guangdong and Sichuan. This different coverageacross studies reflects the differential access to official data. Researchers have also conductedand analyzed independent surveys—for example, Hussain et al. (1994) did onefor 1986, Rozelle (1994) for township and village enterprises between 1984 to 1989 inJiangsu province, and Khan et al. (1993) conducted a household survey for 1988.The inequality analysis that has been done on household surveys for the late 1980sand 90s has been extremely valuable in illuminating specific aspects of the distributionaldimensions of Chinese development. In general these analyses decomposeinequality by income sources but few have aligned the patterns of inequality withnational development policies. The bottom line is that researchers simply do not haveaccess to comprehensive household surveys which are national and which cover theentire, or even a substantial part of, the half-century sweep of Chinese history that isof interest to us in this paper.In the face of this data restriction, we are forced to look for data availability at higherlevels of aggregation than at the household level. As it turns out, certain types of dataare indeed available at the province level, disaggregated by rural and urban areas,stretching back to 1952. This paper constructs a time series of inequality by buildingup information on real per capita consumption in the rural and urban areas of 28 ofChina’s 30 provinces (unfortunately, data availability is not complete for Tibet andHainan provinces).1With these sub-provincial rural and urban per capita consumption figures, and populationweights for these areas, a national distribution of real per capita consumptioncan be constructed, and its inequality calculated, for each year between 1952 and 2000,thus covering the vast bulk of the period from 1949 to the present. Of course what thismeans is that overall household-level inequality is being understated, since inequalitywithin the rural and urban areas of each province is being suppressed. Moreover, wecannot say anything about the evolution of household-level inequality within theseareas. Our measures do provide a lower bound on inequality over this entire period.88 Ravi Kanbur and Xiaobo Zhang© United Nations University 2005But the fact remains that our study of inequality is essentially a study of regionalinequality.A detailed discussion of our basic data is provided in the Appendix. A number ofstudies have used province-level data to study regional inequality in the past. Manyof them used Soviet-type statistics, largely because long-term data series