Information on individual variation

Information on individual variations in response to ionizing radiation is still quite limited. Previous studies of atomic-bomb survivors revealed that somatic mutations at the glycophorin A (GPA) gene locus in erythrocytes were significantly elevated with radiation exposure dose, and that the dose response was significantly higher in survivors with subsequent cancer development compared to those without cancer development. Noteworthy in these studies were great inter-individual differences in GPA mutant fraction even in persons with similar radiation doses. It is hypothesized that persistent GPA mutations in erythrocytes of atomic-bomb survivors are derived from those in long-lived hematopoietic stem cell (HSC) populations, and that individual genetic backgrounds, specifically related to DNA double-strand break repair, contribute to individual differences in HSC mutability following radiation exposure. Thus, we examined the relationship between radiation exposure, GPA mutant fraction in erythrocytes, and single nucleotide polymorphisms (SNPs) of the key gene involved in DNA double-strand break repair, p53 binding protein 1 (53BP1). 53BP1 SNPs and inferred haplotypes demonstrated a significant interaction with radiation dose, suggesting that radiation-dose response of GPA somatic mutation is partly dependent on 53BP1 genotype. It is also possible that 53BP1 plays a significant role in DNA double-strand break repair in HSCs following radiation exposure.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ข้อมูลในแต่ละรูปแบบตอบสนองต่อรังสีก็ค่อนข้างจำกัด การศึกษาก่อนหน้านี้ของระเบิดปรมาณูผู้รอดชีวิตเผยว่า กลายพันธุ์ร่างกายที่โลกัสโพลยีน A (เกรดเฉลี่ย) ของ glycophorin ในเม็ดเลือดแดงได้ยกระดับอย่างมีนัยสำคัญกับปริมาณแสงรังสี ที่ และการตอบสนองยานัยในผู้รอดชีวิตเมื่อเทียบกับมะเร็งพัฒนาพัฒนาโรคมะเร็งตามมา สำคัญในการศึกษาเหล่านี้มีความแตกต่างระหว่างแต่ละดี GPA เศษกลายพันธุ์แม้ในผู้ที่มีปริมาณรังสีคล้าย มันคือตั้งสมมติฐานว่า พันธุ์ถาวร GPA ในเม็ดเลือดแดงของผู้รอดชีวิตระเบิดปรมาณูมาจากประชากรส่วนเซลล์ต้นกำเนิดเม็ดเลือด (มงเปอ) และว่า ภูมิหลังทางพันธุกรรมแต่ละ เกี่ยวข้องกับการซ่อมแซมดีเอ็นเอแบ่งสองสแตรนด์ การละความแตกต่างใน mutability มงเปอต่อรับรังสี ดังนั้น เราตรวจสอบความสัมพันธ์ระหว่างการรับรังสี GPA เศษกลายพันธุ์ในเม็ดเลือดแดง และหลากหลายเดี่ยวเบื่อหน่าย (SNPs) ของยีนสำคัญในการซ่อมแซมดีเอ็นเอแบ่งสองสแตรนด์ โปรตีน p53 รวม 1 (53BP1) 53BP1 SNPs และ haplotypes สรุปแสดงการโต้ตอบอย่างมีนัยสำคัญกับปริมาณรังสี แนะนำตอบสนองต่อปริมาณรังสีของ GPA ผ่าร่างกายบางส่วนขึ้นอยู่กับพันธุ์ 53BP1 มันยังเป็น 53BP1 ที่มีบทบาทสำคัญในการซ่อมแซมแบ่งสาระคู่ดีเอ็นเอใน HSCs ต่อรับรังสี

