The origins of the game are obscure

The origins of the game are obscure. It can be argued that the vagueness of kendama's origins is due to a common necessity in all hunting cultures for early childhood training of hand-eye co-ordination. It is speculated that the toy may have been invented independently in multiple places, or spread via international commerce.

It is known in places as diverse as the Arctic, France, and Peru.

The French game bilboquet, a forerunner of the kendama, was played as early as the 16th century.[3] The game was popular in the royal courts of Europe, where players caught a swinging ball in a cup at the end of the handle. In North America, the game was both a child's toy and a gambling mechanism for adults, and involved catching a ring rather than a ball. In some native American tribes it was even a courtship device, where suitors would challenge the objects of their interest to a polite game of ring and pin. The Mohave variant of the game included up to 17 extra rings attached to the cord, and game scoring involved differing point values assigned to different rings.[3] Other variants include those played by the Inuit of what is now Labrador, with a rabbit's skull in place of the ball, with extra holes bored into it, which had to be caught on the handle like a skewer; and those that used balls of grass or animal hair.[3] This game was also popular in England during the early 19th century, as Jane Austen is reputed to have excelled while entertaining her brother's son in a game called bilbocatch.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

จุดเริ่มต้นของเกมจะปิดบัง มันสามารถจะโต้เถียงว่า vagueness ต้นกำเนิดของ kendama มีเนื่องจากความจำเป็นทั่วไปในวัฒนธรรมล่าทั้งหมดสำหรับฝึกอบรมปฐมวัยของมือและตาประสานกัน มันถูกคาดว่า ของเล่นอาจถูกคิดค้นอย่างอิสระในหลาย ๆ สถาน หรือแพร่กระจายผ่านการค้าระหว่างประเทศเป็นที่รู้จักกันในสถานที่มีความหลากหลายอาร์กติก ฝรั่งเศส และประเทศเปรูเล่น bilboquet เกมฝรั่งเศส คิวของ kendama เป็นช่วงต้นศตวรรษ 16[3] เกมเป็นที่นิยมในสนามหลวงของยุโรป ที่ผู้เล่นจับลูก swinging ในถ้วยที่สิ้นสุดของหมายเลขอ้างอิง ในอเมริกาเหนือ เกมเป็นของเล่นสำหรับเด็กและเล่นพนันกลไก และเกี่ยวข้องกับจับแหวนแทนลูก ในบางเผ่าอเมริกันพื้นเมือง ได้แม้แต่อุปกรณ์ courtship ที่ suitors จะท้าทายวัตถุที่น่าสนใจของเกมสุภาพของแหวนและ pin ตัวแปร Mohave ของเกมรวมถึง 17 แหวนเสริมกับสายไฟ และให้คะแนนเกมที่เกี่ยวข้องกับค่าจุดแตกต่างกับวงอื่น[3] ตัวแปรอื่น ๆ รวมผู้เล่น Inuit ของแลบราดอร์ กับกะโหลกศีรษะของกระต่ายแทนลูก พร้อมเสริมหลุมเบื่อมา ซึ่งมีติดบนหมายเลขอ้างอิงเช่นสะเต๊ะ และที่ใช้ลูกของผมหญ้าหรือสัตว์[3] เกมนี้ถูกยังนิยมในอังกฤษในช่วงศตวรรษ 19 ต้น เป็นเจนออสเตนมีชื่อเสียงมีนนท์ขณะคลายบุตรของพี่ชายของเธอในเกมเรียกว่า bilbocatch