existed forthese (Lyons, 1991; Tsui, 1991), and they did not in general disaggregate by rural andurban areas within provinces.With the availability of rural–urban disaggregations onconsumption per capita stretching back to the 1950s, these studies can be substantiallyimproved and extended in terms of time and space coverage. In the recent literature,Yang and Fang (2000) used the same data sources as we have used, but focused solelyon the average rural–urban gap at the national level, and did not go into inequalitiesacross provinces.Using the information available, we calculate the Gini coefficient of inequality usingthe standard formula. But the bulk of our analysis is done with a second inequalityindex, a member of the decomposable generalized entropy (GE) class of inequalitymeasures as developed by Shorrocks (1980, 1984):(1)In the above equation, yi is the ith income measured as Chinese yuan, m is the totalsample mean, f(yi) is the population share of yi in the total population, and n is totalpopulation. For c less than 2, the measure is transfer-sensitive, in the sense that it ismore sensitive to transfers at the bottom end of the distribution than those at the top.The key feature of the GE measure is that it is additively decomposable. For K exogenouslygiven, mutually exclusive and exhaustive groups indexed by g:(2)whereIn equation (2), Ig is inequality in the gth group, mg is the mean of the gth group, andeg is a vector of 1s of length ng, where ng is the population of the gth group. If n is thetotal population of all groups, then fg = ng/n represents the share of the gth group’spopulation in the total population. The first term on the right-hand side of (2) representsthe within-group inequality.The second term is the between-group, or intergroup,component of total inequality. For simplicity, we present results in this paper only forwf cf cf cgggcggg=ÊË Áˆ¯ ˜πÊË Áˆ¯ ˜==ÏÌÔÔÔÓÔÔÔmmmmforforfor0 110, ,,.I y wg Ig I e K eKgK( ) = + (m1 1, . . . , m ),I yf yycf yy ycf yyciicinii iinii in( ) =( ) Êˈ¯-ÏÌÓ¸˝˛π( )Êˈ¯Êˈ¯=( ) Êˈ¯=ÏÌÔÔÔÔÓÔÔÔÔ===ÂÂÂmm mm1 0110111forforfor, ,log ,log .FIFTY YEARS OF REGIONAL INEQUALITY IN CHINA 89

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ห้าสิบปีของความไม่เท่าเทียมกันในภูมิภาคในประเทศจีน: การเดินทางผ่านกลางการวางแผนการปฏิรูปและการเปิดกว้างราวีKanbur และจางเสี่ยวโป * บทคัดย่อเป็นผู้ก่อสร้างกระดาษและวิเคราะห์อนุกรมเวลาในระยะยาวสำหรับความไม่เท่าเทียมกันในระดับภูมิภาคในประเทศจีนจากการปฏิวัติของพรรคคอมมิวนิสต์ในปัจจุบัน มีสามยอดของความไม่เท่าเทียมกันในห้าสิบปีที่ผ่านมาประจวบกับความอดอยากของปี 1950 ปลายปฏิวัติวัฒนธรรมของปลายทศวรรษที่ 