In his “Aristotle with a Bust of Ho

In his “Aristotle with a Bust of Homer”, the light appears to be a byproduct of the act of contemplation. The radiance of Homer’s baldpate resonates with the illumination of Aristotle’s face, his features gathered in pensive reflection. The light therefore serves not to emphasize the external realities of the space occupied by the subject, but rather to reflect the internal workings of character and the mind. Rembrandt reaches into the dark spaces of his subject and exposes the subject’s inner self, thereby confronting the viewer with the somewhat unsettling presence of another human being.

Nowhere is this more apparent than in Rembrandt’s series of self-portraits, perhaps the most celebrated group of works within the history of western art. In his youthful portraits, the light revealed a man of building confidence and growing ability; as Rembrandt aged, the light in the self-portraits served to heighten the intensity of his craggy features, the wizened forehead and the penetrating dark gaze.

The self-portraits not only occupy a special position within Rembrandt’s oeuvre, they also inflect the character of our understanding of the artist in important ways. Although the pragmatic explanation for the profusion of self-portraits is usually that Rembrandt simply painted himself when he lacked other models, the self-portraits as a group transcend their practical exigencies in order to attain a special level of communication with viewers. Gazing at a Rembrandt self-portrait is a unique experience. The artist arranged a picture for our viewing in which he views us. His patient but demanding stare meets our own. By looking out at us through the canvas, Rembrandt teaches us how to look at him.

Moreover, he seems to attempt to engage us in a strange sort of dialogue. There is something compelling about this artist who so demands to be seen and to be known. And we continue striving to understand him, to seek him out. Yet he always withdraws, despite his seeming ubiquitous presence. He eludes our grasp and confounds our attempts to reach him.

A new 2-DVD set released by Kultur Video entitled The Rembrandt Collection presents yet another series of attempts to reach Rembrandt. Bringing together four documentaries concerning various aspects of the artist, the DVDs attempt to access Rembrandt through the records of his life, his surviving works, and the legacy of those works. The documentaries are all quite individual, approaching their subject through very different conceptual and evaluative frameworks, making the collection as a whole a rather heterogeneous but nonetheless compelling affair.

The first film presents a brief but serviceable outline of Rembrandt’s biography. Rembrandt, Painter of Man begins with two self-portraits, Rembrandt’s first and last, that were painted 40 years apart. The narrator tells us that Rembrandt’s great life-long subject was “the spirit of man in movement, joyful or tormented”. The narration is somewhat laconic; the life of the artist is merely sketched.

However, the impact of the documentary derives from its employment of the images. Every image derives from Rembrandt’s paintings. His life is told through his work. The result is quite charming. The film touches on the major works, including “The Anatomy Lesson of Dr. Tulp” and “The Night Watch” (the latter will be featured prominently in two of the other films as well), and the important moments in his life such as his marriage to Saskia, the birth of his son, the death of Saskia, and so on. One does not learn much more than one would by reading an encyclopedia entry but the effect is strikingly different. Through the simplest of means and a faith in the power of Rembrandt’s brush to communicate the subtleties of thought and emotion, the viewer is brought into a closer relationship with the artist than would be afforded by words alone or mere snapshots of Amsterdam and interviews with a variety of talking heads.

Perhaps the strangest and least accommodating film of the set is Restoration of The Night Watch, which painstakingly documents the 1976 restoration of one of Rembrandt’s most famous masterpieces. Rembrandt painted “The Night Watch” in 1642, apparently for a commission by a captain and 17 members of his civic militia guard. The title is actually a misnomer. First, the civic guard at this time was not likely to go on patrol; it was more of a social club. Second, the scene is not set at night. Rather it was the heavy application of varnish that made the painting appear to be a nocturne to the viewers of the 18th century who gave it the name by which it is still recognized. When the painting was restored, the vibrancy of the central beam of light disabused viewers of this misconception; it is quite clear that the group is emerging into the light of day.