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ต้นกำเนิดของเกมที่มีความคลุมเครือ มันสามารถจะแย้งว่าความไม่ชัดเจนของการกำเนิดของ Kendama เป็นเพราะความจำเป็นที่พบในวัฒนธรรมการล่าสัตว์ทั้งหมดสำหรับการฝึกอบรมในวัยเด็กของมือตาประสาน มันเป็นเรื่องที่คาดการณ์ว่าของเล่นที่อาจจะได้รับการคิดค้นอิสระในสถานที่หลายหรือแพร่กระจายผ่านการค้าระหว่างประเทศซึ่งเป็นที่รู้จักกันในสถานที่หลากหลายตามอาร์กติก, ฝรั่งเศส, และเปรูเกม bilboquet ฝรั่งเศส, บรรพบุรุษของ Kendama กำลังเล่น เป็นช่วงต้นของศตวรรษที่ 16 [3]. เกมเป็นที่นิยมในราชสำนักของยุโรปที่ผู้เล่นจับลูกแกว่งในถ้วยในตอนท้ายของการจัดการ ในทวีปอเมริกาเหนือเกมเป็นทั้งของเล่นเด็กและกลไกการเล่นการพนันสำหรับผู้ใหญ่และมีส่วนร่วมจับแหวนมากกว่าลูก ในบางชนเผ่าพื้นเมืองอเมริกันมันเป็นแม้กระทั่งอุปกรณ์การเกี้ยวพาราสีที่คู่ครองจะท้าทายวัตถุที่น่าสนใจของพวกเขาที่จะเป็นเกมที่สุภาพของแหวนและขา ตัวแปร Mohave ของเกมรวมถึง 17 แหวนพิเศษที่ติดอยู่กับสายไฟ, และการให้คะแนนเกมที่เกี่ยวข้องกับการที่แตกต่างกันค่าจุดรับมอบหมายให้เป็นแหวนที่แตกต่างกัน [3]. สายพันธุ์อื่น ๆ รวมถึงผู้ที่เล่นโดยเอสกิโมตอนนี้คืออะไรลาบราดอร์กับหัวกะโหลกของกระต่าย ในสถานที่ของลูกที่มีหลุมพิเศษเบื่อลงไปซึ่งจะต้องถูกจับที่จับเช่นเสียบ; และผู้ที่ใช้ลูกของหญ้าหรือสัตว์ผม [3]. เกมนี้ก็ยังเป็นที่นิยมในประเทศอังกฤษในช่วงต้นศตวรรษที่ 19, เจนออสเตนมีชื่อเสียงได้เก่งขณะที่ความบันเทิงลูกชายของพี่ชายของเธอในเกมที่เรียกว่า bilbocatch

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ต้นกำเนิดของเกมจะปิดบัง มันสามารถจะแย้งว่า ความคลุมเครือของเคนดามะเป็นจุดกำเนิดเกิดจากความจำเป็นทั่วไปในวัฒนธรรมการล่าในวัยเด็กของการประสานงานตามือ มันถูกคาดการณ์ว่าของเล่นที่อาจได้รับการคิดค้นโดยอิสระหลายแห่ง หรือแพร่กระจายผ่านทางพาณิชย์ระหว่างประเทศ .

มันเป็นที่รู้จักกันในสถานที่ที่หลากหลายเช่นแคนาดา , ฝรั่งเศส , และเปรู .

ส่วนเกม Bilboquet ฝรั่งเศส ผู้เบิกทางของเคนดามะ ก็เล่นเร็วเท่าที่ศตวรรษที่ 16 . [ 3 ] เกมยอดนิยมในศาลของราชวงศ์ยุโรปที่ผู้เล่นจับควงลูกบอลในถ้วยที่ปลายด้าม ในทวีปอเมริกาเหนือ , เกม ทั้งของเด็ก และของเล่นการพนันกลไกสำหรับผู้ใหญ่ และเกี่ยวข้องกับจับแหวนมากกว่าลูกชนเผ่าอเมริกันพื้นเมืองในบางแม้มันเป็นอุปกรณ์ที่ผู้หญิงที่โจทก์จะท้าทายวัตถุของความสนใจของพวกเขาเพื่อเกมที่สุภาพของแหวนและเข็มกลัด ตัวแปร Mohave ของเกมรวมถึง 17 เสริมแหวนติดสายไฟ และเกมที่เกี่ยวข้องที่มีค่าคะแนนจุดที่ได้รับแหวนที่แตกต่างกัน [ 3 ] ตัวแปรอื่น ๆ รวมถึงผู้เล่นโดยชาวเอสกิโมในขณะนี้สิ่งที่ลาบกับกระต่ายกะโหลกศีรษะในสถานที่ของลูกกับหลุมเสริมเบื่อเข้าไปอีก ซึ่งก็ต้องจับที่ด้ามจับเป็นไม้เสียบ และบรรดาผู้ที่ใช้ลูกของหญ้าหรือขนสัตว์ . [ 3 ] เกมนี้ก็ยังเป็นที่นิยมในอังกฤษในช่วงศตวรรษที่ 19 ต้น เช่น เจน ออสติน ขึ้นชื่อว่ามี เก่งในขณะที่ความบันเทิงน้องชายของเธอเป็นลูกชายในเกมที่เรียกว่า bilbocatch .