A number of researchers have found

A number of researchers have found strong relations between the kinetic energy of water drops and the change in physical properties of the soil surface. Thompson and James (1985) analyzed the increase in hydraulic resistance of the soil surface layer as the drop kinetic energy per unit soil surface area increased. These authors also reported a decrease in soil infiltration with increasing rainfall intensity, kinetic energy per water droplet, and water droplet energy flux. Kohl et al. (1985) reported an increase in kinetic energy per unit volume of discharged water when the operating pressure was reduced. Similar results were obtained by Basahi et al. (1998), when determining the specific power of experimental
water drops impacting on a surface. Mohammed and Kohl (1987), discussed previous experiments performed by Duley (1939) and Ellison (1947), whose results showed that water drops destroyed surface aggregates and gradually formed a surface seal characterized by much lower hydraulic conductivity than the original soil surface.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

จำนวนนักวิจัยได้พบความสัมพันธ์ระหว่างพลังงานจลน์ของหยดน้ำและการเปลี่ยนแปลงในคุณสมบัติทางกายภาพของพื้นดิน ทอมป์สันและ James (1985) วิเคราะห์การเพิ่มขึ้นในชั้นผิวดินไฮดรอลิเป็นปล่อยพลังงานจลน์ต่อหน่วยดินพื้นที่ผิวเพิ่มขึ้น เหล่านี้ผู้เขียนยังรายงานการลดลงในการแทรกซึมของดินด้วยการเพิ่มความเข้มฝน พลังงานจลน์ต่อน้ำหยด น้ำหยดพลังงานฟลักซ์ ดินสอและ al. (1985) รายงานการเพิ่มพลังงานจลน์ต่อหน่วยปริมาตรของน้ำที่ออกจากโรงพยาบาลเมื่อความดันใช้งานลดลง ผลคล้ายรับโดย Basahi et al. (1998), กำหนดอำนาจเฉพาะการทดลองน้ำลดลงส่งผลกระทบบนพื้นผิว Mohammed และดินสอ (1987), กล่าวถึงการทดลองก่อนหน้านี้ดำเนินการ โดย Duley (1939) และเอลลิสัน (1947), ผลลัพธ์แสดงให้เห็นว่า หยดน้ำทำลายผิวผล และค่อย ๆ เกิดตราพื้นผิวด้วยน้ำยาไฮดรอลิกมากต่ำกว่าพื้นดินเดิม

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

จำนวนนักวิจัยได้พบความสัมพันธ์ที่แข็งแกร่งระหว่างพลังงานจลน์ของหยดน้ำและการเปลี่ยนแปลงคุณสมบัติทางกายภาพของพื้นผิวดิน ธ อมป์สันและเจมส์ (1985) เพิ่มขึ้นในการวิเคราะห์ความต้านทานไฮดรอลิของชั้นผิวดินเป็นแบบเลื่อนพลังงานจลน์ต่อหน่วยพื้นที่ผิวดินเพิ่มขึ้น ผู้เขียนเหล่านี้ยังมีรายงานการลดลงของการแทรกซึมของดินที่มีการเพิ่มความเข้มของปริมาณน้ำฝน, พลังงานจลน์ต่อหยดน้ำและน้ำหยดฟลักซ์พลังงาน ตา, et al (1985) รายงานการเพิ่มขึ้นพลังงานจลน์ต่อหน่วยปริมาณน้ำที่ปล่อยออกมาเมื่อความดันการดำเนินงานลดลง ผลที่คล้ายกันที่ได้จาก Basahi et al, (1998) เมื่อกำหนดอำนาจเฉพาะของการทดลอง
หยดน้ำส่งผลกระทบต่อพื้นผิว โมฮัมเหม็และตา (1987) กล่าวถึงการทดลองก่อนหน้านี้ดำเนินการโดย Duley (1939) และเอลลิสัน (1947) ซึ่งผลการศึกษาพบว่าหยดน้ำทำลายมวลพื้นผิวและรูปแบบที่ประทับตราพื้นผิวที่โดดเด่นด้วยการนำไฮดรอลิต่ำกว่าผิวดินเดิมค่อยๆ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

จำนวนของนักวิจัยได้พบความสัมพันธ์ที่แข็งแกร่งระหว่างพลังงานจลน์ของอนุภาคน้ำและการเปลี่ยนแปลงสมบัติทางกายภาพของพื้นผิวดิน ทอมป์สันและเจมส์ ( 1985 ) วิเคราะห์เพิ่มความต้านทานไฮดรอลิคของพื้นผิวดินชั้นเป็นลดลง พลังงานจลน์ต่อหน่วยดินพื้นที่ผิวเพิ่มขึ้น ผู้เขียนเหล่านี้ยังมีรายงานการลดลงของดินเพิ่มความเข้มฝน พลังงานจลน์ต่อน้ำหยด , หยดไหลพลังงานและน้ำ โคล et al . ( 1985 ) ได้รายงานการเพิ่มขึ้นของพลังงานต่อปริมาตรของหน่วยปฏิบัติการระบายน้ำเมื่อแรงดันลดลง ผลที่คล้ายกันได้รับจาก basahi et al . ( 1998 ) เมื่อกำหนดอำนาจเฉพาะของทดลองน้ำหยดกระทบบนพื้นผิว Mohammed และ . ( 2530 ) กล่าวไว้ก่อนหน้านี้มีการทดลองโดยดัดเลย์ ( 1939 ) และเอลลิสัน ( 1947 ) ซึ่งพบว่าน้ำหยดทำลายพื้นผิวและพื้นผิวมวลรวมที่เกิดขึ้นค่อยๆปิดลักษณะที่ต่ำกว่าการนำชลศาสตร์กว่าผิวดินเดิม