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ใน "อริสโตเติลที่มีรูปปั้นครึ่งตัวของโฮเมอร์" ของแสงที่ดูเหมือนจะเป็นผลพลอยได้จากการกระทำของฌาน ความกระจ่างใสของ baldpate โฮเมอร์ที่สะท้อนกับความสว่างของใบหน้าของอริสโตเติลคุณสมบัติของเขารวมตัวกันในการสะท้อนหม่น ไฟจึงไม่ได้ให้บริการจะเน้นความเป็นจริงภายนอกของพื้นที่ที่ถูกครอบครองโดยเรื่อง แต่จะสะท้อนให้เห็นถึงผลงานภายในของตัวละครและจิตใจ แรมแบรนดท์เอื้อมมือเข้าไปในพื้นที่มืดของเรื่องของเขาและจะแสดงตัวตนภายในของเรื่องจึงเผชิญหน้ากับผู้ชมด้วยการแสดงตนไม่สงบบางส่วนของความเป็นมนุษย์อีก. ไม่มีที่ไหนเลยเป็นแบบนี้ชัดเจนมากขึ้นกว่าในชุดแรมแบรนดท์ของภาพตัวเองอาจจะเป็นกลุ่มที่มีชื่อเสียงโด่งดังมากที่สุดของ ทำงานภายในประวัติศาสตร์ศิลปะตะวันตก ในการถ่ายภาพบุคคลวัยหนุ่มของเขาเบาพบชายคนหนึ่งของการสร้างความมั่นใจและการเจริญเติบโตความสามารถ; เป็นแรมแบรนดท์อายุแสงในภาพตัวเองทำหน้าที่เพื่อเพิ่มระดับความเข้มของคุณสมบัติขรุขระของเขาที่หน้าผากร่วงโรยและจ้องมองที่มืดเจาะ. ภาพเหมือนตัวเองไม่เพียง แต่ครองตำแหน่งพิเศษภายในผลงานของแรมแบรนดท์ที่พวกเขายังทำให้โค้งลักษณะของ ความเข้าใจของเราศิลปินในรูปแบบที่สำคัญ แม้ว่าในทางปฏิบัติสำหรับคำอธิบายที่สมบูรณ์ของตัวเองถ่ายภาพบุคคลโดยปกติจะเป็นที่แรมแบรนดท์เพียงแค่วาดตัวเองเมื่อเขาขาดรุ่นอื่น ๆ ภาพตัวเองเป็นกลุ่มอยู่เหนือยกระดับการปฏิบัติของพวกเขาเพื่อที่จะบรรลุระดับพิเศษในการติดต่อสื่อสารกับผู้ชม จ้องที่แรมแบรนดท์ภาพตัวเองเป็นประสบการณ์ที่ไม่ซ้ำกัน ศิลปินจัดภาพสำหรับการรับชมของเราในการที่เขามองเรา แต่ผู้ป่วยของเขาจ้องมองตรงตามความต้องการของเราเอง โดยการมองออกไปที่เราผ่านผืนผ้าใบ, แรมแบรนดท์สอนให้เรามองไปที่เขา. นอกจากนี้ดูเหมือนว่าเขาจะพยายามที่จะมีส่วนร่วมกับเราในการจัดเรียงที่แปลกประหลาดของการเจรจา มีบางอย่างที่น่าสนใจเกี่ยวกับศิลปินที่นี้เพื่อให้ความต้องการที่จะเห็นและเป็นที่รู้จัก และเรายังคงมุ่งมั่นที่จะเข้าใจเขาจะแสวงหาเขาออก แต่เขามักจะถอนตัวแม้จะมีการปรากฏตัวของเขาดูเหมือนแพร่หลาย เขาเข้าใจพระเอกของเราและทำลายความพยายามของเราที่จะเข้าถึงเขา. ชุดที่ 2 DVD ใหม่ที่ออกโดย Kultur วิดีโอชื่อแรมแบรนดท์ยังนำเสนอคอลเลกชันชุดของความพยายามที่จะไปถึงอีกแรมแบรนดท์ ร่วมกันนำสี่สารคดีเกี่ยวกับแง่มุมต่าง ๆ ของศิลปิน, ดีวีดีพยายามที่จะเข้าถึงแรมแบรนดท์ผ่านระเบียนของชีวิตของเขาผลงานที่รอดตายของเขาและมรดกของผลงานเหล่านั้น