Before we can fully use the verbs t

Before we can fully use the verbs that we learned on the previous two pages, we have do a quick review of English grammar. There are three basic uses of nouns in a sentence:

Subject
The person or thing that does the action. In English, the subject is usually at the beginning of the sentence. In these sentences, the subject is in bold:
Fred buys the pencil.
The cat chases the mouse.
Object
The person or thing that is acted on. In English, the subject is usually at the end of the sentence. In these sentences, the object is in italics:
Fred buys the pencil.
The cat chases the mouse.
Possessive
Shows ownership. In English, we usually use an apostrophe and the letter s to show ownership. The possessive is underlined in the following sentences:
That is Fred’s pencil.
The cat’s eyes are green.
As you can see, we primarily use word order to give us clues about subject and object. “The cat chases the mouse” is NOT the same as “The mouse chases the cat.” For possessive, we use an extra marking to help show how a word is used.

How does Greek do it?

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ก่อนเราสามารถใช้คำกริยาที่เราเรียนรู้ก่อนหน้าสองหน้าเต็ม เราได้ทำการตรวจทานไวยากรณ์ภาษาอังกฤษอย่างรวดเร็ว มีสามใช้พื้นฐานของคำนามในประโยค:

เรื่อง
บุคคลหรือสิ่งที่ดำเนินการ ในภาษาอังกฤษ เรื่องได้ปกติที่จุดเริ่มต้นของประโยค ในประโยคนี้ หัวข้อเป็นตัวหนา:
Fred ซื้อดินสอ
แมว chases เมาส์.
วัตถุ
บุคคลหรือสิ่งที่ได้ปฏิบัติตาม ในภาษาอังกฤษ เรื่องนั้นมักจะจบประโยค ในประโยคนี้ คือเอน:
Fred ซื้อดินสอ
แมว chases เมาส์.
ข้างหวง
แสดงความเป็นเจ้าของ ในอังกฤษ เรามักจะใช้เป็นเครื่องหมายอัญประกาศเดี่ยวและ s ตัวอักษรเพื่อแสดงความเป็นเจ้าของ ความเป็นเจ้าถูกขีดเส้นใต้ในประโยคต่อไปนี้:
เป็นของ Fred ดินสอ
ตาแมวมีสีเขียว
คุณสามารถดู เราส่วนใหญ่ใช้คำสั่งเพื่อให้เบาะแสเกี่ยวกับชื่อเรื่องและวัตถุ "แมว chases เมาส์" ไม่เหมือน "เมาส์ chases แมว" ในความเป็นเจ้า เราใช้การทำเครื่องหมายพิเศษเพื่อช่วยแสดงวิธีใช้คำ

ไม่กรีกไรมัน

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ก่อนที่เราจะได้สามารถใช้คำกริยาที่เราได้เรียนรู้ในก่อนหน้าหน้าสองเราได้ทำตรวจสอบอย่างรวดเร็วของไวยากรณ์ภาษาอังกฤษ มีสามการใช้งานขั้นพื้นฐานของคำนามในประโยคคือเรื่องคนหรือสิ่งที่จะดำเนินการ ในภาษาอังกฤษเป็นเรื่องที่ปกติจะอยู่ที่จุดเริ่มต้นของประโยค ในประโยคเหล่านี้เป็นเรื่องที่เป็นตัวหนา: เฟร็ดซื้อดินสอแมวไล่เมาส์วัตถุบุคคลหรือสิ่งที่ทำหน้าที่เกี่ยวกับ ในภาษาอังกฤษเป็นเรื่องที่ปกติจะอยู่ที่จุดสิ้นสุดของประโยค ในประโยคเหล่านี้วัตถุที่เป็นตัวเอน: เฟร็ดซื้อดินสอแมวไล่เมาส์ซึ่งครอบงำแสดงความเป็นเจ้าของ ในภาษาอังกฤษที่เรามักจะใช้เครื่องหมายวรรคตอนและอักษรตัวเพื่อแสดงความเป็นเจ้าของ เจ้าของถูกขีดเส้นใต้ในประโยคต่อไปนี้: นั่นคือดินสอของเฟร็ดดวงตาของแมวเป็นสีเขียวที่คุณสามารถดูเราส่วนใหญ่ใช้คำสั่งเพื่อให้เรามีเบาะแสเกี่ยวกับเรื่องและวัตถุ "แมวไล่เมาส์" ไม่ได้เป็นเช่นเดียวกับ "เมาส์ไล่แมว." สำหรับเจ้าของเราจะใช้เครื่องหมายพิเศษที่จะช่วยแสดงให้เห็นว่าคำว่าจะใช้วิธีการที่ไม่กรีกทำหรือไม่

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ก่อนที่เราจะสามารถใช้คำกริยาที่เราได้เรียนรู้ในก่อนหน้านี้สองหน้า เราได้ทำรีวิวรวดเร็วของไวยากรณ์ภาษาอังกฤษ มีทั้งสามใช้พื้นฐานของคำนามในประโยค :

เรื่องบุคคลหรือสิ่งของที่ไม่กระทำ ในภาษาอังกฤษ เป็นเรื่องปกติที่จุดเริ่มต้นของประโยค ในประโยคนี้ เรื่องตัวหนา :
เฟร็ดซื้อดินสอ
แมวไล่หนู วัตถุ

บุคคลหรือสิ่งที่แสดงบน ในภาษาอังกฤษ เป็นเรื่องปกติที่ส่วนท้ายของประโยค ในประโยคเหล่านี้เป็นวัตถุที่ตัวเอียง :
เฟร็ดซื้อดินสอ
แมวไล่หนู หวง

แสดงความเป็นเจ้าของ ในภาษาอังกฤษเรามักจะใช้เครื่องหมายและตัวอักษรเพื่อแสดงความเป็นเจ้าของ การเป็นเจ้าของเป็นขีดเส้นใต้ในประโยคต่อไปนี้ :
ที่เฟร็ด ดินสอ
แมวจะเป็นตาเป็นสีเขียว
อย่างที่คุณเห็น เรามักใช้คำสั่งให้เบาะแสเกี่ยวกับเรื่องและวัตถุ " แมวไล่หนู " ไม่เหมือน " หนูไล่แมว เพื่อแสดงความเป็นเจ้าของ เราใช้เครื่องหมายพิเศษที่จะช่วยแสดงวิธีการใช้คำ

ทำไมกรีกเหรอ