1960 และ 1970 และในที่สุดช่วงเวลาของการเปิดกว้างและบูรณาการระดับโลกในปลายปี1990 การวิเคราะห์ทางเศรษฐมิติกำหนดว่าความไม่เท่าเทียมกันในระดับภูมิภาคจะมีการอธิบายในขั้นตอนที่แตกต่างกันโดยตัวแปรนโยบายที่สำคัญสามอัตราส่วนของหนักอุตสาหกรรมมูลค่าส่งออกรวมระดับของการกระจายอำนาจและระดับของการเปิดกว้าง. 1 บทนำในช่วงครึ่งหลังของศตวรรษที่ยี่สิบเห็นประวัติศาสตร์ป่วนแฉในจีนช่วงปีแรกของการปกครองของพรรคคอมมิวนิสต์ในปี1950 สูงสุดในความอดอยากการปฏิวัติทางวัฒนธรรมและผลที่ตามมาในช่วงปลายทศวรรษที่1960 และ 70s การปฏิรูปของการเกษตรในปี 1970 และ 80 และการระเบิดของการค้าและการโดยตรงจากต่างประเทศการลงทุนในช่วงปลายทศวรรษ1980 และทศวรรษที่ 90 เหตุการณ์ทั้งหมดเหล่านี้ได้รับผลกระทบแน่นอนของการเจริญเติบโตทางเศรษฐกิจและการกระจายรายได้ อย่างไรก็ตามในขณะที่วรรณกรรมที่มีขนาดใหญ่มีการศึกษาการเจริญเติบโตผ่านขั้นตอนต่าง ๆ เหล่านี้ของประวัติศาสตร์จีน (เช่น McMillan, et al. 1989; หลิน, 1992. พัดลม, et al, 2003) การศึกษาเพียงไม่กี่คนที่ตรงกับวิวัฒนาการของความไม่สมดุลกันในระยะยาวด้วยระยะเวลาที่แตกต่างกันเหล่านี้ในประวัติศาสตร์จีนคอมมิวนิสต์ในช่วงของหลักสูตรทั้งหมด. ของขวัญกระดาษนี้และวิเคราะห์วิวัฒนาการของความไม่เท่าเทียมกันในระดับภูมิภาคของจีนนับตั้งแต่การปฏิวัติคอมมิวนิสต์จนถึงปัจจุบัน การศึกษาส่วนใหญ่เกี่ยวกับความไม่เท่าเทียมกันของจีน(เช่นฮุสเซน et al, 1994;. ข่านและ Riskin 2001; Chen และ Ravallion 1996; Aaberge และหลี่, 1997; Tsui, 1998) มีความสำคัญกับระยะเวลาที่ค่อนข้างสั้นส่วนใหญ่ในช่วงปีหลังการปฏิรูปทำให้การใช้การสำรวจครัวเรือนใหม่ที่กลายเป็นใช้ได้ในช่วงเวลานี้ การศึกษาที่มาใกล้ชิดกับจิตวิญญาณของความสนใจของเราในความไม่เท่าเทียมกันของจีนในระยะยาวท (1991) หยุดในปี 1985 และลียง (1991) หยุดในปี 1987 เช่นเดียวกับการเพิ่มขึ้นของการค้าและการลงทุนจากต่างประเทศเป็นจุดเริ่มต้นที่ยางและฝาง (2000) ขึ้นไปปี 1996 แต่มุ่งเน้นเฉพาะในช่องว่างในเมืองชนบทในระดับชาติ; และ Kanbur และจาง (1999) แยกลงไปที่ระดับเมืองชนบทที่อยู่ในต่างจังหวัดในการคำนวณดัชนีความไม่เท่าเทียมกันในระดับภูมิภาคและนำเสนอสลายตัวของความไม่เท่าเทียมกันในระดับภูมิภาคโดยส่วนประกอบชนบทเมืองและการประมงชายฝั่งของตนแต่การศึกษาของพวกเขาเป็นเพียงสำหรับการโพสต์ ปี -reform ของ 1983-1995. การใช้ชุดของข้อมูลจังหวัดและระดับชาติที่ครอบคลุมช่วงครึ่งหลังของที่ศตวรรษที่ยี่สิบเราสามารถที่จะสร้างอนุกรมเวลาที่ครอบคลุมของภูมิภาคการสอบทานของการพัฒนาเศรษฐกิจ9 (1), 87-106, 2,005 * Kanbur: มหาวิทยาลัยคอร์เนล Zhang: นโยบายอาหารนานาชาติสถาบันวิจัย 2033 K Street NW, Washington, DC 20006, USA โทรศัพท์: [phone]; โทรสาร: [phone]; E-mail: [e-mail] ผู้เขียนอยากจะขอขอบคุณผู้เข้าร่วมในการสัมมนาจัดขึ้นในมหาวิทยาลัยจอร์จวอชิงตัน, IFPRI แคนซัสState University, และในการประชุมเกี่ยวกับความไม่เท่าเทียมกันกว้างเชิงพื้นที่ในเอเชีย. ©มหาวิทยาลัยสหประชาชาติปี 2005 