สารคดีที่มีทั้งหมดของแต่ละบุคคลค่อนข้างใกล้เรื่องของพวกเขาผ่านความคิดแตกต่างกันมากและกรอบการประเมินทำให้คอลเลกชันโดยรวมเป็นเรื่องที่ค่อนข้างแตกต่างกัน แต่อย่างไรก็ตามที่น่าสนใจ. ภาพยนตร์เรื่องแรกที่นำเสนอสั้น ๆ แต่ใช้สอยร่างของประวัติแรมแบรนดท์ Rembrandt จิตรกรแมนเริ่มต้นด้วยสองภาพตัวเอง, แรมแบรนดท์เป็นครั้งแรกและครั้งสุดท้ายที่เป็นภาพวาด 40 ปีออกจากกัน ผู้บรรยายบอกเราว่าแรมแบรนดท์ของเรื่องตลอดชีวิตที่ดีก็คือ "จิตวิญญาณของมนุษย์ในการเคลื่อนไหวที่มีความสุขหรือทรมาน" คำบรรยายที่ค่อนข้างพูดน้อย; ชีวิตของศิลปินที่มีการร่างเพียง. แต่ผลกระทบของสารคดีที่เกิดขึ้นจากการจ้างงานของภาพ ภาพที่ทุกคนมาจากภาพวาดของแรมแบรนดท์ ชีวิตของเขาจะบอกผ่านการทำงานของเขา ผลที่ได้คือมีเสน่ห์มากทีเดียว ภาพยนตร์เรื่องนี้ได้สัมผัสกับผลงานที่สำคัญรวมทั้ง "บทเรียนกายวิภาคของดร. Tulp" และ "The Night Watch" (หลังจะต้องให้ความสำคัญอย่างเด่นชัดในสองของภาพยนตร์อื่น ๆ เช่นกัน) และช่วงเวลาที่สำคัญในชีวิตของเขาเช่น เขาแต่งงานกับ Saskia เกิดของลูกชายของเขาที่เสียชีวิตของ Saskia และอื่น ๆ หนึ่งไม่ได้เรียนรู้มากขึ้นมากกว่าหนึ่งจะโดยการอ่านรายการสารานุกรม แต่ผลที่แตกต่างกันอย่างยอดเยี่ยม ผ่านที่ง่ายที่สุดของวิธีการและความเชื่อมั่นในพลังของแปรงของแรมแบรนดท์ในการสื่อสารรายละเอียดปลีกย่อยของความคิดและอารมณ์ความรู้สึกที่ผู้ชมจะถูกนำมาสู่ความสัมพันธ์ที่ใกล้ชิดกับศิลปินกว่าจะได้รับการ afforded โดยคำพูดคนเดียวหรือภาพรวมเพียงของอัมสเตอร์ดัมและการสัมภาษณ์กับ ความหลากหลายของหัวพูดคุย. บางทีอาจจะเป็นภาพยนตร์เรื่องที่แปลกประหลาดและรองรับน้อยของชุดคือการฟื้นฟูในตอนกลางคืนซึ่งพยายามเอกสาร 1976 การฟื้นฟูของหนึ่งในผลงานชิ้นเอกที่มีชื่อเสียงที่สุดของแรมแบรนดท์ แรมแบรนดท์ทาสี "ในตอนกลางคืน" ใน 1642 เห็นได้ชัดสำหรับคณะกรรมการโดยกัปตันและ 17 สมาชิกของอาสาสมัครรักษาความปลอดภัยของพลเมืองของเขา ชื่อเป็นจริงการเรียกชื่อผิด ก่อนที่ยามประชาสังคมในเวลานี้ไม่น่าจะไปลาดตระเวน; มันเป็นมากขึ้นของสโมสรสังคม ประการที่สองที่เกิดเหตุไม่ได้ตั้งค่าในเวลากลางคืน แต่มันเป็นโปรแกรมที่หนักของสารเคลือบเงาที่ทำให้ภาพปรากฏเป็น Nocturne ให้กับผู้ชมของศตวรรษที่ 18 ซึ่งทำให้มันชื่อโดยที่มันยังคงได้รับการยอมรับ เมื่อภาพวาดที่ถูกเรียกคืนความสั่นสะเทือนของคานกลางของแสงขยับผู้ชมเข้าใจผิดนี้ มันค่อนข้างชัดเจนว่ากลุ่มที่เกิดขึ้นเป็นแสงของวัน

