BMI in young adulthood was calculat

BMI in young adulthood was calculated using self-reported weight at 21 years of age and height at cohort entry, both of which were obtained from the baseline questionnaire. BMI in middle adulthood was calculated using the reported or measured weight and height at cohort entry (when subjects were 40–65 years of age). For analyses of the association between young-adulthood BMI and mortality, BMI was categorized into 4 groups: underweight (0.95), which indicated that the self-reported values were generally of high quality (14).

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

คำนวณ BMI ในวัยหนุ่มสาวผู้ใหญ่โดยใช้น้ำหนักตัวเองที่ 21 ปีของอายุและความสูงที่รายการศึกษา ซึ่งทั้งสองได้รับจากแบบสอบถามพื้นฐาน คำนวณ BMI ในวัยผู้ใหญ่กลางใช้รายงาน หรือวัดน้ำหนักและความสูงที่รายการศึกษา (เมื่อวัตถุที่มีอายุ 40-65 ปี) สำหรับการวิเคราะห์ความสัมพันธ์ระหว่างหนุ่มสาววัยผู้ใหญ่ BMI และการตาย BMI แบ่งออกเป็น 4 กลุ่ม: ผล (< 18.5), น้ำหนักปกติ (18.5-24.9), (25 – 29.9), ภาวะน้ำหนักเกิน และอ้วน (≥30) หลังจากยกเว้นผู้เข้าร่วมที่ได้ผลในผู้ใหญ่หนุ่มสาว หรือกลาง เราใช้สถานะของผู้เข้าร่วมมีสิทธิ์อ้วนเหล่านี้ 2 ครั้งจุดเพื่อกำหนด 4 โรคอ้วนวิถีประเภท: nonobese จุดใดเวลา โรคอ้วนในวัยผู้ใหญ่หนุ่มเท่านั้น อ้วนศึกษารายการเท่านั้น และโรคอ้วนที่จุดทั้งสองเวลา ประเภทตามวิธีการอธิบาย โดย Viner และโคล (40)วทคพผู้เข้าร่วม ที่ลงทะเบียนผ่าน 2550 กันยายน (85.5% ของการศึกษา), ปัจจุบันน้ำหนัก และความสูงเวลาของลงทะเบียนตนเองรายงานบนแบบสอบถามพื้นฐาน ข้อมูลเหล่านี้ได้นอกจากนี้บทคัดย่ออยู่จาก CHC เวชระเบียนสำหรับชุดย่อยของกลุ่มนี้ (≈14, 000 คน) สำหรับผู้เข้าร่วมที่ลงทะเบียนหลังจากนี้ ความสูงและน้ำหนักถูกวัด โดยผู้นั้นเคยถูกผ่านการฝึกอบรมโดยใช้เครื่องชั่งดิจิตอล 703 เซคาแทร็คและก้านสูง (เซคาแทร็ค Chino แคลิฟอร์เนีย) ในชุดย่อยของผู้เรียนที่เรามีทั้งน้ำหนักตนเองรายงาน และข้อมูลความสูง และข้อมูลบทคัดย่ออยู่จาก CHC เวชระเบียน ค่า BMI ที่คำนวณได้สูงมีความสัมพันธ์ (สัมประสิทธิ์สหสัมพันธ์ของเพียร์สัน > 0.95), ซึ่งบ่งชี้ว่า ค่าที่ตนเองรายงานโดยทั่วไปมีคุณภาพสูง (14)

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ค่าดัชนีมวลกายในวัยหนุ่มสาวได้รับการคำนวณโดยใช้น้ำหนักตนเองรายงานที่อายุ 21 ปีและความสูงที่รายการการศึกษาซึ่งทั้งสองได้รับจากแบบสอบถามพื้นฐาน ค่าดัชนีมวลกายในวัยกลางคำนวณโดยใช้น้ำหนักรายงานหรือวัดและความสูงที่เข้าหมู่ (เมื่อกลุ่มตัวอย่างเป็น 40-65 ปี) สำหรับการวิเคราะห์ความสัมพันธ์ระหว่างหนุ่มสาววัยดัชนีมวลกายและการเสียชีวิตที่ค่าดัชนีมวลกายถูกแบ่งออกเป็น 4 กลุ่มหนัก (<18.5) น้ำหนักปกติ (18.5-24.9) ที่มีน้ำหนักเกิน (25-29.9) และโรคอ้วน (≥30) หลังจากที่ไม่รวมผู้เข้าร่วมที่มีความหนักทั้งในหนุ่มสาวหรือกลางวัยเราใช้สถานะของโรคอ้วนผู้เข้าร่วมมีสิทธิ์ 'ที่ทั้ง 2 จุดเวลาที่จะกำหนด 4 โรคอ้วนประเภทวิถี: อ้วนที่ทั้งจุดเวลา, โรคอ้วนในวัยหนุ่มสาวเท่านั้นที่เป็นโรคอ้วนในรายการการศึกษาเท่านั้น และเป็นโรคอ้วนทั้งจุดเวลา หมวดหมู่ขึ้นอยู่กับวิธีการที่อธิบายโดย Viner และโคล (40).
สำหรับผู้เข้าร่วม SCCS ที่ลงทะเบียนตลอดเดือนกันยายน 2007 (85.5% ของกลุ่มประชากรตามรุ่น) ปัจจุบันน้ำหนักและความสูงในช่วงเวลาของการลงทะเบียนด้วยตนเองที่ถูกรายงานในแบบสอบถามพื้นฐาน; ข้อมูลเหล่านี้ยังถูกแยกออกจากเวชระเบียน CHC สำหรับกลุ่มย่อยของกลุ่มนี้ (≈14,000ผู้เข้าร่วม) สำหรับผู้เข้าร่วมที่ลงทะเบียนหลังเวลานี้สูงและน้ำหนักถูกวัดโดยสัมภาษณ์ผ่านการฝึกอบรมการใช้เครื่องชั่งดิจิตอล Seca 703 และความสูงคัน (SECA, Chino, แคลิฟอร์เนีย) ในกลุ่มย่อยของผู้เข้าร่วมสำหรับผู้ที่เรามีทั้งที่ตนเองรายงานน้ำหนักและส่วนสูงและข้อมูลแยกจากเวชระเบียน CHC การคำนวณค่าดัชนีมวลกายมีความสัมพันธ์อย่างมาก (ค่าสัมประสิทธิ์สหสัมพันธ์เพียร์สัน> 0.95) ซึ่งชี้ให้เห็นว่าค่าตนเองรายงานโดยทั่วไป ที่มีคุณภาพสูง (14)