จัดพิมพ์โดยสำนักพิมพ์ Blackwell, 9600 Garsington ถนน Oxford OX4 2DQ สหราชอาณาจักรและ 350 ถนนสายหลักMalden, MA 02148 สหรัฐอเมริกาความไม่เท่าเทียมกันในประเทศจีนรวมทั้งการสลายตัวของมันเข้าไปในเมืองชนบทและการประมงชายฝั่งส่วนประกอบจาก1952 เพื่อ 2000.We พบว่าการเปลี่ยนแปลงในความไม่เท่าเทียมกันในระดับภูมิภาคให้ตรงกับขั้นตอนของประวัติศาสตร์จีนอย่างดีเช่นเดียวกับเมืองชนบทและการประมงชายฝั่งของส่วนประกอบ ยอดของความไม่เท่าเทียมกันในประเทศจีนได้รับการที่เกี่ยวข้องกับการที่ดีอดอยากการปฏิวัติทางวัฒนธรรมและระยะปัจจุบันของการเปิดกว้างและการกระจายอำนาจ. เรายังใช้การวิเคราะห์ทางเศรษฐมิติในการสร้างที่ไม่เท่าเทียมกันในระดับภูมิภาคจะอธิบายให้องศาที่แตกต่างกันในขั้นตอนที่แตกต่างกันโดยสามตัวแปรนโยบายที่สำคัญคือส่วนแบ่งของอุตสาหกรรมหนักในมูลค่าส่งออกรวมในระดับของการกระจายอำนาจและ. ระดับของการเปิดกว้าง2 การสร้างซีรีส์ยาวเวลาทำงานสำหรับความไม่เท่าเทียมกันในภูมิภาคในประเทศจีนจะเป็นการดีสำหรับการวิเคราะห์ของวิวัฒนาการของความไม่เท่าเทียมกันในช่วงประวัติศาสตร์จีนคอมมิวนิสต์ที่เราจะได้มีการสำรวจครัวเรือนที่เป็นตัวแทนของชาติมากกว่าทั้งระยะเวลา แต่ในขณะที่การสำรวจดังกล่าวได้รับการดำเนินการตลอดช่วง 50 ปีที่ผ่านมาพวกเขามีอยู่ที่นักวิจัยเฉพาะสำหรับช่วงหลังการปฏิรูปและในกรณีใด ๆเป็นระยะ ๆ สำหรับปี จำกัด ที่มีความคุ้มครองที่แตกต่างกัน แต่ จำกัด ดังนั้นสำหรับตัวอย่างเช่นเฉินและ Ravallion (1996) มีการเข้าถึงข้อมูลการสำรวจครัวเรือนอย่างเป็นทางการ แต่เพียงสี่จังหวัดระหว่างปี1986 และปี 1990 Aaberge และหลี่ (1997) การวิเคราะห์ของใช้ในครัวเรือนในเมืองการสำรวจจังหวัดเหลียวหนิงและมณฑลเสฉวนในช่วงเวลาเดียวกันในขณะที่ท(1998) การวิเคราะห์การสำรวจชนบทสำหรับปี 1985 ปี 1988 และปี 1990 แต่สำหรับมณฑลกวางตุ้งและเสฉวน. ยาง (1999) การวิเคราะห์ทั้งสองส่วนชนบทและในเมืองของการสำรวจครัวเรือนเป็นเวลาสี่ปีระหว่างปี1986 และปี 1994 และมณฑลกวางตุ้งและเสฉวน นี้ความคุ้มครองที่แตกต่างกันทั่วสะท้อนให้เห็นถึงการเข้าถึงการศึกษาที่แตกต่างกันข้อมูลอย่างเป็นทางการ นักวิจัยยังได้ดำเนินการและวิเคราะห์อิสระการสำรวจเช่นฮุสเซนอัลเอต (1994) ได้หนึ่งสำหรับปี1986 Rozelle (1994) สำหรับ บริษัท เมืองหมู่บ้านและระหว่าง 1984-1989 ในมณฑลเจียงซูและข่านet al, (1993) ดำเนินการสำรวจครัวเรือนปี 1988 การวิเคราะห์ความไม่เท่าเทียมกันที่ได้รับการดำเนินการเกี่ยวกับการสำรวจครัวเรือนช่วงปลายทศวรรษ 1980 และทศวรรษที่ 90 ได้รับมีคุณค่ามากในด้านการส่องสว่างที่เฉพาะเจาะจงของการกระจายขนาดของการพัฒนาของจีน โดยทั่วไปการวิเคราะห์เหล่านี้ย่อยสลายความไม่เท่าเทียมกันโดยแหล่งรายได้แต่มีเพียงไม่กี่รูปแบบสอดคล้องของความไม่เท่าเทียมกันที่มีนโยบายการพัฒนาประเทศ บรรทัดล่างคือว่านักวิจัยก็ไม่ได้มีการเข้าถึงการสำรวจครัวเรือนที่ครอบคลุมซึ่งเป็นระดับชาติและซึ่งครอบคลุมทั้งหมดหรือแม้กระทั่งเป็นส่วนหนึ่งที่สำคัญของการกวาดครึ่งศตวรรษของประวัติศาสตร์จีนที่เป็นที่สนใจของเราในบทความนี้. ใน