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ของเขาใน " อริสโตเติลกับหน้าอกของโฮเมอร์ " แสงปรากฏเป็นผลพลอยได้ของการกระทำของวิปัสสนา ความสดชื่นของ baldpate ของโฮเมอร์ สะท้อนกับแสงของใบหน้าของอริสโตเติลเป็นคุณสมบัติของเขารวบรวมในหม่นแสงสะท้อน แสงจึงทำหน้าที่ไม่เน้นภายนอกความเป็นจริงของพื้นที่ที่ถูกครอบครองโดยเรื่องแต่สะท้อนให้เห็นถึงการทำงานของตัวละครภายในและจิตใจ แรมแบรนดท์ถึงเป็นมืดของเรื่องของเขาและตีแผ่เรื่องของตนเองภายในจึงเผชิญหน้ากับผู้ชมด้วยการแสดงตนค่อนข้างรบกวนประสาทของมนุษย์อีก

ไม่มีอะไรจะชัดเจนกว่านี้มากขึ้นในชุดของภาพวาดของโรงแรมแรมแบรนดท์ ,บางทีที่โด่งดังที่สุดของกลุ่มงานภายในประวัติศาสตร์ศิลปะตะวันตก . ถ่ายรูปหนุ่มของเขา แสง พบผู้ชายที่สร้างความมั่นใจและความสามารถในการ เป็นรอบอายุ แสงสว่างในตนเองเสิร์ฟเพื่อเพิ่มระดับความเข้มของภาพ ลักษณะหินของเขา หน้าผากเหี่ยวแห้งและเจาะเข้มจ้องมอง .

รูปตนเองไม่เพียงครอบครองตำแหน่งพิเศษภายใน เรมบรันดท์ ผ้ายก พวกเขายังผันไปตัวละครของความเข้าใจของเราของศิลปินในรูปแบบที่สำคัญ แม้ว่าคำอธิบายในทางปฏิบัติสำหรับความฟุ่มเฟือยของภาพวาดเป็นปกติที่แรมบรังด์ก็ทาสีเอง เมื่อเขาขาดรุ่นอื่น ๆส่วนภาพวาดเป็นกลุ่มอยู่เหนือติดต่อจริงของพวกเขาในการบรรลุระดับพิเศษของการสื่อสารกับผู้ชม มองภาพตนเองแรมบรังด์เป็นประสบการณ์ที่ไม่ซ้ำกัน ศิลปินจัดรูปของเราดูที่เขาชมเรา คนไข้ของเขาแต่ต้องจ้องตรงของเราเอง โดยดูจากที่เราผ่านผ้าใบ , แรมบรังด์สอนเราว่ามองเขา

นอกจากนี้ ดูเหมือนเขาพยายามที่จะมีส่วนร่วมในการจัดเรียงที่แปลกของบทสนทนา มีบางอย่างที่น่าสนใจเกี่ยวกับเรื่องนี้ ศิลปิน ที่ ดังนั้น ความต้องการที่จะเห็นและให้เป็นที่รู้จัก และเรายังคงมุ่งมั่นที่จะเข้าใจเขา เพื่อหาเขา แต่เขามักจะถอนตัว แม้การแสดงตนของเขาที่แพร่หลาย . เขาเข้าใจเราและ confounds eludes พยายามติดต่อเขา .

