One might question the extent to wh

One might question the extent to which Dr. Jekyll and Mr. Hyde are in fact a single character.
Until the end of the novel, the two personas seem nothing alike—the well-liked, respectable doctor and the hideous, depraved Hyde are almost opposite in type and personality.
Stevenson uses this marked contrast to make his point: every human being contains opposite forces within him or her, an alter ego that hides behind one's polite facade.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

หนึ่งอาจถามขอบเขตซึ่ง Dr. Jekyll และนายไฮด์ได้ในความเป็นจริงเดียวอักขระ
จนจบนิยาย personas สองดูเหมือนไม่มีอะไรเหมือนกัน — หมอดีชอบ เกียรติและไฮด์ hideous, depraved อยู่เกือบตรงข้ามกับชนิดและบุคลิกภาพ
สตีเวนสันใช้นี้ทำเครื่องหมายความแตกต่างเพื่อให้จุดของเขา: ทุกมนุษย์ประกอบด้วยกองกำลังข้ามภายในเขาหรือเธอ, อาตมา alter ที่ซ่อนอยู่เบื้องหลังด้านสุภาพ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

หนึ่งอาจตั้งคำถามขอบเขตที่ ดร. Jekyll และนายไฮด์ในความเป็นจริงตัวเดียว
จนถึงตอนท้ายของนวนิยายทั้งสองบุคลิกดูเหมือนไม่มีอะไรเหมือนกันที่ดีชอบแพทย์มีเกียรติและน่าเกลียดไฮด์ศีลธรรมเกือบ ตรงข้ามในรูปแบบและบุคลิกภาพของ
สตีเวนสันใช้ความแตกต่างการทำเครื่องหมายนี้เพื่อให้จุดของเขา: มนุษย์ทุกคนมีกองกำลังตรงข้ามภายในตัวเขาหรือเธออัตตาที่ซ่อนอยู่ด้านหลังอาคารสุภาพหนึ่ง

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

หนึ่งอาจถามขอบเขตซึ่ง ดร. และนาย Jekyll Hyde ในความเป็นจริงตัวละครเดียว
จนกว่าจะสิ้นสุดของนวนิยายสองบุคลิกที่ดูเหมือนไม่มีอะไรเหมือนกันชอบดี หมอที่น่านับถือ และน่ากลัว ต่ำทราม ไฮด์เกือบตรงข้าม ประเภท และบุคลิกภาพ การใช้เครื่องหมายนี้คมชัด
Stevenson ทำให้จุดของเขา : มนุษย์ทุกคนมีแรงตรงข้ามในเขาหรือเธอการเปลี่ยนแปลงอัตตาที่ซ่อนอยู่หลังหนึ่งสุภาพซุ้ม .