Here someone might object, "Then yo

Here someone might object,
"Then you didn't really remember it,
you only thought you did!"
This person is using "remember" in the "strong" sense,
in which remembering involves not only "having a feeling of recollection"
but also that the event about which you have this feeling really did occur.
If it didn't really occur, then "you don't really remember it, you only think you did." In this sense, it is a defining characteristic of (really) remembering that the event actually occurred; therefore, in this sense it is logically impossible to remember something that never happened

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ที่นี่คนอาจวัตถุ "แล้วคุณไม่ได้จริง ๆ จำได้ คุณเพียงคิดคุณได้" คนนี้ใช้ "จดจำ" ในความรู้สึก "แข็งแรง" ในการจดจำซึ่งเกี่ยวข้องกับการไม่เพียงแต่ "ความรู้สึกความทรงจำ" แต่ที่เหตุการณ์ที่คุณมีความรู้สึกนี้จริง ๆ ไม่เกิดขึ้น ถ้ามันไม่ได้จริง ๆ เกิดขึ้น แล้ว "คุณจริง ๆ จำไม่ได้ คุณคิดว่า คุณไม่" ในแง่นี้ มันเป็นลักษณะการกำหนดของ (จริง ๆ) จำได้ว่า เหตุการณ์จริง ๆ เกิดขึ้น ดังนั้น ในแง่นี้ มันเป็นตรรกะไปจดจำบางสิ่งบางอย่างที่ไม่เคยเกิดขึ้น

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

นี่คือบางคนอาจจะคัดค้าน
"แล้วคุณไม่ได้จริงๆจำได้
ที่คุณคิดว่าเพียงคุณได้!"
คนนี้คือการใช้ "จำ" ในความรู้สึกของ "ความเชื่อ"
ในความทรงจำที่เกี่ยวข้องกับการไม่เพียง แต่ "มีความรู้สึกของความทรงจำที่เป็น"
แต่ ยังว่าเหตุการณ์ที่เกี่ยวกับการที่คุณมีความรู้สึกนี้จริงๆไม่เกิดขึ้น.
ถ้ามันไม่ได้เกิดขึ้นจริงแล้ว "คุณไม่ได้จริงๆจำได้คุณคิดเพียง แต่คุณได้." ในแง่นี้มันเป็นลักษณะของการกำหนด (จริงๆ) จำได้ว่าเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นจริง; ดังนั้นในแง่นี้มันเป็นไปไม่ได้มีเหตุผลที่จะจำอะไรบางอย่างที่ไม่เคยเกิดขึ้น

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ที่นี่บางคนอาจจะคัดค้าน" งั้นคุณก็จำไม่ค่อยได้แล้วคุณคิดว่าคุณทำ ! "คนๆ นี้คือการใช้ " จำ " ในความหมาย " แข็งแรง "ที่เกี่ยวข้องกับการไม่เพียง แต่ได้มีความรู้สึกแห่งความทรงจำ "แต่ยังว่า เหตุการณ์ที่คุณมีความรู้สึกนี้ก็เกิดขึ้นถ้ามันไม่ได้เกิดขึ้นแล้ว " คุณจำไม่ได้จริงๆ คุณคิดว่าคุณทำ " . . . ความรู้สึกนี้ มันคือการกำหนดคุณลักษณะของ ( จริงๆ ) จำได้ว่า เหตุการณ์จริงที่เกิดขึ้น ดังนั้น ในความรู้สึกนี้มันเป็นตรรกะไม่จดจำสิ่งที่เคยเกิดขึ้น