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ข้อมูลเกี่ยวกับรูปแบบของแต่ละบุคคลในการตอบสนองต่อรังสียังคงค่อนข้าง จำกัด การศึกษาก่อนหน้าของผู้รอดชีวิตอะตอมระเบิดเปิดเผยว่าการกลายพันธุ์ร่างกายที่ glycophorin A (GPA) สถานทียีนในเม็ดเลือดแดงได้รับการยกระดับอย่างมีนัยสำคัญกับปริมาณที่ได้รับรังสีและการตอบสนองต่อยาสูงขึ้นอย่างมีนัยสำคัญในผู้รอดชีวิตด้วยการพัฒนาของมะเร็งต่อมาเมื่อเทียบกับผู้ที่ไม่มีการพัฒนาของมะเร็ง . ที่น่าสังเกตในการศึกษาเหล่านี้เป็นความแตกต่างระหว่างบุคคลที่ดีในการกลายพันธุ์เกรดเฉลี่ยส่วนแม้ในบุคคลที่มีปริมาณรังสีที่คล้ายกัน มันคือการตั้งสมมติฐานว่าการกลายพันธุ์เกรดเฉลี่ยถาวรในเม็ดเลือดแดงของผู้รอดชีวิตอะตอมระเบิดจะได้มาจากผู้ที่อยู่ในระยะยาวของเซลล์ต้นกำเนิดเม็ดเลือด (HSC) ประชากรและภูมิหลังทางพันธุกรรมของแต่ละบุคคลเฉพาะที่เกี่ยวข้องกับดีเอ็นเอดับเบิล Strand ซ่อมแซมแบ่งนำไปสู่​​ความแตกต่างของแต่ละบุคคล ใน HSC ความไม่แน่นอนต่อไปนี้ได้รับรังสี ดังนั้นเราจึงมีการตรวจสอบความสัมพันธ์ระหว่างการเปิดรับรังสีเกรดเฉลี่ยส่วนกลายพันธุ์ในเม็ดเลือดแดงและหลากหลายเดี่ยวเบื่อหน่าย (SNPs) ของยีนที่สำคัญที่เกี่ยวข้องในการซ่อมแซมดีเอ็นเอแบ่งดับเบิลสาระ, p53 โปรตีนที่ 1 (53BP1) 53BP1 SNPs และ haplotypes อนุมานแสดงให้เห็นถึงการทำงานร่วมกันอย่างมีนัยสำคัญกับปริมาณรังสีที่ชี้ให้เห็นว่าการตอบสนองต่อรังสีปริมาณของการกลายพันธุ์เกรดเฉลี่ยร่างกายคือส่วนหนึ่งขึ้นอยู่กับ 53BP1 จีโนไทป์ นอกจากนี้ยังเป็นไปได้ว่า 53BP1 มีบทบาทสำคัญในดีเอ็นเอของดับเบิล Strand ซ่อมแซมแบ่งใน HSCs ต่อไปนี้ได้รับรังสี

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ข้อมูลในแต่ละรูปแบบในการตอบสนองต่อรังสียังคงค่อนข้าง จำกัด การศึกษาก่อนหน้านี้พบว่า การกลายพันธุ์ของผู้รอดชีวิตจากระเบิดปรมาณูทางกายที่ glycophorin ( GPA ) ยีนโลคัสในเม็ดเลือดแดง อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติกับปริมาณรังสีสูง และปริมาณการตอบสนองสูงกว่าในการพัฒนามะเร็งรอดชีวิตด้วยต่อมาเมื่อเทียบกับผู้ที่ไม่มีการพัฒนาโรคมะเร็ง ที่สำคัญในการศึกษาเหล่านี้ที่ดีระหว่างความแตกต่างของบุคคลในส่วน GPA กลายพันธุ์แม้แต่ในผู้ที่มีรังสีที่คล้ายคลึงกัน คือ หมั่นสะสมการกลายพันธุ์ในเม็ดเลือดแดงของผู้รอดชีวิตจากระเบิดปรมาณูที่ได้รับมาจากผู้ที่จีรังเซลล์ต้นกำเนิดเม็ดโลหิต ( HSC ) ประชากรและพันธุศาสตร์ที่แต่ละหลัง โดยเฉพาะที่เกี่ยวข้องกับดีเอ็นเอเส้นคู่หักซ่อม นำไปสู่ความแตกต่างในแต่ละ HSC ความไม่แน่นอนต่อแสงรังสี ดังนั้น เราได้ศึกษาความสัมพันธ์ระหว่างการเปิดรับรังสี , GPA กลายพันธุ์เศษส่วนในเม็ดเลือดแดง และความหลากหลายของนิวคลีโอไทด์เดี่ยว ( snps ) สำคัญในดีเอ็นเอเส้นคู่ยีนที่เกี่ยวข้องกับการหยุดซ่อมแซมโปรตีน P53 1 ( 53bp1 ) 53bp1 snps ได้ผลและแสดงให้เห็นถึงปฏิสัมพันธ์อย่างมีนัยสำคัญกับปริมาณรังสี ปริมาณรังสี กล่าวว่า การตอบสนองของ GPA โซมาติคมิวเทชันเป็นส่วนหนึ่งขึ้นอยู่กับ 53bp1 พันธุกรรม . นอกจากนี้ยังเป็นไปได้ว่า 53bp1 มีบทบาทสำคัญในดีเอ็นเอเส้นคู่หยุดซ่อมใน hscs ตามแสงรังสี