Firstly, the original English-speak

Firstly, the original English-speaking inhabitants of America would have spoken various different dialects of English, and most would not have spoken standard British English, as that was the speech of the wealthy classes who don't often emigrate. So already there was a very different speech community from that of Britain.

Secondly, sound changes happen within all speech communities, and they are to all intents and purposes random. The vast majority of British and American English speakers didn't ever communicate with each other, so the languages developed in different directions.

As for the specific differences, it's probably not possible to say where most came from (random changes, see) but we can guess at some. For example, standard American pronounces the 'r' in 'air', while standard British doesn't. But many British dialects do pronounce the 'r', so we can assume that speakers of at least one of those dialects were represented in significant numbers among the early immigrants to America.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ประการแรก ประชากรอังกฤษที่เดิมของอเมริกาจะได้พูดภาษาอื่นหลายภาษาอังกฤษ กส่วนใหญ่จะไม่ได้พูดภาษาอังกฤษมาตรฐานอังกฤษ ที่เป็นเสียงของคลาสที่มั่งคั่งที่มักไม่ emigrate ดังกล่าวมีชุมชนพูดมากแตกต่างจากของสหราชอาณาจักรประการที่สอง เสียงการเปลี่ยนแปลงที่เกิดขึ้นในชุมชนพูดทั้งหมด และจะสุ่มไปทั้งหมด intents และวัตถุประสงค์ ส่วนใหญ่ของอังกฤษและภาษาอังกฤษไม่เคยสื่อสารกัน เพื่อพัฒนาภาษาในทิศทางที่แตกต่างกันสำหรับความแตกต่างเฉพาะ ไม่อาจสามารถระบุได้ว่า ส่วนใหญ่มาจากไหน (การเปลี่ยนแปลงแบบสุ่ม ดู) แต่เราสามารถเดาที่ ตัวอย่าง มาตรฐานอเมริกา pronounces 'r' 'อากาศ' ในขณะที่มาตรฐานอังกฤษไม่ แต่ในภาษาอังกฤษออกเสียง 'r' ดังนั้นเราสามารถสมมติว่า ลำโพงน้อยหนึ่งของภาษาเหล่านั้นมีแสดงการตัวเลขสำคัญระหว่างอพยพก่อนอเมริกา

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ประการแรกเดิมที่พูดภาษาอังกฤษที่อาศัยอยู่ในอเมริกาจะได้พูดภาษาที่แตกต่างหลากหลายของภาษาอังกฤษและส่วนใหญ่จะไม่ได้พูดภาษาอังกฤษมาตรฐานอังกฤษเป็นที่เป็นคำพูดของชนชั้นร่ำรวยที่มักจะไม่ย้ายถิ่น ดังนั้นแล้วมีชุมชนการพูดแตกต่างกันมากจากที่ของสหราชอาณาจักร. ประการที่สองการเปลี่ยนแปลงเสียงเกิดขึ้นภายในชุมชนทั้งหมดพูดและพวกเขาจะ intents และวัตถุประสงค์สุ่ม ส่วนใหญ่ของอังกฤษและอเมริกันที่พูดภาษาอังกฤษไม่เคยสื่อสารกับแต่ละอื่น ๆ ดังนั้นภาษาที่พัฒนาไปในทิศทางที่แตกต่างกัน. ในฐานะที่เป็นความแตกต่างที่เฉพาะเจาะจงก็อาจจะเป็นไปไม่ได้ที่จะกล่าวซึ่งส่วนใหญ่มาจาก (การเปลี่ยนแปลงแบบสุ่มดู) แต่เรา สามารถคาดเดาที่บางส่วน ยกตัวอย่างเช่นมาตรฐานอเมริกันประกาศจระเข้ใน 'อากาศ' ในขณะที่มาตรฐานของอังกฤษไม่ได้ แต่ภาษาอังกฤษจำนวนมากไม่ออกเสียง 'R' ดังนั้นเราจึงสามารถสรุปได้ว่าลำโพงอย่างน้อยหนึ่งของภาษาเหล่านั้นเป็นตัวแทนในจำนวนที่มีนัยสำคัญในหมู่ผู้อพยพไปอเมริกาในช่วงต้น