I worry that we have abandoned many

I worry that we have abandoned many of the places in our culture where such random interactions can occur. If we abandon churches and theaters and live sporting events, we will have no reason to collect, unless it is at political rallies, which can be just as dangerous as not collecting at all. We pass each other at the mall without speaking. We sit on airplanes without ever exchanging a word or a glance. We plug in our earphones and open our laptops and we disappear. We simply disappear into our selves.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ฉันกังวลที่เรามีถูกทอดทิ้งในสถานมากมายในวัฒนธรรมของเราที่โต้ตอบแบบสุ่มดังกล่าวสามารถเกิดขึ้นได้ ถ้าเราละทิ้งโบสถ์และโรงภาพยนตร์ และเล่นกีฬา เราจะมีเหตุผลที่ต้องรวบรวม เว้นแต่เป็นที่ชุมนุมทางการเมือง ซึ่งอาจเป็นเพียงเป็นอันตรายเป็นการไม่เก็บเลย เราผ่านกันที่เดอะมอลล์ไม่ มีพูด เรานั่งบนเครื่องบินไม่เคยแลกเปลี่ยนคำหรือการ เราเสียบหูฟังของเรา และเปิดแล็ปท็อปของเรา และเราหายไป เราก็หายไปในตัวของเรา

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ผมกังวลว่าเราได้ทอดทิ้งหลายสถานที่ในวัฒนธรรมของเราที่การโต้ตอบแบบสุ่มดังกล่าวสามารถเกิดขึ้นได้ ถ้าเราละทิ้งโบสถ์และโรงละครและการแข่งขันกีฬามีชีวิตอยู่เราจะมีเหตุผลที่จะเก็บไม่เว้นแต่เป็นที่ชุมนุมทางการเมืองซึ่งอาจจะเป็นเพียงเป็นอันตรายที่จะไม่จัดเก็บภาษีที่ทุกคน เราผ่านกันที่ห้างสรรพสินค้าโดยไม่ต้องพูด เรานั่งอยู่บนเครื่องบินโดยไม่เคยแลกเปลี่ยนคำหรืออย่างรวดเร็ว เราเสียบหูฟังของเราและเปิดแล็ปท็อปของเราและเราหายไป เราก็หายเข้าไปในตัวของเรา

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ฉันกังวลว่าเราทิ้งหลายสถานที่ในวัฒนธรรมของเราที่การโต้ตอบแบบดังกล่าวสามารถเกิดขึ้นได้ ถ้าเราทิ้งโบสถ์และโรงภาพยนตร์และมีชีวิตกีฬาเหตุการณ์ เราก็ไม่มีเหตุผลอะไรที่จะเก็บ เว้นแต่ว่ามันเป็นที่ชุมนุมทางการเมือง ซึ่งจะเป็นเพียงอันตรายเช่นไม่เก็บเลย เราผ่านแต่ละอื่น ๆที่เดอะมอลล์ได้โดยไม่ต้องพูดเรานั่งอยู่บนเครื่องบินโดยไม่เคยแลกเปลี่ยนคำหรืออย่างรวดเร็ว เราเสียบหูฟังและเปิดแล็ปท็อปของเราและเราหายไป เราก็หายเข้าไปในตัวของเรา