1.1. Fruit and vegetable wastesAcco

1.1. Fruit and vegetable wastes
According to Food and Agricultural Organization (FAO), the estimated Fruit and Vegetable wastes
percentage for each commodity group in each step of the food supply chain are 15, 9, 25, 10 and 7% in
agricultural production, post-harvest handling and storage, processing and packaging, distribution and
consumption respectively in South and South-East Asia [1]. Mostly the solid wastes generated largely in
traditional markets including fruit and vegetable wastes are disposed in municipal landfill or dumping
sites caused environmental problems. Due to their nature and composition, they deteriorate easily and
cause foul smell. Considering the high moisture and organic content, these wastes can be treated in
biological treatment like anaerobic digestion than other techniques like incineration and composting [2].
As the solid waste from traditional market are tremendously produced nuisance for environmental, this
paper proposed anaerobic digestion for treating solid organic wastes mainly consisted of vegetable waste
and recovering bioenergy from the process.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

1.1. ผลไม้ และผักเสียอาหารและองค์กรเกษตร (FAO), ผักและผลไม้ประมาณเสียเปอร์เซ็นต์สำหรับแต่ละกลุ่มสินค้าในแต่ละขั้นตอนของห่วงโซ่อาหาร 15, 9, 25, 10 และ 7% ในผลผลิตการเกษตร การจัดการหลังการเก็บเกี่ยว และ เก็บ ประมวลผล และการบรรจุ ภัณฑ์ การแจกจ่าย และปริมาณการใช้ในเอเชียใต้และเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ [1] ตามลำดับ ส่วนใหญ่เสียไม้ที่สร้างขึ้นส่วนใหญ่ในตลาดแบบดั้งเดิมรวมทั้งผลไม้และผักเสียที่ทิ้งในเทศบาลฝังกลบหรือการทุ่มตลาดเว็บไซต์เกิดปัญหาสิ่งแวดล้อม เนื่องจากธรรมชาติและองค์ประกอบของพวกเขา พวกเขาเสื่อมสภาพได้ง่าย และทำให้เกิดกลิ่นเหม็น พิจารณาความชื้นสูงและปริมาณสารอินทรีย์ ของเสียเหล่านี้สามารถรักษาได้ในบำบัดทางชีวภาพเช่นกระบวนการย่อยสลายมากกว่าเทคนิคอื่น ๆ เช่นการเผาและการหมัก [2]เป็นขยะจากตลาดแบบดั้งเดิมจะรำคาญอย่างมากผลิตสำหรับ สิ่งแวดล้อมนี้กระดาษนำเสนอกระบวนการย่อยสลายสำหรับการบำบัดของเสียอินทรีย์ที่ไม้ส่วนใหญ่ประกอบด้วยผักเสียและการกู้คืนพลังงานชีวภาพจากกระบวนการ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

1.1 ผลไม้และของเสียผัก
ตามที่องค์การอาหารและเกษตรแห่งสหประชาชาติ (FAO) ประมาณผักและผลไม้เสีย
เปอร์เซ็นต์สำหรับแต่ละกลุ่มสินค้าโภคภัณฑ์ในขั้นตอนของห่วงโซ่อาหารในแต่ละ 15, 9, 25, 10 และ 7% ใน
การผลิตทางการเกษตรหลัง การจัดการหลังการเก็บเกี่ยวและการเก็บรักษาการแปรรูปและบรรจุภัณฑ์, การจัดจำหน่ายและ
การบริโภคตามลำดับในภาคใต้และเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ [1] ส่วนใหญ่เป็นขยะที่สร้างขึ้นส่วนใหญ่อยู่ใน
ตลาดแบบดั้งเดิมรวมทั้งของเสียที่เป็นผักและผลไม้มีจำหน่ายในเขตเทศบาลเมืองฝังกลบหรือการทุ่มตลาด
เว็บไซต์ก่อให้เกิดปัญหาด้านสิ่งแวดล้อม เนื่องจากลักษณะและองค์ประกอบของพวกเขาเสื่อมลงได้อย่างง่ายดายและ
ทำให้เกิดกลิ่นเหม็น พิจารณาความชื้นสูงและปริมาณสารอินทรีย์ของเสียเหล่านี้จะสามารถรับการรักษาใน
การรักษาทางชีวภาพเช่นการเติมออกซิเจนกว่าเทคนิคอื่น ๆ เช่นการเผาและการทำปุ๋ยหมัก [2].
ในฐานะที่เป็นขยะจากตลาดแบบดั้งเดิมที่มีการผลิตอย่างมากรำคาญสิ่งแวดล้อมนี้
กระดาษที่นำเสนอแอนแอโรบิคสำหรับ การรักษาขยะอินทรีย์ที่เป็นของแข็งส่วนใหญ่ประกอบไปด้วยของเสียผัก
และการกู้คืนพลังงานชีวภาพจากกระบวนการ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

1.1 . ผลไม้และเศษผักตามที่องค์การอาหารและเกษตร ( FAO ) , ผลไม้และเศษผักประมาณเปอร์เซ็นต์สำหรับสินค้าแต่ละกลุ่ม ในแต่ละขั้นตอนของห่วงโซ่อุปทานอาหาร 15 , 9 , 25 , 10 , และ 7% ในการผลิตทางการเกษตรและการจัดการหลังการเก็บเกี่ยว การจัดเก็บ การประมวลผล และการบรรจุภัณฑ์ การกระจายและการบริโภคตามลำดับในเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ และภาคใต้ [ 1 ] ส่วนใหญ่ของเสียที่สร้างขึ้นส่วนใหญ่ในตลาดแบบดั้งเดิม ได้แก่ เศษผักและผลไม้จะขายทิ้งในหลุมฝังกลบขยะของเทศบาลหรือทิ้งเว็บไซต์ที่เกิดจากปัญหาสิ่งแวดล้อม เนื่องจากธรรมชาติของตนเองและองค์ประกอบที่พวกเขาลงได้อย่างง่ายดาย และเพราะมีกลิ่นเน่าเหม็น เมื่อพิจารณาจากความชื้นสูงและอินทรีย์เนื้อหาของเสียเหล่านี้สามารถรักษาได้ในการรักษาทางชีวภาพ เช่น การหมักกว่าเทคนิคอื่น ๆเช่น การทำปุ๋ยหมักและ [ 2 ]เป็นขยะจากตลาดดั้งเดิมเป็นอย่างมากที่สร้างปัญหาให้สิ่งแวดล้อมนี้กระดาษย่อยไร้อากาศเพื่อบำบัดของเสียอินทรีย์ที่เสนอของแข็งส่วนใหญ่ประกอบด้วย ขยะผักและการกู้คืนพลังงานจากกระบวนการ