The school was half a mile away fro

The school was half a mile away from the farm. Both were over ten miles from the nearest town, which only had about 200 people in it. My grandparents' neighbors around the farm were mostly their age, so we rarely saw any other children when we visited them. We never imagined that we would see an ice cream truck anywhere in the area, but we did.
First we heard the music. We stopped our swinging and running to listen to it. We laughed and guessed that someone probably had a car horn that sounded like an ice cream truck, and we ran toward the road to see who it was. A cloud of dust settled around the truck as it stopped near us. The driver looked tired, thirsty, and somewhat unhappy.
We stared at the driver, and he at us, until my cousin Kinglew—the only one of us who had any money with him—stepped forward. He asked, "How much for an ice cream cone?" The price was right, so Kinglew bought each of us a cone. After the driver had given all six of us our ice cream, he made a cone for himself. We stood in the shade of the truck, eating ice cream, while the driver asked us about the area.
We found out that someone had told the driver about Petersburg, which he thought was a good-sized town, but which turned out to be a nothing more than a meeting hall, a school, and some visiting grandchildren. The driver found out that he was unlikely to find any more customers in the area, that he was a mile away from the paved road that would take him back to the small town, and that he was very lucky to have seen any person at all.
We waved as the ice cream truck drove away, and I started to think about how long that man could have been driving around looking for the town of Petersburg. I learned that day that sometimes it is an adult that needs help, and sometimes it is children who can give it.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

โรงเรียนนี่จากฟาร์ม ทั้งสองได้กว่าสิบไมล์จากเมืองที่ใกล้ที่สุด ซึ่งมีประมาณ 200 คนเท่า นั้น เพื่อนบ้านของปู่ย่าตายายของฉันรอบฟาร์มได้ส่วนใหญ่อายุของพวกเขา ดังนั้นเราไม่ค่อยเห็นเด็กอื่น ๆ เมื่อเราเข้าชม เราไม่เคยจินตนาการว่า เราจะเห็นรถบรรทุกไอศครีมมีที่ใดก็ได้ในพื้นที่ แต่เราไม่ได้ ครั้งแรก เราได้ยินเพลง เราหยุดเราควงและใช้ฟังได้ เราหัวเราะ และเดาว่า คนคงมีรถ horn ที่แต่เพียงแห่งเช่นรถบรรทุกไอศกรีม และเราวิ่งไปทางถนนไปดูที่มันเป็น เมฆฝุ่นแล้วรอบรถบรรทุก ตามมันหยุดใกล้เรา ไดรเวอร์ดูเหนื่อย กระหายน้ำ และค่อนข้างเศร้า เราจ้องไปที่ไดรเวอร์ และเขาที่เรา จนญาติของฉัน Kinglew — ของเราคนเดียวมีเงินกับเขาซึ่งก้าวไปข้างหน้า เขาถาม "เท่าใดสำหรับการกรวยไอศกรีม" ราคาถูก เพื่อ Kinglew ซื้อกรวยของเรา หลังจากโปรแกรมควบคุมที่มีให้ทั้งหมดหกเราไอศกรีมของเรา เขาทำกรวยสำหรับตัวเอง เราอยู่ในร่มเงาของรถ กินไอศครีม ในขณะที่คนขับถามเราเกี่ยวกับพื้นที่ เราพบว่าบางคนได้บอกโปรแกรมควบคุมเกี่ยวกับปีเตอร์สเบิร์ก ซึ่งเขาคิดว่า เมืองแขก แต่ที่เปิดออกมาจะเป็นอะไรมากไปกว่าหอประชุม โรงเรียน และหลานบางเยี่ยมชม โปรแกรมควบคุมพบว่า เขาไม่น่าจะหาลูกค้าเพิ่มเติมในพื้นที่ ว่า เป็นไมล์จากประปาที่จะนำเขากลับไปเมือง และว่า เป็นโชคดีมากที่ได้เห็นผู้ใดเลย เรา waved เป็นไอศกรีมรถบรรทุกขับรถออกไป และฉันเริ่มคิดถึงระยะผู้ชายคนนั้นอาจมีการขับรถเที่ยวหาที่เมืองปีเตอร์สเบิร์ก ฉันเรียนรู้วันนั้นว่า บางครั้งผู้ใหญ่ที่ต้องการความช่วยเหลือ และบางครั้งเป็นเด็กที่จะ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