เป็น 2-dvd ชุดใหม่ที่ออกโดย kultur วีดีโอ เรื่องคอลเลกชัน Rembrandt เสนออีกชุดของความพยายามที่จะเข้าถึงแรมแบรน ร่วมกันนำสี่สารคดีเกี่ยวกับด้านต่างๆของศิลปิน ดีวีดี พยายามเข้าถึงแรมแบรนดท์ผ่านประวัติชีวิตของเขาจากผลงาน และมรดกของงานดังกล่าวด้วย สารคดี ทั้งหมดค่อนข้างแต่ละมาถึงเรื่องของพวกเขาผ่านที่แตกต่างกันมากและกรอบแนวคิดเพื่อให้คอลเลกชันโดยรวมค่อนข้างแตกต่างกัน แต่อย่างไรก็ตามน่าสนใจชู้

หนังเรื่องแรกนำเสนอสั้น แต่ช่างเค้าร่างของเรมบรันดท์ ชีวประวัติ แรมบรังด์จิตรกรของมนุษย์เริ่มต้นด้วยสองภาพวาด แรมบรังด์เป็นครั้งแรก และครั้งสุดท้าย ที่ทาสี 40 ปี ต่างหากผู้บรรยายบอกว่า แรมแบรนดท์มากชีวิตเรื่อง " จิตวิญญาณของมนุษย์ในการเคลื่อนไหวสนุกสนานหรือทรมาน " การเล่าเรื่องค่อนข้างสั้นกระชับ ชีวิตของศิลปินเป็นเพียงร่าง

แต่ผลกระทบของสารคดีที่เกิดจากการจ้างงานของภาพ ทุกภาพมาจาก เรมบรันดท์ ภาพวาด ชีวิตของเขาคือการได้เล่าถึงการทำงานของเขา ผลที่ได้ค่อนข้างมีเสน่ห์ฟิล์มกับงานสาขา รวมถึง “บทเรียนกายวิภาคของดร. ทุลพ์” และ “นาฬิกากลางคืน " ( หลังจะประกอบด้วยสองของภาพยนตร์อื่น ๆ เช่น เด่น ) และช่วงเวลาที่สำคัญในชีวิต เช่น การแต่งงานของเขากับ saskia วันเกิดของลูกชายของเขา ความตายของ saskia , และอื่น ๆไม่ได้เรียนรู้มากกว่าหนึ่งจะโดยการอ่านสารานุกรมรายการ แต่ผลกระทบที่แตกต่างกันมาก . ผ่านง่ายของวิธีการและศรัทธาในพลังของแปรง เรมบรันดท์ สื่อสาร subtleties ของความคิดและอารมณ์ตัวแสดงนำในความสัมพันธ์ใกล้ชิดกับศิลปินมากกว่าจะ afforded โดยพูดคนเดียวหรือเพียงภาพรวมของอัมสเตอร์ดัมและการสัมภาษณ์กับความหลากหลายของหัวพูด

บางทีแปลกประหลาดและอย่างน้อยที่รองรับภาพยนตร์ของชุดบูรณะนาฬิกากลางคืน ซึ่งพยายามฟื้นฟูเอกสาร 1976 ของแรมบรังด์มีชื่อเสียงมากที่สุด ชิ้นเอกทาสี " ในตอนกลางคืน " ใน 1642 แรมบรังด์ , apparently เพื่อค่านายหน้าโดยกัปตันและ 17 สมาชิกของเขา Civic ทหารมหาดเล็ก ชื่อเรื่องเป็นจริงการเรียกชื่อผิด . แรกยามซีวิคในครั้งนี้ไม่เป็นไปในการลาดตระเวน ; มันเป็นมากกว่าสโมสรทางสังคม สองฉากที่ไม่ได้ตั้งค่าในตอนกลางคืนแต่มันคือโปรแกรมหนัก ทาให้ภาพปรากฏเป็น Nocturne สำหรับผู้ชมของศตวรรษที่ 18 ที่ให้ชื่อที่ยังยอมรับได้ เมื่อภาพวาดที่ถูกเรียกคืนความสั่นสะเทือนของคานกลางของแสง disabused ผู้ชมของความเข้าใจผิดนี้ มันค่อนข้างชัดเจนว่า กลุ่มที่เกิดขึ้นในแสงของวัน