การเผชิญกับข้อ จำกัด ของข้อมูลนี้เราถูกบังคับให้มองหาพร้อมข้อมูลที่สูงกว่าระดับของการรวมตัวกว่าในระดับครัวเรือน ในฐานะที่เป็นมันจะเปิดออกบางประเภทของข้อมูลที่เป็นจริงที่มีอยู่ในระดับจังหวัดโดยแยกพื้นที่ชนบทและเมืองยืดกลับไปปี1952 กระดาษนี้จะสร้างชุดความไม่เท่าเทียมกันของเวลาโดยการสร้างข้อมูลในการบริโภคต่อหัวที่แท้จริงในชนบทพื้นที่เขตเมือง 28 ของจีน30 จังหวัด (น่าเสียดายที่ความพร้อมของข้อมูลไม่สมบูรณ์สำหรับทิเบตและไหหลำจังหวัด) 0.1 เหล่านี้ย่อยจังหวัดในชนบทและต่อหัวในเมืองตัวเลขการบริโภคและประชากรน้ำหนักสำหรับพื้นที่เหล่านี้การกระจายของชาติต่อจริงบริโภคสามารถสร้างและความไม่เท่าเทียมกันของการคำนวณในแต่ละปีระหว่างปี 1952 และปี 2000 จึงครอบคลุมกลุ่มใหญ่ของระยะเวลาตั้งแต่ 1949 ถึงปัจจุบัน แน่นอนสิ่งนี้หมายความว่าความไม่เท่าเทียมกันในครัวเรือนระดับโดยรวมจะถูก understated เนื่องจากความไม่เท่าเทียมกันในชนบทและในเมืองของแต่ละจังหวัดจะถูกระงับ นอกจากนี้เรายังไม่สามารถพูดอะไรเกี่ยวกับวิวัฒนาการของความไม่เท่าเทียมกันในครัวเรือนระดับเหล่านี้ภายในพื้นที่ มาตรการของเราไม่ให้ความผูกพันที่ลดลงในความไม่เท่าเทียมกันในช่วงนี้ระยะเวลาทั้งหมด. 88 ราวี Kanbur และ Xiaobo จาง©มหาวิทยาลัยสหประชาชาติ2005 แต่ความจริงยังคงอยู่ที่การศึกษาของเราของความไม่เท่าเทียมกันเป็นหลักการศึกษาของภูมิภาคความไม่เท่าเทียมกัน. การอภิปรายในรายละเอียดของข้อมูลพื้นฐานของเราคือ ที่ระบุไว้ในภาคผนวก จำนวนของการศึกษาได้ใช้ข้อมูลระดับจังหวัดเพื่อศึกษาความไม่เท่าเทียมกันในภูมิภาคในอดีตที่ผ่านมา หลายของพวกเขาที่ใช้สถิติของสหภาพโซเวียตชนิดส่วนใหญ่เพราะชุดข้อมูลระยะยาวชีวิตอยู่เหล่านี้(ลียง, 1991; Tsui, 1991) และพวกเขาก็ไม่ได้อยู่ใน disaggregate โดยทั่วไปในชนบทและเขตเมืองภายใน provinces.With พร้อมของ rural- disaggregations เมืองในการบริโภคต่อหัวยืดกลับไปปี1950, การศึกษาเหล่านี้อย่างมีนัยสำคัญสามารถปรับปรุงและขยายในแง่ของเวลาและครอบคลุมพื้นที่ ในวรรณคดีที่ผ่านมายางและฝาง (2000) ที่ใช้แหล่งข้อมูลเดียวกับที่เราได้ใช้ แต่มุ่งความสนใจไปที่ช่องว่างในเมืองชนบทเฉลี่ยในระดับชาติและไม่ได้ไปลงในความไม่เท่าเทียมกันทั่วจังหวัด. การใช้ข้อมูลที่มีอยู่ เราคำนวณค่าสัมประสิทธิ์ Gini ของความไม่เท่าเทียมกันโดยใช้สูตรมาตรฐาน แต่เป็นกลุ่มของการวิเคราะห์ของเราจะทำด้วยความไม่เท่าเทียมกันที่สองดัชนีสมาชิกของเอนโทรปีทั่วไป decomposable (GE) ระดับของความไม่เท่าเทียมกันมาตรการพัฒนาโดยShorrocks (1980, 1984): (1) ในสมการข้างต้นยี่เป็นที่ i รายได้วัดหยวนจีน, m คือจำนวนตัวอย่างหมายถึงf (ยี่) เป็นส่วนแบ่งประชากรยี่ในประชากรทั้งหมดและ n คือรวมประชากร สำหรับคน้อยกว่า 2 วัดคือการถ่ายโอนที่มีความสำคัญในแง่ที่ว่ามันมีความไวต่อการถ่ายโอนที่ปลายด้านล่างของการจัดจำหน่ายกว่าผู้ที่ด้านบน. คุณลักษณะที่สำคัญของวัด GE คือว่ามันเป็น additively decomposable สำหรับ K จากภายนอกให้กลุ่มร่วมกันพิเศษและครบถ้วนสมบูรณ์ดัชนีโดยg: (2) ที่ในสมการ (2), Ig