โรงเรียนเป็นครึ่งไมล์ห่างจากฟาร์ม ทั้งสองมานานกว่าสิบไมล์จากเมืองที่ใกล้ที่สุดซึ่งมีเพียงประมาณ 200 คนในนั้น เพื่อนบ้านของฉันปู่ย่าตายาย 'รอบฟาร์มส่วนใหญ่อายุของพวกเขาดังนั้นเราจึงไม่ค่อยเห็นเด็กคนอื่น ๆ ใด ๆ เมื่อเราไปเยือนพวกเขา เราไม่เคยคิดว่าเราจะได้เห็นรถไอศครีมที่ใดก็ได้ในพื้นที่ แต่เราไม่.
ครั้งแรกที่เราได้ยินเพลง เราหยุดแกว่งของเราและการทำงานที่จะฟังมัน เราหัวเราะและเดาว่าคนที่อาจจะมีแตรรถที่ฟังเหมือนรถไอศครีมและเราวิ่งไปที่ถนนเพื่อดูว่าใครจะเป็น เมฆฝุ่นตัดสินรอบรถบรรทุกในขณะที่มันหยุดที่อยู่ใกล้เรา คนขับรถดูเหนื่อยกระหายและไม่มีความสุขบ้าง.
เรามองไปที่คนขับและเขาที่พวกเราจนลูกพี่ลูกน้องของฉัน Kinglew-เพียงคนเดียวของเราที่มีเงินกับเขา-ก้าวไปข้างหน้าใด ๆ เขาถามว่า "เท่าไหร่สำหรับไอศครีมโคน" ราคาที่ถูกต้องเพื่อให้ Kinglew ซื้อเราแต่ละคนกรวย หลังจากที่คนขับรถได้รับทั้งหกของเราไอศครีมของเราเขาทำกรวยสำหรับตัวเอง เรายืนอยู่ในร่มเงาของรถบรรทุก, กินไอศครีมในขณะที่คนขับรถถามเราเกี่ยวกับพื้นที่.
เราพบว่ามีใครบางคนบอกว่าคนขับรถประมาณปีเตอร์สเบิร์กซึ่งเขาคิดว่าเป็นเมืองที่ดีขนาด แต่ที่เปิดออกมาเป็น ไม่มีอะไรมากไปกว่าที่หอประชุมโรงเรียนและบางลูกหลานเข้ามาเยี่ยมชม คนขับพบว่าเขาไม่น่าจะหาลูกค้าเพิ่มเติมใด ๆ ในพื้นที่ว่าเขาเป็นไมล์ห่างจากถนนลาดยางที่จะพาเขากลับไปที่เมืองเล็ก ๆ และบอกว่าเขาโชคดีมากที่ได้เห็นบุคคลใดที่ทุกคน .
เราโบกมือเป็นรถไอศครีมขับรถออกไปและผมเริ่มที่จะคิดเกี่ยวกับระยะเวลาที่ชายคนนั้นจะได้รับการขับรถไปรอบ ๆ มองหาเมืองปีเตอร์สเบิร์ก ผมได้เรียนรู้ในวันนั้นว่าบางครั้งมันก็เป็นผู้ใหญ่ที่ต้องการความช่วยเหลือและบางครั้งก็เป็นเด็กที่สามารถให้มัน

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

โรงเรียนอยู่ห่างไปครึ่งไมล์จากฟาร์ม ทั้งสองถูกกว่าสิบไมล์จากเมืองที่ใกล้ที่สุด ซึ่งมีประมาณ 200 คน ปู่ย่าตายายของฉันเพื่อนบ้านรอบๆฟาร์ม ส่วนใหญ่อายุของพวกเขา , ดังนั้นเราจึงไม่ค่อยเห็นเด็กอื่น ๆ เมื่อเราเข้าเยี่ยมชมพวกเขา เราไม่เคยคิดเลยว่า เราจะเห็นรถบรรทุกไอศครีมที่ใดก็ได้ในพื้นที่ แต่เราทำ .
ตอนแรกเราได้ยินเสียงเพลงเราหยุดของเราแกว่งและรันฟัง เราหัวเราะและเดาว่าบางคนอาจจะมีเสียงรถเสียงเหมือนรถบรรทุกไอศกรีม เราวิ่งทางถนน เพื่อดูว่าใคร เมฆของฝุ่นตัดสินรอบรถบรรทุกหยุดอยู่ใกล้ๆเรา คนขับเหนื่อย หิวน้ำ และค่อนข้างไม่พอใจ
เราจ้องคนขับ เขาเราจนญาติ kinglew หนึ่งเดียวของพวกเรา ใครมีเงินกับเขาก้าวออกมา เขาถามว่า " เท่าไหร่สำหรับไอศครีมโคน ? ในราคาที่ถูก ดังนั้น kinglew ซื้อเราแต่ละกรวย หลังคนขับมีให้พวกเราทั้งหกไอศกรีมของเราเขาทำกรวย สำหรับตัวเอง เรายืนอยู่ในร่มเงาของรถบรรทุก , กินไอศกรีม , ในขณะที่คนขับถามเราเกี่ยวกับพื้นที่
เราพบว่า มีคนบอกให้คนขับเรื่อง ปีเตอร์สเบิร์ก ซึ่งเขาคิดว่าเป็นเมืองขนาดดี แต่ที่เปลี่ยนไปเป็นอะไรมากกว่า หอประชุม โรงเรียน และไปเยี่ยมหลาน คนขับพบว่า เขาไม่น่าที่จะหาลูกค้าได้มากขึ้นในพื้นที่ที่เขาอยู่ห่างจากถนนลาดยางถนนที่จะพาเขากลับไปยังเมืองเล็ก ๆแล้วเขาก็โชคดีมากๆที่ได้เห็นบุคคลใด ๆที่ทั้งหมด .
เราโบกเป็นรถไอศครีมขับออกไป และผมเริ่มที่จะคิดเกี่ยวกับวิธียาวที่ผู้ชายคนนั้นจะได้รับการขับรถรอบ ๆมองหาเมืองปีเตอร์สเบิร์ก ฉันได้เรียนรู้ว่า วันนั้น บางครั้งก็เป็นผู้ใหญ่ ที่ต้องการความช่วยเหลือ และบางครั้งก็เป็นเด็กที่สามารถให้มัน
.