In the English language, the twelve

In the English language, the twelve most commonly occurring letters are, in descending order: e-t-a-i-o-n-s-r-l-u-d-g. This and other letter-frequency lists are used by the guessing player to increase the odds when it is their turn to guess. On the other hand, the same lists can be used by the puzzle setter to stump their opponent by choosing a word which deliberately avoids common letters (e.g. rhythm or zephyr) or one that contains rare letters (e.g. jazz).

Another common strategy is to guess vowels first, as English only has six vowels (a, e, i, o, u and y), and almost every word has at least one.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ในภาษาอังกฤษ ตัวอักษรเกิดขึ้นมากที่สุด 12 มี น้อย: e-t-a-i-o-n-s-r-l-u-d-g นี้และรายการจดหมายความถี่อื่น ๆ จะใช้โปรแกรมเล่น guessing เพื่อเพิ่มราคาจะเป็นการเตรียมการเดา บนมืออื่น ๆ รายการเดียวสามารถจะใช้ตัวเซ็ตปริศนา stump ฝ่ายตรงข้าม โดยการเลือกคำที่จงใจหลีกเลี่ยงตัวอักษรทั่วไป (เช่น จังหวะหรือเซเฟอร์) หรือประกอบด้วยตัวอักษรยาก (เช่นแจ๊ส)

กลยุทธ์อื่นทั่วไปคือการ เดาภาษาอังกฤษมีเพียง 6 สระสระแรก (a, e, i, o และ y), และเกือบทุกคำได้อย่างน้อยหนึ่งการ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ในภาษาอังกฤษ, สิบสองตัวอักษรที่เกิดขึ้นกันมากที่สุดคือเรียงลำดับ: etaionsrludg นี้และรายชื่อตัวอักษรความถี่อื่น ๆ ที่ใช้โดยผู้เล่นที่คาดเดาที่จะเพิ่มอัตราต่อรองเมื่อมีการเปิดของพวกเขาที่จะเดา ในขณะที่รายการเดียวกันสามารถนำมาใช้โดยหมาปริศนาเพื่อตอฝ่ายตรงข้ามของพวกเขาโดยการเลือกคำที่จงใจหลีกเลี่ยงตัวอักษรที่พบบ่อย (เช่นจังหวะหรือ Zephyr) หรือคนที่มีตัวอักษรที่หายาก (เช่นแจ๊ส) อีกหนึ่งกลยุทธ์ที่ร่วมกันคือการ เดาสระแรกเป็นภาษาอังกฤษมีหกสระ (e ฉันโอเธอและ y) เท่านั้นและเกือบทุกคำพูดมีอย่างน้อยหนึ่ง

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ในภาษาอังกฤษ , สิบสองมักเกิดขึ้นตัวอักษรในหลั่น : e-t-a-i-o-n-s-r-l-u-d-g. นี้และรายการจดหมายความถี่อื่น ๆ ที่ใช้ โดยเดาว่าผู้เล่นที่จะเพิ่มเดิมพันเมื่อมันก็เดา บนมืออื่น ๆ , รายการเดียวกันสามารถใช้โดย setter ปริศนากับตอไม้ ฝ่ายตรงข้ามของพวกเขาโดยการเลือกคำที่จงใจหลีกเลี่ยงตัวอักษรทั่วไป ( เช่นจังหวะหรือ Zephyr ) หรือหนึ่งที่ประกอบด้วยตัวอักษรที่หายาก เช่น แจ๊ส ) .

กลยุทธ์ทั่วไปอีกคือว่า สระแรกเป็นภาษาอังกฤษมีเพียงหกสระ ( A , E , I , O , U และ y ) และเกือบทุกคำมีอย่างน้อยหนึ่ง

.