คือความไม่เท่าเทียมกันในกลุ่ม gth ที่มก. เป็นค่าเฉลี่ยของกลุ่ม GTH และเช่นเป็นเวกเตอร์ของ1s ของความยาว งะที่งะเป็นประชากรของกลุ่ม gth ที่ ถ้า n เป็นประชากรทั้งหมดของทุกกลุ่มแล้วFG = ng / n แทนหุ้นของกลุ่ม gth ของประชากรในประชากรทั้งหมด ในระยะแรกทางด้านขวามือของ (2) แสดงให้เห็นถึงภายในกลุ่มinequality.The ระยะที่สองคือระหว่างกลุ่มหรือระหว่างกลุ่ม, ส่วนประกอบของความไม่เท่าเทียมกันรวม สำหรับความเรียบง่ายที่เรานำเสนอผลในเอกสารนี้เฉพาะสำหรับน้ำหนักfc fc fc กรัมกรัมกรัมคกรัมกรัมกรัม= เเ¯ ~ πเเ¯ ~ = = ÏฉันOOO Ó OOO ม. ม. ม. ม. สำหรับสำหรับสำหรับ0 1 1 0,,. ฉัน y ที่ wg Ig ฉันอีเค eK กรัมK () A = + (m1 1,..., m) ฉัน y ที่fy ปีคfy yy คfy ปีคฉันฉันคฉันn ฉันii ฉันn ฉันii n () = () เเ¯ - iio ¸˝˛π () เเ¯เเ¯ = () เเ¯ = Ïฉันoooo Ó oooo = = = ยยยมมมม. 1 01 1 0 1 1 1 สำหรับสำหรับสำหรับ, เข้าสู่ระบบเข้าสู่ระบบ. ห้าสิบปีของความไม่เท่าเทียมกันภูมิภาคในประเทศจีน 89

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ห้าสิบปีของความไม่เท่าเทียมกันในระดับภูมิภาคในประเทศจีน :
การเดินทางผ่านแผนปฏิรูปและเปิดกว้างกลาง

ราวี kanbur ซาวโป จาง

และบทคัดย่อกระดาษโครงสร้างและวิเคราะห์อนุกรมเวลาสำหรับระยะยาวของภูมิภาคในประเทศจีนจาก
พรรคคอมมิวนิสต์การปฏิวัติจนถึงปัจจุบัน มี 3 ยอดของความไม่เท่าเทียมกันในห้าสิบปีสุดท้าย
ประจวบกับยิ่งใหญ่ของ 1950S สายการปฏิวัติทางวัฒนธรรมในปลายทศวรรษที่ 1960 และ 1970 และ
ในที่สุดระยะเวลาของการเปิดกว้างและรวมทั่วโลกในปลายปี 1990 . การวิเคราะห์ทางเศรษฐมิติสร้างความไม่เสมอภาคในภูมิภาค
จะอธิบายในขั้นตอนต่าง ๆ โดยนโยบายหลักสามตัวแปรอัตราส่วนของมูลค่าผลผลิตมวลรวมในอุตสาหกรรมหนัก
, ระดับของการกระจายอำนาจ และองศาของการเปิดกว้าง .
1 บทนำ
ครึ่งหลังของศตวรรษที่ยี่สิบเห็นประวัติป่วน แฉในประเทศจีน -
ช่วงต้นปีของการปกครองของพรรคคอมมิวนิสต์ใน 1950s culminating ในการกันดารอาหารที่ดี ,
ทางวัฒนธรรมการปฏิวัติและผลที่ตามมาในปลายทศวรรษที่ 1960 และ 70s การปฏิรูป
การเกษตรในปี 1970 และ 80 และการระเบิดของการค้า และต่างประเทศโดยตรง
การลงทุนในช่วงปลายทศวรรษที่ 1980 และ 90เหตุการณ์ทั้งหมดเหล่านี้ได้สร้างหลักสูตรของ
การเจริญเติบโตทางเศรษฐกิจและการกระจายรายได้ อย่างไรก็ตาม ในขณะที่วรรณกรรมขนาดใหญ่มีการเจริญเติบโตผ่านเหล่านี้
ศึกษาระยะที่แตกต่างกันของประวัติศาสตร์ ( เช่น McMillan et al . ,
1989 ; หลิน , 1992 ; พัดลม et al . , 2003 ) การศึกษาน้อยจับคู่กับ วิวัฒนาการของความไม่เท่าเทียมกัน
ในระยะยาวกับเหล่านี้ที่แตกต่างกันระยะเวลาในประวัติศาสตร์ จีน คอมมิวนิสต์ มากกว่า
หลักสูตรทั้งหมด .
บทความนี้นำเสนอและวิเคราะห์วิวัฒนาการของความไม่เสมอภาคในภูมิภาคจีนตั้งแต่
พรรคคอมมิวนิสต์การปฏิวัติจนถึงปัจจุบัน การศึกษาส่วนใหญ่ในประเทศจีน เช่น
ความซน et al . , 1994 ; ข่านและริสคิน , 2001 ; เฉินและ ราวาเลี่ยน , 1996 ; aaberge
และ Li , 1997 ; Tsui , 1998 ) ได้เน้นระยะเวลาค่อนข้างสั้น ส่วนใหญ่ในช่วง
โพสต์ปฏิรูปปี